سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,501
تعداد مشاهده مقاله124,115,701
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,219,947
عبداله زاده, مهدی, رهنما, محمدرحیم, اجزاءشکوهی, محمد, موسوی, میرنجف. (1399). ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی در شهرهای استان آذربایجان غربی. , 52(4), 1257-1273. doi: 10.22059/jhgr.2019.276093.1007878
مهدی عبداله زاده; محمدرحیم رهنما; محمد اجزاءشکوهی; میرنجف موسوی. "ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی در شهرهای استان آذربایجان غربی". , 52, 4, 1399, 1257-1273. doi: 10.22059/jhgr.2019.276093.1007878
عبداله زاده, مهدی, رهنما, محمدرحیم, اجزاءشکوهی, محمد, موسوی, میرنجف. (1399). 'ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی در شهرهای استان آذربایجان غربی', , 52(4), pp. 1257-1273. doi: 10.22059/jhgr.2019.276093.1007878
عبداله زاده, مهدی, رهنما, محمدرحیم, اجزاءشکوهی, محمد, موسوی, میرنجف. ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی در شهرهای استان آذربایجان غربی. , 1399; 52(4): 1257-1273. doi: 10.22059/jhgr.2019.276093.1007878

ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی در شهرهای استان آذربایجان غربی

پژوهشهای جغرافیای انسانی
مقاله 6، دوره 52، شماره 4، دی 1399، صفحه 1257-1273    اصل مقاله (689.04 K)
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2019.276093.1007878
نویسندگان
مهدی عبداله زاده* 1؛ محمدرحیم رهنما2؛ محمد اجزاءشکوهی3؛ میرنجف موسوی4
1دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ‏ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
2استاد جغرافیا و برنامه ‏ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
3دانشیار جغرافیا و برنامه ‏ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
4دانشیار جغرافیا و برنامه ‏ریزی شهری دانشگاه ارومیه
چکیده
در میان ابعاد توسعة پایداری، بُعد اجتماعی یکی از ابعاد اصلی شناخته می‏شود که بیشتر با ابعاد کیفیت زندگی همگام است و بر مفاهیمی همچون آینده‏نگری، عدالت‏محوری، مشارکت، و توانمندسازی تأکید دارد. هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی و ارزیابی شاخص‏های پایداری اجتماعی در شهرهای استان آذربایجان‏غربی است. بدین منظور، از مدل‏های تصمیم‏گیری چندشاخصة ویکور و شیوه‏های تحلیلی مربوطه برای رتبه‏بندی و سطح‏بندی شهرهای استان با توجه به شاخص‏های پایداری اجتماعی استفاده شده است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‏های توصیفی- تحلیلی است و جامعة آماری مورد بررسی در این پژوهش 42 شهر استان آذربایجان‏غربی است که 13 شهر از این شهرها به‏عنوان نمونه مطالعه و بررسی شده است. برپایة یافته‏های پژوهش، شاخص‏های «پایداری اجتماعی» در چارچوب مدل ویکور نشان می‏دهد که کلان‏شهر ارومیه بالاترین و مطلوب‏ترین شرایط را از نظر پایداری اجتماعی داراست و شهر بوکان نامطلوب‏ترین شرایط را از نظر این شاخص‏ها داراست. 45درصد از شهرهای مورد مطالعه به لحاظ شاخص‏های مورد بررسی دارای وضعیت ناپایداری بالقوه یا ناپایدار است. همچنین، 32درصد از شهرهای مورد مطالعه دارای وضعیت متوسط به لحاظ شاخص‏های پایداری اجتماعی است.ضریب پراکندگی و میزان نابرابری شهرهای مورد مطالعه به لحاظ شاخص‏های اجتماعی پایداری حدود 40/0 است که نشان‏دهندة عدم تعادل نسبتاً متوسط نماگرهای شاخص‏های مورد مطالعه در شهرهای استان آذربایجان غربی است.یافته‏ها نشان می‏دهد همبستگی معنی‏داری بین تابع مزیت توسعة پایدار اجتماعی و شمار جمعیتی شهرهای استان وجود دارد.
کلیدواژه‌ها
ارزیابی؛ پایداری اجتماعی؛ تصمیم‏ گیری چندشاخصه؛ مدل ویکور؛ آذربایجان‏ غربی
عنوان مقاله [English]
Assessment of social sustainability Indicators in Cities of West Azerbaijan province
نویسندگان [English]
Mahdi Abdollahzadeh1؛ Mohammad-Rahim Rahnama2؛ Mohammad Ajza Shokouhi3؛ Mirnajaf Mousavi4
2Professor of Ferdowsi University
3Associate Professor of Ferdowsi University
4Urmia University
چکیده [English]
Introduction:
The urban life of the West Azerbaijan Province has been faced many changes in recent years, and has seen a lot of demographic and physical changes. In order to achieve a balanced and justice-centered development which improves all residents lives, we need a correct recognition and optimized proper planning in the cities of the province. Because, the increasing split in the cultural, social, economic fields and other fields in different regions, is the evidence of a failure to complete the goals of justice-centered planning and sustainable development. This paper, tries to Identify the status of social sustainability indexes in the cities of West Azerbaijan province by using quantitative Techniques. Therefore, the purpose of this paper is to evaluate and measure the feasibility of the social sustainability in different cities of the province.
Methodology:
The overall approach of this research is a quantitative research type and in terms of the data collection method which it is based on library-documentary and survey data. In the first step of research, in order to identify the social sustainability indexes and related indicators, various sources and databases were used. Accordingly, five main indexes were identified in this context. Totally 35 indicators for 5 indexes were evaluated. The statistical population of this study is the 42 cities of West Azerbaijan province which among them, 13 cities have been studied as samples. In order to analyze the collected data, we have used the multi-index decision-making methods (vikor). Also, the analysis of the impact of economic components on the utility of social sustainability in the studied cities, are specified by Use of the regression method like the Enter method in the path and beta coefficients (β) analysis.
Results and discussion:
After collecting data and information by using the entropy method, the relative weight of each index is calculated. The public health index with a score of 230.0 points has earned the highest score. Also, the sense of belonging to the location index among the residents of the province cities has the lowest score with a score of 172.0. The ranking of the cities in the province is based on social sustainability indexes, using the cluster analysis and SPSS software in Table 1, shows that Urmia city with Zero advantage function is in the steady state in terms of social sustainability and Urmia metropolis is the best city in terms of social sustainability indexes in the province and Khoy and Noushin cities have a potential stability status with the advantage function of 0.452 and 0.446, respectively. Whereas, 45% of the studied cities have a potential instability status or unstable status. Also, 32% of the studied cities have a moderate status in terms of social sustainability indexes. The average amount of advantage function (Q), the utility of social sustainability indexes in the cities of the province, is equal to 0.622. Therefore, the cities of West Azerbaijan province are below the average in terms of social sustainability indexes and need to be strengthened and invested.

Table 1: The utility of social sustainability in cities of West Azerbaijan, based on the values of the advantage function(Q)
Row Cities (Q) Rating Sustainability desirability
1 Urmia 0 1 Sustainable
2 Khoy 0.452 2 Potential Sustainability
3 Noushin city 0.462 3
4 Tekab 0.568 4 Medium Sustainability
5 Salmas 0.578 5
6 Mahabad 0.578 6
7 Maku 0.630 7
8 Dizajdiz City 0.709 8 Potential insustainability

9 Mohamadyar 0.750 9
10 Miandoab 0.770 10
11 Bazargan 0.772 11
12 Naghta 0.840 12
13 Bukan 0.965 13 Unsustainability
Dispersion coefficient Q= 0.40

The dispersion coefficient and the inequality rate of the studied cities is about 0.40 in terms of sustainability indexes which shows a relatively moderate imbalance in the index indicators in the cities of the province. The results also show that there is a significant correlation between the advantage function (Q) of the sustainable social development and the population of the cities of the province. In fact, the distribution and method of allocating resources and benefits is the most important factor which defines the relationship between population and development which it has not been balanced in the cities of the province. Evaluation of the economic components effect (including economic support burden, unemployment rate, employment rate, female employment rate, male employment rate) on the utility of social sustainability in the studied cities shows that economic support burden and unemployment rate with negative coefficients of -0.16 and -0.07 respectively, and employment rate with a positive coefficient of 0.29, female employment rate and male employment rate with positive coefficients of 0.21 and 0.47 respectively, are effective in the utility of social sustainability in the studied cities. Indeed, the economic support burden is a potential social problem, which reveals the dependence of the individual or individuals of the society on the people who work and provide their own livelihoods and others and the unemployment rate, which is directly related to the economic growth and job creation, have had a negative and decreasing effect on the social sustainability indexes in the studied cities.

Conclusion:
The purpose of this study is to evaluate the social sustainability level of the west Azerbaijan province cities, based on a set of some sustainability attitudes. Results of the calculations related to the social sustainability indexes in the province cities, indicate that 45% of the studied cities in the West Azerbaijan province are in the potentially unstable or unstable status in terms of social sustainability indexes. The research results show that among the evaluated indexes in the cities of West Azerbaijan, the public health index has earned the highest score. Urmia city has the best situation in terms of this index among the cities of the province, and on the contrary, Bukan city has the worst status in the public health indexes. The cluster rating results also show that 46% of the studied cities are in unfavorable conditions in terms of utility of the social sustainability indexes.
کلیدواژه‌ها [English]
Evaluation, social sustainability, multiple criteria decision making, Vikor Model, West Azerbaijan province
مراجع
  1. آذر، عادل و رجب‏زاده، علی، 1389، تصمیم‏گیری کاربردی رویکرد MADM، چ ۴، تهران: نگاه دانش.
  2. احمدی، شیرکو و توکلی، مرتضی، 1395، ارزیابی و سنجش وضعیت پایداری محله‏ها در شهر سردشت، جغرافیا و آمایش شهری- منطقه‏ای، ش 20، صص 153-170.
  3. استان‏شناسی آذربایجان‏غربی، 1392، وزارت آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه‏ریزی آموزشی.
  4. آقاعلیخانی، زینب و برک‏پور، ناصر، 1391، مقایسة ظرفیت‏های اجتماعی و نهادی توسعة پایدار در شهرهای کرج و قزوین، فصل‏نامة مطالعات شهری، ش ۴،  صص 1-14.
  5. بدری، سیدعلی و طیبی، صداله، 1391، بررسی عوامل مؤثر بر هزینه‏های گردشگری مذهبی، مطالعة موردی: شهر مشهد مقدس،‏ مجلة برنامه‏ریزی و توسعة گردشگری، س ۱، ش 1، صص 153-177.
  6. برزگر، صادق؛ دیوسالار، اسدالله؛ قربانی، علیرضا و صداقت، مهدی، 1396، سنجش و ارزیابی پایداری اجتماعی در شهرهای کوچک (مطالعة موردی: شهرهای کوچک استان مازندران)، فصل‏نامة مطالعات ساختار و کارکرد شهری، س ۴، ش ۱۴، صص 7-30.
  7. جمینی، داوود و همکاران، 1393، واکاوی عوامل تبیین‏کنندة پایداری اجتماعی در مناطق روستایی (مطالعة موردی: شهرستان چرداول)، ‏مجلة آمایش جغرافیایی فضا، س ۴، ش ۱۳، صص 147-166.
  8. حسینی، سیدهادی و همکاران، 1394، تحلیلی بر ارزیابی کیفیت پایداری اجتماعی در نواحی دو و سه شهر سبزوار، جغرافیا و آمایش شهری- منطقه‏ای، ش 14، صص 47-70.
  9. زاهدی، شمس‏السادات و نجفی، غلام‏علی، 1385، بسط مفهومی توسعة پایدار، فصل‏نامة مدرس علوم انسانی، دورة 10،‏ ش 4،‏ صص 43-76.
  10. سالمی، مریم و همکاران، 1390، سنجش پایداری اجتماعی زنان روستایی شهرستان سنقر، مطالعات اجتماعی روان‏شناختی زنان، ش 27، صص 55-78.
  11. سالنامة آماری استان آذربایجان غربی، 1391، وزارت کشور، استانداری آذربایجان غربی، معاونت برنامه‏ریزی.
  12. سرایی، محمدحسین و همکاران، 1392، تحلیل و ارزیابی شاخص‏های اقتصادی- اجتماعی توسعة پایدار در محلات شهر تاریخی میبد، فصل‏نامة تحقیقات جغرافیایی، س 28، ش ۱، صص 178-205.
  13. سرور، رحیم و موسوی، میرنجف، 1390، ارزیابی توسعة پایدار شهرهای استان آذربایجان غربی، فصل‏نامة علمی‏- پژوهشی انجمن جغرافیای ایران، س ۹، ش 28، صص 7-28.
  14. شفیعا، محمدعلی و شفیعا، سعید، 1391، بررسی رابطة توسعة پایدار اجتماعی و سرمایة اجتماعی (نمونة موردی: ساکنان محلة غیررسمی شمیران نو)، جامعه‏شناسی کاربردی، س ۲۳، ش ۲، صص 139-164.
  15. فتاحی، احدالله و همکاران، 1392، سنجش و اولویت‏بندی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان دلفان با استفاده از مدل تصمیم‏گیری ویکور (مطالعة موردی: دهستان خاوه شمالی)، فصل‏نامة علمی- پژوهشی برنامه‏ریزی منطقه‏ای، س ۳، ش 11، صص 65-78.
  16. قربانی،‏ رسول و عظیمی، میترا، 1393، بررسی تأثیر ساختار درآمد شهرداری بر روند توسعة شهری با استفاده از تکنیک ضریب همبستگی و تحلیل عاملی (مطالعة موردی مشهد)، مجلة پژوهش و برنامه‏ریزی شهری، ‏س ۵، ش ۱۸، صص 115-132.
  17. مافی، عزت‏اله و عبداله‏زاده، مهدی، 1396، ارزیابی پایداری اجتماعی کلان‏شهر مشهد، دوفصلنامه علمی- پژوهشی بژوهش‏های بوم‏شناسی شهری، س ۸، ش ۱، صص 63-76.
  18. محمدی،‏ حسین و همکاران، 1390، برآورد سرمایة اجتماعی در مناطق مختلف شهر مشهد و ارائة‏ راهکارها جهت ارتقای آن در راستای وظایف شهرداری،‏ فصل‏نامة مدیریت شهری، ویژه‏نامة شمارة بهار و تابستان، صص 237-258.
  19. محمدی ده‏چشمه، مصطفی و علیزاده، هادی، 1393، سنجش شاخص‏های توسعة پایدار منطقه‏ای در استان آذربایجان ‏غربی، مجلة اقتصاد و توسعة منطقه‏ای، س ۲۰، ش 7، صص 51-76.
  20. مختاری ملک‏آبادی، رضا و همکاران، 1393، سنجش و ارزیابی شاخص‏های پایداری اجتماعی- فرهنگی در شهرهای استخراجی (مطالعة موردی: شهر استخراجی عسلویه)، مجلة پژوهش و برنامه‏ریزی شهری، س ۵، ش ۱۹، صص 91-110.
  21. مرکز مطالعات و برنامه‏ریزی شهرداری تهران، 1392، ارتباط پایداری اجتماعی با شکل شهر، معاونت مطالعات و برنامه‏ریزی امور زیرساخت و طرح جامع.
  22. ملکی، سعید و دامن‏باغ، صفیه، 1392، ارزیابی شاخص‏های توسعة پایدار شهری با تأکید بر شاخص‏های اجتماعی، کالبدی، و خدمات شهری (مطالعة موردی مناطق هشتگانة شهر اهواز)، فصل‏نامة مطالعات برنامه‏ریزی شهری، س ۱، ش ۳، صص 29-54.
  23. موسی کاظمی، سیدمهدی، 1392، توزیع فضایی جمعیت و نظام سلسله‏مراتبی شهرهای ایران 1335-1390، فصل‏نامة برنامه‏ریزی کالبدی- فضایی، س ۱، ش ۳.
  24. مؤمن‏پور ‏علی‏آباد، احد و ذاکر‏حقیقی، کیانوش، 1397، ارزیابی پایداری اجتماعی در میان شهروندان سکونتگاه‏ غیر‏رسمی حصار امام شهر همدان، فصل‏نامة علمی- پژوهشی مطالعات برنامه‏ریزی سکونتگاه‏های انسانی، دورة 13، ش 3، صص 679-696.
  25. مؤمنی، مصطفی؛ صرافی، مظفر و قاسمی‏ خوزانی، محمد، 1387، ساختار و کارکرد گردشگری مذهبی‏ـ فرهنگی و ضرورت مدیریت یکپارچه در کلان‏شهر مشهد، مجلۀ جغرافیا و توسعه، ش 11، صص 13-38.
  26. مهندسین مشاور پویا نقش شهر و بنا، 1390، طرح جامع شهر مهاباد، ج ۲.
  27. نسترن، مهین و همکاران، 1392، ارزیابی شاخص‏های پایداری اجتماعی با استفاده از فرایند تحلیل شبکه (ANP)، جامعه‏شناسی کاربردی، س ۲۴، ش ۳، صص ‏155-173.
  28. نظریان، اصغر، 1385، جغرافیای شهری ایران، چ ۷، تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور، چاپ هفتم، تهران.
  29. واعظ‏زاده، ساجده؛ نقدی، اسدالله و ایاسه، علی، 1394، مؤلفه‏های پایداری اجتماعی در برنامه‏های توسعة ایران، مجلة مطالعات توسعة اجتماعی ایران، س ۷، ش ۲، صص 45-59.
  30. هوشیار، حسن و شریفی، بایزید، 1396، ارزیابی وضعیت پایداری محله‏ها در شهرهای مرزی (مطالعة موردی: محله‏های شهر پیرانشهر)، نشریة مطالعات نواحی شهری، س ۴، ش 1، صص 149-170.
  31. یاری‏حصار، ارسطو و همکاران، 1390، سنجش و ارزیابی پایداری حوزة روستایی کلان‏شهر تهران، پژوهش‏های روستایی، دورة ۲، ش 8، صص 89-122.

32. Ahmadi, Shirko and Tavakoli, Morteza, 2016, Assessment and assessment of the stability of neighborhoods in the city of Sardasht, Geography and Urban-Regional Development, No. 20, PP. 153-170.

  1. 33.  Aqa Alikhani, Zaynab and Barakpour, Naser, 2012, Comparison of social & institutional capacities of sustainable development in the cities of Karaj and Qazvin, Urban Studies, Vol. 4, PP. 1-14.
  2. 34.  Azad-e-Urban province, 2013, Ministry of Education, Organization for Research and Educational Planning.

35. Azar, Adel and Rajabzadeh, Ali, 2010, Applied Decision Making, MADM Approach, Fourth Edition, Tehran: Publishing Ghazn Danesh.

  1. 36.  Badri, Seyyed Ali and Tayyibi, Sedola ,2012, Investigating the Factors Affecting Religious Tourism Costs, Case Study: Holy City of Mashhad, Journal of Tourism Planning and Development, Vol. 1, No. 1, PP. 153-177.

37. Barzegar, Sadegh; Diosalar, Asadollah; Ghorbani, Alireza and Sedaghat, Mehdi, 2017, Measurement and Evaluation of Social Sustainability in Small Towns (Case Study: Small Towns of Mazandaran Province), Quarterly Journal of Urban Structure and Urban Studies, Vol. 4, No. 14, PP. 7-30.

38. Connelly, S., 2007, Mapping sustainable development as a contested concept, Local Environment, Vol. 12, No. 3, PP. 259-278.

39. Dempsey, N.; Brown, C. and Bramely, G., 2012, The key to sustainable urban development in uk cities? The influence of density on social sustainability, Volume77, Progress in planning, N77. PP. 89-141, www.elsevier.com/ locate/pplann

40. Fattahi, Ahdallah et al., 2013, Measurement and prioritization of social sustainability in rural areas of Delfan city using Vickour decision-making model (Case study: North Khavaveh rural district), Journal of Regional Planning, No. 11, PP. 65-78.

  1. 41.  Gemini, Davood et al., 2014, Examining the determinants of social sustainability in rural areas (case study: Chardavol County), Geographical Space Journal, Vol. 4, No. 13, PP. 147-166.

42. Ghorbani, Rasool and Azimi, Mitra, 2014, The Impact of Municipality Revenue Structure on Urban Development Using Correlation Coefficient and Factor Analysis (Case Study of Mashhad), Journal of Urban Planning and Research, Vol. 5, No. 18, PP. 115-132.

43. Holden, A., 2008, Environment and Tourism, London: Routledge.

44. Hosseini, Seyed Hadi et al., 2015, An analysis of the evaluation of the quality of social sustainability in the regions of two and three cities of Sabzevar, Geography and Urban-Regional Development, No. 14, PP. 47-70.

45. http://www.asce.org/ProgramProductLine.aspx?id=7085

46. http://www.cityindicators.org/

47. http://www.eurofound.europa.eu/pubdocs/1998/07/en/1/ef9807en.pdf

48. http://www.icleiusa.org/programs/sustainability/star-community-index

49. http://www.sustainabilityindicators.org/about/AboutISIN.html

50. http://www.worldbank.org/oed/

51. Hushyar, Hasan and Sharifi, Bayazid, 2017, Evaluation of the stability of neighborhoods in border cities (Case study: Neighborhoods of the city of Piranshahr), Urban Area Studies Journal, Vol. 4, No. 1.

52. Mafi, Ezzataleh and Abdolahzadeh, Mahdi, 2017, Sociological Sustainability Assessment of Mashhad Metropolis, Two Scientific Papers on Urban Ecology, 8(1), PP. 63-76.

53. Maleki, Saeed and Daman Bagh, Safieh, 2013, Evaluation of sustainable urban development indicators with emphasis on social, physical and urban indicators (case study of Ahwaz city's eight regions), Urban planning studies, Vol. 1, No. 3, PP. 29-54.

54. Mohammadi Dehsheshmeh, Mostafa and Alizadeh, Hadi, 2014, Measurement of Regional Sustainable Development Indicators in West Azarbaijan Province, Journal of Economic and Regional Development, Vol. 20, No. 7, PP. 51-76.

55. Mohammadi, Hossein et al., 2011, Estimation of social capital in different regions of Mashhad and the presentation of strategies to improve it in line with the duties of the municipality, Urban Management, Special issue, PP. 237-258.

56. Mokhtari Malekabadi, Reza et al., 2014, Measurement and evaluation of socio-cultural sustainability indicators in extractive cities (case study: Assaluyeh extraction city), Urban Research & Planning, Vol. 19, No. 19, PP. 91-110.

57. Momeni, Mostafa; Sarrafi, Mozaffar and Ghasemi-Khozansi, Mohammad, 2008, Structure and Functioning of Religious Cultural Tourism and the Need for Integrated Management in Mashhad Metropolis, Geography and Development Magazine, Vol. 11, PP. 13-38.

58. Momenpour Ali Abad, Ahad and Zakhooraghi, Kianoush, 2018, Evaluation of social sustainability among citizens of informal settlements of Hamadan Imam Hesar, Journal of Research on Planning of Human Settlements, Vol. 13, No. 3, PP. 679-696.

59. Mosa Kazemi, Seyyed Mehdi, 2013, Spatial Distribution of Population and Marathi Dynamics in Iranian Cities, 1956- 2011, Quarterly of Space-Based Planning, Vol. 1, No. 3.

60. Nazarian, Asghar, 2006, Urban Geography of Iran, Tehran: Payame Noor University Press, (7).

61. Nesteran, Mahin et al., 2013, Evaluation of Social Sustainability Indices Using Network Analysis Process (ANP), Applied Sociology, Vol. 24, No. 3, PP. 155-173.

62. N.Gladwin, Thomas., J.Kennelly, James, Krause, Tara-Shelomith., 1995, Shifting Paradigms for Sustainable Development: Implication for Management Theory and Research, Academy of Management Review, Vol. 204, PP. 874-907.

63. Opricovic, S. and Tzeng, G.H., 2007, Extend Vikor method in Copmromise with outranking methods, European. Journal of Operational Research, PP. 514-529.

64. Pouya Consulting Engineers, Shahin Bana, 2011, Master Plan of Mahabad City, Vol. II.

  1. 65.  Salmi, Maryam et al., 2011, Survey of social stability of rural women in the city of Sonqor, Women's Social Psychology Studies, N. 27, PP. 55-78.

66. Sarai, Mohammad Hossein et al., 2013, Analysis and evaluation of socioeconomic indicators of sustainable development in Maybod Historical Townships, Geographical Survey of the Year, Vol. 28, No. 1, PP. 178-205.

67. Sarvar, Rahim and Mousavi, Mirjanj, 2011, Evaluation of Sustainable Development of Cities in West Azarbaijan Province, Journal of the Iranian Geographic Society, Vol. 1, No. 28, PP. 7-8.

68. Shafia, Mohammad Ali and Shafia, Saeed, 2012, The Study of the Relationship between Sustainable Social Development and Social Capital (Case Study: Residents of the Informal Neighborhood of Shemiran), Applied Sociology, Vol. 23, No. 2, PP. 139-164.

69. Statistical Yearbook of West Azerbaijan Province, 2012, Ministry of Interior, West Azarbaijan Governorate, Planning Deputy.

70. Tehran Municipality Studies and Planning Center, 2013, Communication of Social Sustainability with City Form, Deputy Director of Studies and Planning of Infrastructure Affairs and Master Plan.

71. United Nation, 2004, World Urbanization Prospects: The 2003 revision. Department of Economic and Social Affairs, New York: United Nations.

72. Vallance, S. et al., 2011, what is social sustainable ility; A clarification of concepts. Geoform 42, PP. 342-348, Journal home page.www.elsevier. com/ locate/ geoforum.

73. Varol, C.; Ercoskun, O. and Gurer, Y., 2010, Local participatory mechanisms and collective actions for sustainable urban development in Turkey, Habitat International. xxx. Article in Press.

74. Vazazadeh, Sajedeh; Naghdi, Asadollah and Ayasheh, Ali, 2015, Components of Sustainability in Iran Development Plans, Journal of Social Development Studies, Vol. 7, No. 2, PP. 45-59.

75. Yari Hesar, Arastu et al., 2011, Measurement and Assessment Sustainability of the Rural District of Tehran Metropolis, Rural research, Second period, No. 8, PP. 89-122.

  1. 76.  Zahedi, Shamsoladat and Najafi, Gholamali, 2006, Conceptual Development of Sustainable Development, Journal of Teachers of Humanities, Vol. 10, No. 4, PP. 43-76.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,162
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 626


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب