پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,766 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,221,289 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,968,475 |
بررسی تأثیر ظرفیت سالنهای مجموعه‌ی تئاترشهر تهران بر تغییر درآمد آن‌ها از سال 1390 تا 1396 با تکیه بر نظریات ویلیام بامول | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی | ||
| دوره 26، شماره 2، تیر 1400، صفحه 25-34 اصل مقاله (610.52 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfadram.2021.317315.615512 | ||
| نویسندگان | ||
| مهدی حامد سقایان* 1؛ بهادر امیرشاه کرمی2 | ||
| 1استادیار دانشگاه تربیت مدرس | ||
| 2گروه کارگردانی و بازیگری دانشگاه تربیت مدرس | ||
| چکیده | ||
| خصوصی سازیِ تئاتر منجر به ورود تعداد زیادی سالن جدید از سال ۱۳۸۸ تا سال 1396 به بازار تئاتر هنری تهران و افزایش رقابت شد. در این پژوهش بر اساس نظریه شکاف بهره وری بامول، دلایل تغییر میزان درآمدِ سالن های تئاتر تهران و به طور خاص، مجموعه تئاتر شهر مورد بررسی قرار میگیرد. طبق این نظریه تمامی سالنهای تئاتر با مسئله کاهش درآمد نسبت به هزینه، درگذر زمان روبرو هستند. در این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی تدوین شده است ضمن بررسی پنج سالن مجموعه تئاتر شهر، به این سؤال پاسخ گفته میشود که چگونه تماشاخانه های بزرگترِ این مجموعه با تمرکز بر شیوه های درآمدزایی و افزایشِ فروش بلیت، تماشاخانه های کوچکتر را با معضلات اقتصادی روبرو ساخته اند؟ مسئله ای که در پژوهش های اقتصادی پیرامون تئاتر تهران تاکنون مغفول بوده است. فرضیه اصلی در این مقاله آن است که به علت افزایش رقابت در بازار تئاتر، درآمد تماشاخانه های کوچکتر تئاتر شهر، کاهش و درآمد تماشاخانههای بزرگ‌تر، افزایش یافته و این فاصله درآمدی همچنان در حال افزایش است. در نتیجه گیری مقاله تأکید میشود که براساس آمار، با توجه به عدم افزایش بهره وری تئاتر در شهر تهران، تماشاخانه های مجموعه تئاتر شهر، قادر به جبران کاهش درآمد و افزایش هزینه ها نبوده اند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اقتصاد تئاتر؛ تئاتر هنری؛ تئاتر شهر؛ بازار تئاتر؛ ویلیام بامول؛ نظریه شکاف بهره وری | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Study of the Effect of the Capacity of Halls of the Tehran Theater Complex on the Change of Their Income from 2009 to 2017, Based on the Theories of William Baumol | ||
| نویسندگان [English] | ||
| mehdi Hamed Saghaian1؛ Bahador Amir Shahkarami2 | ||
| 1Assistant Professor, Department of Directing and Acting Tarbiat Modares University | ||
| 2Department of Directing and Acting Tarbiat Modares University | ||
| چکیده [English] | ||
| Rengs, as a renowned type of Dastgah rhythmic music in Iran, are often performed to finish a musical performance or to accompany a dance. These pieces have been usually recorded in written sources of music based on the normal 6/8 time signature. In the theory of western classic music, 6/8 time signature is a part of the combined rhythm with two pulses, where each pulse can be divided into three parts. The equality of duration of both main pulses in every bar is one of the essential features of this western classical rhythm which has been accepted in notation in Iranian contemporary theoretical music; however, examples of the recorded performances of this musical type from the past hundred years until the present, show a flexible and unequal nature of the performance of Rengs in Dastgah music of Iran. By analyzing audio samples recorded from Rengs, it is possible to obtain this precise numerical ratio that can change during the performance of a piece and sometimes returns to equilibrium. Since fifty years ago, some musicians have expressed this difference in the notation and performance of 6/8 time signature and some have ffered a number of suggestions for the unequal notation of the main pulses. Most researchers who have carefully studied this rhythm or cited the results of earlier research believe that the rhythm of Rengs is a different rhythm with two unequal pulses and have tried to find the differences between these two pulses. The highest concentration of votes is also on the (4 + 3) ratio. This study, in addition to providing a review of different ideas of classical musicians and contemporary musical theoreticians, by computational analysis of voice samples, has extracted the exact temporal difference between the duration of the first and the second pulses. During the time period chosen for this research, which spans about seventy years (from the first period of Iranian music records in 1906 up to the samples in 1970s), there are many records of Reng performances with various media such as gramophone discs, magnetic reel and cassette tapes. In the selection of samples used to measure the difference in pulses, it has been attempted to avoid selecting samples with equal pulses. After examining more than 300 Reng samples from different recording periods, a selection has been chosen for the research samples in this study, which show unequal pulses and also express the maximum amount of flexibility in the rhythm. This study also shows that this flexible rhythm has the capability of performance of two equal pulses with a 50% ratio up to unequal pulses with 62.5% and 37.5% ratios. There is always a duration increase in the first pulse and a decrease in the second pulse in this rhythm. Also it is noteworthy that in many old records of Rengs, the length ratio of the two major pulses can be equal, or be considerably taller and shorter and return to equality again in the same piece. In other words, the most flexible rhythm in Dastgah music is Reng that can exit from its original pulses and subsequently return to equilibrium after a while. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Economics of Theater, Artistic Theater, City Theater Complex, Theater Market, William Baumol, Productivity Gap Theory | ||
| مراجع | ||
|
ابراهیمیان، فرشید(1376)، نگاهی به تئاتر در ایران، ماهنامه سینما و تئاتر، شماره 22، صص 63 - 67 .
اسناد اداره کل امور هنرهای نمایشی تهران(۱۳۹۶)، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ نشده. اسناد مجموعه تئاتر شهر(۱۳۹۶)، تهران: روابط عمومی تئاتر شهر، چاپ نشده.
اسناد انجمن هنرهای نمایشی(۱۳۹۶)، تهران: روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی، چاپ نشده. افشار، حمیدرضا(1392)، درآمدی بر اقتصاد تئاتر در ایران، نشریه هنرهای زیبا-هنرهای نمایشی و موسیقی، دوره 18 شماره 2، صص 13-20.
اک‍ب‍رل‍و، م‍ن‍وچ‍ه‍ر(1389)، عرضه و تقاضا در تئاتر : اقتصاد تئاتر خصوصی، مجله رسالت، تهران. حبیبیان، ناصر، آقاحسینی(1389)، تماشاخانههای تهران از 1247 تا 1386، (چاپ اول) انتشارات افراز، تهران.
خوشبویی، زهرا(1395)، تعیین مرز بهینه مداخلات دولت در بازار هنرهای نمایشی: بررسی رابطه مداخله دولت و کارآیی بازار در تئاترهای تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه امام رضا علیه‌السلام مشهد. خیل نژاد، اشکان(1395)، بررسی تأثیرات خصوصی‌سازی دولتی در تئاتر، بر رفتارها و مناسبات تولید تئاتر در ایران از ۱۳۸۸ تا ۱۳۹4.
پایان‌نامه کارشناسی ارشد کارگردانی. تهران: دانشگاه تربیت مدرس. رایانی مخصوص، مهرداد(1388)، تئاتر خصوصی در ایران به مناسبت برگزاری سمینار تئاتر خصوصی در ایران ۲۹ و 30 اسفند و 1 بهمن ماه. انتشارات نمایش، تهران.
روزخوش، محمد و رازقی، فرشته(1398)، تئاتر خصوصی ایران از منظر فعالان عرصه ی نمایش، فصلنامه مطالعات فرهنگ – ارتباطات، شماره 77، صص 57-83.
سجودی، فرزان و نعمت گرگانی، میثاق(1398)، تبیین و تحلیل رابطۀ میدان دانشگاه و سلیقۀ مشروع تماشاگران تئاتر تهران، فصلنامه جامعه‌شناسی کاربردی، شماره 73، صص 1-25.
صادقی، قطب‌الدین(1377)، اقتصاد تئاتر ایران، ماهنامه صحنه، شماره 2، صص 11 -17.
غریب پور، بهروز(1379)، اقتصاد تئاتر و تجارب دیگران، فصلنامه هنر، شماره 43 ، صص 76 - 66 .
قاسمی، عبدالرسول و شریف، مصطفی(1385)، اقتصاد خرد، تهران: انتشارات اطلاعات. محسنیان، مشهود(1395)، کتاب اول تئاتر ایران، گردآوری، (چاپ اول)، انتشارات نمایش، تهران.
موریس، چارلز و فیلیپس، اون(1371)، تحلیل اقتصادی، نظریه و کاربرد (اقتصاد خرد)، ترجمه حسن سبحانی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
ویلیامز، ریموند(۱۳۹۶)، جامعه شناسی فرهنگ، ترجمه حسن چاوشیان، پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات، تهران. هینیک، ناتالی(1384)، جامعه‌شناسی هنر، ترجمه عبدالحسین نیک گهر. تهران: نشر آگه.
Baumol, William J. (1996), ‘Children of Performing Arts, the Economic Dilemma: The Climbing Costs of health Care and Education’, Journal of Cultural Economics, 20, 183–206.
Baumol, William J. and William G. Bowen (1966), Performing Arts: The Economic Dilemma, New York: The Twentieth Century Fund.
Heilbrun, James (2011), Baumol’s cost disease: A Hand Book of Cultural Economics, volume 11, 91-101.
Heilbrun, James and Charles M. Gray (2001), The Economics of Art and Culture, second edition, New York: Cambridge University Press.
Felton, Marianne V. (1994), ‘Historical Funding Patterns in Symphony Orchestras, Dance, and Opera Companies, 1972–1992’, Journal of Arts Management, Law, and Society, 24, 8–31, table 11 and ‘Historical Funding Patterns in Nonprofit Theaters, 1980–1992.
Schwarz, Samuel and Mary G. Peters (1983), ‘Growth of Arts and Cultural Organizations in the Decade of the 1970s’, a study prepared for the Research Division, National Endowment for the Arts, Rockville, MD, Informatics General Corporation.
The Ford Foundation (1974), The Finances of the Performing Arts, Volume I, New York: The Ford Foundation.
Towse, Ruth (ed.) (1997a), Baumol’s Cost Disease: The Arts and Other Victims, Cheltenham, UK and Lyme, US: Edward Elgar.
URL2: TIWALL.COM
URL3: TIK8.COM
URL4: https://www.tasnimnews.com/fa/news/1396/07/22/1545488 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 232 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 205 |
||