تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,573 |
تعداد مقالات | 71,037 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,524,552 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,785,113 |
کاوشی در بازی کودکان درخودمانده در بستر تجربههای زیسته مادران: موردی از یک پژوهش آمیخته | ||
مجله روان شناسی و علوم تربیتی | ||
مقاله 3، دوره 41، شماره 4 - شماره پیاپی 815219، اسفند 1390، صفحه 31-48 اصل مقاله (30.96 K) | ||
نویسندگان | ||
سید محسن اصغری نکاح1؛ غلامعلی افروز2؛ عباس بازرگان2؛ محسن شکوهی یکتا2 | ||
1دانشگاه فردوسی، دانشجوی دکتری | ||
2دانشگاه تهران، دکترای تخصصی | ||
چکیده | ||
هدف پژوهش حاضر، بررسی خصیصههای بازی کودکان درخودمانده از طریق کاوش روایتهای مادران و تجربههای روزمره ایشان در بازی با کودکان بود. در رویکرد کیفی این پژوهش با اتخاذ پژوهش روایی، یازده مادر دارای کودک درخودمانده مورد مصاحبه روایی قرار گرفتهاند و در بررسی پیمایشی آن، ویژگیهای خانوادگی، فردی و رشدی کودکان نمونه توسط پرسشنامه جمعیتشناختی، مقیاس ارتباط اجتماعی (SCQ) و مقیاس رفتار بازی کودکان پیشدبستانی (PPBS) بررسی و توصیف گردید. در تحلیل دادهها، علاوه بر دادههای کمّی، موضوعات به دست آمده از مصاحبههای عمقی نیز در قالب هفت طبقه گروهبندی شد و مورد بحث قرار گرفت. مطابق کاوش روایی، برجستهترین خصایص بازی کودکان درخودمانده که در تجربههای روایت شده از مادران آشکار شد عبارتند از: نقص در بازیهای نمادین، عدم مشارکت گروهی، چسبندگی به یک اسباببازی ثابت، علاقهمندی به بازیچههای غیر معمول، دلزدگی سریع از اسباببازی، لذت نبردن از بازی و بیمیلی نسبت به بازی، بازیگریزی، فراموشکاری و بیهدفی در بازی، تکراری بودن فعالیتهای بازیگونه، سطحی بودن بازیها، گرایش به وسایل، اسباب بازیها و فعالیتهای حسی- حرکتی. همچنین برای فرد مشارکتکننده، مقاومت کودک در برابر بازی، سخت بازی و انرژیگیر بودن بازی با آنها از جمله بارزترین خصیصههای بازی کودکان درخودمانده بود. بر اساس تحلیل دادههای کمّی، در مورد مقولههایی همچون ترجیح اسباببازی، بازی وانمودی، به کارگیری تکلم و در مقوله مشارکت در بازیهای گروهی، کودکان درخودمانده نمونه پژوهشی حاضر، نسبت به میانگین فرضی مقیاس بازی کودکان پیشدبستانی به طور معنادار دارای وضعیتی متفاوت بودند. | ||
کلیدواژهها | ||
بازی؛ درخودماندگی؛ رابطه مادر- کودک | ||
عنوان مقاله [English] | ||
کاوشی در بازی کودکان درخودمانده در بستر تجربههای زیسته مادران: موردی از یک پژوهش آمیخته | ||
نویسندگان [English] | ||
سید محسن اصغری نکاح1؛ غلامعلی افروز2؛ عباس بازرگان2؛ محسن شکوهی یکتا2 | ||
چکیده [English] | ||
هدف پژوهش حاضر، بررسی خصیصههای بازی کودکان درخودمانده از طریق کاوش روایتهای مادران و تجربههای روزمره ایشان در بازی با کودکان بود. در رویکرد کیفی این پژوهش با اتخاذ پژوهش روایی، یازده مادر دارای کودک درخودمانده مورد مصاحبه روایی قرار گرفتهاند و در بررسی پیمایشی آن، ویژگیهای خانوادگی، فردی و رشدی کودکان نمونه توسط پرسشنامه جمعیتشناختی، مقیاس ارتباط اجتماعی (SCQ) و مقیاس رفتار بازی کودکان پیشدبستانی (PPBS) بررسی و توصیف گردید. در تحلیل دادهها، علاوه بر دادههای کمّی، موضوعات به دست آمده از مصاحبههای عمقی نیز در قالب هفت طبقه گروهبندی شد و مورد بحث قرار گرفت. مطابق کاوش روایی، برجستهترین خصایص بازی کودکان درخودمانده که در تجربههای روایت شده از مادران آشکار شد عبارتند از: نقص در بازیهای نمادین، عدم مشارکت گروهی، چسبندگی به یک اسباببازی ثابت، علاقهمندی به بازیچههای غیر معمول، دلزدگی سریع از اسباببازی، لذت نبردن از بازی و بیمیلی نسبت به بازی، بازیگریزی، فراموشکاری و بیهدفی در بازی، تکراری بودن فعالیتهای بازیگونه، سطحی بودن بازیها، گرایش به وسایل، اسباب بازیها و فعالیتهای حسی- حرکتی. همچنین برای فرد مشارکتکننده، مقاومت کودک در برابر بازی، سخت بازی و انرژیگیر بودن بازی با آنها از جمله بارزترین خصیصههای بازی کودکان درخودمانده بود. بر اساس تحلیل دادههای کمّی، در مورد مقولههایی همچون ترجیح اسباببازی، بازی وانمودی، به کارگیری تکلم و در مقوله مشارکت در بازیهای گروهی، کودکان درخودمانده نمونه پژوهشی حاضر، نسبت به میانگین فرضی مقیاس بازی کودکان پیشدبستانی به طور معنادار دارای وضعیتی متفاوت بودند. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 5,617 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 4,835 |