تعداد نشریات | 158 |
تعداد شمارهها | 6,210 |
تعداد مقالات | 67,471 |
تعداد مشاهده مقاله | 114,043,373 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 88,786,564 |
یک رسم کهن در شاهنامه(نوا) | ||
مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود) | ||
مقاله 10، دوره 57، شماره 4 - شماره پیاپی 1000404، آبان 1385 اصل مقاله (503.32 K) | ||
نویسنده | ||
اسماعیل شفق* | ||
چکیده | ||
شاهنامه فردوسی علاوه بر آنکه یک اثر بزرگ ادبی است،بسیاری از آداب و رسوم و فرهنگ گذشته ایران را نیز در بردارد.ازجمله آدابی که در شاهنامه از آن یاد شده است « نوا» است .«نوا»نوعی گروگان بوده است که در گذشته های دور برای پرهیز از جنگ و کج رفتاری های دشمن نزد خود نگه می داشتند.«نوا»به صورت های گوناگون بوده است؛گاهی گنج و ثروت و زمانی دیگر شاهزاده و یا وزیری را به صورت گروگان (نوا)در دربارها نگهداری می کردند.هر چند که این عمل در ظاهر غیر انسانی جلوه می کردولی از آنجا که از جنگ و خونریزی جلوگیری می نمود قابل توجیه بود. پس از اسلام نیز«نوا» گرفتن رایج بوده است.به طوری که در تاریخ بیهقی و کتب دیگر به این رسم برخورد می کنیم .در دیوان حافظ و سعدی نیز این رسم دیده می شود ولی بیشتر در ایران قبل از اسلام رواج داشته است.این نکته که کدام قوم و یا ملتی نخستین بار نواگرفته است ،معلوم نیست،ولی ایرانیان باستان بارها و بارها از یونانیان و رومیان نواخواسته بودند. | ||
کلیدواژهها | ||
نوا.فردوسی.ساسانیان.غزنویان.حافظ | ||
عنوان مقاله [English] | ||
- | ||
چکیده [English] | ||
- | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,690 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,181 |