پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 162 |
| تعداد شماره‌ها | 6,579 |
| تعداد مقالات | 71,071 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,680,255 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,910,854 |
نسبت زبان و منطق در فلسفۀ هگل | ||
| فلسفه | ||
| مقاله 1، دوره 16، شماره 2 - شماره پیاپی 32، اسفند 1397، صفحه 1-22 اصل مقاله (641.42 K) | ||
| نوع مقاله: علمی -پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jop.2019.71542 | ||
| نویسندگان | ||
| محمد هادی حاجی بیگلو* 1؛ احمد علی‌اکبر مسگری2 | ||
| 1دانشجوی دکتری فلسفۀ جدید و معاصر غرب دانشگاه شهید بهشتی تهران | ||
| 2استادیار گروه فلسفه در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی | ||
| چکیده | ||
| در این نوشتار به نسبت بین زبان و منطق در فلسفۀ هگل خواهیم پرداخت. در ابتدا بین دو وجه مهم زبان، یعنی وجه نشانه‌شناسانه و وجه معناشناسانه، تمایز خواهیم نهاد. خواهیم دید زبان از وجه نخست صرفا بر مبنای قواعد دستوری یا به منزلۀ ساختاری از نشانه‌ها لحاظ می‌شود. اما هنگامی که، به شکل انضمامی، وجه معنایی زبان نیز در تحلیل وارد گردد، با زبان همچون قلمرو عام بازنمایی‌ها روبه‌رو خواهیم شد. از همین لحاظ است که هگل زبان را، به منزلۀ عرصۀ بازنمایی‌ها، مبنای نحوه‌ای از شناخت به معنای آشنایی می‌داند که شرط و پیش‌فرض شناخت فلسفی ست. در وهلۀ سوم نشان خواهیم داد که زبان به منزلۀ مبنای نحوۀ شناختِ مبتنی بر آشنایی، همان نقطۀ آغاز سیر پدیدارشناسی روح است. به همین معنا ست که هگل پدیدارشناسی را نردبان صعود آگاهی عرفی تا سطح آگاهی فلسفی می‌داند. به تعبیر دیگر، پیشرویِ دیالکتیکیِ قالب‌های آگاهی از سطح آگاهی و زبان عرفی آغاز می‌شود و به سطح منطق همچون حقیقت زبان می‌رسد. در این وهلۀ چهارم روشن می‌شود که مقام منطق دقیقا وارونۀ مقام آگاهی عرفی ست و از این لحاظ می‌توان گفت زبان یعنی منطق بالقوه و منطق یعنی زبانِ بالفعل. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آگاهی عرفی؛ زبان عرفی؛ شناخت از راه آشنایی؛ شناخت نظرورزانه؛ منطق | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| On the Relation of Language and Logic in Hegel’s Philosophy | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammad Hadi Haji Beigloo1؛ Ahmad Aliakbar Mesgari2 | ||
| 1Ph.D candidate in Western Philosophy, Shahid Beheshti University of Tehran | ||
| 2Assistant Professor of Philosophy, Shahid Beheshti University of Tehran | ||
| چکیده [English] | ||
| In this paper, we will focus on the relation of language and logic in Hegel’s philosophy. First, we will distinguish between two important aspects of language, that is, the semiological aspect and the semantical. As we will see, language in the first aspect is solely considered as a system based on grammatical rules or as a structure of signs. But when, in a concrete way, the semantical aspect of language is also taken into account, we will encounter language as the general realm of representations. It is in this context that Hegel considers language, as the realm of representations, to be the basis for a kind of knowledge by acquaintance, which is the condition and the presupposition of philosophical knowledge. Thirdly, we will show that language as the basis of knowledge through familiarity is the very beginning of the Phenomenology of Spirit. It is for this reason that Hegel considers Phenomenology to be a ladder of ascension of common consciousness to the level of philosophical consciousness. In other words, the dialectical progression of the forms of consciousness begins from the level of common consciousness and common language and ultimately reaches the level of logic as the truth of language. In the end, it becomes clear that the realm of Hegel’s logic is precisely the inversion of common consciousness, and in this sense we can say that language is the potential logic and logic is the actual language. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Keywords: Common Consciousness, Common Language, Knowledge by Acquaintance, Speculative Knowledge, Logic | ||
| مراجع | ||
|
.
ابن سینا، (بیتا)، المبدأ و المعاد، موسسه مطالعات اسلامی -----، (بیتا)، الشفاء (المنطق)، ج1، (بی‌جا): مکتبه آیه الله المرعشی ابنندیم، محمّدبن اسحاق، (1381)، الفهرست، ترجمه محمدرضا تجرد، چاپ اول، تهران: اساطیر افلاطون، (۱۳۳۶)چهار رساله ،ترجمه محمود صناعی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب رازی، ابوحاتم محمد بن حمدان، (1381)، اعلام النبوه، چاپ صلاح صاوی و غلامرضا اعوانی، جلد اول، تهران: موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران رازی، محمدبن زکریا، (1402ه)،رسائل الفلسفیه، چاپ افست تهران ___________، (1380)، الطب الروحانی، ترجمه پرویز سپیتمان ازکائی، تهران: اهل قلم _______________، (1390)، السیره الفلسفیه، به تصحیح و مقدمه پل کراوس، ترجمه عباس اقبال، شرح احوال و آثار از مهدی محقق، تهران: علمی فرهنگی سپیتمان اذکائی، پرویز، (1384)، حکیم رازی، تهران: طرح نو قراملکی، احدفرامرز، (1391)، نظریه اخلاقی محمّدبن زکریای رازی، تهران: موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی قبادیانی، ناصرخسرو، (1383)، زادالمسافرین، تصحیح و تحشیه محمّدبذل الرحمن، چاپ اول، تهران: اساطیر ------------، (بیتا)، جامع الحکمتین، به تصحیح و مقدمه هانری کربن، محمد معین، تهران: انجمن ایرانشناسی فلسفه در ایران کاپلستون، فردریک چارلز، (1393)، تاریخ فلسفه: یونان و روم، ترجمه سیدجلالالدین مجتبوی، ج1، چاپ هشتم، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی محقق، مهدی، (1387)، فیلسوف ری،تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ملاصدرا، (1981م)، الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه، ج1، بیروت: دار احیاء التراث
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 860 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,525 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب