پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,226 |
| تعداد مقالات | 67,708 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,010,023 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,692,920 |
بازی و اهمیت آن در نمایش | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی | ||
| مقاله 5، دوره 18، 1(بهار و تابستان1392)، تیر 1392، صفحه 45-54 اصل مقاله (1.3 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfadram.2013.36431 | ||
| نویسندگان | ||
| سیاوش آقازاده مسرور1؛ نغمه ثمینی* 2 | ||
| 1کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی، دانشکده هنرهای نمایشی وموسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران | ||
| 2استادیار گروه ادبیات نمایشی، دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی ، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران | ||
| چکیده | ||
| برخلاف اوایل قرن بیستم که غالب نظریات، ریشههای نمایش را تنها در آیینهای اولیه میجستند و برپایة همین استدلال سعی در تحلیل متون و اتفاقات صحنهای داشتند، امروزه پدیدة نمایش در توازی با دیگر ژانرهای اجرایی- از جمله بازی- و براساس ارتباطشان با هم مورد بازنگری قرار میگیرد و نظریات مبتنی بر خاستگاه برای آن، کمابیش اعتبار اولیة خود را از دست دادهاند. آزمودن نمایش و متون نمایشی در سایة بازی، بهعنوان یکی از ژانرهای موازی با نمایش، نیازمند شناخت کامل این پدیده و تسلط بر اشکال، حالات و مفاهیم و معانی مرتبط با آنها است. این شناخت نهتنها میتواند یاریرسان فهم بیشتر متون و اتفاقهای صحنهای کلاسیک باشد، بلکه از رهیافت آن میشود به فرمهای جدید و پیچیدهتری- مثل بازی مبهم- رسید که راهگشای شناخت، تبیین و تدوین متون و اتفاقات تئاتری نو خواهند بود. این مقاله نیز بر آن است تا با مقدمهای درباب رابطة بازی و نمایش، وارد بحث اختصاصی بازی شده و سپس با بررسی نظریات یوهان هویزینگا روی نمایشنامة بازرس آنتونی شفر،با تمرکز بر شکل خاص بازی مبهم، این نظریات را در هنگام اجرا شناسایی کند، ابعاد جدیدی از این نظریات کشف کرده ونیز پیشنهاداتی برای تحلیل و تدوین متون پیش رو قراردهد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تئاتر و بازی؛ بازی و فرهنگ؛ ساختار بازی؛ بازی مبهم؛ حالات بازی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Play and Its Importance in Theatre | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Siavash Aghazadeh Masrour1؛ Naghmeh Samini2 | ||
| 1M.A. Dramatic Literature, School of Performing Arts & Music, College of Fine Arts, University of Tehran | ||
| 2Assistant Professor, School of Performing Arts & Music, College of Fine Arts, University of Tehran | ||
| چکیده [English] | ||
| Abstract Unlike the early years of 20th century, in which, most theories sought the roots of theatre in rituals, and based on this notion were busy analyzing for stage texts and on stage events, contemporary theories overview this phenomenon in relation with other performance genres such as play and their interactions. According to this fact, based-on-origin theories have lost their primary reputation, and so theatre is no more considered as an evolved performing form but just as a manner of expressing, parallel with other performance genres. On the other hand, a thorough cognition of play, its structure, the way that it is performed and its moodsare functional prerequisites for examining theatre and theatrical text in relation with this phenomenon. Regarding two facts that the concept of play can be traced from pre-Socratic philosophers to contemporary postmodern thinkers and different anthropological and sociological studies have brought forward a vast range of possibilities for understanding the world of play, the onto-phenomenological approach seems to be the most appropriate one in dealing with play world. This approach strongly depends on both conceptual and structural achievements, which not only are of great help in interpretation of conventional stage texts and events, but also provide more innovative and complicated forms such as dark play, which can be beneficial in new theatrical recognition, expression and creation. Johan Huizinga’s HumoLudens- The study of play-element in culture, has been a key source in play studies during last seventy years, and therefore we base our study on his notions. But, despite his genuine idea and significant approach, Huizinga seems to fail to present a thorough comprehension of play which can fully satisfy our demands in order to examine play and performance in relation with each other. In other words, the essential playfulness of play may be considered as the main obstacle to handing in such precise understanding. However, Huizinga’s insistence on culture’s birth in play still has its own supporters, but many outstanding reviewers have pointed to some paradoxical parts of his work and therefor depicted some concealed dimensions of play, many of them depending on the way the play is performed. We also are going to, next to reviewing a locanic introduction on the relation between play and theatre, shift our way to exploration of the concepts and structures of play by which we mean examining the notions of Huizinga and its limitations. By barrowing Huizinga’s ideas and based on them, we would find appropriate materials in order to confidently develop our exploration toward the very complicated structures, concepts, manifestations and moods of play. Anthony Scheffer’s play, Sleuth, as a typical case of manipulating plays and games in order to create theatrical text, will carefully go under study and by this we carefully take a step forward to have a comprehensive construction of play during its performance. Actually, play manifestation through performance reveals sophisticated notions of play such as frame, meta-communication and the message, complicated forms like dark play and deep play and amusing moods like flow. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Keywords: Play and Theatre, Play and Culture, Structure of Play, Dark Play, Moods of Play | ||
| مراجع | ||
|
براکت، اسکارگراس (1380)، تاریخ تئاتر جهان، مترجم هوشنگ آزادیور، چاپ سوم، انتشارات مروارید، تهران. مونروسی و جان هاسپرس (1376)، تاریخ و مسائل زیبایی‌شناسی، مترجم محمد سعید حنایی کاشانی، هرمس، تهران. شفر، آنتونی (1387)، بازرس، مترجم شهرام زرگر، نیلا، تهران. شکنر، ریچارد (1386)، نظریهی اجرا، مترجم مهدی نصراللهزاده، انتشارات سمت، تهران. شکنر، ریچارد (1387)، "نظریه اجرا و رویکردها" در رویکردهایی به نظریهی اجرا، مترجم علی اکبر علیزاد، نشر بیدگل، تهران. مکاریک، ایرناریما (1384)، "بازی" در دانشنامهی نظریههای ادبی معاصر، مترجم مهران مهاجر، محمد نبوی، موسسهی انتشارات آگاه، تهران. Caillois, Roger (1961), Man, Play and Games, trans, M. Barash, Free Press of Glencoe, New York.
Csikszentmihalyi, Mihaly (1975), Beyond Boredom and Anxiety, Jossey- Bass, San Francisco.
Fink, Eugen (1968), ‘The Oasis of Happiness: Toward an Ontology of Play’, Yale French Studies 41, 19-31.
Gadamer, Hans George (1998), The play of art, The relevant of the Beautiful and other Essay strands, by Nicholas Walker, Cambridge, New York.
Geertz, Cliford (2001), “Deep Play” in Performance Analysis, an Introductory Coursebook (ed.) Colin Counsil and Laurie Wolf, pp. 222- 228, Routledge, London & New York.
Huizinga, Johan (1944), Homo Ludens: A Study of Play- Element in Culture, Routledge & Kegan Paul, London, Boston & Henley.
Motte, Warren (2009), “Playing in Earnest,” New Literary History 40, no Winter.
Schechner, Richard (2002), Performance studies: An Introduction, Routledge, New York.
Shepherd, Simon and Mick Wallis (2004), DRAMA/THEATRE/PERFORMANCE, Routledge, London.
Spariosu, Mihai (1989), Dionysis Reborn: Play and the Aesthetic Dimension in Modern Philosophical and Scientific Discourse, Cornell UP, London.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,888 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 3,209 |
||