پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,501 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,100,377 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,207,175 |
تعیین گروههای سازگاری رویشی در جمعیت قارچ Magnaporthe grisea در استان گیلان | ||
| مجله علوم کشاورزی ایران | ||
| مقاله 5، دوره 36، شماره 2 - شماره پیاپی 1461، اردیبهشت 1384 اصل مقاله (306.55 K) | ||
| نویسندگان | ||
| صدیقه موسی نژاد؛ محمد جوان نیکخواه؛ ابراهیم محمدی گل تپه* | ||
| چکیده | ||
| یکصد و هفده جدایه قارچ Magnaporthe grisea ، عامل بیماری بلاست برنج، شامل 53 جدایه از نمونه‌های مناطق مختلف استان گیلان و 64 جدایه از نمونه‌های مزرعه آزمایشی مؤسسه تحقیقات برنج در رشت به منظور بررسی تنوع ژنتیکی قارچ بر اساس شناسایی گروههای سازگاری رویشی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروههای سازگاری رویشی در این جمعیت‌ها با استفاده از جهش‌یافتگان فاقد قدرت استفاده از منبع نیترات شناسایی شدند. با استفاده از این روش سه گروه سازگاری رویشی به اسامیVCG1، VCG2 و VCG3 در جمعیت قارچ شناسایی شدند. گروه سازگاری رویشی VCG2 بیشترین فراوانی را در این مناطق نشان داد. بعد از آن، گروههای سازگاری رویشی VCG1 و VCG3 به ترتیب در مقام‌های دوم و سوم قرار گرفتند. در بین جدایه‌های بدست‌آمده از نمونه‌های مناطق مختلف استان، به ترتیب30/42%، 76/55% و 92/1% از جدایه‌ها در گروههای سازگاری VCG1، VCG2 و VCG3 قرار گرفتند. همچنین 37/34%، 93/60% و 68/4% از جدایه‌های بدست‌آمده از نمونه‌های مزرعه آزمایشی به ترتیب به گروههای سازگاری VCG1، VCG2 و VCG3 تعلق داشتند. در مجموع، 93/37%، 62/58% و 44/3% از کل جدایه‌های هر دو جمعیت به ترتیب در گروههای سازگاری رویشی VCG1، VCG2 و VCG3 گروه‌بندی شدند. جدایه‌های به دست آمده از ارقام خوش‌کیفیت و محلی شامل بینام، طارم مولایی و هاشمی اعضایی از هر دو گروه سازگاری رویشی VCG1 و VCG2 بودند، در حالی که اکثر جدایه‌های بدست‌آمده از ارقام خزر و حسنی متعلق به گروه سازگاری رویشی VCG2 بودند. این تحقیق نشان داد که جمعیت قارچ در استان از نظر ژنتیکی تنوع کمی دارد. علاوه بر آن، تعیین گروههای سازگاری رویشی می‌تواند روش مناسبی برای ارزیابی تنوع ژنتیکی قارچ باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| برنج؛ بیماری بلاست؛ گروه سازگاری رویشی؛ هتروکاریون | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| - | ||
| چکیده [English] | ||
| A total of one hundred and seventeen isolates of Magnaporthe grisea , the causal fungus of rice blast, including fifty three isolates from different regions of Guilan province and sixty four isolates collected from experimental field of Rice Research Institute of Iran (RRII) in Rasht have been studied for evaluation of genetic diversity of fungus based on determination of vegetative compatibility groups (VCGs). VCGs among these populations were studied through isolating nitrate non-utilizing mutants in each isolate. The results reveald that M. grisea population can be divided into three VCGs, designated as VCG1, VCG2 and VCG3. VCG2 was the most common group in these areas, while VCG1 and VCG3 were the second and third most prevalent VCGs. Among isolates from different regions of Guilan, 42.30%, 55.76% and 1.92% of isolates belonged to VCG1, VCG2 and VCG3, respectively. Also, 34.37%, 60.93% and 4.68% of isolates from experimental field of RRII belonged to VCG1, VCG2 and VCG3, respectively. Totally, 37.93%, 58.62% and 3.44% of the total isolates of the two populations were grouped into VCG1, VCG2 and VCG3, respectively. Isolates of VCG1 and VCG2 were collected from cultivars Binam, Taroom-Molai and Hashemi. Most of the isolates from cultivars Khazar and Hasani belonged to VCG2. This investigation revealed the fact that the fungus population shows low genetic diversity. Moreover, characterization of vegetative compatibility groups is a useful method for evaluation of genetic diversity in M. grisea populations. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Blast disease, Heterokarion, Magnaporthe, rice, VCG | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,042 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,332 |
||