پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,938,156 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,608,169 |
ارزیابی سیاست‌های مدیریت شهری در بهره‌برداری از برند شهر خلاق (مطالعۀ موردی: رشت) | ||
| پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری | ||
| مقاله 8، دوره 9، شماره 2، شهریور 1400، صفحه 439-461 اصل مقاله (382.15 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی - کاربردی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jurbangeo.2021.314497.1412 | ||
| نویسندگان | ||
| آرمان حمیدی1؛ علی اکبر سالاری پور* 2؛ مهدی حسام3 | ||
| 1کارشناسی ارشد برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران | ||
| 2استادیار گروه شهرسازی دانشکده هنر و معماری دانشگاه گیلان | ||
| 3استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران | ||
| چکیده | ||
| شهر رشت در سال 1394 به‌عنوان شهر خلاق خوراک‌شناسی انتخاب و عضوی از شبکۀ شهرهای خلاق یونسکو شد. با وجود گذشت چندین سال از کسب این عنوان، به‌نظر می‌رسد مسیر تحقق برند شهر خلاق رشت با چالش‌هایی مواجه شده و موفقیت‌های چشمگیری در برندسازی شهری کسب نشده است. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی عملکرد مدیریت شهری در برندسازی شهری و ارائۀ پیشنهاد‌هایی به‌منظور ترویج برند شهر خلاق رشت است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی-کمی و کاربردی است. برای جمع‌آوری اطلاعات پژوهش، 410 پرسشنامه به‌وسیلۀ ساکنان و شهروندان این شهر تکمیل شده است. داده‌های به‌دست‌آمده با بهره‌گیری از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون، دوجمله‌ای و تحلیل عاملی اکتشافی ارزیابی شدند. نتایج تجزیه‌وتحلیل پرسشنامه نشان داد شاخص حمایت مالی و تسهیل‌گری مدیریت شهری از فعالیت طبقۀ خلاق در میان سایر شاخص‌ها پایین‌ترین سطح را دارد. همچنین نبود تعامل دوسویه و مشارکت شهروندان در تحقق این برند در شهر از دیگر مواردی است که مدیریت شهری به آن بی‌توجه بوده است. درنتیجه اختصاص حمایت‌های مالی و تسهیلات لازم برای طبقۀ خلاق و ایجاد نهاد ارتباطی مؤثر و همین‌طور استفاده از ظرفیت بستر اینترنت و فضاهای مجازی، از اولویت‌های مدیریت شهری در تحقق برند شهر خلاق خوراک شهر رشت است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| برندسازی شهری؛ برند شهر خلاق؛ توسعۀ شهری؛ شهر خلاق؛ مدیریت شهری | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Evaluation of urban management policies in utilizing creative city brand, case study: Rasht city, Iran | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Arman Hamidi1؛ Aliakbar Salaripour2؛ Mehdi Hesam3 | ||
| 1Department of Urban Planning, University of Guilan | ||
| 2Department of Urban planning, University of Guilan | ||
| 3University of Guilan, Faculty of Literature & Humanities, Department of Geography& Urban Planning | ||
| چکیده [English] | ||
| Rasht was selected as a creative gastronomy city in 2015 and became a UNESCO Creative Cities network member. Despite several years since winning this title, the path to realizing the brand of Rasht creative city has faced challenges, and the relevant institutions have not been able to achieve significant success in urban branding at the national and international levels. However, Rasht city can become a global brand due to its appropriate historical and cultural capacities. This study's primary purpose is to evaluate urban management's performance in urban branding and provide suggestions to promote the brand of the creative city of Rasht. The present study is descriptive-quantitative and applied research. Residents and citizens of this city have completed 410 questionnaires. The obtained data were evaluated and analyzed using Pearson correlation, binomial test, and exploratory factor analysis in SPSS software. The analysis results showed that the index of financial support for the creative class activity and facilitation of urban management has the lowest level among other indicators. Bilateral interaction and citizen participation in realizing this brand in the city is another issue that city management has ignored. Therefore, allocating the necessary financial support and facilities for the creative class, creating an influential communication institution, and using the Internet and cyberspace's capacity will be priorities in branding Rasht as a creative city. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Urban branding, Urban development, Creative city, Creative city brand, Urban management | ||
| مراجع | ||
|
ابراهیم‌زاده، عیسی و نیری، ناصر (1397). سنجش و ارزیابی وضعیت شاخص‌های شهر خلاق (مطالعۀ موردی: مناطق پنج‌گانۀ شهر زاهدان). جغرافیا و توسعه، 16(52)، 1-22.
اسدی، احمد و سامی، ابراهیم (1397). ارزیابی میزان تطابق شهر قاین با شاخص‌های شهر خلاق. فصلنامۀ علمی-پژوهشی نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی، 10(4)، 13-26.
ایراندوست، کیومرث و غلامی زارچی، مصطفی (1394). ارتقای فرصت حضور و مشارکت مردم با استفاده از معرفی گونه‌های فضای عمومی شهر خلاق (نمونۀ موردی: شهر یزد). نشریۀ هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی، 20(2)، 47-58.
باغبان‌نژاد، الناز (1394). توسعۀ محلات شهری خلاق با بهره‌گیری از مشارکت کودکان (نمونۀ موردی: محلۀ 7 منطقۀ 12 شهرداری مشهد). پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد برنامه‌ریزی شهری شهرسازی. دانشکدۀ هنر و معماری اسلامی. دانشگاه بین‌المللی امام رضا علیه‌السلام.
پورمحمد، محمدحسین، رحمان‌زاده، سیدعلی و کاوسی، اسماعیل (1398). نقش رسانۀ ملی در توسعۀ شهر خلاق. نشریۀ مطالعات توسعۀ اجتماعی ایران، 11(2)، 157-166.
حسینی، سیدعلی؛ قلی پور، یاسر و اعظم مظفری (1396). تحلیل شاخص‌های شهر خلاق و ارتباط آن با توسعۀ پایدار شهری (نمونۀ موردی: شهر رشت). نشریۀ معماری و شهرسازی ایران، 8(1)، 209-227.
خان‌سفید، مهدی (1391). مدیریت شهری و شهر خلاق. مجلۀ علمی منظر، 4(19)، 92-95.
داداش‌پور مقدم، مجید و ولی‌زاده، رضا (1398). ارزیابی و تحلیل شاخص‌های شهر خلاق در کلان‌شهرها (مطالعۀ موردی منطقۀ 1 کلان‌شهر تبریز). نشریۀ علمی جغرافیا و برنامه‌ریزی، 24(72)، 181-198.
رمضان‌زاده لسبوئی، مهدی، ذال، محمدحسن و فقیه عبداللهی، مهدی (1398). ارزیابی خلاقیت شهرهای تاریخی در راستای توسعۀ گردشگری فرهنگی، فصلنامۀ علمی-پژوهشی جغرافیا (برنامه‌ریزی منطقه‌ای)، 9(2)، 335-352.
سالاری‌پور، علی‌اکبر، حسام، مهدی، حمیدی، آرش و حمیدی، آرمان (1399). تبیین راهبردهای توسعۀ گردشگری خلاق در شهر رشت. نشریۀ گردشگری شهری، 7(3)، 20-38.
شاهیوندی، احمد و موسوی‌پور، الهام (1396). اثرگذاری فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی نوین بر ساختار کالبدی-فضایی شهر با رویکرد شهر خلاق (مطالعۀ موردی: شهر اصفهان). نشریۀ مطالعات شهری، 6(25)، 77-90.
شمسی، خضر، کرکه‌آبادی، زینب و کامیابی، سعید (1397). مروری بر مفهوم شهر خلاق با تأکید بر سنجش وضعیت خلاقیت شهری (نمونۀ موردی: مناطق سه‌گانۀ قزوین). فصلنامۀ علمی-پژوهشی مطالعات برنامه‌ریزی سکونتگاه‌های انسانی، 13(2)، 427-443.
عسکری‌زاد، رضا و اسدی ملک‌جهان، فرزانه (1397). برنامه‌ریزی و سامان‌دهی توسعۀ کالبدی معماری در فضاهای شهری (نمونۀ موردی: فلکۀ دفاع مقدس رشت). معماری‌شناسی، 1(1)، 1-16.
مافی، رضا، قدمی، محسن، مظاهری، محمدمهدی و عزیزآبادی فراهانی، فاطمه (1397). ارائۀ الگوی مطلوب شهر خلاق در کلان‌شهر تهران. نشریۀ مطالعات توسعۀ اجتماعی ایران، 11(1)، 33-61.
محمودی آذر، شیرزاد و داودپور، زهره (1397). برندسازی شهری برای تحقق شهر خلاق؛ ارائۀ نظریه‌ای داده‌بنیاد (مورد مطالعه: شهر ارومیه). توسعۀ محلی (روستایی-شهری)، 10(1)، 115-136.
محمودی آذر، شیرزاد و داودپور، زهره (1398). بررسی نقش برندسازی شهری در تحقق مفهوم شهر خلاق (مورد مطالعه: ارومیه). نشریۀ مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 18، 109-141.
مرکز آمار ایران (1392). نتایج آمارگیری از گردشگران ملی تابستان 1392. تهران: سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، مرکز آمار ایران.
Borén, T., & Young, C. (2013). Getting Creative with the ‘Creative City’? Towards New Perspectives on Creativity in Urban Policy. International Journal of Urban and Regional Research, 37(5), 1799-1815.
Borén, T., & Young, C. (2017). Artists and Creative City Policy: Resistance, the Mundane and Engagement in Stockholm, Sweden. City, Culture and Society, 8, 21-26.
Coletta, C. (2008). Fostering the Creative City. CEOS for Cities. August 2008, p4.
Comunian, R. (2011). Rethinking the Creative City: The Role of Complexity, Networks and Interactions in the Urban Creative Economy. Urban Studies, 48(6), 1157-1179.
Evans, G. (2009). From Cultural Quarters to Creative Clusters–Creative Spaces in the New City Economy. Stockholm: Institute of Urban History, 32-59.
Fahmi, F. Z., Ramadhani, D., Aritenang, A. F., & Dwicahyani, A. A. (2019). Informality and the Branding of Creative Places: The Case of Suci Screen-Printing Kampong in Bandung, Indonesia. International Development Planning Review, 1-25.
Goldberg-Miller, S. B. (2018). Keeping Creativity Downtown: Policy Learning from San Francisco, Seattle, and Vancouver for Municipal Cultural Planning in Toronto. The Journal of Arts Management, Law, and Society, 48(3), 170-190.
Grodach, C. (2013). Cultural Economy Planning in Creative Cities: Discourse and Practice. International Journal of Urban and Regional Research, 37(5), 1747-1765.
Hania, U., Azzadina, I., Sianipar, C. Setyagung, E., Ishii, T. (2012). Preserving Cultural Heritage through Creative Industry: A Lesson from Saung Angklung Udjo. Procedia Economics and Finance, 4(12), 193–200.
Hatuka, T., Rosen-Zvi, I., Birnhack, M., Toch, E., & Zur, H. (2018). The Political Premises of Contemporary Urban Concepts: The Global City, the Sustainable City, the Resilient City, the Creative City, and the Smart City. Planning Theory & Practice, 19(2), 160-179.
Istenič, S. P. (2019). Participatory Urbanism: Creative Interventions for Sustainable Development. Acta Geographica Slovenica, 59(1), 127-140.
Johansson, M., & Kociatkiewicz, J. (2011). City Festivals: Creativity and Control In Staged Urban Experiences. European Urban and Regional Studies, 18(4), 392-405.
Kakiuchi, E. (2016). Culturally Creative Cities in Japan: Reality and Prospects. City. Culture and Society, 7(2), 101–108.
Konno, Y., & Itoh, Y. (2017). A Creative City Planning Framework by a Private Company: Case Study of the Development of Futako-Tamagawa by Tokyu. Cogent Business & Management, 4(1), 1-13.
Landry, C. (2012). The Creative City: A Toolkit for Urban Innovators. London, UK: Earthscan.
O’Connor, J., & Shaw, K. (2014). What next for the creative city? City, Culture and Society, 5(3), 165-170.
Przygodzki, Z., & Kina, E. (2015). Virtual Community for a Creative City. Quaestiones Geographicae, 34(2), 65-74.
Sasaki, M. (2008). Developing Creative Cities through Networking. Policy Science, 15(3), 77-88.
Sasaki, M. (2010). Urban Regeneration through Cultural Creativity and Social Inclusion: Rethinking Creative City Theory through a Japanese Case Study. Cities, 27, S3-S9.
Sepe, M. A. R. I. C. H. E. L. A. (2010). Urban Policies, Place Identity and Creative Regeneration: The Arabianranta Case Study. In 14th International Planning History Conference, Istanbul, 12-15.
Vanolo, A. (2015). The Image of the Creative City, Eight Years Later: Turin, Urban Branding and the Economic Crisis Taboo. Cities, 46, 1-7.
Yu, C. E., & Sun, R. (2019). The Role of Instagram in the UNESCO's Creative City of Gastronomy: A Case Study of Macau. Tourism Management, 75, 257-268.
Asadi, A., & Sami, E. (2018). Assessing the Conformity of Ghaen City with the Indicators of Creative City. Scientific and Research Quarterly of New Attitudes in Human Geography, 10(4), 13-26. (In Persian)
Askarizad, R., & Asadi Malek Jahan, F. (2019). Planning and Organizing the Physical Development of Architecture in Urban Spaces (Case Study: Rasht Holy Defense Square). Architecture, 1(1). 1-16. (In Persian)
Baghban Nejad, Elnaz. (2015). Development of Creative Urban Neighborhoods with the Participation of Children (Case Study of 7th District of 12th District of Mashhad Municipality, Master's Thesis of Urban Planning, Supervised by Fatemeh Gharaei, Faculty of Islamic Art and Architecture, Imam Reza International University. (In Persian)
Dadashpour Mghadam, M., & Valizadeh, R. (2020). Evaluation and Analysis of Indicators of the Creative City in Metropolises: Case Study of District 1 of Tabriz Metropolis, Journal of Geograghy and Planning, 24(73), 181-198. (In Persian)
Ebrahimzadeh, I., & Nayeri, N. (2018). Measure and Assess the Situation Indexes Creative City Case Study: Regions 5 of Zahedan. Geography and Development Iranian Journal, 16(52), 1-22. (In Persian)
Hosseini, A., & Gholipoor, Y & Mozafari, A. (2018). The Analysis of Parameters of Creative City and It´s Relatioship with Sustainale Urban Development (Case Study: Rasht City). Journal of Iranian Architecture & Urbanism, 8(1), 209-227. (In Persian)
Irandoost, K., & Gholami Zarchi, M. (2015). Promoting Public Participation through Public Spaces of the Creative City (Case Study: City of Yazd). Journal of Fine Arts - Architecture and Urban Planning, 20(2), 47-58. (In Persian)
Khansefid, M. (2012). Creative City and Urban Management. Manzar, 4(19), 92-95. (In Persian)
Mahmoudi Azar, Sh., & Davoudpour, Z. (2018). Urban Branding for the Realization of the Creative City; Providing a Fundamental Data Theory (Case Study Urmia City). Journal of Community Development, 10(1), 115-136. (In Persian)
Mahmoudi Azar, S., & Davoudpour, Z. (2019). Investigating the Role of Urban Branding in Realizing the Creative City (A Case Study Of Urmia). Urban Structure and Function Studies, 6(18), 109-141. (In Persian)
Moafi, R., & Ghadami, M., & Mazaheri, M., & Farahany, F. (2019). Presenting the Ideal City of Creative City in Tehran Metropolis. Journal of Iraniann Social Development Studies, 11(1), 33-61. (In Persian)
Pourmohammad, M., & Rahmanzadeh, A., & Kavousy, E. (2019). The Role of IRIB Organization in Developing Creative City. Journal of Iranian Social Development Studies, 11(2), 157-166. (In Persian)
Ramezanzadeh Lasboee, M., & Zaal, M., & Faghihabdollahi, M. (2019). Creative Historical Cities Evaluating in Order to Cultural Tourism Development (Case Study: Isfahan). Quarterly of Geography (Regional Planning), 9(2), 335-352. (In Persian)
Salaripour, A., & Hesam, M., & Baradaran, A., & Hamidi, A. (2020). Explaining the Creative Tourism Development Strategies of Rasht City. Journal of Urban Tourism, 7(3), 127-142. (In Persian)
Shahivandi, A., & Mousavipour, E. (2017). The Impact of Modern Information And Communication Technologies on The City Physical and Spatial Structure Using Creative City Approach (Case Study: Isfahan City). Urban Studies, 7(25), 77-90. (In Persian)
Shamsi, KH., & Karkehabadi, Z., & Kamyabi, S. (2018). A Review Study on Creative City with an Emphasis on Urban Creativity Assessment (Case Study: Qazvin's Triple. Journal of Studies of Human Settlments Planning, 13(2). 427-443. (In Persian)
Statistics Center of Iran (2013). Results of the National Tourist Survey Summer 2013, Management and Planning Organization. Statistics Center of Iran. Tehran. (In Persian) | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 828 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 363 |
||