سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,573
تعداد مقالات71,037
تعداد مشاهده مقاله125,516,439
تعداد دریافت فایل اصل مقاله98,777,540
هدایت افزا, محمود, کبیر, یحیی. (1394). کاربرد واژۀ «عشق» در نصوص دینی. , 2(1), 173-198.
محمود هدایت افزا; یحیی کبیر. "کاربرد واژۀ «عشق» در نصوص دینی". , 2, 1, 1394, 173-198.
هدایت افزا, محمود, کبیر, یحیی. (1394). 'کاربرد واژۀ «عشق» در نصوص دینی', , 2(1), pp. 173-198.
هدایت افزا, محمود, کبیر, یحیی. کاربرد واژۀ «عشق» در نصوص دینی. , 1394; 2(1): 173-198.

کاربرد واژۀ «عشق» در نصوص دینی

پژوهشنامه تفسیر کلامی قرآن
مقاله 8، دوره 2، شماره 1، فروردین 1394، صفحه 173-198    اصل مقاله (421.73 K)
نوع مقاله: پژوهشی
نویسندگان
محمود هدایت افزا* 1؛ یحیی کبیر2
1دانشجوی دکتری فلسفه و کلام پردیس فارابی دانشگاه تهران
2دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران
چکیده
از دیرباز برخی اندیشمندان مسلمان بر سر کاربرد واژۀ «عشق» در نصوص دینی با یکدیگر اختلاف‏نظر داشته‏اند. مدعای اصلی منع‏کنندگان از کاربرد این واژه در باب متعلقات مقدس، همچون خدا، پیامبر و امامان، آن است که مفهوم این واژه صرفاً با امور مادی و نفسانی تناسب دارد و به همین دلیل در نصوص دینی از آن استفاده نشده و در برخی احادیث نیز مفهوم آن مذمت شده است؛ لیکن فلاسفه و متصوفه از روی ناآگاهی یا به قصد تخریب شریعت محمدی، آن را در قالب نظم و نثر در میان مسلمانان ترویج کرده­اند. در مقابل، برخی اهل تحقیق به اعتبار معنای لغوی واژۀ «عشق» و برخی احادیث، آن را از اسمای دائم‏ُالاضافه همچون حب و بغض دانسته­اند که به‏خودی‏خود، نه مشمول ذم­­اند و نه مشمول مدح، بلکه حُسن و قبح آنها به اعتبار متعلقشان تبیین می­شود. ازاین‏رو، در نصوص دینی نیز شاهدیم که در هر دو معنا استعمال گردیده و از قضا در باب امور ممدوح بیشتر به کار رفته است. نوشتار پیش رو درصدد تقویت دیدگاه اخیر بوده، این غایت در چهار گام ذیل سامان یافته است: الف) ریشه و معنای لغوی واژة عشق، ب) نقل و شرح احادیثی مُثبت استعمال «عشق» در باب متعلقات دینی، ج) نقل احادیث ناظر به مذمت عشق و تحلیل برداشت­های نادرست از این­گونه احادیث، د) بررسی و تحلیل نهایی دیدگاه‏های گوناگون دربارة متعلقات واژة عشق
کلیدواژه‌ها
اصول کافی؛ شیخ احسائی؛ علامه مجلسی؛ متعلق عشق؛ مشتقات واژة عشق
عنوان مقاله [English]
The Use of the Word "Love" in Religious Texts
نویسندگان [English]
Mahmud Hedayatafza1؛ Yahya Kabir2
1Ph.D Candidate in Islamic Philosophy and Theology, Iran
2Associate Professor, Farabi Campus, University of Tehran, Iran
چکیده [English]
Since old times, there has been disagreement over the use of the word "love" in religious texts among Muslim intellectuals. The main claim by the opponents of the use of the word about sacred belongings like God, Prophet, and Imams is that the meaning of the word is merely consistent with material and sensual affairs, for this reason it has not been used in religious tests and its concept has been reprobated in some ahadith. However, philosophers and mystics promoted it within poetry and prose among Muslims unconsciously or with the intention of destroying Mohammed's Sharia. In contrast, some researchers due to the credit of literal meaning of the word "love" and some Hadiths have regarded it as one of the increasingly added names such as love and hatred which are not by themselves to blame nor praise but their being good and evil is attested by the credit of their belonging; so we see that it has also been used in religious texts in both meanings and by chance, it has been mainly applied in accepted matters. The present article aims to enhance the recent perspective. The end has been achieved in four steps:
a) The origin and the literal meaning of the word "love",
b) quoting and explaining  hadiths around the implication of "love" about religious belonging,
c) quoting hadiths covering blaming of love and analyzing wrong perception of such hadiths,
d) final review and analysis of different viewpoints on the belonging of the word "love".
 
کلیدواژه‌ها [English]
Allameh Majlesi, derivatives of the word "love", excessive love, love belonging, mystics, Sheikh Ehsa'i
مراجع

. احسائی، احمدبن زین­الدین (1420ق)، شرح الزیارۀ الجامعۀ الکبیرۀ، با مقدّمۀ عبدالرضا ابراهیمی، بیروت: دارالمفید. 

2. ابن­بابویه، محمّدبن علی (1376ش)، امالی للصدوق، چاپ ششم، تهران: کتابچی.

3. ابن­قولویه، جعفربن محمد (1356ق)، کامل الزیارات، به تصحیح عبدالحسین امینی، نجف اشرف: دار المرتضویۀ.

4. آملی، سیّد حیدر (1368ش)، جامع الاسرار و منبع الانوار، مقدّمه از هانری کربن و عثمان یحیی، تهران: علمی و فرهنگی.

5. بنی­هاشمی، سید محمد (1385ش)، کتاب عقل، تحریر از امیرمسعود جهان­بین، تهران: نبأ.

6. التهانوی، محمد علی (1996م)، کشّاف اصطلاحات الفنون، بیروت: مکتبۀ لبنان ناشرون.

7. حسن­زادۀ آملی، حسن (1376ش)، کلمۀ علیا در توقیفیّت اسماء، چاپ سوم، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.

8. ـــــــــــــــــــــ (1365ش)، هزار و یک کلمه، چاپ پنجم، تهران: رجاء.

9. خلف تبریزی، محمدحسین (1361ش)، برهان قاطع، به‏اهتمام محمّد معین، تهران: امیرکبیر.

10. سجادی، سید جعفر (1373ش)، فرهنگ معارف اسلامی، چاپ سوم، تهران: دانشگاه تهران.

11. سجادی، سید ضیاءالدین (1379ش)، مقدمه­ای بر مبانی عرفان و تصوف، چاپ هشتم، تهران: سمت.

12.شریف الرضی، محمد بن حسین (1326ش)، نهج البلاغه، به تصحیح سید علینقی فیض الاسلام، تهران: چاپخانۀ آفتاب.

13. ــــــــــــــــــــــــــــــ (1414ق)، نهج البلاغه، به تصحیح صبحی صالح، قم: هجرت.

14. طبرسی، فضل ­بن حسن (1372ش)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه محمدجواد بلاغی، چاپ سوم، تهران: ناصرخسرو.

15. طوسی، خواجه نصیرالدین (1375ش)، شرح الاشارات و التنبیهات، قم: نشر البلاغه.

16.ــــــــــــــــــــــــــ (1374ش)، آغاز و انجام (به ضمیمۀ تعلیقات)، تعلیقات از حسن حسن­زادۀ آملی، چاپ چهارم،تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

17. طوسی، محمد بن­ حسن (1407ق)، تهذیب الاحکام، به تصحیح حسن الموسوی الخرسان، چاپ چهارم، تهران: دار الکتب الإسلامیه.

18. عرشی، امتیاز علیخان (1351ش)، ترجمۀ استناد نهج البلاغۀ، به تصحیح عزیزاللّه عطاردی، چاپ دوم، تهران: بی‏نا.

19. عسکری، سید مرتضی (1388ش)، بازشناسی دو مکتب (ترجمۀ معالم المدرستین)، ترجمه و تحقیق از محمدجواد کرمی، تهران: منیر.

20. فتّال نیشابوری، محمدبن احمد (1375ش)، روضۀ الواعظین و بصیرۀ المتعظین، قم: رضی.

21. فیض کاشانی، محمدمحسن بن ­مرتضی (1386)، کلمات مکنونه، تحقیق و تصحیح از صادق حسن­زاده، چاپ دوم، قم: مطبوعات دینی.

22.ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ (1387)، قرۀ العیون فی اعزّ الفنون، تحقیق و تصحیح از حسن قاسمی، تهران: مدرسۀ عالی شهید مطهری.

23. قطب­الدین راوندی، سعید بن هبۀ­الله (1409ق)، الخرایج و الجرائح، قم: مؤسّسۀ الإمام المهدی (عج).

24. کربلایی، جواد بن عباس (بی­تا)، انوار السّاطعه فی شرح الزیارۀ الجامعۀ، ارجاعات از محسن اسدی، قم: دار الحدیث.

25. کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق)، الکافی، به تصحیح علی­اکبر غفاری و محمد آخوندی، چاپ چهارم، تهران: دار الکتب الإسلامیه.

26. مترجمان (1360ش)، ترجمۀ مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تحقیق از رضا ستوده، تهران: فراهانی.

27. متقی هندی، علی­بن حسام­الدین (1985م)، کنز العمّال فی سنن الاقوال و الافعال، به تصحیح صفوۀ السّقا و بکری الحیانی، چاپ پنجم، بیروت: مؤسّسۀ الرسالۀ.

28. مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی (1403ق)، بحار الانوار الجامعۀ لدرر الاخبار الائمّۀ الاطهار، به تصحیح جمعی از محققان، چاپ دوم، بیروت: دار احیاء التراث العربی.

29. ـــــــــــــــــــــــــــــــ (1404ق)، مرآۀ العقول فی شرح اخبار الرّسول، به تصحیح هاشم رسولی محلاتی، چاپ دوم، تهران: دار الکتب الاسلامیه.

30. ملاصدرا، محمد بن ابراهیم (1981م)، الحکمۀ المتعالیۀ فی الاسفار العقلیۀ الاربعۀ، چاپ سوم، بیروت: دار احیاء التراث.

31. المناوی، محمّد المدعو بعبدالرؤوف (1972م)، فیض القدیر (شرح الجامع الصغیر)، چاپ دوم، بیروت: دارالمعرفه.

32. نمازی شاهرودی، علی (1425ق)، الاعلام الهادیة الرفیعة فی اعتبار الکتب الاربعة المنیعة، قم: دفتر نشر اسلامی.

33. نوری، حسین­بن محمدتقی (1408ق)، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم: مؤسّسۀ آل البیت (ع).

34. ــــــــــــــــــــــــــ (1413ق)، نفس الرحمان فی فضائل سلمان، تحقیق و تصحیح از ایاد کمالی اصلی، قم: پاد اندیشه.

35. همدانی، عین القضات (بی­تا)، تمهیدات، نشر الکترونیکی تاریخ ما.

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,482
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,045





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب