پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 162 |
| تعداد شماره‌ها | 6,578 |
| تعداد مقالات | 71,072 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,694,972 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,924,279 |
ارزیابی رویکرد تاب‌آوری جامعه در برابر مخاطرات طبیعی مورد مطالعه: شهرستان دماوند) | ||
| مدیریت مخاطرات محیطی | ||
| مقاله 3، دوره 2، شماره 4، دی 1394، صفحه 393-409 اصل مقاله (781.82 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی کاربردی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhsci.2015.58266 | ||
| نویسندگان | ||
| محمد سلمانی* 1؛ سید علی بدری1؛ شریف مطوف2؛ نسرین کاظمی ثانی عطاالله3 | ||
| 1دانشیار گروه جغرافیا، دانشگاه تهران | ||
| 2استادیار گروه بازسازی، دانشگاه شهید بهشتی | ||
| 3دانشجوی دکتری جغرافیا، دانشگاه تهران | ||
| چکیده | ||
| در سال‌های اخیر بیشتر پژوهش‌های مرتبط با مخاطرات، پارادایم خود را از مدل کاهش تلفات و خسارت به یک مدل جامع‌تر تاب‌آوری اجتماع محلی تغییر داده‌اند. بر این اساس دیدگاه‌ها و نظریه‌های مدیریت سوانح و توسعۀ پایدار در پی ایجاد جوامع تاب‌آور در برابر مخاطرات طبیعی هستند. تاب‌آوری میزان مقاومت سیستم‌ها، توانایی آنها در تحمل تغییر و اختلال و تداوم روابط موجود بین افراد یا متغیرهاست. این تحقیق با در نظر گرفتن چنین تعریفی برای تاب‌آوری به ارزیابی رویکرد تاب‌آوری شهرستان دماوند در برابر مخاطرات طبیعی پرداخته است. مهم‌ترین رویکردهای تاب‌آوری به چهار گروه تقسیم شده‌اند. گروه اول شامل رویکرد کنشگر، کنش‌پذیر و رویکرد سازگار و گسترده است؛ گروه دوم نیز شامل سه رویکرد تاب‌آوری به‌عنوان آمادگی، تاب‌آوری به‌عنوان عملکرد و تاب‌آوری بی‌اثر است؛ گروه سوم رویکردهای تاب‌آوری را به دو رویکرد بخشی و کلی تقسیم می‌کند؛ و گروه چهارم نیز شامل رویکردهای تاب‌آوری و تعادل جهانی، تاب‌آوری و تعادل چندبُعدی است. این پژوهش براساس این رویکردها به شیوة پیمایشی و با تکمیل پرسشنامه در سطح منطقة تحقیق به شیوة تصادفی، داده‌های لازم را جمع‌آوری و با روش‌های آماری بررسی و تحلیل کرده است. تحلیل داده‌ها برای هر دسته‌بندی انجام گرفته تا تاب‌آوری منطقة تحقیق در هر گروه تعیین شود. نتایج حاکی از آن است که رویکرد تاب‌آوری این منطقه در گروه اول کنشگر است، و در گروه دوم تاب‌آوری به‌عنوان عملکرد، در گروه سوم تاب‌آوری بخشی و در گروه چهارم رویکرد تاب‌آوری و تعادل جهانی بر منطقه حاکم است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بخشی؛ تاب‌آوری؛ تعادل جهانی؛ عملکرد؛ کنشگر | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Evaluation of Society’ Resiliency Approach against Natural Hazards (Case Study: Damavand District) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohamad Salmani1؛ Seid Ali Badri1؛ Sharif Motavaf2؛ Nasrin Kazemi Sani Ataallah3 | ||
| 1Associate Professor, Geography Department, Tehran University | ||
| 2Assistant Professor, Rebuilding Research Group, Shahid Beheshti University | ||
| 3PhD Candidate in Geography, Tehran University | ||
| چکیده [English] | ||
| In recent years, the most researches in the field of hazards have been changed their paradigm from losses and damages reduce model to a more comprehensive society resilience model. Accordingly, the views and theories of disaster management and sustainable development are about to make resiliency societies against natural hazards. Resilience is system capacity and their ability to change tolerance, disruption and stability of current relationships between individuals or variables. This study evaluates Damavand's resilience approach in dealing with natural hazards by considering mentioned. The most important of resiliency approaches have been divided into four categories; the first one includes proactive approach, reactive, consistent and wide approach. The second one consist three resiliency approaches as a preparation, performance and Ineffectual resiliency. The third one is divided into two approaches are named specific and general resiliency. Finally, the fourth group includes resilience approaches and global equilibrium and resilience and multiple equilibria. Based on these approaches, this study attempted to examine and analysis resilience approach in case study by survey and questionnaire in study area. The questionnaires were filled randomly and data analyzed by statistical methods. In order to determine the resiliency approach in each group, Data were analyzed separately for each group. The results indicates that resilience approach of this area in the first group is proactive; in the second one is resilience as performance; in third group is specific resiliency and finally fourth one is resiliency approach and global equilibrium. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| resiliency, proactive, Performance, specific, global equilibrium | ||
| مراجع | ||
|
]1[. خوش‌رفتار، رضا (1389). ژئومورفولوژی مخاطرات طبیعی، فصلنامۀ رشد جغرافیا؛ دوره 25، شمارۀ 2: 24- 14 ]2[. رفیعیان، مجتبی؛ رضایی، محمدرضا؛ عسگری، علی؛ پرهیزکار، اکبر؛ شایان، سیاوش (1390). تبیین مفهومی تاب‌آوری و شاخص‌سازی آن در مدیریت سوانح اجتماع‌محور، فصلنامۀ مدرس علوم انسانی- برنامه‌ریزی و آمایش فضا، دورۀ پانزدهم، شمارۀ 4: 41- 19. ]3[. رمضان‌زاده لسبویی، مهدی (1392). ساختارهای اجتماعی- اقتصادی تاب‌آوری ساکنین نواحی روستایی در برابر بلایای طبیعی با تأکید بر سیلاب (حوضه چشمه کلیه تنکابن و سردآبرود کلاردشت)، رسالۀ دکتری جغرافیا، دانشگاه تهران. ]4[. رمضان‌زاده، مهدی؛ عسگری، علی؛ بدری، سید علی؛ سلمانی، محمد؛ قدیری معصوم، مجتبی (1391). سنجش تاب‌آوری روستاهای مناطق نمونۀ گردشگری، مجلۀ برنامه‌ریزی و توسعۀ گردشگری، سال اول، شمارۀ 3: 154- 131. ]5[. عینالی، جمشید؛ فراهانی، حسین؛ جعفری، نسرین (1393). ارزیابی نقش سرمایه اجتماعی در کاهش اثرات سانحۀ زلزله در دهستان سجاسرود- شهرستان خدابنده، نشریۀ تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال چهاردهم، شمارۀ 32: 115- 93. [6]. Adger, W. (2000). Social and Ecological Resilience: Are They Related? Progress in Human Geography, 24 (3), 347- 364, DIO: http://phg.sagepub.com/content/24/3/347.
[7]. ASCE Policy Statement 518 (2006). Available at: http://www.asce.org/.
[8]. Bene, C., Wood, R. G., Newsham, A., Davies, M. (2012). Resilience: New Utopia or New Tyranny? Reslection about the Potentials and limits of the Concept of Resilience in Relation to Vulnerability Reduction Programmes. IDS Working Papers, 2012 (405), 1-61.
[9]. Biondini, F., Camnasion, E., Titi, A. (2015). Seismic Resilience of Concrete Sturctures under Corrosion, Earthquake Engineering & Structural Dynamics, 44, 14, 2445- 2466, DIO: http://10.1002/eqe.2591.
[10]. Bruneau, M., Chang, S., Eguchi, R., Lee, G., O’Rourke, T., Reinhorn, A., Reinhorn, A. M., Shinozuka, M., Tierney, K., Wallace, W. A., Winterfedt, D. (2003). A Framework to Quantitatively Assess and Enhance the Seismic Resilience of Communities, Earthquake Spectra, 19, 733- 752, DIO: http://dx.doi.org/10.1193/1.1623497.
[11]. Derissen, S., Quaas, M., Baumgartner, S. (2009). The relationship between Resilience and Sustainable Development of Ecological- Economic Systems, University of Luneburg Working Paper in Economics.
[12]. Dovers, Stephen R., John W. Handmer (1992). Uncertainty, Sustainability and Change, Global Environmental Change, 2, 4, 262–76, DIO:10.1016/0959-3780(92)90044-8.
[13]. Dunford, M., Li, L. (2011). Earthquake reconstruction in Wenchuan: assessing the state overall plan and addressing the forgotten phase, Applied Geography, 31, 3, 998-1009, DIO:10.1016/j.apgeog.2011.01.001.
[14]. Dyke, S. Gill, R. Davies, F. Betorz, Y. Andalsvik, J. Cackler, W. Dos Santos, K. Dunlop, I. Ferreira, F. Kebe, E. Lamboglia, Y. Matsubara, V. Nikolaidis, S. Ostoja-Starzewski, M. Sakita, N. Verstappen (2011). Dream project: Applications of earth observations to disaster risk management, Acta Astronautia, 68, 1-2, 301- 315, DIO:10.1016/j.actaastro.2010.06.018.
[15]. Foster, Kathryn A. )2007). A Case Study Approach to Understanding Regional Resilience, Institute of Urban & Regional Development, Available at: http://www. iurd.berkeley.edu/publications/wp/2007-08.pdf.
[16]. Gilbert, SW. (2010). Disaster Resilience: A Guide to the Literature, NIST Special Publication 1117, Office of Applied Economics, Engineering Laboratory, National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg, MD, Available at: docs.lib.noaa.gov/noaa_documents/NOAA_related_docs/NIST/special_publication/sp_1117.pdf
[17]. Godschalk, D. R. (2003). Urban hazard Mitigation: Creating Resilient Cities, Natural Hazards Review, 4, 3, 136- 143, DIO: 10.1061/(ASCE)1527-6988.
[18]. Gross, J. S. (2008). Sustainability versus Resilience: What is the Global Urban Future and can we Plan for Change? A Discussion Paper Prepared for the Comparative Urban Studies Project Woodrow Wilson International Center for Scholars and the Fetzer Institute. Available at: www.wilsoncenter.org.
[19]. Gunderson, L. (2000). Ecological Resilience – In Theory and Application, Annual Review of Ecology and Systematics, 31, 425–439, DOI: 10.1146/annurev.ecolsys.31.1.425.
[20]. Haddadi, P., Besharat, M. A. (2010). Resilience, Vulnerability and Mental Health, Procedia (Social and Behavioral Sciences), 5, 639 - 642, DIO: http://dx.doi.org/10.1016/j.sbspro.2010.07.157.
[21]. Holling, C. S. (1973). Resilience and Stabilty of Ecological Systems, Annual Review of Ecology and Systematics, 4, 1- 23, DOI: 10.1146/annurev.es.04.110173.000245.
[22]. McAslan, A. (2010). The Concept of Resilience, understanding its Origins, Meaning and Utility, Torrens Resilience Institute: Adelaide, Australia.
[23]. Naghdi, K., Mansourian, A., Valadanzoej, M. J., Saadatseresht, M. (2008). Evacuation Planning in Earthquake Disasters, Using RS & GIS, The International Archives of the Photogrammetry, Remote Sensing and Spatial Information Sciences, 24, 1671- 1676, Available at: http://www.isprs.org/proceedings/XXXVII/congress/4_pdf/292.pdf.
[24]. National Research Council (2012). Disaster Resilience: A National Imperative. Washington, DC: National Academies Press, Available at: http://www.nap.edu.
[25]. Norris, F. H., Stevens, S. P., Pfefferbaum, B., Wyche, K. F., Pfefferbaum, R. L. (2008). Community Resilience as a Metaphor, Theory, Set of Capacities, and Strategy for Disaster Readiness, Am J Community Psychol, 41, 127- 150, DIO: 10.1007/s10464-007-9156-6.
[26]. Pisano, U. (2012). Resilience and Sustainable Development: Theory of Resilience, Systems Thinking and Adaptive Governance, European Sustainable development Network (ENSD), Available at: http://www.sd-network.eu/?k=quarterly%20reports&report_id=26.
[27]. Presidential Policy Directive (2013). Critical Infrastructure Security and Resilience, PPD-21, Released February 12, Available at: http://www.whitehouse.gov/the-press-office/2013/02/12/presidential-policy-directive-critical-infrastructure-security-and-resil.
[28]. Rahmawati, D., Supriharjo, R., Setiawan, R. P., Pradinie, K. (2014). Community Participation in Heritage Tourism for Gresik Resilience, Procedia- Social and Behavioral Sciences, 135, 142- 146, DIO: http://dx.doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.07.338.
[29]. Schmidt, D. H., Garland, K. A (2012). Bone Dry in Texas: Resilience to Drought on the Upper Texas Gulf Coast, Journal of Planning Literature, 27, 4, 434 - 445, DIO: http://100.1177/088541221245013.
[30]. United Nations Office for Disaster Risk Reduction (2007). Hyogo Framework for Action 2005–2015: Building the Resilience of Nations and Communities to Disasters, Available at: http://www.unisdr.org/files/1037 hyogoframeworkforactionenglish.pdf.
[31]. Walker, B, Holling CS, Carpenter SR, Kinzig A. (2004). Resilience, Adaptability and Transformability in Social–Ecological Systems, Ecology and Society, 9, 2, ART. 5, Available at: http://www.ecologyandsociety.org/vol9/iss2/art5/.
[32]. Walker, B., Salt, D. (2006(. Resilience Thinking: Sustaining Ecosystems and People in a Changing World. Washington, DC, Island Press, Available at: http://islandpress.org.
[33]. Wardekker, J. A., Jong, A., Knoop, J. M & Sluijs, J. P. (2010). Operationalising a Resilience Approch to Adapting an Urban Delta to Uncertaing Climate Changes, Technological Forecasting & Social Change, 77, 987 - 998, DIO: 10.1016/j.techfore.2009.11.005.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,123 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,493 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب