پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,958,517 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,631,545 |
بررسی جهت‌گیری نظام نقاشی در دوران انقلاب مشروطه | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی | ||
| مقاله 9، دوره 22، شماره 1، فروردین 1396، صفحه 107-122 اصل مقاله (981.48 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfava.2017.61014 | ||
| نویسندگان | ||
| میلاد افلاکی سورشجانی* 1؛ کامران سپهران2؛ محمدرضا مریدی3 | ||
| 1دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز، تهران، ایران | ||
| 2استادیار دانشکدۀ سینما و تئاتر، دانشگاه هنر، تهران، ایران | ||
| 3استادیار، دانشگاه هنر، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| در مواجهه با سپیدهدم تجدد ایرانی در عصر مشروطه میتوان پرسید آیا انقلاب مشروطه ایران، سرآغازی برای تحولات هنری بوده است یا خیر؟ دربار قاجار پیش از این به مدرنیزاسیون از بالا رو آورده بود که در پی آن، نظام نقاشی ایران، عناصری از بیرون را پذیرفته و حرکت به‌سوی نقاشی واقعگرایانه را آغاز کرده بود. در این پژوهش، با اتخاذ دیدگاهی تاریخی و جامعهشناختی تلاش شده است نشان داده شود دربار در چه شرایطی سلیقۀ هنری خود را بروز و تغییر داد و چگونه تحولات فرمشناختی را به خدمت در آورد. با تعلیق این حکم کلی که نظام نقاشی دورۀ قاجار، درباری است و دربار هم نمیتواند به تجدد فرهنگی کمک چشمگیری کند، میتوان مشاهده کرد بستری برای تجدد نقاشی فراهم شد؛ ولی نیروهای مخالفِ دربار، حتی بعد از انقلاب، حمایت چندانی از نقاشی نکردند. در این بین، ناتورالیسم ایرانی نیز از طرح مفاهیم صریح اجتماعی فاصله میگرفت. به نظر میرسد دوری مبارزان عصر مشروطه از هنرهای تجسمی و شکل‌نگرفتن نقاشی متعهد را بتوان ناشی از عواملی همچون موانع مذهبی در پیوند مشروطهخواهان با هنرهای جدید، اقتصاد خاص و اغلب اشرافی نقاشی و مسائلی از این دست دانست. در این نوشتار، با معرفی جایگاه هنرمند، نقاشان عصر یادشده در کارکردی که در بدنۀ اجتماع دارند، قالببندی میشوند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| انقلاب مشروطه؛ دربار؛ دیگری؛ نقاشی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Assessing Orientation of Painting System through Constitutional Revolution Era | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Milad Aflaki Sooreshjani1؛ Kamran Sepehran2؛ Mohammadreza Moridi3 | ||
| 1Islamic Azad University Centeral Tehran Branch | ||
| 2University of Art, Faculty of Cinema & Theater | ||
| 3University of Art | ||
| چکیده [English] | ||
| Considering native modernism existence, Iranian constitutional revolution can be contemplated as an exordium for cultural transition because constitutionalism movement played a significant role in transferring modern concepts to Iran. This kind of perception about modernism oversees the experimental and practical events, and also provides the opportunity to survey art system shift in the context of social transition. Qajar court had tendency to a kind of imperative modernism, as a result, Iranian painting admitted elements out of art system and started a realistic approach. Art system had its own choice when encountered social changes. In this research, we tried to indicate that Qajar court demonstrated and divulged its artistic preferences in what circumstances, and how applied formal transformation for its own purposes. Court represented its own cultural position regarding time requirements, and selected special artistic framework proportional to those requirements. Court also prevented opposition from owning a specific form of art. Being retrogressive or progressive in art field pertains to the art relationship with society for an opinionated governor, and Art silence and dynamism depends on these factors. If we disregard the holistic statement that painting system in Qajar dynasty was court-dependent, and in turn consider the impressive movement of constitutional revolution, we can observe a theoretical context that is provided for painting in the following of awareness era. Some of the intellectuals including Mirza Agha Khan Kermani expressed viewpoints about artistic modernism which mostly emphasized on social commitment of art and effective role of art among public. However, the opposition of court did not support painting sufficiently even after the revolution. Meanwhile, Iranian naturalism also receded from expressing explicit social concepts. Painting was opposite with court and court opposition. Complication of art orientation issue is defined by representation of two-sided concept of court and opposition, and indicating two aspects of court including despotism and reformist, and these reminded the problems of artist separation from court and finding new support. Visual knowledge of public had been increased by newspapers but society cultural limitations in mentioned era didn’t allow artist to transfer his approach explicitly from court to oppositions; in addition, liberalism structure wasn’t strong enough to play its supportive role for trouble-maker art “painting”. The obstacles toward achieving committed art can be indicated with assessing essence and positioning of court and liberalism structure, society, and painter stratum. The artist social ranking is an important element for understanding the effect of artist changing supporter on his career. In this article, with introducing the status of artist, the painter of fore- mentioned era are put in template regarding their function in society. Some of the painters before and after the constitutional revolution legitimized court and showed court authority; however, some others represented the samples of modernism elements in painting which was the indirect achievements of social transitions. This group of artists performed newly -formed ethnography, painted portraits of people out of court, and followed new approach about women. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| “Constitutional Revolution”, “Painting”, “Court”, “The Other” | ||
| مراجع | ||
|
آبراهامیان، یراواند (1389)، تاریخ ایران مدرن، ترجمۀ محمدابراهیم فتاحی، تهران: نی. آبراهامیان، یراواند (1392)، ایران بین دو انقلاب از مشروطه تا انقلاب اسلامی، ترجمۀ کاظم فیروزمند و دیگران، تهران: مرکز. آجودانی، ماشاءالله (1385)، یا مرگ یا تجدد (دفتری در شعر و ادب مشروطه)، تهران: اختران. آجودانی، ماشاءالله (1387)، مشروطۀ ایرانی، تهران: اختران. اخگر، مجید (1391)، فانی و باقی:درآمدی انتقادی بر مطالعۀ نقاشی ایرانی، تهران: نشر حرفه هنرمند. آدمیت، فریدون (1357)، اندیشههای میرزاآفاخان کرمانی، تهران: پیام. آژند، یعقوب (1390)،میرزا محمدخان غفاری کمالالملک، تهران: امیرکبیر. آژند، یعقوب (1390)، میرزا ابوالحسنخان غفاری صنیعالملک، تهران: امیرکبیر. اشرف، احمد؛ بنوعزیزی، علی (1388)، طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران، ترجمۀ سهیلا ترابی فارسانی، تهران: نیلوفر. بهنام، جمشید (1391)، ایرانیان و اندیشۀ تجدد، تهران: فرزان روز. توکلی طرقی، محمد (1382)، تجدد بومی و بازاندیشی تاریخ: مجموعه مقالات، تهران: تاریخ ایران. خاتمی، محمد (1375)، فراماسونری، تهران: کتاب صبح. دهباشی، علی؛ بهنام شباهنگ، داراب (1366)، یادنامۀ کمالالملک، تهران: چکامه. ذکاء، یحیی (1382)، زندگی و آثار استاد صنیعالملک ابوالحسن غفاری (1229-83 ق)، تهران: مرکز نشر دانشگاهی. رحیمووا، ز. ی. و پولیاکووا، آ (1382)، نقاشی و ادبیات ایرانی، ترجمۀ زهره فیضی، تهران: روزنه. سپهران، کامران (1388)، تئاترکراسی در عصر مشروطه (1304-1285)، تهران: نیلوفر. شورای سازمان‌دهی و اطلاعرسانی میراث مطبوعات ایران (1387)، نخستینه‌های مطبوعات، گزیدۀ شمارههای اول نشریههای عهد قاجار، تهران: سازمان اسناد و کتابخانهی ملی جمهوری اسلامی ایران. فلور، ویلم؛ چلکووسکی، پیتر؛ اختیار، مریم (1381)، نقاشی و نقاشان دورۀ قاجاریه، ترجمۀ یعقوب آژند ، تهران: ایل شاهسون بغدادی. فوران، جان (1392)، مقاومت شکننده: تاریخ تحولات اجتماعی ایران از صفویه تا سالهای پس از انقلاب اسلامی، ترجمۀ احمد تدین، تهران: مؤسسۀ خدمات فرهنگی رسا. کریمی حکاک، احمد (1389)، طلیعۀ تجدد در شعر فارسی، ترجمۀ دکتر مسعود جعفری، تهران: مروارید. کریمزاده تبریزی، محمدعلی (1369)، احوال و آثار نقاشان قدیم ایران، تهران: ساتراپ. کسروی، احمد (1354)، تاریخ مشروطۀ ایران، تهران: امیرکبیر. گلبن، محمد (1386)، سرگذشت و آثار تصویرگر بزرگ میرزا ابوترابخان غفاری کاشانی، تهران: انجمن آثار و مفاخر ایرانی. میرسپاسی، علی (1393)، تأملی در مدرنیتۀ ایرانی، ترجمۀ جلال توکلیان، تهران: ثالث. میلانی ، عباس (1387)، تجدد و تجددستیزی در ایران، تهران: اختران. ویتفوگل، کارل آوگوست (1391)، استبداد شرقی (بررسی تطبیقی قدرت تام)، ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران: ثالث. یغمایی، اقبال (1357)، شهید راه آزادی: سیدجمال‌الدین واعظ اصفهانی، تهران: توس. .http://www.kamalalmolk.info سایت موزه ملی ملک Diba, Layla S (2012), Muhammad Ghaffari: The Persian painter of modern life, Iranian Studies, Volume 45, Number 5, pp???????654.
Roxburgh, David j (2014), Troubles with Perspective: Case Studies in Picture-Making from Qajar Iran, Art History in the Wake of the Global Turn, Clark Studies in the Visual Arts, Yale University Press, USA, New Haven and London. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,867 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,142 |
||