دانشیار گروه حقوق دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی دانشگاه اصفهان
چکیده
اگرچه تأسیس حقوقی جلب ثالث حدود یکصد سال است که وارد آیین دادرسی مدنی ایران شده، کمتر به نکات آن پرداخته شده است. با اینکه نوعی وابستگی میان دعوای اصلی با دعوای طاری در همۀ موارد دعاوی طاری دیده می‌شود، ولی این وابستگی در سه دعوای ورود ثالث، جلب ثالث و دعوای متقابل شدیدتر است و می‌توان گفت به دلایلی که گفته می‌شود، این وابستگی در جلب ثالث در حد کمال است. به‌عبارت بهتر دعوای جلب ثالث یک دعوای پیرو است. این پیروی نه‌تنها در تعداد دادخواست لازم برای جلب ثالث، بلکه در صلاحیت دادگاه، در مهلت تقدیم درخواست و دادخواست، در طرح ایرادات و دعاوی، در رسیدگی توأم در هر مرحله‌ای از رسیدگی، در واخواهی، در تجدیدنظرخواهی و حتی در فرجام‌خواهی لاجرم رعایت می‌شود، به‌نحوی که رسیدگی مستقل به دعوایی که واقعاً جلب ثالث باشد، در هر مرحله‌ای از رسیدگی غیرممکن خواهد بود. از این موارد نتایج جدیدی نیز در مورد امکان طرح ایرادات توسط مجلوب ثالث خوانده اصلی راجع به دعوای اصلی، امکان نسبی درخواست تأمین خواسته و دستور موقت از او توسط خواهان دعوای اصلی و نیاز به موافقت شخص اخیر برای استرداد دعوای جلب ثالث، عدم صدور لزوماً فقط یک رأی برای دعوای اصلی و دعوای جلب ثالث، و اصولاً لزوم رسیدگی توأم در همة مراحل به آن و همة دعاوی طاری گرفته می‌شود.
A LEGAL ANALYSIS TO BRINGING IN THE THIRD PARTY AS THE MERE FOLLOWER LITIGATION
نویسندگان [English]
Ahad Gholizadeh Manghutay
Associate Professor, Department of Law, Faculty of Administrative and Economic Sciences, University of Isfahan
چکیده [English]
Although bringing in the third party was in Civil Procedure Act of Iran for about 100 years, but rarely its points have been noticed. Despite presence of some kind of dependence between main and ancillary litigation at all ancillary litigations, such dependence is much more apparent in three litigations of third party entrance. It can be said that the dependence is bringing in the third party. In other words, bringing in the third party is follower litigation. This obedience is observed not only in required number of plaints for bringing in the third party, but also in court’s jurisdiction. In a way that independent hearing of a litigation which is in real bringing of the third party would be impossible in any instance of the trial.
کلیدواژه‌ها [English]
Bringing in the third party, Follower litigation, Defense, appeal, Pleading the Supreme Court
مراجع
الف) فارسی
ابهری، حمید (1396). آیین دادرسی مدنی (3)، تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد.
احمدی، خلیل (1397). «تأملی در دعوای جلب شخص ثالث در حقوق ایران و قواعد آیین دادرسی مدنی فدرال آمریکا»، پژوهش‌های حقوق تطبیقی 22، ش 3، ص 25-1.
Emanuel, Steven L. (2008). Civil Procedure, New York: Aspen Publishers.
Grossi, Simona, and Maria Cristina Pagni. (2010). Commentary on the Italian Code of Civil Procedure, New York: Oxford University Press.
Kerley, Peggy, Joanne Banker Hames, and Paul A. Sukys. (2012). Civil Procedure, New York: Delmar Cengage Learning.
Lew, Julian D.M., Loukas A. Mistelis, and Stefan M. Kroll. (2003). Comparative International Commercial Arbitration, The Hague: Kluwer Law International.
McCord, James W. H. (2008). A Litigation Paralegal: A Systems Approach, New York: Thomson Delmar Learning.
Oakley, John B., and Vikram D. Amar. (2009). American Civil Procedure: A Guide to Civil Adjudication in US Courts, New York: Kluwer Law International.
Silberman, Linda J., Allan R. Stein, and Tobias Barrington Wolff. (2017). Civil Procedure: Theory and Practice, New York: Wolters Kluwer.
Speciale, Reymond C. (2006). Fundamentals of Aviation Law, New York: McGraw Hill.
Teller, J. D. (2016). The Self-Help Guide to the Law, New York: Jura Law.
