پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 163 |
| تعداد شماره‌ها | 6,878 |
| تعداد مقالات | 74,135 |
| تعداد مشاهده مقاله | 137,876,250 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 107,235,341 |
مدل بومی تسهیل‌گری زیست‌بوم کارآفرینی اجتماعی در ایران: تلفیقی از همکاری، مشارکت و چرخه یادگیری مشارکتی | ||
| فصلنامه علمی پژوهشی توسعه کارآفرینی | ||
| دوره 18، شماره 3، شهریور 1404، صفحه 1-24 اصل مقاله (855.6 K) | ||
| نوع مقاله: مقالات پژوهشی آمیخته | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jed.2025.103830 | ||
| نویسندگان | ||
| زهرا آزادفر* 1؛ گلناز گیلکی نظامی2 | ||
| 1موسسه خیریه ایزد دوستان شمال ،گیلان رشت، ایران | ||
| 2موسسه خیریه ایزد دوستان شمال ،گیلان رشت، ایران. | ||
| چکیده | ||
| هدف: این پژوهش، معرفی مدل بومی «سه‌لایه‌ی هم‌افزا (سها)» به عنوان چارچوبی نوآورانه برای تسهیل‌گری مشارکتی در کارآفرینی اجتماعی است. این مدل با دیدگاهی چرخه‌ای و مبتنی بر شرایط واقعی، فراتر از مدل‌های سنتی و خطی مشارکت حرکت کرده و بر یادگیری و تعامل پیوسته بین تسهیل‌گر و ذینفعان تأکید دارد. روش: این مطالعه بر اساس بررسی تجربیات میدانی، گفت‌وگوهای عمیق با فعالان زیست‌بوم‌های محلی و مرور نظریه‌های مشارکت و توانمندسازی انجام شده است. همچنین پرسشنامه‌ای طراحی شد تا عملکرد تسهیل‌گران مشارکتی را با استفاده از چارچوب مدل سها، هم به صورت تا حدودی کمی و هم کیفی ارزیابی کند. یافته ها : مدل سها با تمرکز بر چرخه یادگیری مشارکتی شامل تجربه کردن، بازاندیشی، ارتباط دادن مفهوم‌ها و اقدام‌های بومی، امکان بازبینی و بهبود مستمر فرآیند مشارکت را فراهم می‌کند. نتیجه: نتایج اجرای این مدل نشان داد که با وجود چالش‌هایی مثل پیچیدگی تسهیل‌گری و مقاومت ذینفعان، می‌تواند یادگیری، تعامل و تغییرات مثبت اجتماعی در محیط‌های محلی را تقویت کند. مدل سه‌لایه هم‌افزا (سها) یک نوآوری نظری و عملی در زمینه تسهیل‌گری مشارکتی است که با توجه به شرایط بومی ایران طراحی شده است. این مدل به عنوان چارچوبی منعطف و یادگیرنده، قابلیت استفاده در پروژه‌های کارآفرینی اجتماعی و توسعه محلی را دارد. از جمله گام‌های بعدی برای توسعه این رویکرد می‌توان به آموزش‌های تخصصی بیشتر، کاربرد گسترده‌تر مدل در مناطق مختلف و بهبود ابزارهای ارزیابی اثربخشی اشاره کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ارزیابی تسهیل‌گری؛ چرخه یادگیری مشارکتی؛ مدل سه‌لایه هم‌افزا (سها)؛ کارآفرینی اجتماعی فرایند مشارکت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Designing an Indigenous Facilitation Model for Iran’s Social Entrepreneurship Ecosystem: Collaboration, Collective Action, and the Participatory Learning Cycle | ||
| نویسندگان [English] | ||
| zahra Azadfar1؛ Golnaz Gilaki Nezami2 | ||
| 1Independent Facilitator /Volunteer at IzadDoostan Shomal Charity, Iran | ||
| 2CEO and Facilitator, IzadDoostan Shomal Charity, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Objective: This study introduces the indigenous Synergistic Three-Layer Model (Saha) as an innovative framework for participatory facilitation in social entrepreneurship. In contrast to conventional linear models, Saha adopts a cyclical and context-responsive approach that emphasizes ongoing learning and dynamic engagement between facilitators and stakeholders. Method: The research draws on field-based experiences, in-depth interviews with local ecosystem actors, and a critical review of key theories related to participation and empowerment. To complement these qualitative insights, a tailored questionnaire was developed to assess the performance of participatory facilitators through the lens of the Saha model, using both qualitative data and limited quantitative indicators. Results: At the core of the Saha model is a participatory learning cycle comprising four interconnected stages: experiencing, reflecting, contextualizing, and engaging in locally grounded action. This iterative process allows for continuous reflection and refinement of facilitation strategies. Findings reveal that, despite challenges such as the inherent complexity of facilitation and occasional stakeholder resistance, the model significantly enhances mutual learning, active participation, and positive social transformation within local communities. Conclusion: Designed with the specific socio-cultural context of Iran in mind, the Synergistic Three-Layer Model (Saha) represents both a theoretical and practical innovation in participatory facilitation. As a flexible and adaptive framework, it offers broad applicability in social entrepreneurship and community development initiatives. Future directions include expanding specialized training programs, applying the model across diverse regional settings, and further developing tools to evaluate its effectiveness. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Facilitation assessment, Participatory learning cycle, Synergistic Three-Layer Model (Saha), Social Entrepreneurship, Participation process | ||
| مراجع | ||
|
منابع
آقاجانی، س.، و دهقانی، م.ر. (۱۳۹۹). تحلیل سرمایه اجتماعی در سطوح مختلف شهری و روستایی در ایران. مجله پژوهش‌های اجتماعی ایران، ۲۴، ۵۵–۷۲.
باقری، ح.، و زارع، ف. (۱۳۹۷). تحلیل تنوع فرهنگی در مناطق مختلف ایران با رویکرد توسعه اجتماعی. فصلنامه جامعه‌شناسی ایران، ۱۹(۲)، ۹۱–۱۱۰.
فریره، پ. (۱۳۹۷). آموزش ستمدیدگان (ف. صباح، مترجم). تهران: انتشارات آگاه. (اثر اصلی منتشر شده در 1970)
فکوهی، ن. (۱۳۸۶). توسعه، فرهنگ و نابرابری: رویکردی انسان‌شناختی به توسعه در ایران. تهران: نشر نی.
کولب، د. (۱۳۹۵). یادگیری تجربی؛ تجربه به‌مثابه منبع یادگیری و توسعه (ع. فرهنگی و ع. رضائیان، مترجمان). تهران: صفار. (اثر اصلی منتشر شده در 1984)
موسوی خلخالی، زهرا. (۱۳۹۹). نهادهای واسط و توسعه محلی در ایران. پژوهشنامه توسعه روستایی، ۱۱(۲)، ۲۳-۴۴.
میرزایی، ع. (۱۳۹۹). یادگیری مشارکتی در آموزش بزرگسالان: رهیافتی برای توانمندسازی جوامع محلی. فصلنامه تعلیم و تربیت، ۳۲، ۷۵–۹۲.
Arnstein, S. R. (1969). A Ladder of Citizen Participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216–224.
Bennett, G., & Jessani, N. (2011). The Knowledge Translation Toolkit: Bridging the Know–Do Gap: A Resource for Researchers. SAGE Publications.
Bourdieu, P. (1986). The Forms of Capital. In J. Richardson (Ed.) Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education. Greenwood.
Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77–101.
Brokensha, D., Warren, D. M., & Werner, O. (1980). Indigenous Knowledge Systems and Development. University Press of America.
Chambers, R. (2002). Participatory Workshops: A Sourcebook of 21 Sets of Ideas and Activities. Earthscan.
Cornwall, A., & Brock, K. (2005). What do Buzzwords do for Development Policy? A Critical Look at 'Participation', 'Empowerment' and 'Poverty Reduction'. Third World Quarterly, 26(7), 1043–1060.
Dees, J. G. (1998). The Meaning of Social Entrepreneurship. Stanford University: Draft Report for the Kauffman Center for Entrepreneurial Leadership.
Denzin, N. K. (1978). The Research Act: A Theoretical Introduction to Sociological Methods. McGraw-Hill.
Faghih, N., Bonyadi, E. & Sarreshtehdari, L. Assessing the entrepreneurship process: an application of the data envelopment analysis. J Glob Entrepr Res 11, 311–327 (2021). https://doi.org/10.1007/s40497-021-00289-8.
Flick, U. (2009). An Introduction to Qualitative Research (4th ed.). Sage Publications.
Freire, P. (1970). Pedagogy of the Oppressed. New York: Continuum
Gaventa, J., & Cornwall, A. (2006). Challenging the boundaries of the possible: Participation, knowledge and power. IDS Bulletin, 37(6), 122-128.
Gaventa, J. (2006). Finding the spaces for change: A power analysis. IDS Bulletin, 37(6), 23–33.
Kabeer, N. (1999). Resources, Agency, Achievements: Reflections on the Measurement of Women’s Empowerment. Development and Change, 30(3), 435–464.
Kolb, D. A. (1984). Experiential Learning: Experience as the Source of Learning and Development. Prentice Hall.
Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic Inquiry. Sage Publications.
Mair, J., & Martí, I. (2006). Social entrepreneurship research: A source of explanation, prediction, and delight. Journal of World Business, 41(1), 36-44.
Nicholls, A. (2006). Social Entrepreneurship: New Models of Sustainable Social Change. Oxford University Press.
Nowell, L. S., Norris, J. M., White, D. E., & Moules, N. J. (2017). Thematic analysis: Striving to meet the trustworthiness criteria. International Journal of Qualitative Methods, 16(1), 1–13.
Olson, M. (1965). The Logic of Collective Action: Public Goods and the Theory of Groups. Harvard University Press.
Ostrom, E. (1990). Governing the Commons: The Evolution of Institutions for Collective Action. Cambridge University Press.
Patton, M. Q. (1999). Enhancing the quality and credibility of qualitative analysis. Health Services Research, 34(5), 1189–1208.
Pretty, J. N. (1995). Participatory Learning for Sustainable Agriculture. World Development, 23(8), 1247–1263.
Putnam, R. D. (2000). Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community. Simon & Schuster.
Rowlands, J. (1997). Questioning Empowerment: Working with Women in Honduras. Oxfam.
Sharifi, A., & Moghadam, S. (2020). Challenges in Institutionalizing Social Entrepreneurship in Iran: A Contextual Analysis. Iranian Journal of Social Studies, 14(2), 55–82.
Simpson, L., & Woodcraft, S. (2019). Designing for Social Sustainability: A Framework for Facilitators. Social Life Research Series.
Taylor, P., & Fransman, J. (2004). Learning and teaching participation: exploring the role of higher education. IDS Working Paper 219. Institute of Development Studies.
Wenger, E. (1998). Communities of Practice: Learning, Meaning, and Identity. Cambridge University Press.
Zahra, S. A., Gedajlovic, E., Neubaum, D. O., & Shulman, J. M. (2009). A typology of social entrepreneurs: Motives, search processes and ethical challenges. Journal of Business Venturing, 24(5), 519–532. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 71 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 68 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب