پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,573 |
| تعداد مقالات | 71,036 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,504,373 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,768,484 |
بررسی ملکولی جمعیت میگوی موزی( P.merguiensis) در منطقه خلیج فارس و دریای عمان با استفاده ازنشانگر‌های میکروساتلایت (ریزماهواره) | ||
| مجله تحقیقات دامپزشکی (Journal of Veterinary Research) | ||
| مقاله 12، دوره 69، شماره 1، فروردین 1393، صفحه 85-93 اصل مقاله (1.14 M) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jvr.2014.36716 | ||
| نویسندگان | ||
| سعید تمدنی جهرمی* 1؛ سهراب رضوانی گیل کلایی2؛ سید حسن قدیر نژاد3؛ احمد غروقی2؛ مریم طلا4؛ محمد رضا صادقی1 | ||
| 1بخش ژنتیک، پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، بندر عباس–ایران | ||
| 2بخش بیو تکنولوژی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، تهران–ایران | ||
| 3بخش ارزیابی ذخایر، مرکز تحقیقات ذخایر آبزیان داخلی کشور ، گرگان –ایران | ||
| 4گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قشم، قشم–ایران | ||
| چکیده | ||
| زمینه مطالعه: شناسایی ژنتیکی ذخایر گونه‌های مهم و اقتصادی میگو‌های منطقه خلیج فارس از اولویت‌های مهم در جهت یافتن منابع طبیعی و بکر در جهت اطمینان از به گزینی و فاصله ژنتیکی بین جمعیت‌هامی‌باشد. هدف: در این پژوهش بررسی جمعیت و تعیین میزان تنوع ژنتیکی گونه میگوی موزی (Penaeus merguiensis) مورد مطالعه قرار گرفت . روش کار: نمونه برداری در 3 منطقه پراکنش این گونه ( بندرگواتر، اطراف جزیره هرمز و بندر جاسک به تعداد40 نمونه از هر منطقه در یک نوبت) انجام وبررسی ملکولی جمعیت‌های مورد مطالعه با استفاده از نشانگر‌های ملکولی ریزماهواره انجام گردید. نتایج: از مجموع 8 پرایمر مورد استفاده در این تحقیق فقط 5 پرایمر قادر به تولید محصول PCR مناسب گردیدند. مجموعا 7 آلل اختصاصی در سه جمعیت مورد مطالعه یافت شد . میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده در اغلب موارد کمتر از هتروزیگوسیتی قابل انتظاربودند. بررسی تعادل‌هاردی واینبرگ نشان داد که اکثر جایگاه‌های ژنی مورد مطالعه خارج از تعادل بودند. حداکثر میزان (F- statistic) Fst بر اساس فراوانی آلل‌ها( 088)/ بین نمونه‌های مناطق هرمز و گواتر که دارای کمترین جریان ژنی بودند (580/2)Number of migrants=و حداقل آن (016)/ بین مناطق هرمز و جاسک که دارای بیشترین جریان ژنی بودند(733/15Nm=) دیده شد. نتیجه گیری نهایی: از نتایج حاصل استنباط می‌گردد که مناطق هرمز و گواتر از تمایز ژنتیکی متوسط با جریان ژنی کمتری نسبت به دو منطقه هرمز و جاسک برخوردار میباشد. این درجه از تمایز ژنتیکی را می‌توان به اثر فاکتور‌هایی از قبیل ساختار هیدرو داینامیک منطقه (جریان‌های دریایی) بین منطقه تنگه هرمز و گواتر، وجود جریان گردابی در خلیج عمان ،الگوی حرکتی مولدین در زمان تخمریزی و همچنین وجود جنگل‌های انبوه حرا به عنوان یکی از مهمترین مناطق نوزاد گاهی ارتباط داد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| میگوی موزی؛ Penaeus merguiensis ؛ ساختار ژنتیکی؛ ریزماهواره؛ خلیج فارس و دریای عمان | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Molecular investigation of banana shrimp (P. merguiensis) populations from Persian Gulf and Oman sea using microsatellite markers | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Saeid Tamadoni Jahromi1؛ Sohrab Rezvani Gilkolaei2؛ Seyed Hasan Ghadirnejad3؛ Ahmad Ghoroghi2؛ Maryam Tala4؛ Mohamad reza Sadeghi1 | ||
| 1Department of Genetic, Persian Gulf and Oman Sea Ecological Research Institute, Bandar Abbass-Iran | ||
| 2Department of Biotechnology, Iranian Fisheries Research Organization, Tehran-Iran | ||
| 3Department of Stock Assessment, Inland Waters Aquatic Stocks Research Centre, Gorgan-Iran | ||
| 4Department of Fisheries, Islamic Azad University, Qeshm Island-Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| BACKGROUND: Molecular investigation of important commercial shrimp species is one of the main goals to find out the pure populations and brood stocking of marine resources. OBJECTIVES: The purpose of the present study was to study the population of P. merguiensis and determining the extent of genetic diversity of this species. METHODS: Samples were collected from three major distribution areas in the Persian Gulf and Oman Sea. Molecular investigation was carried out using microsatellite markers. RESULTS: Only five out of the eight primers of P. merguiensis produced good amplified PCR products with fixed annealing temperature. The rest of the primers were either not easily amplified or produced nonspecific bands. Seven alleles were found to be unique to each of the three populations of P.merguiensis. Occurrences of heterozygosity deficiency were found at most loci. These heterozygosity deficiencies in observed heterozygosity in comparison to expected heterozygosity may be due to inbreeding, genetic drift and consequences of illegal overharvesting of P. merguiensis in the studied areas as well. Deviation from Hardy-Weinberg Equilibrium in both studied species was significant in most microsatellite loci (p<0.001). We observed deviation from HWE in most loci with hetrozygosity deficits. The genetic variation results showed that the pairwise Fst values were significant between studied populations. The assignment test revealed high gene flow between Hormoz and Jask and restricted genetic flow between Guatr and Hormoz populations. CONCLUSIONS: It seems that the changes in immigration patterns of populations between Hormoz, Jask and Guatr areas depend on the influence of Persian Gulf currents or the life cycle of P. merguiensis in studied areas. Alternatively, the presence of ecological barriers such as mangrove forests may result in restricted genetic flow between Guatr and both Hormoz and Jask populations. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| microsatellite markers, PCR, Persian Gulf, P.merguiensis, Oman Sea | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,463 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,213 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب