پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,764 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,195,215 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,943,136 |
عمومیت تسبیح حقیقی آفریدگان در هندسۀ معرفتی اندیشۀ دینی | ||
| مجله علمی " فلسفه دین " | ||
| مقاله 8، دوره 14، شماره 2، تیر 1396، صفحه 349-373 اصل مقاله (263.28 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jpht.2017.136219.1005310 | ||
| نویسندگان | ||
| قباد محمدی شیخی* 1؛ طیبه فریدونپور* 2 | ||
| 1استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه یاسوج | ||
| 2دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه یاسوج | ||
| چکیده | ||
| مسئلۀ تسبیح خدای تعالی از سوی عموم آفریدگان، از آموزه‌های بدیع قرآن کریم است. جمادات در بادی امر، فاقد شعور و ناتوان از تسبیح آفریدگار به‌نظر می‌رسند، خداوند برای تغییر این نگرش، بارها در کتاب هدایت خود (قرآن کریم)، انسان را متوجه شعورمندی سایر پدیده‌ها و ابراز بندگی آنها نسبت به پروردگار کرده است. تسبیح خداوند از جانب آفریدگان، فرع برخورداری آنها از فهم و شعورمندیشان است. بنابراین تسبیح‌گوی باری‌تعالی نه‌تنها بنی‌آدمند، بلکه هر جماد، نبات، حیوان و برخی انسان‌ها و موجودات مشابه آنان دارای تسبیحی آگاهانه و از سر انقیادند، و همۀ اجزای عالم هستی هم خود ناخواسته و نادانسته، عینِ ذکرِ شریفِ (سبّوحٌ قدّوسٌ) در نظام جبری و تکوینی هستند و هم خواسته و دانسته، گویای این ذکر مقدس در نظام اختیاری و تکلیفی خواهند بود. در پژوهش حاضر بر آنیم تا تبیینی به‌نسبت روشن از هر دو نوع تسبیح ارائه دهیم و مدعی هستیم تسبیحی که قرآن آن را به رخ آدمیان می‌کشد، تسبحی متفرع بر حیات‌مندی، شعورمندی و از سر اختیار و انتخاب است. این پژوهش با محور آیات و روایات اما با صبغۀ فلسفی، به تبیین مدعای مذکور می‌پردازد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تسبیح تکوینی؛ تسبیح عمومی؛ شعورمندی جمادات؛ فقر ذاتی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Consensus of God’s Praise by the Created in the Epistemic Configuration of Religious Thoughts | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ghobad Mohammadi Shekhi1؛ Tayebeh Fereydoonpoor2 | ||
| 1Assistant Professor | ||
| 2master of Yasuj univercity | ||
| چکیده [English] | ||
| Abstract The issue of the almighty God’s praise by all the created is a teaching of the Holy Koran. The inanimate, at first glance, seem to lack conscience. To alter this view, the almighty God, in His holy book of guidance (the Holy Koran), has invited humans’ attention, a number of times, to the conscience of other phenomena and their paying homage to the creator. God’s praise by the created is the consequence of their conception and conscientiousness. Therefore, the almighty God’s praise givers are not only human beings, but also any inanimate, plant, animate and some human beings and similar creatures who praise God consciously and obediently. All components of the universe are non-willingly or unconsciously the exact manifestation of the divine invocation” Sobuh-un Qoddus” in the deterministic and genetic arrangement and willingly or consciously express this divine invocation in the free-willed and obligatory arrangement. The present research is to present a clear explanation of the two types of praise and asserts that the praise of the type that the Holy Koran depicts is diverse , full of liveliness, conscientiousness and is fully optional and willful. This study deals with the said assertion, on the basis of the Koranic Verses and traditions but with a philosophical focus. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Key words: Genetic Praise, Conscientiousness of the inanimate, integral praise, innate poverty | ||
| مراجع | ||
|
* قرآن مجید نهج‌البلاغه (1379). ترجمۀ دشتی، قم: صحفی. 1. ابن‌سینا، ابو علی حسین‌بن عبدالله (1403 ق). الاشارات و التنبیهات، چاپ 2، تهران: نشر الکتاب. 2. ابن‌عربی، محی الدین (بی‌تا). عنقاء مغرب فی ختم الاولیاء و شمس المغرب، مصر: مکتبة محمد علی صبیح. 3. ابن‌عربی، محی الدین (1326 ق). فتوحات مکیه، تحقیق: عثمان یحیی، قاهره: بی‌نا. 4. ابن‌فارس، ابوالحسن احمد‌بن زکریا (1404ق). معجم المقاییس اللغه، تحقیق: محمدبن هارون عبدالسلام، قم: مکتب الاعلام السلامی. 5. ابن‌قولویه، ابوالقاسم (1377). کامل الزیارات، ترجمۀ محمد جواد ذهنی تهرانی، چاپ 2، تهران: پیام حق. 6. ایموتو، ماسارو (1385). پیام‌های نهفتۀ آب، ترجمۀ نفیسه معتکف، تهران: درسا. 4. بقلی، روزبهان (1386). شرح شطحیّات، تصحیح هنری کربن، ترجمۀ محمد علی امیر معزی، بی‌جا: طهوری. 8. بوربور، فریبرز (1350). فلسفه و علوم طبیعت، تهران: امیرکبیر. 9. جرجانی، علی‌بن محمدبن علی (1405 ﻕ). التعریفات، چاپ 1، بیروت: دارالکتب العربی. 10. جوادی آملی، عبدالله (1379). تفسیر موضوعی قرآن کریم، چاپ 1، قم: اسراء. 11. ---------------- (1376). رحیق مختوم (شرح حکمه متعالیه)، تنظیم و تدین: حمید پارسانیا، چاپ دوم، قم: اسراء 12. حسینی طهرانی، سید محمد حسین (1385). معادشناسی، تهران: انتشارات علامه طباطبایی. 13. خمینی موسوی، سید روح‌الله (1378). تفسیر سورۀ حمد، چاپ پنجم، تهران: مؤسسۀ نشر و تنظیم آثار امام خمینی (ره). 14. --------------------- (1386). شرح چهل حدیث، تهران: مؤسسۀ نشر و تنظیم آثار امام خمینی (ره). 15. رازی، فخرالدین محمدبن عمر (1411ق). تفسیر کبیر، بیروت: دارالکتب العلمیه. 16. راغب اصفهانی، ابوالقاسم حسین‌بن محمد (1412ق). مفردات الفاظ قرآن، تحقیق: عدنان داوودی، چاپ اول، بیروت: دارالعلم الشامیه. 17. رخ‌شاد، محمد حسین (1384). در محضر علامه طباطبایی، چاپ 3، قم: نهاوندی. 18. زمخشری، محمود‌بن عمر (1047 ق). تفسیر الکاشف عن حقائق غوامضی التنزیل، بیروت: دارالکتاب عربی. 19. ژیلسون، اتین هنری (1370). روح فلسفه قرون وسطی، ترجمۀ ع.داوودی، تهران: نشر مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی 20. سبحانی، جعفر (1360). منشور جاوید، قم: توحید. 21. شبستری، شیخ محمود (1356). سعادتنامه، تصحیح صمد موحد، چاپ 1، تهران: کتابخانۀ طهوری 22. شجاری، مرتضی (1383). تعریف انسان از دیدگاه ابن‌عربی و ملاصدرا، مجلۀ دانشگاه تبریز، شمارۀ 191. 23. طباطبایی، سید محمد حسین (1347). تفسیر المیزان، ترجمۀ سید محمد باقر موسوی همدانی، چاپ پنجم، قم: دفتر انتشارات اسلامی. 24. ----------------------- (1373). نهایه الحکمه، قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی. 25. طبرسی، فضل‌بن حسن (1360). تفسیر مجمع البیان، تهران: فراهانی. 26. صدرالدین شیرازی، محمدبن براهیم (1981 ق). اسفار اربعه، چاپ سوم، بیروت: دارالاحیاء العربی. 27. عطار نیشابوری، شیخ فرید‌الدین (1380). منطق الطیر، ترجمۀ صادق گوهرین، بی‌جا: بی‌نا. 28. غزالی، محمد (1389). احیاء علوم الدین، ترجمۀ محمد خوارزمی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی. 29. فراهیدی، خلیل‌بن احمد (1409 ق). العین، ترجمۀ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرای، قم: دارالهجره. 30. فیض کاشانی، محسن (1385). تفسیر صافی، ترجمۀ عبدالرحیم بخشایشی، قم: نشر نوید اسلام. 31. فیومی، احمد‌بن محمدبن علی (1370). مصباح المنیر فی غریب شرح الکبیر الرافعی، قم: دارالهجره. 32. کاشانی، ملا فتح‌الله (1363). منهج الصادقین، تصحیح آیت‌الله شعرانی، تهران: کتابخانۀ اسلامیه. 33. کاکائی، قاسم (1381). وحدت وجود به روایت ابن‌عربی و اکهارت، تهران: هرمس. 34. متقی، علی‌بن حسام‌الدین (1381). کنز العمال و سنن الاقوال، بیروت: بی‌نا. 35. مطهری، مرتضی (1369). آشنایی با قرآن، چاپ 1، تهران: صدرا. 36. مولوی، جلال‌الدین محمد (1368). مثنوی معنوی، تصحیح نیکلسون، تهران: مولا. 37. میبدی، ابوالفضل رشیدالدین (1356). کشف الاسرار و عده الابرار، به اهتمام علی اصغر حکمت، تهران: امیرکبیر. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 439 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 566 |
||