پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,572 |
| تعداد مقالات | 71,028 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,499,304 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,761,765 |
الگوی لرزه‌زمین‌ساختی گسل اصلی عهد حاضر زاگرس بین 33 تا 35 درجه عرض شمالی | ||
| فیزیک زمین و فضا | ||
| مقاله 6، دوره 35، شماره 3 - شماره پیاپی 306755، آبان 1388 اصل مقاله (1.18 M) | ||
| نویسندگان | ||
| رضا حیدری1؛ نوربخش میرزایی2 | ||
| 1دانشگاه آزاد اسلامی- واحد علوم و تحقیقات، دانشجوی دکتری | ||
| 2مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، دانشیار | ||
| چکیده | ||
| در این مقاله سازوکار حاکم بر دگرشکلی‌های تکتونیکی حال حاضر بخشی از مرز زاگرس و ایران مرکزی و ارتباط آنها با زمین‌لرزه‌های روی‌داده در طول گسل اصلی عهد حاضر بین 33 تا 35 درجه عرض شمالی بر پایه اطلاعات و نظریه‌های موجود مورد بحث قرار گرفته و مدل‌های عرضه شده قبلی برای رویداد زمین‌لرزه و تحولات لرزه‌زمین‌ساختی آن، روزآمد و اصلاح شده است. گسل اصلی عهد حاضر زاگرس یک زون باریک متشکل از قطعات گسلی منفرد شکل‌گرفته در یک زون برشی راست‌گرد است که به‌صورت نردبانی (en echelon) آرایش یافته‌اند. در جنوب شرق آن فرونشست دشت سیلاخور زنجیره‌ای از جابه‌جایی‌های راست گرد را روی گسل دورود تجربه کرده است که در دوره زمانی دستگاهی، با رویداد زمین‌لرزه‌های ویرانگر 23 ژانویه 1909 با بزرگی 4ر7 Ms=و 31 مارس 2006 با بزرگی 1ر6 Ms=همراه بوده است. در نواحی مرکزی گستره مورد بررسی، دشت نهاوند با دو گسل امتدادلغز نهاوند و گارون محدود شده است. جنبش گسل نهاوند، رویداد زمین‌لرزه‌های 16/8/1958، 6ر6Ms= و 24/3/1963، 8ر5Ms= را موجب شده است و به احتمال زیاد رویداد زمین‌لرزه 13/12/1957 فارسینج نیز با جنبش بخش پنهان این گسل مربوط بوده است. در شمال غرب، گسل صحنه دارای امتداد استثنایی است و امتداد آن حدود 20 درجه نسبت به سایر گسل‌های بررسی‌شده در این گستره اختلاف دارد. گسل صحنه در ناحیه ترافشارشی بین دو گسل نهاوند و مروارید به‌صورت ساخت درخت نخلی(plam- tree structure) شکل می‌گیرد و زمین‌لرزه‌های تاریخی ویرانگر 24/4/1008 با بزرگی 0ر7 Ms=و 1107 با بزرگی5ر6 Ms= و نیز زمین‌لرزه‌های دستگاهی 24/4/2002، 4ر5Mw= و 24/12/2002، 2ر5 Mw=که زمین‌لرزه اول علی‌رغم بزرگی متوسط، تخریب گسترده‌ای را موجب شد، با جنبش قطعه دینور این گسل مرتبط بوده است. دیگر قطعات گسل اصلی عهد حاضر از جمله مروارید و پیرانشهر با رویداد زمین‌لرزه‌های ویرانگر همراه نبوده‌اند. عملاً همة قطعات گسل اصلی عهد حاضر زاگرس در سه دسته برشی‌های ریدل (گسل دورود، گسل نهاوند و گسل مروارید)، برشی‌های نوع P (گسل صحنه و گسل قیلاباد) و ساختار‌های کششی (گسل قلعه‌حاتم، فرونشست دشت سیلاخور و نهاوند) قرار دارند. سازوکار کانونی زمین‌لرزه‌های گذشته، به‌ویژه زمین‌لرزه‌های 24/4/2002 و 24/12/2002 که بر اثر جنبش قطعه دینور از گسل صحنه روی داده‌اند، شواهد روشنی از پدیده افراز در این گستره از زاگرس است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| برش‌های ریدل؛ پدیده افراز؛ فرار جانبی؛ گسل اصلی عهد حاضر زاگرس | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The seismotectonic model of main recent fault between 33 and 35°N | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Reza Heidari1؛ Norbakhsh Mirzaei2 | ||
| چکیده [English] | ||
| The Zagros fold- thrust belt as a part of Alpine- Himalayan orogenic belt, is one of the most active continental collision zones on the earth, which extends from the Tarus mountains in south eastern Turkey to the Minab fault in the east of the Strait of Hormoz in southern Iran. Structurally, its formation is related to the continuing convergent movement between the Arabian plate to the southwest and the Central Iranian Microcontinent to the northeast, resulting from the north- northeastward drift of Afro- Arabia against Eurasia. The northeastern boundary of the Zagros coincides with the Main Zagros Reverse Fault and the Main Recent Fault. The Main Zagros Reverse Fault has a NW- SE strike from western Iran to the area north of Bandar Abbas. To the northwest, the boundary feature consists of a series of right-lateral strike-slip faults called the Main Recent Fault. The Main Recent Fault is a major structure broadly parallel but quite distinct from and younger than the Main Zagros Reverse Fault which transects it in several places. Earthquakes of larger magnitudes mostly nucleate along different segments of the Main Recent Fault with a prominent northwest trending right-lateral strike-slip mechanism along the northeast margin of the Zagros ( For example, the Silakhor earthquake of 23 January 1909, Ms=7.4, on Dorud Fault segment, is the largest event recorded in the Zagros). The most recent tectonic deformation, and in particular the seismicity along the MRF between latitudes 33 and 35ْ N, is summarized in the context of the seismotectonic history of the region. The relation between the seismicity and the individual fault segments forming the MRF is studied and interpreted in terms of a continuing right-lateral strike- slip deformation. The Main Recent Fault is not a single structure but a narrow zone formed by a succession of individual fault segments, often arranged in a right-lateral en-echelon pattern. Thus in the southeast, the subsidence of the Silakhor Valley, probably a consequence of Quaternary right-lateral movements on the Dorud fault and on small subparallel faults, was renewed during the 1909 and 2006 earthquakes. Near the center of the region, the Nahavand plain is similarly limited by two strike-slip faults, the Nahavand and Garun Faults, both of which were reactivated, at least along their northern sections, during the 1958/08/16 (Ms=6.6) and 1963/03/24 (Ms=5.8) earthquakes. In the northwest, the Sahneh Fault with a long history of seismic activity (the Dinavar earthquakes of 1008, Ms=7.0; 1107, Ms=6.5; and 2002/04/24 and 2002/12/24, by Mw=5.4 and Mw=5.2 respectively is characterized by its exceptional direction, which is at about 20ْ to the other faults studied here, but contained in a region limited by the extensions of the Nahavand and Morvarid Faults. Practically all these segments fall into the three categories of Riedel shears, P shears and tension structures. The Riedels which were formed during the first stages of the deformation are represented by the Dorud, Nahavand and the Morvarid Faults. The P shears, which were formed at a later stage in the structural evolution, are represented mainly by the three sections of the Sahneh Fault and Ghilabad Fault. The Sahneh Fault is a good example of Positive Flower Structure (palm-tree structure) on the MRF. The tension structures, of which the Qaleh Hatam Fault, and the subsidence of the Silakhor Valley and Nahavand plain are the best examples, are much shorter and less numerous, and seem to be located near the intersections of the Riedels and P shears. The partitioning of oblique regional convergence into effectively pure thrusting and pure strike-slip is the most likely explanation for the different mechanisms of the 2002 mainshocks on the Sahneh fault. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Expulsion, main recent fault, Partitioning, P-Shears | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,081 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 4,548 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب