پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 162 |
| تعداد شماره‌ها | 6,578 |
| تعداد مقالات | 71,072 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,681,476 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,911,664 |
عناصر نمایشی در پرده‌خوانی به عنوان هنری چندرسانه‌ای | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی | ||
| مقاله 8، دوره 2، شماره 41 - شماره پیاپی 618536، آبان 1390، صفحه 71-78 اصل مقاله (512.88 K) | ||
| نویسندگان | ||
| امیرحسن ندایی1؛ مونس بسکابادی2 | ||
| 1استادیار دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس | ||
| 2دانشجوی دکترای پژوهش هنر، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس | ||
| چکیده | ||
| پرده‌خوانی به عنوان یکی از اشکال نمایش سنتی در ایران از قابلیت‌های بسیاری در بیان هنری و نمایشی برخوردار است. در مورد این شیوه‌ی نمایشی تاکنون به ساختار و شیوه‌های اجرای آن در شکل سنتی خود پرداخته شده است. پرسش این پژوهش آن است که آیا با ایجاد تغییر در عناصر نمایشی پرده‌خوانی و امروزی کردن آنها، این شیوه‌ی نمایشی می‌تواند در یکی از مهم‌ترین اشکال هنری جهان امروز، یعنی هنر چندرسانه‌ای مورد استفاده قرار گیرد و قابلیت جذب طیف وسیعی از مخاطبان را دارا شود؟ فرضیه‌‌ی اصلی آن است که شناخت عناصر نمایشی این هنر و مقایسه‌ی آن با نمونه‌های هنر چندرسانه‌ای می‌تواند قابلیت‌های پرده‌خوانی را در پدید آوردن زمینه‌های بیانی نوین، آشکار سازد. این مقاله با مطرح کردن چند نمونه‌ی غربی از هنر چندرسانه‌ای و تطبیق آن با عناصر پرده‌خوانی در شکل کلی آن تلاش دارد تا این قابلیت‌ها را بازشناسی کرده و توانایی‌های آن را برای استفاده در هنر چندرسانه‌ای امروزی تبیین نماید. بررسی این عناصر مانند نحوه‌ی اجرا، استفاده از تصویر، کاربرد لحن و موسیقی (چه به صورت آواز و چه به صورت همراهی‌کننده) و نیز چگونگی تاثیر آن بر مخاطب، نشان می‌دهد که پرده‌خوانی می‌تواند از قابلیت‌های ویژه‌ای در عرصه‌ی هنر امروز جهان برخوردار شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| پرده‌خوانی؛ شیوه‌های اجرا؛ نمایش ایرانی؛ نمایش سنتی؛ هنر چندرسانه‌ای | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Dramatic Elements in The Storytelling with Picture (Pardeh-khani) as a Multimedia Art | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Amir Hassan Nedaei1؛ Moones Boskabady2 | ||
| چکیده [English] | ||
| The storytelling with picture (Pardeh-khani), as one of the traditional forms of theatre in Iran has many capabilities in artistic and dramatic expression. Yet, about this kind of traditional theatre, many researches has been accomplished about its structure and performing methods. The main question of this article is that, is it possible to use this theatrical form in one of the most important artistic forms of today, multimedia art, by changing and modernizing theatrical elements of the storytelling with picture (Pardeh-khani) to attract wider range of audience? The main hypothesis is that recognition of theatric elements of this traditional theatre and comparison that with multimedia art can be increase it’s capabilities in modern artistic expression. This article tries to propose some of the elements of this traditional theatre by comparison between western examples of multimedia art and eastern theatric elements of the storytelling with picture (Pardeh-khani), to recognize its capabilities and potentialities. Investigation of these elements such as performing methods, using picture (illustration), application of melody and music (both in song or in accompaniment), as well as the way of having influence on audiences, demonstrate that the storytelling with picture (Pardeh-khani) can have exclusive capabilities among today’s art world. Storytelling with picture (Pardeh-khani) is one of the oldest monodrama in Iran and it is one of the oldest dramatic forms in the world. Storytelling with picture (Pardeh-khani) can be classified in the traditional theatres and it consists of different forms of art such as performing (in storytelling), singing (as a part of storytelling), poetry, music (in songs), literature (story sources), and painting (used on screen for telling the story). Hence, because of using various expression methods which emanate from various artistic mediums, we can propound this hypothesis that this art form has many capabilities for entering to modern art contexts. In these screens have been paid attentions to the religious subjects, and sometimes heroic, epic or legendary stories. Multimedia art as a branch of new and postmodern art in west and with the main character of combining various media in a work of art is close to storytelling with picture (Pardeh-khani). Artist, In both of these two art forms, for having multiple and deeper contact with the audience, has gone beyond the use of one medium and art form. Freedom of the artist in choosing any art form makes this capability in storytelling with picture (Pardeh-khani) to use many performing methods and multimedia tips. This article tries to answer this question scientifically, that can we use this Iranian traditional theatre, storytelling with picture (Pardeh-khani), in new performance methods and in multimedia art? Contemporary art attends to change subjectivity to objectivity, and Iranian traditional arts want to do so, therefore, these traditional forms are very close to those ones. So, we can create a new form of performance in multimedia art by adding the elements of installation art, performance art, environmental art, video art, and event art into storytelling (Pardeh-khani) to provide a new arena opened to new range of audiences. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Iranian Theatre, Multimedia Art, Performing Methods, Storytelling with Picture (Pardeh-khani), Traditional Theatre | ||
| مراجع | ||
|
اردلان، حمید رضا (1386)، سی مرشد پرده خوان، (دفترهای 1-2-4-5-6-7-9-14-18-20-27-29)، فرهنگستان هنر، تهران.
اسماگولا، هوارد جی (1381)، گرایش های معاصر در هنرهای بصری، فرهاد غبرایی؛ دفتر پژوهش‌های فرهنگی، تهران.
بکتاش، مایل (1356)، هنگامه نمایش‌گرایی و پدیداری نقش در قرن‌های 9 و 10 هجری، فصلنامه تآتر، شماره 2، ص 23 – 34.
بکولا، ساندرو (1387)، هنر مدرنیسم، رویین پاکباز؛ چاپ اول، فرهنگ معاصر، تهران.
بیضایی، بهرام (1379)، نمایش در ایران؛ چاپ دوم، انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، تهران.
پاکباز، رویین، (1378)، دایره المعارف هنر، نشر فرهنگ معاصر، تهران. ثمینی، نغمه (1382 مرداد و شهریور)، تأثیر ساختار نمایش دینی بر سینمای ایران، فصلنامه بیناب، دوره1، شماره 2، ص 192 – 205.
سرسنگی، مجید (پاییز 1384)، نسبت تئاتر دفاع مقدس و نمایش مذهبی، هنرهای زیبا، نشریه علمی پژوهشی دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، شماره 23، ص 97-102.
شاله، فیلیسین (1347)، شناخت زیبایی، علی اکبر بامداد؛ کتابخانه طهوری، تهران.
صالح پور، اردشیر (1388)، ترانه‌های نمایش‌های پیش‌پرده‌خوانی در ایران (1320– 1332)؛ انتشارات نمایش، تهران.
غریب پور، بهروز (1384)، تئاتر در ایران – از ایران چه می‌دانم؟ /53، دفتر پژوهش‌های فرهنگی، تهران.
لوسی اسمیت، ادوارد (1382)، جهانی شدن و هنر جدید، علیرضا سمیع آذر؛ انتشارات نظر، تهران.
لوسی اسمیت، ادوارد (1382)، مفاهیم و رویکردها در آخرین جنبش‌های هنری قرن بیستم، علیرضا سمیع آذر؛ چاپ سوم، انتشارات نظر، تهران.
ناصر بخت، محمد حسین (آبان 1371)، پرده‌های درویشی، فصلنامه هنر، شماره 35، ص 102 – 114.
Fineberg, Jonathana, (2000), Art since 1940, strategies of being, Laurence King, London.
Lucie Smith, Edward, (2004), Art Terms (Dictionary of Art Terms), London, Thames& Hudson.
Turner, Jane, (1996),The Dictionary of Art [22], New York, Grove.
Viola, Bill, (1999), Viola's Exhibition in Whitney Museum of American Art, Whitney, New York. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,579 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 5,079 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب