سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,501
تعداد مشاهده مقاله124,108,135
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,212,778
عسکریان, فریبا, آقایی, نجف, بایزیدی, محمد امین. (1402). تأثیر شاخص های کیفیت محیطی بر برندسازی گردشگری ورزشی دماوند. , 15(2), 261-249. doi: 10.22059/jsm.2022.342680.2945
فریبا عسکریان; نجف آقایی; محمد امین بایزیدی. "تأثیر شاخص های کیفیت محیطی بر برندسازی گردشگری ورزشی دماوند". , 15, 2, 1402, 261-249. doi: 10.22059/jsm.2022.342680.2945
عسکریان, فریبا, آقایی, نجف, بایزیدی, محمد امین. (1402). 'تأثیر شاخص های کیفیت محیطی بر برندسازی گردشگری ورزشی دماوند', , 15(2), pp. 261-249. doi: 10.22059/jsm.2022.342680.2945
عسکریان, فریبا, آقایی, نجف, بایزیدی, محمد امین. تأثیر شاخص های کیفیت محیطی بر برندسازی گردشگری ورزشی دماوند. , 1402; 15(2): 261-249. doi: 10.22059/jsm.2022.342680.2945

تأثیر شاخص های کیفیت محیطی بر برندسازی گردشگری ورزشی دماوند

نشریه مدیریت ورزشی
مقاله 15، دوره 15، شماره 2، تیر 1402، صفحه 261-249    اصل مقاله (819.21 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jsm.2022.342680.2945
نویسندگان
فریبا عسکریان* 1؛ نجف آقایی2؛ محمد امین بایزیدی2
1گروه مدیریت ورزشی، دانشکدۀ علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: برند گردشگری ورزشی هر کشور، به‌عنوان برند گردشگری مقصد، تأثیر انکارناپذیری در جذب گردشگران ورزشی دارد و می‌تواند گردشگران را در انتخاب مقصد راهنمایی و کمک کند و کمک شایانی به درآمدزایی یک کشور داشته باشد. باید گفت که عوامل بسیار زیادی می‌توانند بر برندسازی مقصد، تأثیرگذار باشند که در برخی مقالات و تحقیقات پراکنده به برخی از این شاخص‌ها اشاره شده است. هدف تحقیق حاضر، تعیین تأثیر شاخص‌های کیفیت محیطی بر برندسازی گردشگری ورزشی منطقۀ دماوند بود که از جاذبه‌های گردشگری محسوب می‌شود.
روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است و با استفاده از روش‌های آماری رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر به بررسی نظرهای 384 گردشگر ورزشی که با استفاده از جدول مورگان و به شکل نمونة در دسترس، به‌عنوان نمونۀ تحقیق به پرسشنامه‌های رضوانی (2018) و آکر (1991) پاسخ دادند، پرداخته است.
یافته‌ها: نتایج نشان داد از بین مؤلفه‌های کیفیت محیطی، مؤلفۀ اقتصادی بیشترین و مؤلفۀ محیط طبیعی کمترین تأثیر مستقیم را بر برندسازی گردشگری ورزشی دماوند داشته‌اند. همچنین با احتساب تأثیرات غیرمستقیم، مؤلفۀ محیط نهادی تأثیر بیشتری داشته است.
نتیجه‌گیری: برای برندسازی گردشگری ورزشی دماوند، نیاز به توجه بیشتر به عوامل اثرگذار بر محیط اقتصادی و نهادی و رفع مشکلات محیط طبیعی است. 
کلیدواژه‌ها
برندسازی؛ برندسازی مقصد؛ کیفیت محیطی؛ گردشگری؛ گردشگری ورزشی
عنوان مقاله [English]
The Effect of Environmental Quality Indicators on Damavand Sports Tourism Branding
نویسندگان [English]
Fariba Askarian1؛ Najaf Aghaei2؛ Mohammad Amin Bayezidi2
1Department of Sport Management, Faculty of Sport Sciences and Health, University of Tehran, Tehran, Iran
2Department of Sport Management, Faculty of Physical education and Sport Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Introduction: The sports tourism brand of each country has an undeniable effect on attracting sports tourists and can introduce countries for the activists of this easy industry and guide and help tourists in the destination and have a significant contribution to the income generation of a country. It should be acknowledged that many factors can affect the destination branding, which in some scattered articles and researches, some of these indicators have been mentioned. So, the purpose of this study was to determine the effect of environmental quality indicators on Damavand sports tourism branding which is known as one of the tourist attractions.
Methods: The present study is descriptive-analytical and, using multivariate regression statistical methods and path analysis. According to the Morgan’s table The statistical population included 384 sports tourists based on convenience sampling method. To gather data, Rezvani (2017) and Acker (1991) questionnaires were used.
Results: The results showed that the economic component had the most and the natural environment component had the least direct effect on Damavand sports tourism branding. Also, taking into account the indirect effects, the component of the institutional environment has had the most impact.
Conclusion: Therefore, in order to brand Damavand sports tourism, it is necessary to pay more attention to the factors affecting the economic and institutional environment and solving the problems of the natural environment.
کلیدواژه‌ها [English]
Branding, Destination Branding, Environmental Quality, Tourism, Sport Tourism
مراجع
Arthur, I. K., & Yamoah, F. A. (2019). Understanding the role of environmental quality attributes in food-related rural enterprise competitiveness. Journal of environmental management, 247, 152-160.‏

Bhatta, K., Gautam, P., & Tanaka, T. (2022). Travel Motivation during COVID-19: A Case from Nepal. Sustainability, 14(12), 7165.‏

Biddiscombe R. (2004). “The business of sport tourism report. The Business of Sport Tourism”. Sport Business Group;

Bigne, J. E., Sanchez, M. I., & Sanchez, J. (2001). Tourism image, evaluation variables and after purchase behaviour: inter-relationship. Tourism management, 22(6), 607-616.‏

Brida, J. G., Gomez, D. M., & Segarra, V. (2020). On the empirical relationship between tourism and economic growth. Tourism Management, 81, 104131.‏

Căruntu, A. L., & Diţoiu, M. C. (2014). The perceptions of hospitality services of a tourism destination. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 109, 231-235.‏

Chin, C. H., Lo, M. C., Songan, P., & Nair, V. (2014). Rural tourism destination competitiveness: a study on Annah Rais Longhouse Homestay, Sarawak. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 144, 35-44.‏

Fournier, S., & Srinivasan, S. (2018). Branding and the risk management imperative. NIM Marketing Intelligence Review, 10(1), 10-17.‏

Hodges-Dexner, G. (2019). City Competitiveness and Branding: Identities and strategies in two Swedish municipalities.‏

Kakavand, E., Barati, N., & AMINZADEH, G. B. (2013). Comparative assessment of mental image of citizens with planners to quality of the urban environment (Case study: Qazvin Distressed Area).‏ (In Persian).  

Kazemi, M. (2006). Tourism management. Tehran: Samt Publication.‏(In Persian)

 Keshtidar M, Nazari Torshizi A, Heydari R. (2021) A meta-analysis of studies on sports tourism development in Iran with an approach to identify the factors affecting it. Journal of Sport Management. 2021 Jun 22;13(2):511-37. (In Persian).

Kotler P, & Keller KL. (2010). “Marketing Management”, New Jersey: Prentice Hall.

Kotler, P., & Gertner, D. (2002). Country as brand, product, and beyond: A place marketing and brand management perspective. Journal of brand management, 9(4), 249-261.‏

 Kumar, S. K., & Sunil, T. (2019). A system dynamics approach for tourism destinations waste and environmental management as an integral part of sustainable tourism development. J. Emerg. Techn. Innov. Res, 6, 194-198.‏

 Mojtabavi K, & Homan B. “Sport tourism. International Olympic Committee publication.” 2006. (In Persian).

Moon, K. S., Kim, M., Ko, Y. J., Connaughton, D. P., & Lee, J. H. (2011). The influence of consumer's event quality perception on destination image. Managing Service Quality: An International Journal.‏.

Pongponrat, K. (2012). Social capital in community participation for local touris m development: a case study of fisherman village, samui island, southern of Thailand. Mahidol University International College, 45-60‏.

Pranskūnienė, R., & Vanagienė, V. (2020). Tourism Marketing Trends in Place Branding. Management Tourism Culture, 63.‏

Proos, E., & Hattingh, J. (2020). Advancing heritage tourism in the central Karoo: the South African War Battlefields Route. Development Southern Africa, 37(4), 678-693.‏

Rafieeyan, M., Bemanian, M. R., & Rafieeyan, M. (2011). Urban Tourism as a Creative Development Strategy in the Urban Decay. MANZAR, the Scientific Journal of landscape, 3(14), 74-79.‏ (In Persian).

Rather, R. A., Najar, A. H., & Jaziri, D. (2020). Destination branding in tourism: insights from social identification, attachment and experience theories. Anatolia, 31(2), 229-243.‏

Rezvani, M. R., Faraji Sabokbar, H., Darban Astaneh, A., & Karimi, S. H. (2018). Analysis of factors of environmental quality effective in branding rural tourism destinations (Case study: Ethno-Cultural Region of Avramanat in Provinces of Kurdistan and Kermanshah). Journal of Tourism Planning and Development, 6(23), 105-136.. (In Persian)

 Ruiz-Real, J. L., Uribe-Toril, J., & Gázquez-Abad, J. C. (2020). Destination branding: Opportunities and new challenges. Journal of Destination Marketing & Management, 17, 100453.‏

Skálová E, & Nair Peruthová A. (2016). “Quality in rural tourism services”, Mendel University Brno, Faculty of B, Business and Economics, Marketing and Trade Department Zemědělská 1, 613 00, Brno, Czech Republic.

Thammajinda, R. (2013). Community participation and social capital in tourism planning and management in a Thai context (Doctoral dissertation, Lincoln University).‏

Wang, Y., & Pfister, R. E. (2008). Residents' attitudes toward tourism and perceived personal benefits in a rural community. Journal of Travel Research, 47(1), 84-93.‏

 Williams, P., & Soutar, G. N. (2009). Value, satisfaction and behavioral intentions in an adventure tourism context. Annals of tourism research, 36(3), 413-438.‏

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 416
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 238


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب