از کرامات تا خرافات (با تأکید بر اسرارالتّوحید و مقامات ژنده‌پیل)

[1] قرآن کریم (1387). ترجمة ناصر مکارم شیرازی، چ دوم، قم، اسوه.

[2] آلوت، میریام (1368). رمان به روایت رمان‌نویسان. ترجمة علی‌محمد حق‌شناس، چ اول، تهران، مرکز.

[3] آملی، شمس‏الدین محمد (1381). نفائس‏الفنون فی عرایس العیون. تصحیح ابراهیم میانجی، ج2، تهران، اسلامیّه.

[4] اَفشین‌ْوفایی، محمد (1386). «فریبکاری ایدئولوژیک با نظیره‌سازی کرامت‌ها در زندگی‌نامه‌های مولوی». مطالعات عرفانی، دانشگاه کاشان، ش 5، بهار و تابستان، صص 144ـ160.

[5] اِبن‏جوزی، عبدالرّحمن‏بن علی (1381). تلبیس ابلیس. ترجمة علیرضا ذکاوتی قراگزلو، چ دوم، تهران مرکز نشر دانشگاهی.

[6] استعلامی، محمد (1388). حدیث کرامت: پاسخی منطقی به پرسش‌ها. چ اول، تهران، سخن.

[7] باخرزی، ابوالمفاخر یحیی (1345). اورادالأحباب و فصوص‌الآداب: ج2: فصوص‌الآداب.مقدمه و تصحیح ایرج افشار، تهران، دانشگاه تهران.

[8] ثروتیان، بهروز (1380). فرهنگ اصطلاحات و تعریفات نفائس‏الفنون آملی. چ اول، تهران، فردوس.

[9] جام نامقی (ژنده‌پیل)، احمد (1373). مفتاح‏النّجات. تصحیح، تحشیه و مقدمة علی فاضل، چ دوم، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

[10] الجلّابی الهجویری، علی‏بن عثمان (1373). کشف‏المحجوب. تصحیح والنتین ژوکوفسکی با مقدمة قاسم انصاری، چ سوم، تهران، کتاب‌خانة طهوری.

[11] جمال‏الدین ابورَوح لطف‏الله (1366). حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمّدرضا شفیعی کدکنی، چ اول، تهران، آگاه.

[12] خسروی شکیب، محمّد (1388). «وجهِ غالب و بازی ساختار». دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، سال17، ش66، زمستان، ص 103-118.

[13] الخرکوشی النیسابوری، ابوسعد عبدالملک‏بن محمّد (1999م). تهذیب‏الاسرار. تصحیح و تعلیق: بسام محمد بارود، ابوظبی، امارات العربیّة المتّحده، المجمع الثقافی.

[14] رجاییِ بخارایی، احمدعلی (1366). فرهنگ اشعار حافظ. چ چهارم، تهران، علمی.

[15] زرین‌کوب، عبدالحسین (1390). جست‌وجو در تصوف ایران. چ دوازدهم، تهران، امیرکبیر.

[16] سرّاج طوسی، ابونصر (1388). اللّمع فی التصوّف. تصحیح و تحشیة رینولد آلن نیکلسون، ترجمة مهدی محبّتی، چ دوم، تهران، اساطیر.

[17] شفیعی‌کدکنی، محمدرضا (1385). چشیدنِ طعمِ وقت: مقامات کهن و نویافتة بوسعید.مقدمه، تصحیح و تعلیقات ــ ، چ اول، تهران، سخن.

[18] ــــــــــ(1389). مُفلِسِ کیمیافروش: نقد و توضیح و تحلیل شعرِ انوری. چ چهارم، تهران، سخن.

[19] ــــــــــ (1391). رستاخیز کلمات: درس گفتارهایی دربارة نظریة ادبی صورت‌گرایان روس.چ اول، تهران، سخن.

[20] ــــــــــ (1393). درویش ستیهنده: از میراث عرفانی شیخ جام. چ دوم، تهران، سخن.

[21] شهبازی، ایرج؛ ارجی، علی‌اصغر (1387). سُبع هشتم: قصه‌های کرامت در متون عرفانی منثور تا قرن هفتم همراه با طرحی برای طبقه‌بندی قصه‌های کرامت. قزوین، سایه‌گستر.

[22] شهیدی، سیدجعفر (1370). «تطوّر مدیحه‌سرایی در ادبیات فارسی». زیر نظر حبیب یغمایی و ایرج افشار با هم‌کاری محمد روشن، نامة مینُوی: مجموعة سی‌وهشت گفتار در ادب و فرهنگ ایرانی. چ دوم، سنایی، بی‌جا، (ص 266ـ298).

[23] غزنوی، سدیدالدین محمد (1340). مقامات ژنده‌پیل (احمد جام). مقدمه، توضیحات و فهارس: حشمت الله مؤیّد سنندجی، طهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

[24] غنی، قاسم (1386). بحث در آثار و افکار و احوال حافظ. چ اول، تهران، هرمس.

[25] قشیری، عبدالکریم‏بن هوازن (1388). رسالة قشیریّه. ترجمة ابوعلی حسن‏ابن احمد عثمانی، تصحیح بدیع‏الزمان فروزانفر، چ دوم، تهران، زوّار.

[26] گلدمن، لوسین (1371). جامعه‌شناسی ادبیات. ترجمة محمد پوینده، چ اول، تهران، هوش و ابتکار.

[27] محبتی، مهدی (1391). «چهرة قشیری در اسرارالتّوحید: بررسی و تحلیل روش‌شناختی و محتوایی». فصلنامة متن‌پژوهی ادبی، ش54، زمستان، صص 89-108.

[28] محمدبن منوّر(1381). اسرارالتّوحید فی مقامات شیخ ابی سعید. مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمّدرضا شفیعی کدکنی، چ پنجم، 2ج، تهران، آگاه.

[29] مستملّی بُخاری، اسماعیل‏بن محمد (1365). شرح التعرّف لمذهب التصوّف. رُبعِ سوم، مقدمه، تصحیح و تحشیة محمد روشن، چ اول، تهران، اساطیر.

[30] مدنی، امیرحسین، محمدکاظم کهدویی و مهدی ملک‌ثابت (1389). «شیخ احمد جام و افسانة کرامات». ادب‌پژوهی، گیلان، ش 13، پاییز، ص 85-108.

[31] مولوی، جلال‏الدین محمد بلخی (1381). مثنوی معنوی. تصحیح و ترجمه: رینولد الین نیکلسون، تهران، سُعاد.

[32] یوسفی، غلامحسین (1370). دیداری با اهل قلم: دربارة بیست کتاب نثر فارسی. ج2، تهران، علمی.