تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,572 |
تعداد مقالات | 71,005 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,494,053 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,754,598 |
پتروگرافی، دیاژنز و محیط رسوبی رسوبات تبخیری گرمسار؛ معدن نمک راهراهک | ||
مجله علوم دانشگاه تهران (منتشر نمی شود) | ||
مقاله 7، دوره 1، شماره 0 - شماره پیاپی 1323، تیر 1380 اصل مقاله (23.79 M) | ||
نویسندگان | ||
حسین رحیم پور بناب؛ نرجس علیجانی* | ||
چکیده | ||
کانسار مورد مطالعه در 100 کیلومتری جنوب شرقی تهران قرار گرفته و از واحدهای چینهشناسی مختلفی به سن ترشیری تشکیل شدهاست. این توالی تبخیری قدیمیترین واحد چینهشناسی در منطقه با سن ائوسن فوقانی- الگیوسن زیرین میباشد که خود از بخشهای نمک، گچ ، آهک، شیل و مارن و گدازههای قلیایی تشکیل شده است. به منظور بررسی محیط رسوبی و شرایط تشکیل و دیاژنز در توالی تبخیری و نیز ردیابی افقهای پتاسدار که در بخش کلرایدی آن قرار گرفتهاند، مطالعات صحرایی و پتروگرافی بر روی این مجموعة تبخیری انجام گرفت. مطالعات پتروگرافی حاکی از تبلور اولیة بلورهای کانیهای تبخیری در کف حوضه است. سپس فرآیندهای واکنشی برگشتی مراحل اول دیاژنز، که همزمان با رسوبگذاری فعال بوده اند، این کانیهای اولیه را تحت تاثیر قرار دادند. تغییرات شیمیایی تدریجی و جزئی در شورابه ها، خود باعث آغاز فرآیندهای برگشتی شدهاند. این تغییرات شیمیایی ناشی از تبلور تدریجی کانیها و خروج آنها از محلول، و همچنین ورود آبهای جدید به حوضه هستند. در مرحلة بعدی این رسوبات تا اعماق کم تدفین شدهاند. براساس مطالعات پتروگرافی و بررسی مجموعه کانیهای موجود، منشاء شورابههای تأمین کنندة املاح دریایی بوده که البته امکان ورود برخی یونها به حوضه توسط آبهای ولکانوژنیک نیز وجود داشته است. فاز کوهزایی پیرنه در طی ائوسن فوقانی - الیگوسن زیرین با حرکات خشکیزایی همراه بوده و باعث ایجاد یک حوضه کششی محلی در منطقه و تشکیل بازالتهای درون قارهای گردیده است. در منطقة مورد مطالعه حوضه تبخیری دریایی کم عمقی با پایین رفتن سطح جهانی آبها در در طی این فاز کوهزایی تشکیل شدهاست. بدین ترتیب در این حوضه رسوبات تبخیری پلاتفرمی دریایی همگام با فرو نشست تدریجی حوضه و ورود متناوب آب دریا تشکیل شدهاند. | ||
کلیدواژهها | ||
ایران؛ تبخیری؛ ژیپس؛ سیلویت؛ گرمسار | ||
عنوان مقاله [English] | ||
- | ||
چکیده [English] | ||
The studied evaporites are situated in SE of Tehran and include different Tertiary units. These evaporite sequences are the oldest units in the area with upper Eocene to lower Oligocene age which contain rock salt, gypsum, carbonate, shale, marl and some alkali volcanic intrusions. Field and petrographic studies have been employed to unravel depositional setting, diagenetic history and potash-bearing horizons of these sequences. Petrographic examinations indicating that primary mineral have been crystallized on the basin floor and then subjected to the syndepositional early diagenetic back-reaction processes. Progressive evaporite deposition and neoteric water influxes to the basin motivated chemical variations in brine composition, which in turn, induced back-reaction processes. Finally, these evaporite deposits buried to the shallow depths. Petrographic studies and mineral assemblages suggest a marine origin for brines in this evaporitic basin. However, possible influx of volcanogenic emissions into the basin should not be ignored. The worldwide sea-level fluctuations during Pyrenean orogeny gave rise to distinct regressions in the North Central Iran in the Eocene-Oligocene time and in some regions shaped shallow marginal marine extensional basins associated with continental basalt. Some of these basins, such as studied area, were sites of extensive marine evaporite deposition. Gradual syndepositional subsidence, along with evaporite deposition and intermittent seawater influxes, created ideal conditions for thick evaporite deposition. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
evaporite, Garmsar, gypsum, Iran, sylvite | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,987 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,364 |