گرچه اسلام همۀ احکام مساجد را بر معابد جاری نمی‌کند، در بسیاری از موارد معابد اهل کتاب را به دیدۀ مساجد می‌نگرد، از همین‌رو نماز خواندن مسلمان در معابد اهل کتاب را صحیح می‌داند. توصیۀ قرآن به بزرگداشت و تعظیم شعائر خداوند، از جمله معابد اهل کتاب به‌دلیل روایات و وحدت ملاک، شامل حرم‌های پیامبران و ائمه (ع) نیز می‌شود. استفاده از معابد اهل کتاب برای تغلیظ سوگند در مواردی مانند لعان و نیز باطل دانستن نکاح موقت مرد مسلمان با زن مسیحی که طلاق ازدواج قبلی وی در دادگاه صورت گرفته نه کلیسا، نشانگر آن است که اسلام به اعتقاد اهل کتاب دربارۀ معابدشان احترام می‌گذارد. با توجه به آیات قرآن، مسجد در دو معنای عام و خاص به‌کار رفته است، کاربرد آن در معنای عام، معابد اهل کتاب را نیز شامل می‌شود. کاربرد مسجد در معنای خاص آن، همان معنای عرفی و مشهور نزد مسلمانان را دارد.
Look at the signs of jurisprudence in temples people of the book
نویسندگان [English]
Morteza Rahimi
Assistant Professor of Shiraz university
چکیده [English]
Although Islam does not sentence all the verdicts of mosques on temples, in many cases the temples of people of the book is respected as mosques and Muslim praying in mosques is acceptable. The Quran recommendation on honors and rituals of God including the temples of people of the book is due to hadiths and the shrines of the prophets and Imams are also included. There are some evidences showing that Islam respects the beliefs of the people of the book to their temples; cases like using these temples as places for swearing and dispensing temporary marriage of a Muslim man and Christian woman whose previous divorce is taken in the court not the church. According to Quran verses, mosque is used in two general and specific meaning and its general meaning includes the temples of the people of the book. The specific meaning of the mosque is the same common sense known to the Muslims.
قرائتی، محسن (1383). تفسیر نور، ج 9، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن
قرشی، علی اکبر (1412). قاموس قرآن، ج 3، تهران، دارالکتب الاسلامیة.
کاظمی، فاضل، جوادبن سعد (بی‌تا). مسالک الافهام الی آیات الاحکام، ج 1، بی‌جا، بی‌نا
کرکی، علی‌بن حسین (1414). جامع المقاصد، ج 2، قم، مؤسسۀ آل‌البیت (ع).
کلانتر، سید محمد (1410). حاشیۀ مکاسب شیخ انصاری، ج 10، قم، مؤسسۀ مطبوعاتی دارالکتاب.
کلینی، محمدبن یعقوب (1407). الکافی، ج 3، تهران، دارالکتب الإسلامیة.
گیلانی، سید محمد باقر (1409). تحفة الأبرار الملتقط من آثار الائمة الأطهار، اصفهان، انتشارات کتابخانۀ مسجد سید.
مجلسی، محمد باقر (1410). بحارالانوار، ج 80، بیروت، مؤسسة الطبع
مدرسی، محمد تقی (1377). تفسیر هدایت، ج 10، ترجمۀ مترجمان، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی
مصطفوی، حسن (1402). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 6، تهران، مرکز الکتاب للترجمة و النشر.
مطهری، مرتضی (1383ش).مجموعه آثار شهید مطهری، ج 25،قم - تهران، انتشارات صدرا.
مکارم شیرازی، ناصر (1372ش). تفسیر نمونه، ج 3، 13 و 14، تهران، دارالکتب الاسلامیة.
مکارم شیرازی، ناصر (1421ق). الامثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، ج 3، 10 و 19، قم، مدرسۀ امام علی‌بن ابی‌طالب (ع)
میانجی ملکی، محمد باقر (1400). بدایع الاحکام فی تفسیر آیات الاحکام، بیروت، مؤسسة الوفاء.
نجفی، محمد حسن (1404). جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج 8، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی.
نجفی، محمد حسن (1415ق). مجمع الرسائل، مشهد، مؤسسۀ صاحب‌الزمان
نراقی، احمدبن محمد مهدی (1422ق). رسائل و مسائل نراقی، قم، کنگرۀ نراقیین
واسطی زبیدی، محب‌الدین (1414). تاج العروس من جواهر القاموس، ج 8 و 19، بیروت، دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع.
وجدانی، قدرت‌الله (1426). الجواهر الفخریة فی شرح الروضة البهیة، ج 2، قم، انتشارات سماء قلم.
هاشمی، محمود (1426). فرهنگ فقه مطابق با مذهب امامیه، به قلم جمعی از پژوهشگران، زیر نظر سید محمود هاشمی، ج 2، قم، مؤسسۀ دائرةالمعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت (ع).
یزدی، سید محمد کاظم طباطبایی (1409). العروة الوثقی فیما تعم به البلوی، ج 1، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات.
