پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,500 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,087,582 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,190,648 |
مطالعه تنوع بیماریزایی درجمعیت قارچ Magnaporthe grisea، عامل بیماری بلاست برنج در استان گیلان | ||
| مجله علوم کشاورزی ایران | ||
| مقاله 15، دوره 34، شماره 3 - شماره پیاپی 1458، خرداد 1382 اصل مقاله (288.78 K) | ||
| نویسندگان | ||
| قربانعلی حجارود؛ محمد جوان نیکخواه؛ عباس شریفی تهرانی؛ سید محمود اخوت* | ||
| چکیده | ||
| پنجاه جدایه تک اسپور Magnaporthe grisea، عامل بیماری بلاست برنج متعلق به شش گروه انگشت‌نگاری DNA که از روی یازده رقم در چهارده شهرستان استان گیلان طی سالهای 78-1376 جمع‌آوری شده بودند، از نظر بیماریزایی روی گروههای مختلفی از ارقام برنج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در مجموع 26 رقم و لاین شامل گروه ارقام افتراقی استاندارد بین‌المللی، رقم CO39 همراه پنج لاین همسان تقریبی(Near isogenic lines) ایجاد شده در زمینه ژنتیکی رقم CO39 و دوازده رقم ایرانی در این آزمایش بکار رفتند. براساس واکنش هشت رقم افتراقی بین‌المللی، شش نژاد بین‌المللی از گروههای نژادی IA، IC و IF شناسایی شدند. در بین آنها، سه نژاد IC-26، IC-29 و IF-1 برای اولین بار در ایران شناسایی شد، دو نژاد IC-25 و IA-89 نژادهای غالب در گیلان بودند. در این مطالعه توانایی گروه لاینهای افتراقی در تمایز نژادها، در مقایسه با ارقام افتراقی بین‌المللی مورد ارزیابی قرار گرفت. این لاینها پنجاه جدایه آزمایش شده را فقط در دو نژاد مختلف قرار دادند. براساس واکنش ارقام ایرانی، جدایه‌های گروهبندی شده در شش نژاد بین‌المللی (براساس واکنش ارقام افتراقی بین‌المللی) در هفت فرم بیماریزایی قرار گرفتند. همچنین وقتی مجموع 26 رقم و لاین بکار رفته در این آزمایش، به عنوان یک گروه میزبان افتراقی برای تفکیک نژادها بکار رفتند، پنجاه جدایه فوق به سیزده فرم بیماریزایی تفکیک شدند. براساس نتایج بدست آمده بکارگیری سیستم تعیین نژاد بین‌المللی نتوانست طیف بیماریزایی جدایه‌ها را به خوبی بیان کند، چون وقتی ارقام ایرانی بر تعداد ارقام افتراقی افزوده شدند، نژادهای بین‌المللی شناسایی شده بیشتر تفکیک شدند و تعداد آنها به سیزده فرم بیماریزایی رسید. در بین ارقام ایرانی بکار رفته در این آزمایش، ارقام محلی بینام، حسن‌سرایی، علی‌کاظمی و دمسیاه بطور کامل در مقابل تمام جدایه‌ها سازگار بودند، در حالیکه ارقام سنگ طارم (رقم محلی)، خزر و نعمت (دو رقم اصلاح شده) در مقابل تمام جدایه‌های آزمایش شده ناسازگار تشخیص داده شدند. لذا فراوانی فنوتیپ‌های بیماریزایی روی ارقام ایرانی آزمایش شده، بین صفر (0/0) تا یک (0/1) متغیر بود. رقم سنگ طارم به عنوان یک رقم اصلاح نشده و محلی در مقابل تمام جدایه‌ها ناسازگار بوده, بطوریکه فراوانی فنوتیپ بیماریزایی برای این رقم صفر بود. در نتیجه، با توجه به مقاوم بودن این رقم در مقابل اغلب نژادهای آزمایش شده در گیلان، برای برنامه‌های اصلاحی جهت تولید ارقام مقاوم می‌توان از آن به عنوان یک والد مناسب استفاده نمود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ارقام افتراقی؛ برنج؛ بیماری بلاست؛ تنوع بیماریزایی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| - | ||
| چکیده [English] | ||
| Fifty monoconidial isolates of the rice blast fungus, Magnaporthe grisea,belonging to six rep-PCR Pot2 lineages collected from 11 rice cultivars in 14 cities in Guilan province were analyzed for virulence during 1997-99. Differential varieties were international standard cultivars set, indica CO39 with five near-isogenic lines (NILs) for resistance genes in the background of CO39 and twelve selected Iranian cultivars. These isolates were classified into six pathogenic races based on their virulence to eight international differential varieties. These international races belonged to three race groups IA, IC, and IF. The races IC-26, IC-29 and IF-1 were newly identified in Iran and the IC-25 with 33 isolates was being the most common race in Guilan. In this study, the differentiating ability of the set of NILs was evaluated by comparison with those international differentials and Iranian cultivars. The set of five NILs was able to differentiate 50 isolates into two pathotypes (races) in which one isolate represented pathotype ? A ? and 49 were grouped into pathotype ? B ?. However, the differentiating ability of NILs was not sufficient as compared with that of international differential set and Iranian cultivars. Reaction patterns of twelve Iranian cultivars to 50 isolates belonging to different international races (based on their virulence to the international differentials) could be classified into seven pathogenicity forms. Based on all 26 cultivars and NILs as a differential set, the fifty isolates differentiated into 13 pathogenicity forms. The results revealed that the international race system did not fully describe the virulence spectrum of the isolates, since several races could be further differentiated into different pathotypes when Iranian cultivars were taken to be used as differentials. Among Iranian cultivars examined, local cultivars Binam, Hasansaraii, Alikazemi and Domsiah were fully compatible, whereas, Sangtaroom (another local cultivar), Khazar and Nemat ( two improved cultivars) were fully incompatible to all isolates tested. Therefore, the frequency of virulent phenotypes on the 12 Iranian cultivars tested ranged from 0.0 to 1.0. Sangtaroom as an unimproved and local cultivar was incompatible to all isolates, so that its virulence phenotype was 0.0. As a result, due to resistance of this cultivar to all identified races in Guilan province, it can be used as a useful parent in breeding programs in future. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Blast disease, Differential cultivars, Magnaporthe grisea, Pathogenic diversity | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,787 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,208 |
||