پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,572 |
| تعداد مقالات | 71,020 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,495,574 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,757,231 |
بررسی نوع ادبی مرثیه در زبان اردو | ||
| پژوهش ادبیات معاصر جهان | ||
| مقاله 2، دوره 15، شماره 60، دی 1389، صفحه 21-39 اصل مقاله (257.39 K) | ||
| نویسنده | ||
| علی بیات | ||
| دانشگاه تهران، دکترای زبان و ادبیات اردو | ||
| چکیده | ||
| زبان اردو از تمام گونه‌های ادبی‌منظوم و منثور فارسی استفاده نموده و سرمایه‌ای عظیم فراهم آورده است. در میان انواع ادبی منظوم اردو، «مرثیه» نوعی است که برخی از محققان و نقادان شبه‌قاره‌ای برآنند که نوع ادبی مستقل از عربی و حتی فارسی است. آنچه مسلم است این است که مویه و نوحه بر متوفی در فرهنگ تمام ملت‌ها از زمان‌های دور وجود داشته و دارد و در این میان، تفاوت فقط در نوع ابراز آن و شدت و ضعف بیان تأثرات قلبی است. در این بین مرثیه شهدای کربلا به دلیل وجهة دینی شکل خاصی به خود گرفته است. مرثیه‌سرایان اردو زبان که بیشتر از مسلمانان شیعی مذهب‌اند، آن را چنان گسترده‌اند که بیشتر محققان و منتقدان سراسر شبه قاره، بدون تمایز دین ومذهب به اهمیت ادبی‌آن اذعان دارند. آنان اجزائی‌را به مرثیه افزودند که افزون بر حزن‌انگیز بودن، به دلیل ویژگی‌های دراماتیک و نمایشنامه‌ای و غیره خواننده و شنونده را به خود جلب می‌کند. تقسیم‌بندی مرثیه به بخش‌ها واجزاء گوناگون، مانند «چهره‌سراپا»، «آمد»، «جنگ» و غیره در قالب ترکیب‌بند مسدس در دوره‌های مختلف گونه‌ای ادبی را بوجود‌آورد که فقط شاعران بلند‌مرتبه می‌توانستند در این عرصه عرض اندام کنند و خود بخود در دورة درخشش مرثیة اردو در شهر لکنئو نوحه‌سرایان کم‌سواد و شاعران کم تجربه‌کنار رفته و با حضور شاعران بلند مرتبه‌اهمیت ادبی مرثیة اردو افزایش بسیار یافت. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ترکیب‌بند مسدس؛ جنگ؛ چهره؛ زبان اردو؛ سراپا؛ عناصر دراماتیک؛ مرثیه | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| A Study of the Literary Term Elegy in Urdu Language | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ali Bayat | ||
| چکیده [English] | ||
| Urdu literature has provided an outstanding treasure by using all Persian literary genres presented in both verse and prose. Among all literary genres of poetry elegy is the kind which some of the scholars and critics of the subcontinent consider as an independent genre from Arabic and Persian literature. There is no doubt that mourning and lamenting for the dead has always been part of every nation’s culture. The only difference is between the ways of expression and the depth or shallowness of the feelings. Among them the elegy for Karbala’s Martyrs has found a special form due to its religious significance. Urdu elegiac poets, who are mostly among the Shia Muslims, have improved it to the extent that the scholars and critics of the subcontinent, regardless of their religion and beliefs, admit its literary significance. They have added elements which besides being mournful attract readers and listeners because of their dramatic characteristics. Dividing elegy to different parts and particles such as face, figure, entrance, battle, and etc. in the form of Mosaddas Tarkibband during different periods of time shaped a literary genre in which only the dignified poets could shine. So during the glorious days of Urdu elegy in the city of Lakhnau, lowly educated and inexperienced elegiac poets were left out naturally and the literary significance of Urdu Elegy was raised highly by the dignified and first class poets’ presence. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Battle, Dramatic elements, Elegy, Face, Figure, Mosaddas Tarkibband, Urdu language | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,735 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,299 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب