پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 162 |
| تعداد شماره‌ها | 6,578 |
| تعداد مقالات | 71,072 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,686,608 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,915,385 |
ساختار افق در اشعار ناظم حکمت: دغدغة مکانمندی | ||
| پژوهش ادبیات معاصر جهان | ||
| مقاله 7، دوره 17، شماره 2، تیر 1391، صفحه 111-129 اصل مقاله (366.33 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jor.2012.50887 | ||
| نویسندگان | ||
| علی عباسی* 1؛ منیره اکبرپورانخیاطی2 | ||
| 1هیات علمی داشگاه شهید بهشتی | ||
| 2شهید بشهتی، دانشکده ادبیات، دانشجو دکتری ادبیات فرانسه | ||
| چکیده | ||
| ناظم حکمت، شاعر ترک و یکی از کسانی بود که تحت تأثیر مارکسیسم قرار داشتند، او 12 سال از عمرش را در زندان و نزدیک به 20 سال را در تبعید به‌سر برد. تجربه‌ای که برداشت او را از مکان به شدت تغیر داد و بر ساختار افق آثارش نیز تأثیر گذاشت. ساختار افق، چنان که کولو تبیین می‌کند، به مفهوم پدیدارشناسانة «در جهان بودن» نظر دارد و در اثر ادبی به دنبال تجربة زیستة نهاد یا سوژه است، نهاد به عنوان موجودی که همواره در مکانی قرار دارد و از آنجاست که دنیا را احضار می‌کند. این روش با این فرض آغاز به‌کار می‌کند که هر گفته‌ای بر اساس سه عنصر شکل یافته‌است: جهان، زبان و من. دربارة ناظم حکمت و ساختار افق او، خواهیم دید چه طور گسست در دریافت زندانی از مکان در شعر او دیده می‌شود. این مقاله قصد دارد ردپای این گسست در ساختار افق را در بوطیقای زمان و مکان شعر حکمت بررسی کند. چگونه توصیف‌های او از مکان، او را از دیگر شاعران هم‌عصرش در ادبیاتی که به آن تعلق داشت، متمایز می‌کند؟ چگونه او این تمایلات جهان وطنی‌اش را با دغدغة مکانمندیش آشتی می‌دهد؟ چگونه یک شاعر ماده‌گرا با معنویت افق مواجه می‌شود؟ این‌ها سؤالاتی است که این مقاله از طریق تحلیل ساختار افق شعر حکمت سعی در پاسخ دادن به آن‌ها دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ساختار افق؛ مکانمندی؛ ناظم حکمت؛ میشل کولو؛ گسست؛ تبعید | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Structure of Horizon in the Poems of Nazim Hikmet: Obsession with Location | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ali ABBASSI1؛ Monire Akbarpouran2 | ||
| 1Professeur Université Shahide Beheshti | ||
| چکیده [English] | ||
| Nazim Hikmet (1901-1963), Turkish poet and a true believer of Marxism, spent 12 years of his life in prison and nearly 20 years in exile, an experience that profoundly changed his perception of space and influenced the horizon structure of his literary work. As Michel Collot explains, horizon structure considers the phenomenological idea of “existence-in the world” and seeks the life character or subject matter in the literary work; the character as an existent which is always placed (positioned) in a certain location, from where it evokes the world. This method assumes that each statement is built from three components: World, Language and Me. With regards to Nazim Hikmet and his horizon structure, we will see how the break in the perception of the prisoner from space is visible in his poetry. This study will examine the traces of this rupture in the structure of the poetry of Hikmet. How does its spatial descriptions differ from others in the literature in which his poems are rooted? And how does he reconcile this terminology of space with Marxist tendencies as a universal human being? These are the questions we will try to answer. Next we will try to draw the structure of horizon in the poetry of this poet. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Horizon Structure, Location, Nazim hikmet, Michel Collot, Rupture, Exile | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,185 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 779 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب