The Pathological Approach of Mulla Khalil al-Qazwini to Traditions in His Commentary of Usul al-Kafi | ||
| پژوهش های قرآن و حدیث | ||
| Article 3, Volume 49, Issue 2, September 2017, Pages 229-249 PDF (473.4 K) | ||
| Document Type: Research Paper | ||
| DOI: 10.22059/jqst.2017.218211.668739 | ||
| Abstract | ||
| Hadiths of the infallibles (Ma‘sumin)) have been exposed to some distortions during the course of history. The methodological review of hadith with the aim of discovering these distortions and providing their solutions is one of the most important parts of Hadith sciences. This important issue becomes much more important in evaluating the commentaries attributed to Akhbaris and especially the ones written on the book Usul al-Kafi. Mulla Khalil al-Qazwini, one of the commentators of Usul al-Kafi in the Safavid era, has regarded a few of the hadiths in the book Safi as distorted. Although the number of distortions he has mentioned while interpreting hadiths are not much compared to those mentioned by some other commentators, they can be classified in a variety of types including distortions of research material, research methods, and the researcher; and they can include many kinds such as concealment (taqiyyah), fractionating (taq’ti), summarization, polysemy and dissociation of the document. This article seeks to analyze the Al-Qazwini’s method after examining his approach to pathology of traditions in Usul al-Kafi, and then criticize it. | ||
| Keywords | ||
| Mulla Khalil al-Qazwini; Usul al-Kafi; Pathology of Hadith; The Hadith Commentary | ||
| References | ||
|
[1]. آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن (1425). الذریعهالیتصانیفالشیعه، ج 15. بیروت، دارالاضواء. [2]. ابناثیرجزری، مبارکبنمحمد (1367). النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، ج 3. تحقیق و تصصیح محمود محمد طناحی، قم، اسماعیلیان. [3]. ابنبابویه، محمدبن علی (1398). التوحید. تحقیق و تصحیح هاشم حسینی، قم، جامعۀ مدرسین. [4]---------- (1378). عیون أخبارالرضا(ع)، ج1. تحقیق و تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، جهان. [5]. ابنفارس، احمد (1404). معجممقاییساللغه، ج1و4. تحقیق و تصحیح عبدالسلام محمد هارون، قم، مکتب الأعلام الإسلامی. [6]. استرآبادی، ملا محمدامین (1430). الحاشیة على أصول الکافی. تحقیق و تصحیح مولی خلیل قزوینی و علی فاضلی، قم، دارالحدیث. [7]. افندی اصفهانی، عبدالله (1390). ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج 2. ترجمۀ محمد باقر ساعدی، مشهد، آستان قدس رضوی. [8]. جودتی استیار، صمد (1394). «برهانالعلماء»، قابل دسترسی در پایگاه اینترنتی فرهیختگانتمدنشیعی http://nbo.ir__a-477.aspx . ( ۱۲مهر 1394، 16:26) [9]. جیلانی، رفیعالدین (1429). الذریعه إلی حافظ الشریعه، ج1. تحقیق و تصحیح محمدحسین درایتی، قم، دارالحدیث. [10]. خویی، ابوالقاسم (؟). معجمالرجال و تفصیل طبقات الرواة، ج 15 و 18. قم. [11]. دلبری، علی (1391). آسیبشناسی فهم حدیث. مشهد، دانشگاه علوماسلامی رضوی. [12]. راغب اصفهانی، حسین (1412). مفردات ألفاظ القرآن. تحقیق و تصحیح صفوان عدنان داودی، بیروت-دمشق، دارالقلم-الدارالشامیه. [13]. ربّانی، محمدحسن (1389). آسیبشناسی حدیث، مشهد، آستانقدسرضوی. [14]. سعیدیزاده، رسول (1388). «کتابشناسی توصیفی شروح الکافی»، آیینۀپژوهش، قم، سال20، شمارۀ4، مهر و آبان، صص106-119. [15]. سلیمانی آشتیانی، مهدی و درایتی، محمدحسین (1387). مجموعه رسائل در شرح احادیثی از کافی، ج 1. قم، دارالحدیث. [16]. سلیمگندمی، حمید (1383). « کافی در آیینۀ پژوهش»، سفینه، تهران، سال 1، شمارۀ 2، بهار، صص141-157. [17]. شریف شیرازی، محمدهادی (1430). الکشف الوافی فی شرح أصول الکافی، تحقیق و تصحیح علی فاضلی، قم، دارالحدیث. [18]. شهید ثانی، زینالدین (1408). الرعایه فی علمالدرایه. تحقیق عبدالحسین محمدعلی بقّال، قم، کتابخانۀ آیتالله مرعشی نجفی. [19]. شهیدی صالحی، عبدالحسین (1387). دایرهالمعارفتشیّع، ج7. زیرنظر احمد صدر حاجسیدجوادی، کامران فانی و بهاءالدین خرمشاهی، تهران، شهید سعید محبّی. [20]. صدرالدینشیرازی، محمدبن ابراهیم (1383). شرحأصولکافی، تحقیق و تصحیح محمد خواجوی. تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی. [21]طباطبایی، محمدکاظم (1390). تاریخ حدیث شیعه، ج2. قم، دارالحدیث. [22]. ---------- (1390). منطقفهمحدیث، قم، مؤسسهآموزشی و پژوهشی امامخمینی. [23]. طریحی، فخرالدین (1375). مجمعالبحرین، ج 5. تحقیق و تصحیح احمد حسینی اشکوری، تهران، مرتضوی. [24]. طیب حسینی، محمود (1388). چندمعنایی در قرآن کریم. قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. [25]. عاملی، حسین (1401). وصول الأخیار إلی أصول الأخبار. قم، مجمع الذخائر الإسلامیه. [26]. فراهیدی، خلیل (1409). العین، ج1 و 7. قم، هجرت. [27]. فیضکاشانی، محمد (1406). الوافی، ج1. اصفهان، کتابخانۀ أمیرالمؤمنین(ع). [28]. قزوینی، ملاّخلیل (1429). صافی در شرح کافی، ج1 و 2. تحقیق و تصحیح محمدحسین درایتی و حمید احمدی جلفایی، قم، دارالحدیث. [29]. کلینی، محمد (1429). الکافی، ج 1. قم، دارالحدیث. [30]. ---------- (1369). الکافی، ج 1 و 2. ترجمۀ سید جواد مصطفوی، تهران، کتابفروشی علمیۀ اسلامیه. [31]. مازندرانی، محمدصالح (1382). شرح الکافی، ج1، 3 و 4. تحقیق و تصحیح ابوالحسن شعرانی، تهران، المکتبة الإسلامیه. [32]. مامقانی، عبدالله (1369). مقباس الهدایه فی علم الدرایه، ج2 و 3. تهران، دانشگاهامامصادق(ع). [33]. مجذوب تبریزی، محمد (1429). الهدایا لشیعة أئمة الهدی، ج1 و 2. قم، دارالحدیث. [34]. مجلسی، محمدباقر (1404) .مرآة العقول، ج1 و 2. تحقیق و تصحیح سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، دارالکتب الإسلامیه. [35]. مسعودی، عبدالهادی (1389). آسیب شناخت حدیث، قم،زائر. [36]. مفید، محمد (1414). تصحیح اعتقادات الإمامیه. تحقیقو تصحیح حسین درگاهی، قم، کنگرۀشیخمفید. [37]. میرداماد، محمد (1403). التعلیقه على أصول الکافی. تحقیق و تصحیح مهدی رجائی، قم، الخیام.
| ||
|
Statistics Article View: 927 PDF Download: 819 |
||