پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,765 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,206,424 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,954,821 |
Narrative Models of Characterization in the Qur’ānic Stories | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| دوره 5، شماره 1، فروردین 2023، صفحه 59-68 اصل مقاله (469.4 K) | ||
| نوع مقاله: Scholary | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jcis.2022.338629.1261 | ||
| نویسنده | ||
| Abolfazl Hurri* | ||
| Department of English Literature, Faculty of Literature & languages, Arak University, Arak, Iran | ||
| چکیده | ||
| This article examines the narrative models of qur’ānic characters and characterization from the perspective of narratological approaches. First, the weaknesses and strengths of character-oriented narrative theories in the West (Propp, Greimas, Bremond, and Todorov) are pointed out in the light of the characteristics of the qur’ānic figures. Then, Chatman and Rimmon-Kenan’s views on character traits are expressed in more detail. This article also talks about the fact that qur’ānic figures sometimes correspond to these models and sometimes not. Then the typology of people and direct and indirect ways – as two indicators of characterization in qur’ānic stories – are mentioned. The direct method is done by describing the outward characteristics, and the indirect one is done by the action, speech, environment, and description of the external specifications of the people. In general, qur’ānic figures are a part of the plot and subject of the story’s actions, as well as people with natural actions. The Qur’ān has used these methods in a good way. These two methods are explained by mentioning some examples of qur’ānic verses. It seems necessary to slightly modify or expand the narrative characterization models concerning the qur’ānic stories. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| narratology؛ Qur’ān؛ character؛ direct method؛ indirect method؛ characterization | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| الگوهای روایی شخصیت‌پردازی در قصص قرآنی | ||
| نویسندگان [English] | ||
| ابوالفضل حری | ||
| گروه زبان و ادبیات انگلیسی دانشکده ادبیات و زبانهای خارجی دانشگاه اراک، اراک، ایران | ||
| چکیده [English] | ||
| این مقاله الگوهای روایی مولفه شخصیت و شخصیت‌پردازی را در قصص قرآنی بررسی می‌کند. ابتدا به نقاط ضعف و قوت نظریه‌های روایت معطوف به شخصیت در مغرب زمین (پراپ، گرماس، برمون، تودوروف) در پرتو ویژگی‌های اشخاص قرآنی اشاره می‌شود. سپس، دیدگاه‌های چتمن و ریمون- کنان در خصوص خصلت شخصیت جزیی‌تر بیان می‌شود. همچنین گفته می‌شود اشخاص قرآنی هم با این الگوها همخوانی دارند و هم ندارند. آنگاه به سنخ‌شناسی اشخاص و بعد به شیوه‌های مستقیم و غیرمستقیم به منزلة دو شاخص شخصیت‌پردازی در قصص قرآنی اشاره می‌شود. شیوة مستقیم بواسطه توصیف ویژگی‌های ظاهری و غیرمستقیم بواسطة کنش، گفتار، محیط و توصیف مشخصات بیرونی اشخاص انجام می‌گیرد. این دو شیوه با ذکر نمونه آیات قرآنی تبیین می‌شوند. به تعبیری دیگر، می‌توان گفت اشخاص قرآنی از دیدگاه ادبی و داستان سرایی، بخشی از پی‌رنگ داستان اند و از این رو که رفتار افراد واقعی را دارند (پیامبران و افراد تاریخی)، اشخاصی واقعی محسوب می‌شوند که کنش‌ها و اعمال واقعی دارند در حالت اول، اشخاص تابع کنش داستان اند و در حالت دوم، اشخاص شبیه مردمان واقعیند یا خود مانند پیامبران اصلاً حیات تاریخی دارند. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| روایت‌شناسی, قرآن, شخصیت, روش (غیر) مستقیم, شخصیت پردازی | ||
| مراجع | ||
|
The noble Qur’ān.
‘Abd al-’Āl, M.Q. (n.d.), Naẓarāt fī qiṣaṣ al-Qur’ān. Mecca, n.p.
Arberry, A.J. (Ed.) (1996).The Koran interpreted: A translation. USA, Touchstone
Bremond, C. (1973), Logique du ricit. Paris, Seuil.
Bustānī, M. (1993), Pazhūhishī dar jilvihāyi hunarī dāstānhāyi Qur’ān. Translated by M. Danesh. Mashhad, Āstān Quds Raḍawī.
Chatman, S. (1980), Story and discourse: Narrative structure in fiction and film. London, Cornell University Press.
Forster, M.E. (1991), Janbihāyi rumān. Translated by A. Yūnisī. Tehran, Nigāh.
Greimas, A.J. (1983), Structural semantics: An attempt at a method. USA, University of Nebraska Press.
Hāshimzāda, M. (1992), «Istidrāk kitābshināsī qiṣṣahāyi Qur’ān». Ā’īnayi Pazhūhish, No. 20, 228-242.
Ḥusaynī, M. (2004), Rīkhtshināsī qiṣṣahāyi Qur’ān: Bāzkhānishi 12 qiṣayi Qur’ānī. Tehran, Quqnūs.
Johns, A.H. (1993), The qur’ānic presentation of the Joseph story: Meaning in the Qur’ān. In G. R. Hawting (2013), Approaches to the Qur’ān (SOAS/Routledge studies on the Middle East) (1st ed.) (n.p.). London, Routledge.
Khurāsānī, M. (1992), «Rāhnimāyi pazhūhish dar dāstānhāyi Qur’ān». Ā’īnayi Pazhūhish, No. 15, 98-102.
Mīr, M. (1986), «The qur’ānic story of Joseph: Plot, themes, and characters». The Muslim World, Vol. 76, No. 1, 1-15.
Id. (1988), «The Qur’ān as literature». Religion and Literature, Vol. 20, No. 1, 49-64.
Id. (1992), «Dialogue in the Qur’ān». Religion and Literature, Vol. 24, No. 1, n.p.
Parwīnī, K. (2001), Tahlil Anasor Adabi va Honari Dastan haye Qur’ān. Taḥlīl ‘anāṣur adabī wa hunarī dāstānhāyi Qur’ān. Tehran, Farhang Gustar.
Propp, V.S.L., L.A. Wagner & A. Dundes, (1968), Morphology of the Russian fairy tales (2nd ed.). Texas, University of Texas Press.
Id. (1990), Rikhtshināsī qiṣahāyi pariyān. Translated by F. Badri’ī. Tehran, Ṭūs.
Rimmon-Kenan, S. (2009), Rawāyat dāstānī: Būṭīqāyi mu’āṣir. Translated by A. Ḥurrī. Tehran, Nīlūfar.
Ṣādiqpūr, M.Ḥ. (1998), «Nigāhī bi wīzhigīyāyi sākhtārīyi dāstānhāyi Qur’ān». Mishkāt, No. 54-55, 271-285.
Todorov, T. (2001), Būṭīqāyi sākhtārgirā. Translated by M. Nabawī. Tehran, Āgāh.
Toolan, M.J. (2005), Darāmadī nāqidāna – Zabānshinākhtī bar rawāyat. Translated by A. Ḥurrī, Tehran, Fārābī.
‘Umar, U.M. (1993), Al-Jānib al-fannī fī al-qiṣaṣ Qur’ān al-karīm. Damascus, Dār al-Ma’mūn l-Turāth. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 203 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 149 |
||