سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,501
تعداد مشاهده مقاله124,095,989
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,202,687
نبی زاده ذوالپیرانی, مازیار, عظیمی, نورالدین, محمدپور, صابر. (1401). ارزیابی کیفیت فضا‏های عمومی شهر با رویکرد عدالت اجتماعی (مطالعة موردی: خیابان‏ های شهر رشت ). , 54(1), 193-217. doi: 10.22059/jhgr.2020.300191.1008101
مازیار نبی زاده ذوالپیرانی; نورالدین عظیمی; صابر محمدپور. "ارزیابی کیفیت فضا‏های عمومی شهر با رویکرد عدالت اجتماعی (مطالعة موردی: خیابان‏ های شهر رشت )". , 54, 1, 1401, 193-217. doi: 10.22059/jhgr.2020.300191.1008101
نبی زاده ذوالپیرانی, مازیار, عظیمی, نورالدین, محمدپور, صابر. (1401). 'ارزیابی کیفیت فضا‏های عمومی شهر با رویکرد عدالت اجتماعی (مطالعة موردی: خیابان‏ های شهر رشت )', , 54(1), pp. 193-217. doi: 10.22059/jhgr.2020.300191.1008101
نبی زاده ذوالپیرانی, مازیار, عظیمی, نورالدین, محمدپور, صابر. ارزیابی کیفیت فضا‏های عمومی شهر با رویکرد عدالت اجتماعی (مطالعة موردی: خیابان‏ های شهر رشت ). , 1401; 54(1): 193-217. doi: 10.22059/jhgr.2020.300191.1008101

ارزیابی کیفیت فضا‏های عمومی شهر با رویکرد عدالت اجتماعی (مطالعة موردی: خیابان‏ های شهر رشت )

پژوهشهای جغرافیای انسانی
دوره 54، شماره 1، فروردین 1401، صفحه 193-217    اصل مقاله (751.41 K)
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2020.300191.1008101
نویسندگان
مازیار نبی زاده ذوالپیرانی* 1؛ نورالدین عظیمی2؛ صابر محمدپور3
1دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران
2دانشیار گروه شهرسازی، دانشکدة معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
3استادیار گروه شهرسازی، دانشکدة معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده
توجه کمتر به مقولة عدالت در توسعة شهری در عصر حاضر سبب شده است در خیلی از شهرها مناطق باکیفیت در مقابل فضاهای کم‏ کیفیت یا بی ‏کیفیت قرار گیرد و محلات ناهمگون ایجاد شود. پیامد چنین امری افزایش ناهنجاری‏ های اجتماعی و معضلات شهری نظیر دزدی، فساد، و ناامنی در داخل شهرهاست. به همین دلیل، بحث عدالت اجتماعی نیز باید در کنار توسعة شهری مدنظر شهرسازان قرار گیرد. در تحقیق حاضر با بررسی دیدگاه ‏های گوناگون در زمینة عدالت شهری، با استفاده از اسناد و مطالعات میدانی، فضای شهریِ خیابان ‏های شهر رشت از منظر عدالت اجتماعی بررسی و تجزیه و تحلیل شده است. برای تعیین میزان مطلوبیت کیفیت‏ فضای شهری خیابان‏ ها از مدل Topsis استفاده شده است. نتایج تحقیق در زمینة عدالت نشان می‏ دهد در بحث عدالت در فضاهای شهری می‏ توان دو رویکرد ایجابی و سلبی را مدنظر قرار داد و ضمن تلاش برای افزایش کیفیت فضاهای شهری و رعایت معیار استحقاق فضاهای ضعیف و باکیفیت پایین را نیز مد نظر قرار داد و تلاش نمود تا نابرابری را در فضاهای شهری کاهش داد. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‏ دهد کیفیت کلی فضای خیابان‏ های شهر رشت با سطح مطلوب فاصلة زیادی دارد. بنابراین، بر اساس معیار استحقاق، ‏باید تغییراتی در جهت تغییر این فضاها با هدف دست‏یابی به کیفیت‏ های مطلوب انجام گیرد. همچنین، برمبنای معیار برابری، ارزیابی‏ های تحقیق نشان داد در سطح شهر گونه ‏ای از اختلاف طبقاتی وجود داشته و کیفیت فضای شهر و به تبع آن عدالت اجتماعی در خیابان‏ های رشت دارای تفاوت‏ های آشکار نسبت به هم است. به‌طوری که فضاهای شهری خیابان‏های شمالی و در درجة بعدی خیابان‏ های مرکزی رشت دارای کیفیت فضایی بهتر و مطلوب‏ تری در مقایسه با فضاهای شهری خیابان‏ های جنوبی شهر هستند. بنابراین، لازم است کاهش نابرابری با اولویت فضاهای شهری خیابان ‏های جنوبی شهر مد نظر قرار گیرد.
کلیدواژه‌ها
استحقاق؛ برابری؛ خیابان‏ های رشت؛ عدالت اجتماعی؛ کیفیت فضای شهری
عنوان مقاله [English]
Assessing the quality of urban public spaces from social justice perspective (Case study of Rasht, Iran)
نویسندگان [English]
Maziyar Nabizadeh Zolpirani1؛ Nooredin Azimi2؛ Saber Mohammadpour3
1PhD student, Tabriz Islamic Art University, Tabriz, Iran
2Associate Professor, University of Guilan, Rasht, Iran
3Assistant Professor, University of Guilan, Rasht, Iran
چکیده [English]
Extended Abstract
Introduction
The lack of attention to the issue of social justice in urban development has led to the emergence of affluent areas in contrast with impoverished sections within the cities. This has led to the formation of inequality in urban spaces and subsequently an increase in the social issues such as poverty, crime, insecurity and low environmental quality. Therefore, it is necessary the Phenomenon of social justice in urban spaces to be brought to the attention of urban planners and urban managers. In this respect, this research attempts to investigate the quality of urban public space among the different streets of Rasht, Iran from a social justice perspective.

Methodology
In this research, we are examining the quality of major streets in the city of Rasht (the largest city along the Caspian Sea shores in northern Iran), through classifying them in different clusters. Both quantitative and qualitative methods have been employed for data analysis to find out the level of the quality of streets and their difference among various parts of the city. The main data employed in this study comes from field data including direct observation, preparation of checklist and completion of questionnaires from the residents as well as record data from different organizations. We have used TOPSIS model for data analysis and GIS software for spatial analysis and mapping. After assessing the quality of urban space in each street, the difference among them (in the form of street clusters) and the level of resident satisfaction from their neighbourhoods (clusters) were determined. At the end, suggestions have been made to promote social justice and quality of urban spaces in the city of Rasht.

Results and discussion
Based on socio-economic situation of residential areas, first city of Rasht was divided into 11 relatively homogeneous clusters. Then the main streets in each cluster were selected based on their spatial, social and economic characteristics which included a total of 51 streets. To evaluate the spatial quality of streets we used 10 main criteria and 48 sub-criteria. The main criteria included: 1) quality of greenery, 2) interactions and social characteristics of space, 3) quality of furniture and environmental equipment, 4) quality of sidewalks, 5) accessibility to other parts of the city, 6) quality of activities on the margin of street, 7) identity and sense of belonging, 8) street safety, 9) quality of the building façade, 10) street signs and advertisements. Streets were evaluated based on the points they obtained in each criteria and in total in the evaluation process.
Results of TOPSIS analysis showed that none of the classified clusters in Rasht has the highest urban space quality. Findings indicated that cluster 11, (Golsar district) which is a newly built and planned district in the north part of Rasht, has the closest proximity to the desired urban space. After Golsar, cluster 6 which encompasses the main part of central district of Rasht, has the highest quality of urban spaces. The central part of Rasht is considered the economic, social, historical and administrative heart of Rasht. The higher building quality, along with proper urban furniture and extensive social activities have made this section of the city very vibrant and attractive urban space. The mid town Cluster of 7 is the another high quality urban space with relatively newer neighborhoods contains many cultural, social and recreational spaces such as the biggest city park, sports complexes, educational uses. These features have made it an attractive place for many especially youth. Also because of the proximity to southern districts of the city, it provides services for them. As a result, the spatial qualities such as greenery, urban furniture, quality buildings and wider sidewalks have made this district a better urban space in Rasht.
On the other hand, three districts (Clusters 1, 2 and 3) in the south part of the city mostly are occupied by low social class residents and contain the low quality streets and inappropriate urban infrastructure. These features have made them to have the lowest quality urban space in the city. Eastern districts which include clusters 4, 9 and 10 as well as clusters of 5 and 8 in the west part of the city which are relatively newly developed areas, have low to average quality of urban spaces in Rasht.
In this research, we also assessed the residents' opinion about the overall quality of their districts and the city as a whole. We evaluated their opinion about the quality of their living streets with respect to four components of satisfaction, friendship with environmental, comfort and environmental aesthetic. Also residents’ views were assessed about their satisfaction about the whole city. Both assessments showed that Golsar district (cluster 11) has the highest quality in the city followed by central district (Cluster 6). On the other hand, the southern districts especially cluster 1, has the lowest quality of urban space which correlates with the Topsis results.

Conclusion
This study revealed that there is a significant difference in the level of urban space quality among the streets of Rasht. This difference was recognized both through field observation and residents point of view. The inequality in the quality of public spaces in Rasht has led to the formation of a kind of social polarization in different parts of the city, so that Golsar as the affluent nighbourhood in the north part of the city has the highest quality of public spaces. On the other hand, the impoverished districts in the southern part of the city have the lowest quality of public spaces. In order to alleviate the inequalities of urban spaces among the different parts of the city, it is necessary for the urban planners and urban managers to put in priority the southern districts in development plans and upgrade the quality of their public spaces through the allocation of adequate funds for the improvement of urban infrastructure and promoting the existing social spaces for residents.
کلیدواژه‌ها [English]
Quality of space, Social justice, Street of Rasht, Entitlement, Equality
مراجع
  1. ایران‌دوست، کیومرث؛ حبیبی، کیومرث و خندان، محمد، 1397، عوامل مؤثر بر پراکنده‌رویی شهری در شهرهای ایران (نمونة موردی شهر رشت)، مجلة آمایش جغرافیایی فضا، 8(28)، 67-82.
  2. بنتلی، ای ین؛ الکک، آلن؛ مورین، پال؛ مک‏گلین، سو و اسمیت، گراهام، 1395، محیط‏های پاسخ‌ده، ترجمة مصطفی بهزادفر، چ ۱۲، انتشارات دانشگاه علم و صنعت.
  3. پاکزاد، جهان‏شاه، 1393. سیر اندیشه‏ها در شهرسازی، ج ۳، چ ۳، دانشگاه شهید بهشتی، انتشارات آرمان‏شهر.
  4. پاکزاد، جهان‏شاه، 1395، کتاب راهنمای طراحی فضای شهری، چ ۸، تهران: شهیدی.
  5. تابعی، نادر؛ موحد، علی؛ تولایی، سیمین و کمانرودی، موسی، 1395، بررسی نقش عدالت فضایی در مدیریت شهری (محدودة مطالعه: محلات منطقة 6 تهران)، مجلة برنامه‏ریزی فضایی جغرافیا، صص ۲۳-36.
  6. تقوایی، علی‏اکبر؛ بمانیان، محمدرضا؛ پورجعفر، محمدرضا و بهرام‏پور، مهدی، 1394، میزان‏سنجی عدالت فضایی در چارچوب نظریة شهر عدالت‌محور؛ موردپژوهی: مناطق 22گانة شهرداری تهران، مجلة مدیریت شهری، ش 38، صص ۳۹۱-423.
  7. توسلی، محمود، 1395، قواعد و معیارهای طراحی فضای شهری، چ ۲، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  8. تیس اونسن، توماس، 1387، گونه‏شناسی فضا در شهرسازی، ترجمة مهشید شکوهی، تهران: دانشگاه هنر.
  9. جیکوبز، جین، 1396، مرگ و زندگی شهرهای بزرگ امریکایی، ترجمة حمیدرضا پارسی و آرزو افلاطونی، چ ۴، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  10. حافظ‏نیا، محمدرضا؛ قادری حاجت، مصطفی؛ احمدی‏پور، زهرا؛ رکن‏الدین، عبدالرضا و گوهری، محمد، 1394، طراحی الگوی سنجش عدالت فضایی، مطالعة موردی: ایران، مجلة مدرس علوم انسانی، برنامه‌ریزی و آمایش فضا، ش 1، صص ۳۳-52.
  11. حبیبی، کیومرث؛ نسترن، مهین و محمدی، مهرداد، 1395، سنجش و ارزیابی سرزندگی فضاهای عمومی شهری و نقش آن در ارتقای کیفیت زندگی جوانان موردشناسی: خیابان نظر شرقی شهر اصفهان، جغرافیا و آمایش شهری- منطقه‏ای، ش 1، صص ۱۶۱-180.
  12. حبیبی، محسن و مقصودی، ملیحه، 1384، مرمت شهری، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  13. حبیبی، میترا و برزگر، سپیده، 1397، معیارهای ضرب آهنگ کاوی زندگی روزانه در تولید اجتماعی فضای شهری با تکیه بر تجارب پژوهشی، صفه، ش 28، صص ۴۷-63.
  14. خاک‏زند، مهدی و آقابزرگی، کوروش، 1393، سنجش مؤلفه‌های کیفیت فضای شهری، فصل‌نامة پژوهش‏های معماری اسلامی، س ۱، ش ۲، صص 131-146.
  15. خیرالدین، رضا، 1392، پویشی در ترجمان فضایی کالبدی مفهوم اسلامی عدالت با تحلیل کارتوگرافیک تعادل فضایی در نواحی 112گانة کلان‌شهر تهران، مجلة پژوهش‏های معماری اسلامی، س ۱، ش ۱، صص 43-58.
  16. داداش‏پور، هاشم و الوندی‏پور، نینا، 1395، عدالت فضایی در مقیاس شهری در ایران؛ فرامطالعه چارچوب نظری مقاله‏های علمی موجود، مجلة هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، صص ۶۷-80.
  17. داداش‏پور، هاشم و رستمی، فرامرز، 1390، سنجش عدالت فضایی یکپارچة خدمات عمومی شهری بر اساس توزیع جمعیت، قابلیت دسترسی و کارایی در شهر یاسوج، مجلة مطالعات و پژوهش‏های شهری و منطقه‏ای، س 1، ش 10، صص 1-22.
  18. داداش‏پور، هاشم؛ علیزاده، بهرام و رستمی، فرامرز، 1394، تبیین چارچوب مفهومی عدالت فضایی در برنامه‏ریزی شهری با محوریت مفهوم عدالت در مکتب اسلام، مجلة نقش جهان، ش 9، صص ۷۵-84.
  19. دانش، جابر، 1389، مبانی شکل‌گیری و اصول سازمان‌یابی کالبدی شهر اسلامی، مجلة مطالعات شهر ایرانی- اسلامی، س 15، ش 1، صص 15-32.
  20. دلایی میلان، ابراهیم و خیرالدین، رضا، 1396، سنجش عدالت فضایی در بستر نظام حمل و نقل عمومی با مدل تحلیل شبکه‏ای (موردپژوهی: مناطق 2، 3، 4، و 5 شهر تهران)، نگرش‏های نو در جغرافیای انسانی، 9(3)، 1-39.
  21. دوانی، آندره؛ اسپک، جف و لیدون، مایک، 1391، راهنمای رشد هوشمند، ترجمة مهرناز مولوی، رشت: دانشگاه گیلان.
  22. رخساری، حمید؛ جعفری مهرآبادی، مریم و حاتمی‏نژاد، حسین، 1398، نقشه‏برداری ذهنی از فضای اول- مادی شهر، مطالعه‏ای تطبیقی از ساکنان سکونتگاه‏های رسمی و غیررسمی شهر رشت، پژوهش‏های جغرافیای برنامه‏ریزی شهری، 7(1)، 83-110.
  23. رفیعیان، مجتبی؛ تقوایی، علی‏اکبر؛ خادمی، مسعود و علی‏پور، روجا، 1391، بررسی تطبیقی رویکردهای سنجش کیفیت در طراحی فضاهای عمومی شهری، معماری و شهرسازی ایران، س ۳، ش ۴، صص 35-43.
  24. زیاری، کرامت‏اله؛ مهدیان بهنمیری، معصومه و مهدی، علی، 1392، بررسی و سنجش عدالت فضاییِ بهره‌مندی از خدمات عمومی شهری بر اساس توزیع جمعیت و قابلیت دسترسی در شهر بابلسر، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 13(28)، ۲۱۷-241.
  25. سلیمانی، محمد؛ مشکینی، ابوالفضل؛ شیخی، محمد و امیرحاجلو، الهام، 1398، تحلیل آثار سیاست‏های جهانی بر غیررسمی‏شدن فضای شهری (مطالعة موردی: کشورهای جنوب)، پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 51(3)، ۵۳۱-550.
  26. شجاعی، دلارام و پرتوی، پروین، 1394، عوامل مؤثر بر ایجاد و ارتقای اجتماع‌پذیری در فضاهای عمومی با مقیاس‌های مختلف شهر تهران (نمونة موردی: فضاهای عمومی دو محله و یک ناحیه در منطقة 7 تهران)، باغ نظر، ش 34، صص ۹۳-108.
  27. صدیقی، صابر و سالک، رقیه، 1397، تحلیل عوامل مؤثر بر تشدید کالایی‌‏شدن فضای شهری از دیدگاه شهروندان (مطالعۀ موردی: کلان‏شهر تبریز)، پژوهش‏های جغرافیای برنامه‏ریزی شهری، 6(4)، ۷۹۱-807.
  28. ظاهری، محمد؛ سلیمانی‏راد، اسماعیل و حسینی شه‏پریان، نبی‏الله، 1396، ارزیابی کاربری اراضی شهری کلان‌شهر اهواز بر پایة عدالت فضایی با استفاده از مدل LQi و روش نزدیک‌ترین همسایة مطالعات مدیریت شهری، س ۹، ش 29، صص 75-87.
  29. عبداله‌زاده فرد، علیرضا، 1396، نقش فضای عمومی شهری در شکل‏گیری اعتماد اجتماعی (نمونة ‏موردی: پارک حاشیة چمران، کلان‌شهر شیراز)، آمایش محیط، 10(39)، ۱۵۷-182.
  30. کارمونا، متیو: هیت، تیم، تنراک و تیسدل، استیون، 1394، مکان‏های عمومی، فضاهای عمومی، ترجمة فریبا قرائی، مهشید شکوهی، زهرا اهری، اسماعیل صالحی، چ ۳، تهران: دانشگاه هنر.
  31. کالن، گوردون، 1394، گزیدة منظر شهری، ترجمة منوچهر حبیبیان، چ ۶، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  32. گلکار، کوروش، 1393، آفرینش مکان پایدار، چ ۲، دانشگاه شهید بهشتی.
  33. گل، یان، 1394، شهر انسانی، ترجمة علی غفاری و لیلا غفاری، تهران: دانشگاه شهید بهشتی، چ ۲، انتشارات علم معمار رویال.
  34. گل، یان، 1396، زندگی میان ساختمان‏ها: کاربرد فضای جمعی، ترجمة علی اکبری، فرشته کرمیان، و نسترن محرابی، پرهام نقش.
  35. محجوب جلالی، نرجس؛ مولوی، مهرناز؛ شبانی، امیرحسین و ناظمی، الهام، 1399، الگوی سلسله‏مراتبی معناپذیری مکان با برپایی رویدادها در فضاهای عمومی شهری (مطالعة موردی: بافت پیادة ‏محدودة مرکزی شهر رشت)، دانش شهرسازی، 4(1)، 113-132.
  36. مسعودی، محمد و حقوردیان، فاطمه، 1391، نقش سرمایة اجتماعی بر توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی (مطالعة موردی: پیرامون محلة استخرعینک رشت)، مطالعات برنامه‌ریزی سکونتگاه‌های انسانی، 7(18)، 128-140.
  37. مطهری، مرتضی، 1398، عدل الهی، تهران: صدرا.
  38. موتین، کلیف، 1396، طراحی شهری (خیابان و میدان)، مترجم حسنعلی پورمند، انتشارات دانشگاه تربیت مدرس، چاپ دوم.
  39. Abdolahzade, A., 2018, The role of urban public space in the formation of social trust (Case study: Chamran Boulevard in Shiraz metropolitan). ENVIRONMENTAL BASED TERRITORIAL PLANNING (AMAYESH). 10, No. 39, pp. 157-182. (In Persian).
  40. Apostolopoulou, E. and Adams, W. M., 2017, Cutting nature to fit: Urbanization, neoliberalism and biodiversity offsetting in England. Geoforum.‏
  41. Beebeejaun, Y., 2017, Gender, urban space, and the right to everyday life. Journal of Urban Affairs, 39(3), 323-334.
  42. Bentley, E.; Alcock, A.; Murruin, P.; McGlynn, S. and Smit, G., 2016, Responsive Enviornments. Translated by: Behzadfar. M. Publication IUST. (In Persian).
  43. Blue, G.; Rosol, M. and Fast, V., 2019, Justice as Parity of Participation: Enhancing Arnstein’s Ladder Through Fraser’s Justice Framework. Journal of the American Planning Association, 85(3), 363-376.‏
  44. Butz, A. and Zuberi, D., 2012, Local approaches to counter a wider pattern? Urban poverty in Portland, Oregon. The Social Science Journal, 49(3), 359-367.‏
  45. Carmona, M.; Hit, T. and Tisdel, E., 2015, Public Places Urban Spaces. Translated by Gharaeni. F. Shokohi. M. Ahari. Z. Salehi. E. Tehran. Art University. (In Persian).
  46. Certomà, C. and Martellozzo, F., 2019, Cultivating urban justice? A spatial exploration of urban gardening crossing spatial and environmental injustice conditions. Applied Geography, 106, 60-70.‏
  47. Chen, G.; Gu, C. and Wu, F., 2006, Urban poverty in the transitional economy: a case of Nanjing, Habitat International, 30(1), 1-26.‏
  48. Christiaensen, L. and Todo, Y., 2013, Poverty reduction during the rural-urban transformation-the role of the missing middle. The World Bank.‏
  49. Cullen, G., 2015, The Concise Townscape. Translated by Habibiyan. M. University of Tehran Press. (In Persian).
  50. Dadashpoor H.; Alizadeh, B. and Rostami, F., 2015, Determination of Conceptual Framework from Spatial Justice in Urban Planning with Focus on the Justice Concept in Islamic School. BSNT, 5(1), 75-84. (In Persian).
  51. Dadashpoor, H., 2016, Spatial Justice in Urban Scale in Iran; Meta-Study of Selected Articles’ Theoretical Famework. Honar-Ha-Ye-Ziba: Memary Va Shahrsazi, Vol. 21. No. 3, pp. 67-80. (In Persian).
  52. Dadashpour, H. and Rostami, F., 2011, Measurement of Integrated Index of Spatial Justice in the Distribution of Urban Public Services Based on Population Distribution, Accessibility and Efficiency in Yasuj City. Urban - Regional Studies and Research Journal, Vol. 1, No. 10, pp. 1-22. (In Persian).
  53. Dalaei Milan, E. and Kheiredin, R., 2017, Assessing Spatial Justice in the Context of Public Transportation System with Network Analysis Model (Case Study: Districts 2, 3, 4 and 5 of Tehran). New Attitudes in Human Geography. Vol. 9, No. 3, pp. 1-39. (In Persian).
  54. Danesh, J., 2010, Principles of formation and principles of physical organization of Islamic city. Journal of Islamic Iranian City Studies, Vol. 15, No. 1, pp. 15-32. (In Persian).
  55. Duany, A.; Speck, J. and Lydon, M., 2012, The Smart Growth Manual. Translated by Molavi. M. guilan university. (In Persian).
  56. Flint Ashery, S. and Natapov, A., 2020, A democratization of urban space: Gender and ethnicity in the Whitechapel Market. Journal of Urban Affairs, pp. 1-18.‏
  57. Gehl, J., 2015, Human city. Translated by Ghafari. A. Ghafari. L. Shahid Beheshti University. Tehran. Elm-e Memar Publication. (In Persian).
  58. Gehl, J., 2017, Life between buildings (Using public space). Translated by Akbari. A. Karimian. F. Mehrabi. N. Parham Naghsh Publication. (In Persian).
  59. Golkar, K., 2014, Creating Sustainable Place. Shahid Beheshti University. (In Persian).
  60. Habibi, M. and Barzegar, S., 2018, The Criteria for Rhythmanalysis of Everyday Life in Social Production of Urban Space Based on Research Experiments. SOFFEH, Vol. 28, No. 81, pp. 47-63. (In Persian).
  61. Habibi, K.; Nastaran, M. and Mohammadi, M., 2016, Assessing the vitality of urban public spaces and its role in improving the quality of life of young people Case study: Nazar Sharghi St. Isfahan. Geography and urban and regional planning. No. 1, pp. 161-180. (In Persian).
  62. Habibi, M. and Maghsoodi, M., 2005, Urban Renovation. University of Tehran Press. (In Persian).
  63. Hafeznia, M. R.; Ghaderi Hajat, M. and Ahmadi poor, Z., 2015, Designing a spatial justice measurement model; Case Study: Iran. MJSP, Vol. 19, No. 1, pp. 33-52. (In Persian).
  64. Harrison, J. L., Montgomery, C. A., & Jeanty, P. W. (2019). A spatial, simultaneous model of social capital and poverty. Journal of behavioral and experimental economics, 78, 183-192.‏
  65. Irandoost, K.; Habibi, K. and Khandan, M., 2018, Factors affect on Urban Sprawl in Iranian Cities (Case Study of Rasht city). Journal of Preparation of geographical space. Vol. 8, No. 28, pp. 67-82. (In Persian).
  66. Jacobs, J., 2017, The death and life of great American cities. Translated by Parsi. H.R. Aflatouni. A. University of Tehran Press. (In Persian).
  67. Khakzand, M. and Aghabozorgi, K., 2014, Measuring the components of urban space’s quality by adjustment comparison of Iranian-Islamic and western approach. Iran University of Science & Technology, Vol. 2. No. 1, pp. 133-148. (In Persian).
  68. Kheiredin, R., 2014, Iran University of Science & amp, Technology, Vol. 1, No. 1, pp. 41-56. (In Persian).
  69. Lake, R. W., 2016, Justice as subject and object of planning, International Journal of Urban and Regional Research, 40(6), 1205-1220.‏
  70. Lucci, P.; Bhatkal, T. and Khan, A., 2018, Are we underestimating urban poverty?. World Development,  103, pp. 297-310.‏
  71. Mahjoub Jalali, N.l Molavi, M.; Shabani, A. and Nazemi, E., 2020, Hierarchical Pattern of the Place Meaningfulness through Establishing Events in the Urban Public Spaces (Case Study: The Central Pedestrian District of Rasht). Urban Planning Knowledge, Vol. 4, No. 1, pp. 113-132. (In Persian).
  72. Marcuse, P., 2015, Gentrification, social justice and personal ethics. International journal of urban and regional research, 39(6), 1263-1269.‏
  73. Masoud, M. and Haghverdian, F., 2012, The role of social capital on empowerment of the informal settlements (case study: Around of eynak neighborhood in rasht city). Journal of the Studies of Human Settlements Planning (Journal of Geographical Landscape), Vol.7, No. 18, pp. 128-140. (In Persian).
  74. Mladenović, M. N., 2017, Transport justice: designing fair transportation systems. Transport Reviews, 37(2), 245-246.‏
  75. Motahari, M., 2019, Justice of God. Sadra Publication. Tehran. (In Persian).
  76. Moughtin, C., 2017, Urban Design (Street and Square). Translated by Pourmand. H.A. Tarbiat Modares University Publications. (In Persian).
  77. Nakabashi, L., 2018, Poverty and economic development: Evidence for the Brazilian states. EconomiA, 19(3), 445-458.‏
  78. Oakley, D. and Greenidge Jr, G., 2017, The Contradictory Logics of Public‐Private Place‐making and Spatial Justice: The Case of Atlanta's Beltline. City & Community, 16(4), 355-358.‏
  79. Olajide, O. A.; Agunbiade, M. E. and Bishi, H. B., 2018, The realities of Lagos urban development vision on livelihoods of the urban poor. Journal of Urban Management, 7(1), 21-31.‏
  80. Pakzad, J., 2014, An intellectual history of urbanism. Vol. 3. University of Shahid Beheshti. Armanshahr Publication. (In Persian).
  81. Pakzad, J., 2016, Urban Space Design Handbook. Tehran. Shahidi Publication. (In Persian).
  82. Poku-Boansi, M.; Amoako, C.; Owusu-Ansah, J. K. and Cobbinah, P. B., 2020, The geography of urban poverty in Kumasi, Ghana. Habitat International, 103, 102220.
  83. Rafieian, M.; Taghvaei, A.A.; Khademi, M. and Alipour, R., 2012, A comparative study of quality assessment approaches in the design of urban public spaces. Journal of Iranian Architecture & Urbanism, Vol. 3. No. 1. pp. 35-43. (In Persian).
  84. ir
  85. Roca-Riu, M.; Menendez, M.; Dakic, I.; Buehler, S. and Ortigosa, J., 2020, Urban space consumption of cars and buses: an analytical approach. Transportmetrica B: Transport Dynamics, 8(1), 237-263.‏
  86. Rokhsari, H.; Jafari Mehrabadi, M. and Hataminejad, H., 2019, Mental Mapping of the First-material Urban Space, A Comparative Study of the Residents of Formal and Informal Settlements in the City of Rasht. Geographical Urban Planning Research (GUPR), Vol. 7, No. 1, pp. 83-110. (In Persian).
  87. Schrock, G.; Bassett, EM. and Green, J., 2015, Pursuing Equity and Justice in a Changing Climate: Assessing Equity in Local Climate and Sustainability Plans in U.S. Cities. Journal of Planning Education and Research. 35(3), 282-295.
  88. Sedighi, S. and Salek, R., 2018, Analysis of the Factors Affecting Urban Space Commodification from Citizens' Perspectives (Case Study: Tabriz City). Geographical Urban Planning Research. Vol. 6, No. 4, pp. 791-807. (In Persian).
  89. Shojaee, D. and Partovi, P., 2015, Analysis of Factors Affecting the Creation and Promotion of Sociability in public Spaces in Different Scales of Tehran city (Case studies: Two Neighborhoods and an Area in District 7 Tehran). Journal of Nazar. No. 34. pp. 93-108. (In Persian).
  90. Soleimani, M.; Meshkini, A.; Shaikhy, M. and Amirhajlou, E., 2019, Analysis of the Influences of Global Policies upon Informalization of Urban Spaces: the South Countries. Human Geography Research, Vol. 51, No. 3, pp. 531-550. (In Persian).
  91. Sulemana, I.; Nketiah-Amponsah, E.; Codjoe, E. A. and Andoh, J. A. N., 2019, Urbanization and income inequality in Sub-Saharan Africa. Sustainable Cities and Society, 101544.‏
  92. Tabeii, N.; Movahed, A.; Tavalaii, S. and Kamanroodi, M., 2016, Investigating the role of spatial justice in urban management. (Case study: neighborhoods of region 6 of Tehran). Journal of Spatial Planning Geography. pp. 23-36. (In Persian).
  93. Taghvaei, A.A.; Bemanian, M.R.; Pourjafar, M.R. and Bahrampour, M., 2015, Assessment of spatial justice theory of justice; Case: 22 Districts of Tehran. Urban Management. Vol. 14 , No. 38, pp. 391-423. (In Persian).
  94. Tavasoli, M., 2016, Rules and criteria for urban space design. University of Tehran Press. (In Persian).
  95. Tis Onsen, T., 2008, Typology of space in urban planning. Translated by Shokoohi. M. Tehran. Art University. (In Persian).
  96. Woessner, M., 2010, A new ontology for the era of the New Economy: On Edward W. Soja’s Seeking Spatial Justice , City: analysis of urban trends, Culture, theory, policy, action, 14(6), 601-603.
  97. Yang, J.; Zeng, D. and Xu, P., 2020, Research Progress and Enlightenment on Urban Space Mismatch. In ICCREM 2020: Intelligent Construction and Sustainable Buildings (pp. 337-352). Reston, VA: American Society of Civil Engineers.‏
  98. Zaheri, M.; Soleimani Rad, E. and Hoseini Shah Paryan, N., 2017, Evaluation of urban land use in Ahvaz metropolis based on spatial justice using LQi model and nearest neighbor method. Journal of Management System. No. 29, pp. 75-87. (In Persian).
  99. Zayyari, K.; Mahdian Behnamiri, M. and Mahdi, A., 2013, Survey of spatial justice and measurement of urban public services benefice based on the population distribution and accessibility in babolsar city. Journal of Geographical Sciences, Vol. 13, No. 28, pp. 217-241. (In Persian).
  100. Zhou, Y. and Liu, Y., 2019, The geography of poverty: Review and research prospects. Journal of Rural Studies.
 

 

 

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,175
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 517


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب