ایزدی فرد, علی اکبر, حسین نژاد, سید مجتبی. (1394). تأملی در مصادیق مشتبه حد و تعزیر با تحلیلی بر سخنان شهید ثانی در مسالک. , 11(2), 229-258. doi: 10.22059/jorr.2015.55613
علی اکبر ایزدی فرد; سید مجتبی حسین نژاد. "تأملی در مصادیق مشتبه حد و تعزیر با تحلیلی بر سخنان شهید ثانی در مسالک". , 11, 2, 1394, 229-258. doi: 10.22059/jorr.2015.55613
ایزدی فرد, علی اکبر, حسین نژاد, سید مجتبی. (1394). 'تأملی در مصادیق مشتبه حد و تعزیر با تحلیلی بر سخنان شهید ثانی در مسالک', , 11(2), pp. 229-258. doi: 10.22059/jorr.2015.55613
ایزدی فرد, علی اکبر, حسین نژاد, سید مجتبی. تأملی در مصادیق مشتبه حد و تعزیر با تحلیلی بر سخنان شهید ثانی در مسالک. , 1394; 11(2): 229-258. doi: 10.22059/jorr.2015.55613
تأملی در مصادیق مشتبه حد و تعزیر با تحلیلی بر سخنان شهید ثانی در مسالک
1استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه مازندران
2دکتری فقه و اصول و مدرس حوزۀ علمیۀ قم
چکیده
مجازات برخی از گناهان همچون مجازات مرد روزهداری که در روز ماه مبارک رمضان با همسرش مجامعت کند، مردد بین حد و تعزیر است؛ زیرا از طرفی این دسته از مجازاتها مقدرند و از طرف دیگر بهنظر بسیاری از فقها تعزیر است. با توجه به اینکه تعیین مجازات این دسته از گناهان بهعنوان حد یا تعزیر، ثمرات شایان توجهی همچون عدم جواز شفاعت در حدود، عدم یمین و عدم کفالت در حدود و بسیاری دیگر از احکام اختصاصی باب حدود و تعزیرات، خواهد داشت، باید مشخص شود که آیا مجازاتهای مذکور حد در نظر گرفته میشوند یا تعزیر؟ نگارندگان پس از بررسی تفصیلی ماهیت هر یک از حد و تعزیر، در نهایت به این نتیجه رسیدهاند که مجازاتهای مزبور با توجه به روایات زیادی که بیانکنندۀ تقابل بین ماهیت حد و تعزیرند و حد را مختص به مجازاتهای مقدر و تعزیر را اختصاص به مجازاتهای غیرمقدر میدانند، به مجازاتهای حدی منصرف است. منتها با در نظر گرفتن اعتقاد بسیاری از فقها در تعزیری بودن این دسته از مجازاتها، در صورتیکه دربارۀ حد یا تعزیری بودن مجازاتهای مذکور شک بهوجود آید، بهنظر میرسد با توجه به ابتنای مجازاتها بر تخفیف و مسامحه و احترام خون مسلمان، میتوان گفت که در هر مورد حکم ارفاقی اختصاصی هر یک از حد و تعزیر جاری میشود.
1professor of department of jurisprudence and principals of Islamic law in Mzandaran University
2Ph.D Jurisprudence (Fiqh) and principals ofQom Seminary, Seminary andUniversity
Teacher
چکیده [English]
It must be understood that some sins, namely those actions that are or are felt to be highly reprehensible or immoral acts considered to be transgression against divine law, such as a fasting man who has coitus with his wife during period of the month of the Feast of Ramadan have the punishment of doubt to be either HAD or TAZIR. The reason why is because on one hand, these punishmentsaredecreed and predestined for certain crimes, and on the other hand many Fokaha’s believe that those who commit these acts deserved to be punished with TAZIR. Since determining whether to be HAD or TAZIR can lead to substantial effects such as permission to intercede in HUDUD, lack of bail or guardianship , lack of swear in HUDUD and many other ones related to HUDUD and TAZIR, it is necessary to determine whether the penalties are considered as HAD or TAZIR? Studying the nature of both HAD and TAZIR, the authors came to the conclusion that these punishments are classified as HAD punishment due to many traditions expressing the contrast between HAD and TAZIR. If there is doubt of whether the HAD or TAZIR is to be administrated, as many FOKAHA believe in TAZIR, the lenient in the sentence can be used for both HAD and TAZIR crimes due to the form of punishment which is based on extenuation, connivance, renouncing and respect the sanctity of Muslim blood
کلیدواژهها [English]
HAD, TAZIR, same confirmation relationships between HAD and TAZIR, leniency in sentence, MASALEK, SHAHID THANI
مراجع
ابن اثیر، مجدالدین (بیتا). النهایة، ج 1و3، قم، مؤسسۀ اسماعیلیان.
ابن فارس،احمد (1404ق). معجم مقائیس اللغة، ج 4، قم، مکتب الاعلام الاسلامی.
ابن منظور، محمدبن مکرم (1414ق). لسان العرب، ج 3 و 4،بیروت، دارالفکر.
بغدادی، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان (1413ق). المقنعه، قم، کنگرۀ جهانی هزارۀ شیخ مفید.
تبریزی، جوادبن علی (1417ق). أسس الحدود و التعزیرات، قم، دفتر آیتالله تبریزی.
----------------، درس خارج فقهالحدود و التعزیرات، مقرر: سید مجتبی حسیننژاد، نسخۀ خطی.
جوهری، اسماعیلبن حمّاد (1418ق). الصّحاح، ج 2، بیروت، بینا.
حاجی دهآبادی، احمد (1378ش). قواعد فقه جزایی، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
حّر عاملی، محمدبن حسن (1409ق). وسائل الشیعة، ج 20 و 28 و 29، قم، مؤسسۀ آل البیت (ع).
حلّی، جمالالدین احمدبن محمد (1407ق). المهذب البارع، ج 5، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
حلّى، حسنبن یوسفبن مطهر اسدى (1413ق). مختلف الشیعة، ج 9، قم، دفتر انتشارات اسلامى.
حلّی، ابن ادریس، محمدبن منصوربن احمد (1406ق). السرائر، ج 3،قم، دفتر انتشارات اسلامی.
حلّی، نجمالدین جعفربن حسن، محقق اول (1408). شرائع الاسلام، ج 4، قم، مؤسسۀ اسماعیلیان.
خوانسارى، سید احمدبن یوسف (1405ق). جامع المدارک فی شرح مختصر النافع، ج 7، قم، مؤسسۀ اسماعیلیان.