پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,501 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,111,681 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,215,321 |
مطالعه اثرات تراکم بوته و آبیاری تکمیلی بر عملکرد و اجزاء عملکرد سه رقم نخود دیم در خرم‌آباد لرستان | ||
| مجله علوم کشاورزی ایران | ||
| مقاله 19، دوره 36، شماره 3 - شماره پیاپی 1462، خرداد 1384 اصل مقاله (302.01 K) | ||
| نویسندگان | ||
| سیف‌اله فلاح؛ پرویز احسان‌زاده؛ ماشاءاله دانشور* | ||
| چکیده | ||
| نخود یکی از گیاهان زراعی است که در استان لرستان بصورت دیم کشت می‌شود. با توجه به اینکه عملکرد آن می‌تواند متأثر از تأمین رطوبت و تراکم بوته باشد و تا به حال تحقیق چندانی در ارتباط با تاثیر توأم این دو عامل بر نخود در لرستان انجام نشده است آزمایشی در سال زراعی 80 – 1379 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان، در دو محیط جداگانه (دیم و دیم با آبیاری تکمیلی) و در هر محیط بصورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول تراکم بوته با چهار سطح 20، 28، 36 و 44 بوته در متر مربع و فاکتور دوم ژنوتیپ در سه سطح شامل توده محلی گریت، رقم کرج 31 – 60 – 12 و رقم هاشم بود. شرایط برای دو محیط به استثناء آبیاری تکمیلی که در مرحله پرشدن نیام‌ها در یکی از دو محیط صورت گرفت کاملا‌ً یکسان بود. وزن صد دانه و عملکرد دانه در محیط دیم با آبیاری تکمیلی بیشتر از محیط دیم بود، در حالیکه تفاوت تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در دو محیط معنی‌دار نبود. بیشترین و کمترین مقادیر متوسط برای صفات مذکور به ترتیب مربوط به تراکم 20 و 44 بوته در متر مربع بودند. توده محلی گریت دارای بیشترین تعداد نیام در بوته و عملکردهای دانه و بیولوژیک بود. ژنوتیپ کرج 31 -60 -12 دارای بالاترین تعداد دانه در نیام، وزن صددانه و شاخص برداشت بود. می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که در شرایط محیطی نظیر آنچه در سال زراعی یاد شده در خرم‌آباد تجربه شد و با ژنوتیپ‌های مورد استفاده در این مطالعه، رعایت تراکم کاشت پائین (حدوداً 20 بوته در مترمربع) همراه با انجام آبیاری تکمیلی در توده محلی گریت می‌تواند منجر به حصول عملکرد دانه نسبتاً بیشتری برای نخود دیم شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آبیاری تکمیلی؛ تراکم کاشت؛ عملکرد دانه؛ نخود | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| - | ||
| چکیده [English] | ||
| Chickpea (Cicer arietinum) is a major legume crop being produced under dryland conditions of Lorestan with little detailed information on concomitant impacts of varying plant densities and water regimes on its agronomic performance. In order to study growth, grain yield and yield components in three chickpea genotypes of Greet, Karaj 12-60-31, and Hashem, at four plant densities (20, 28, 36 and 44 plants m-2) under two soil moisture regimes (dryland with and without supplementary irrigation) in Khorram-abad, Lorestan, two field experiments were conducted during 2000-2001 growing season at the Agricultural Research Station, College of Agriculture, Lorestan University, Khorram-abad. Each experiment was a RCBD with a factorial layout in three replicates. The supplementary irrigation treatment was implemented at grain filling stage. Supplementary irrigation led to a significant increase in grain weight and grain yield. Grain yield components (grain weight, pod per plant and grains per pod) as well as grain yield were decreased with an increase in plant density. While genotype Greet produced a larger number of pods per plant, grain yield as well as final dry matter, Karaj 12-60-31 produced a more pronounced number of grains per pod, grain weight and harvest index, as compared with other genotypes. It could be concluded that with the environmental conditions experienced in 2000-2001 growing season and genotypes employed in this study, planting genotype Greet at 20 plants m-2 along with supplementary irrigation may lead to a significant increase in grain yield under dryland conditions in Khorram-abad. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Chikpea, Grain yield, Plant density, Supplementary irrigation | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,153 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,575 |
||