پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,960,367 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,633,985 |
نبوغ کانتی و بتهوون | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی | ||
| مقاله 3، دوره 19، 2(پاییز و زمستان 1393)، مهر 1393، صفحه 25-30 اصل مقاله (281.79 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfadram.2014.51690 | ||
| نویسندگان | ||
| مهسا خوئی* 1؛ موسی اکرمی* 2؛ حسن ریاحی* 3 | ||
| 1دانشجوی دکترای فلسفة هنر، دانشکده الهیات و فلسفه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران، تهران، ایران | ||
| 2دانشیار دانشکدة الهیات و فلسفه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران، تهران، ایران. | ||
| 3استادیار گروه موسیقی دانشکدة هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| چکیده نبوغ بیانگر ارزش و عظمت فردی است. اصطلاح نبوغ و تعریف آن یکی از مباحثی است که نظریهپردازان و فلاسفه به معنی یکسانی از آن نمیرسند. در کنار آن همیشه در بحث شاهکارهای هنری نیز مسئله این بوده است که برخی خلق این آثار را منوط به نبوغ خالق اثر دانسته و برخی نیز معتقد بودند که شاهکارهای هنری تنها ثمرة کوشش هنرمند است و مبحثی به نام نبوغ وجود ندارد. کانت یکی از فلاسفهای بود که مبحث نبوغ را در بخشی از زیباییشناسیاش جای داد و خلق هنر زیبا را منوط به نبوغ نمود. از طرفی بتهوون نیز یکی از موسیقیدانانی بود که همیشه در مورد خلق آثارش به واسطة نبوغ شخصیاش بحثهای فراوانی شده است. بسیاری آثار او را، به واسطة وجود پیش‌نویسهایی که قبل از اتمام قطعاتش داشته است، ثمرة کوشش او دانسته و دلیلی برای وجود نبوغ در خلق این آثار نمیبینند. در این پژوهش تلاش میشود تا بااستناد به تعریف کانت از نبوغ، اثبات شود خلق آثار بتهوون زاییده نبوغ او بوده است. هدف این پژوهش، در شیوة توصیفی‌اش، مطابقت نبوغ به مفهوم کانتی بر خلق موسیقاییِ بتهوون است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| واژه‌های کلیدی زیباشناسی؛ کانت؛ آفرینش هنری؛ نبوغ؛ موسیقی بتهوون | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Kantian Genius and Beethoven | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mahsa Khoie1؛ Musa Akrami2؛ Hassan Riahi3 | ||
| 1Ph.D Candidate, Faculty of Theology and Philosophy, Islamic Azad University, Science and Research Branch of Tehran, Tehran, Iran. | ||
| 2associate Professor, Faculty of Theology and Philosophy, Islamic Azad University, Science and Research Branch of Tehran, Tehran, Iran. | ||
| 3Assistant Professor, Department of Music , Faculty of Art and Architecture, Islamic Azad University, Tehran central Branch, Tehran, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Abstract. In the 18th century, the term ‘wit’ was held to be almost equal to the term ‘spirit’, and its notion, being applied both in music and in literature, was one of the most fundamental themes in poetry in the Age of Enlightenment. The meaning of the word changed during the time, however, its importance lasted until the Romantic era. At that period, the term ‘wit’ was defined as ‘intelligence’, and Godsheds used it in his poetry critics as if intelligence, wit, genius and judgment were different aspects of just one notion. Generally the term ‘genius’ demonstrates individual value and dignity. In the Age of Enlightenment, it is this individual dignity which is considered as the only condition for creating an art masterpiece. J. J. Rousseau warns young composers not to go after it. He says that genius is a natural and congenital talent that you will feel it if you have, you will feel it, while you will never understand it if you have not it. Kant deals with ‘genius’ in some paragraphs of his Critique of Judgment- one of the most important and valuable texts on aesthetics and philosophy of arts which is still influential with regard to aesthetical discourses. Kant also starts his work by traditionally paying attention to genius and talent, so that talent is defined as an instinctive gift that arises from the nature of a person, and genius as a force which gives regularity to arts. Kant believes that no knowledge exists as aesthetics except critical aesthetics, and no knowledge exists as knowledge of fine arts except critique of fine arts. He believes that the creation of fine arts is a result of genius. While, unlike Rousseau, Kant never brought up a direct discussion on creation of musical works by genius, the definition he gives for genius in creating all art-works seems to be totally adaptable to musical masterpieces too, signifying that music can be a product of genius as well. In this research we try to demonstrate how Kant’s definition of genius is adaptable to musical works, grounding our discourse on Beethoven and his masterpieces. The main reason for choosing Beethoven is the fact that his music seemingly not only belongs to his own time, but also goes beyond all times and eras. He was the greatest musician of his time and had remarkable impression on his successors. It has always been a matter of discussion, however, whether his creations were due to either much practice or genius.Now through Kant`s definition of genius it can be shown that Beethoven’s works were the results of both his genius and practice. We try to adapt Kant`s definition of genius with Beethoven’s works, and show that the signs of genius in Kant’s terminology are present in them. Moreover, referring to Beethoven pieces, we can show how it is possible to create music by genius in Kantian conception. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Keywords: Aesthetics, Kant, Art Creation, Genius, Beethoven’s Music | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، بابک (1385)، حقیقت و زیبایی، چاپ سیزدهم، نشر مرکز، تهران.
احمدی، بابک (1389)، موسیقی شناسی، فرهنگ تحلیلی مفاهیم، چاپ اول، نشر مرکز، تهران.
بووی، آندره (1388)، زیباشناسی و ذهنیت از کانت تا نیچه، ترجمة فریبرز مجیدی، چاپ سوم، فرهنگستان هنر، تهران.
رولان، رومن(1375)، زندگی بتهوون، ترجمه‌ی دکتر محمد مجلسی، چاپ سوم، نشر دنیای نو، تهران.
سالیوان،ج.و.ن. (1368)، سلوک روحی بتهوون، ترجمة کامران فانی،چاپ دوم، موسسه انتشارات آگاه، تهران.
کانت، ایمانوئل(1386)، نقد قوه حکم، ترجمة عبدالکریم رشیدیان، چاپ چهارم، نشر نی، تهران.
شفر، ژان ماری (1385)، هنر دوران مدرن فلسفة هنر از کانت تا هایدگر،ترجمة ایرج قانونی، چاپ سوم، نشر آگه، تهران.
یاسپرس، کارل(1372)، کانت، ترجمة میر عبدالحسین نقیب زاده، چاپ اول، کتابخانه طهوری، تهران.
Dahlhaus, Carl (1989), Nineteenth Century Music, Translated by G. Bradford Robinson, University of California Press, Berkley. Dahlhaus, Carl (1991), Ludwig Van Beethoven: Approaches to his Music, Clarendon Press, Oxford. DeNora, T. (1995), Beethoven and the Construction of Genius, Musical Politics in Vienna, University of California Press. Jacobs, Robert L(1961), Beethoven and Kant From Music and Letters,?????????, Vol 42., No3, PP. 242-251. Lockwood, Lewis (2002), Recent Writing on Beethoven’s Late Quartets, Beethoven forum 9, No1, PP. 84-99. Sadie, Stanley (General Editor) (2003), Classical Music Encyclopedia, Flame Tree Publishing, London. 7-Schuellerr, Herbert (1954), Immanuel Kant and the Aesthetics of Music, {http://www. jstor.org/ discover/10.2307/425860?uid=2129&uid=2&uid=70&uid=4&sid=21102789591177}. (accessed May 12, 2013), P. 219. Spitzer, Michael (2006), Music as Philosophy, Bloomington and Indiana Polis, Indiana University Press. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,643 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 3,212 |
||