تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,114,096 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,217,909 |
مقایسۀ تمرین تداومی با شدت متوسط و اینتروال هوازی با شدت بالا بر سطوح سرمی رزیستین و مقاومت به انسولین در زنان چاق دیابتی نوع دو | ||
نشریه علوم زیستی ورزشی | ||
مقاله 6، دوره 8، شماره 3، آبان 1395، صفحه 365-380 اصل مقاله (289.96 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jsb.2016.59504 | ||
نویسندگان | ||
رحمان سوری* 1؛ نیکو خسروی2؛ هانیه یزدان دوست3؛ محمد حسین آیتی4 | ||
1دانشیار گروه فیزیولوژی ورزش دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
2دانشیار گروه فیزیولوژی ورزش دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران | ||
3دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران | ||
4استادیار گروه طب سنتی دانشکدۀ طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
پژوهش حاضر مقایسۀ دو نوع تمرین هوازی با شدتهای مختلف بر سطوح سرمی رزیستین و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو را مطالعه میکند. 24 زن میانسال مبتلا به دیابت نوع دو (با میانگین و انحراف استاندارد سنی 45/3±8/41 سال، وزن61/3±8/76 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدن 02/1±1/31 کیلوگرم بر متر مربع، درصد چربی بدن 38/1±6/41و WHR 05/0 ± 94 /0) بهطور هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در سه گروه تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرین استقامتی با شدت متوسط و گروه کنترل قرار گرفتند. دو گروه تجربی تمرینات را به مدت 16 هفته و 3 روز در هفته دریافت کردند. پس از 12 ساعت ناشتایی خونگیری صورت گرفت و از آن برای سنجش غلظت رزیستین سرم و انسولین استفاده شد. تجزیهوتحلیل دادهها با آزمون کولموگروف– اسمیرنوف، واریانس یکطرفه،آزمون تعقیبی بانفرنس و، تی زوجی در سطح معناداری 05/0>P انجام گرفت. یافتهها نشان داد بین دو نوع تمرین، تناوبی با شدت بالا و استقامتی با شدت متوسط، از لحاظ آماری تفاوت معناداری در میزان رزیستین سرمی و مقاومت به انسولین وجود ندارد و هر دو نوع تمرین کاهش معناداری در سطوح رزیستین، مقاومت به انسولین، BMI و درصد چربی بدن ایجاد کردند (05/0>P). اما تغییر معناداری را در مقادیر WHR ایجاد نکردند (05/0<P). نتایج مطالعۀ حاضر حاکی از آن است که بین 16 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا و استقامتی با شدت متوسط بر رزیستین و شاخص آنتروپومتریک و مقاومت به انسولین تفاوتی وجود ندارد و هر دو نوع تمرین میتوانند سبب بهبود مقاومت به انسولین و کاهش رزیستین سرمی شوند و این کاهش میتواند نشاندهندۀ کاهش عوامل خطرزای قلبی- عروقی و متابولیکی باشد. | ||
کلیدواژهها | ||
تمرین تناوبی با شدت بالا؛ تمرین استقامتی با شدت متوسط؛ رزیستین؛ مقاومت به انسولین | ||
عنوان مقاله [English] | ||
A Comparison of Moderate Intensity Continuous Training and High Intensity Interval Training on Serum Levels of Resistin and Insulin Resistance in Type-2 Diabetic Obese Women | ||
نویسندگان [English] | ||
Rahman Souri1؛ Niko Khosravi2؛ Haniyeh Yazdan Dost3؛ Mohammad Hossein Aiti4 | ||
چکیده [English] | ||
The present study intended to compare two types of aerobic training on serum levels of resistin and insulin resistance in type-2 diabetic women. 24 middle-aged type-2 diabetic women (mean age 41.8±3.45 yr, weight 76.8±3.61 kg, BMI 31.1±1.02 kg/m2, body fat percentage 41.6±1.38 and WHR 0.94±0.05) were purposively selected and then randomly assigned to three groups: highly-intensity interval training, moderate-intensity endurance training and control. The two experimental groups performed the training protocol for 16 weeks, 3 sessions per week. After 12 hours of fasting, blood samples were collected and serum resistin concentration and insulin were measured. The data were analyzed by Kolmogorov –Smirnoff test, one-way ANOVA, Bonferroni post hoc test and paired t testat the significance level of P>0.05. Findings showed no significant statistical difference between highly-intensity interval training and moderate-intensity endurance training in serum resistin and insulin resistance. Both types of training significantly reduced resistin, insulin resistance, BMI and body fat percentage (P>0.05), but they could not significantly change WHR (P>0.05). The results showed no significant differences between 16 weeks of highly-intensity interval training and moderate-intensity endurance training in resistin, anthropometric index and insulin resistance. Both types of training can improve insulin resistance and reduce serum resistin. This reduction can signal the reduction of cardiovascular and metabolic risk factors. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
high-intensity interval training, insulin resistance, moderate-intensity endurance training, resistin | ||
مراجع | ||
9. Elloumi M, BenOunis O, Makhani E, Van Praagh E, Tabka Z, Lac G.(2009). "Effect of individualized weight‐loss programmes on adiponectin, leptin and resistin levels in obese adolescent boys".PP: 1487–149312. Heilbronn LK and et al. (2004). "Relationship between serum resistin concentrations and insulin resistance in nonobese, obese, and obese diabetic subjects". J Clin Endocrinol Metab: 89, PP: 1844-1848.
15. Jung, S.H., Park, H.S., Kim, K.S., Choi, W.H., Ahn, C.W., Kim, B.T., et al. (2008). "Effect of weight loss on some serum cytokines in human obesity:increase in IL-10 after weight loss". J Nutr Biochem, 19(6), PP:371-375.
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,917 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,761 |