پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,766 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,212,918 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,960,609 |
The Exploration of the Chain and Argumentation of the Tradition "the Qur’ān is Dhalūl (Like a Calm Camel) and has Different Aspects" in the Shī‘a and Sunnī Sources | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| مقاله 10، دوره 1، شماره 1، اردیبهشت 2019، صفحه 157-174 اصل مقاله (723.35 K) | ||
| نوع مقاله: Scholary | ||
| نویسندگان | ||
| Negīn Alīzādeh* 1؛ Sayyid Riḍā Mu’addab2 | ||
| 1PhD Student of Comparative Interpretation, the University of Qom, Qom, Iran | ||
| 2Professor, the Department of the Qur’ān and Ḥadīth Sciences, the University of Qom, Qom, Iran | ||
| چکیده | ||
| The study at hand has adopted a comparative-analytical method to investigate the chain and argumentation of the narration "the Qur’ān is Dhalūl and has different aspects, so take it in the best way" in the Shī‘a and Sunnī sources. The foregoing narration is generally found in the Sunnī sources, but some Imāmīte scholars such as Ṭabrisī and Feiḍ Kāshānī have referred to it without mentioning its chain. This tradition is weak with regard to its chain and is considered a Delivered tradition. But it can be said that it enjoys a fair frequency with regard to its argumentation and text, in a way that the majority of the interpreters and Ḥadīth transmitters of the two denominations believe in the multidimensionality of the Qur’ān. Accordingly, an interpreter should avoid one-sidedness in the interpretation of the Qur’ān and should regard different aspects of the verses and express his final interpretation in a probabilistic manner. The narration "the Qur’ān has different aspects" which has been narrated from Imām ‘Alī, too, confirms the narration "the Qur’ān is Dhalūl and has different aspects". It is noteworthy that the narration from Imām ‘Alī has been mentioned in Nahj al-Balāgha without any chain, but the multiplicity of the narrators, the argumentative power, and the trustable character of Sayyid Raḍī help confirm this narration. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Carrier؛ Dhalūl؛ Multidimensional؛ Shī‘a sources؛ Sunnī sources | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| واکاوی سندی و دلالی حدیث «قرآن، ذَلول(مانند شتر رام) و دارای وجوه مختلفی است» در مصادر فریقین | ||
| نویسندگان [English] | ||
| نگین علیزاده1؛ سیدرضا مؤدب2 | ||
| 1دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی دانشگاه قم | ||
| 2استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم | ||
| چکیده [English] | ||
| تحقیق حاضر به روش تطبیقی و تحلیلی به بررسی سندی و دلالی روایت «قرآن، ذَلول و دارای وجوه مختلفی است، آن را بر بهترین وجه حمل نمایید»، در مصادر اهل سنت و شیعه میپردازد. روایت فوق غالباً در مصادر اهل سنت یافت شده و برخی از عالمان امامیه از جمله طَبْرِسی و فِیْض کاشانی بدون سند به آن اشاره کردهاند. این حدیث از نظر سندی ضعیف بوده و در زمره‌ی احادیث منتقله به شمار میآید ولی میتوان گفت از نظر دلالی و متنی از تواتر اجمالی برخوردار است به طوری که اکثر مفسران و محدثان فریقین در چند وجهی بودن قرآن کریم اتفاق نظر دارند؛ بر این اساس یک مفسر باید از یکسونگری در تفسیر آیات پرهیز نموده و وجوه مختلف آیات را در نظر داشته باشد و تفسیر نهایی خود را به صورت محتمل بیان نماید. روایت «قرآن حامل وجوه گوناگون است» منقول از امام علی(ع) نیز روایت «ذلول بودن قرآن و وجوه مختلف آن» را تأیید میکند. شایان ذکر است روایت منقول از حضرت امیر(ع) در نَهْج‌الْبَلاغَه بدون سند ذکر شده است، ولی کثرت روات، قوّت دلالی و شخصیت مورد اعتماد سید رضی می تواند مؤیدی برای روایت مذکور باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| حمال, ذلول, ذو وجوه, مصادر شیعه, مصادر اهل سنت | ||
| مراجع | ||
|
The Noble Qur’ān Abyārī, A. (1984), Al-Mawsū‘ah al-qur’ānīyyah. n.p., Sijil al-‘Arab Institute. Albānī, M. N. (1987), Al-Silsilah al-aḥādīth al-ḍa’īfah wa al-mawzū‘ah. Beirut, al-Maktabat al-Islāmī. Ālūsī, M. (1994), Rūḥ al-ma‘ānī fī tafsīr al-Qur’ān al-‘aẓīm. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmīyyah. Amīn, M. (1999), A‘yān al-Shī‘a. Beirut, Dār al-Ta‘āruf lil-Maṭbū‘āt. Andulisī, M. (1986), Al-Aḥkām fī uṣūl al-aḥkām. Beirut, Dār al-Jalīl. ‘Aqīlī, M. (1997), Al-Ḍu‘afā’ al-kabīr. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmīyyah. ‘Askarī, M. (1995), Al-Qur’ān al-karīm wa riwāyāt al-madrisatayn. Tehran, Majma‘ al-‘Ilmī al-Islāmī. ‘Ayāshī, M. (1960), Kitāb al-tafsīr. Tehran, ‘Ilmīyyah Publications. Baghdādī Dārquṭnī, A. (2003), Sunan Dārquṭnī. Beirut, Al-Risālah Institute. Baḥrānī, Y. (1984), Ḥadā’iq al-nāḍirah fī aḥkām al-‘itrah al-ṭāhirah. Qom, Mu’assisah al-Nashr al-Islāmī. Bardī Atābakī, J. (1963), Al-Nujūm al-zāhirah fī mulūk Miṣr wa al-Qāhirah. Cairo, the Ministry of Culture and National guidance. Barqī, A. (1998), Rijāl al-Barqī. Qom, Al-Qayyūm. Bukhārī, M. (1942), Al-Tārīkh al-kabīr. Heidarābād Aldakan, Dā’irah al-Ma‘ārif al-‘Uthmānīyyah. Burūjirdī, Ā. (2007), Jāmi‘ aḥādīth al-Shī‘a. Tehran, Farhang Sabz. Bustānī, Q. (2010), «Genealogy, conceptual framework, and evaluation of the multidimensional traditions». ‘Ulūm Ḥadīth, No. 56, pp. 33-58. Darwazah, M. A. (1963), Al-Tafsīr al-Ḥadīth. Cairo, Dār Iḥyā’ al-Kutub al-‘Arabīyyah. Fāḍil, M. N. (2005), Al-Taḍmīn al-naḥwī fī al-Qur’ān al-karīm. Medina, Dār al-Zamān Publications. Faḍlī, A. (1995), Uṣūl al-Ḥadīth. Beirut, Mū’assisah Umm al-Qura wa al-Taḥqīq wa al-Nashr. Feiḍ Kāshānī, M. (1994), Tafsīr al-ṣāfī. Tehran, Maktabat al-Ṣadr. Farāhīdī, Kh. (1988), Kitāb al-‘Ayn. Qom, Hijrat Publications. Ḥasanī Bīrjandī, Ḥ. (1999), Gharīb al-Ḥadīth fī Biḥār al-anwār. Tehran, the Ministry of Culture and Islamic Guidance Publications. Ḥawzah ‘Ilmīyyah Qom (2007), ‘Ulūm al-Qur’ān ‘ind al-mufassirīn. Qom, Būstān Kitāb. Ḥurr ‘Amilī, M. (1988), Wasā’il al-Shī‘a. Qom, Wānak. Ibn Abī al-Ḥadīd, A. (1983), Sharḥ Nahj al-Balāgha li-Ibn Abī al-Ḥadīd. Qom, Āyatullāh al-Mar‘ashī al-Najafī. Ibn Abī Jumhūr, M. (1984), ‘Awālī al-Li’ālī al-’azīzīyyah fī al-aḥādīth al-dīnīyyah. Qom, Dār Sayyid al-Shuhadā’ lil-Nashr. Ibn Abī Zeinab, M. (1976), Al-Ghaybat lil-Nu‘mānī. Tehran, Ṣaduq Press. Ibn Athīr, M. (1988), Al-Nihāyah fī gharīb al-Ḥadīth wa al-athar. Qom, Ismā’īlīyān Publications. Ibn Bābwīyah, M. (1988), Al-Imāmah wa al-tabṣirah min al-ḥayrah. Qom, Madrasah al-Imām al-Mahdī (May God hasten his glad advent). Ibn Ḥabbān, M. (1982), Al-Thaqāt. Heidarābād Aldakan, Dā’irah al-Ma‘ārif al-‘Uthmānīyyah. Ibn Ḥanbal, A. (1994), Musnad al-Imām Aḥmad b. Ḥanbal. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Ibn Manẓūr, M. (1993), Lisān al-‘Arab. Beirut, Dār Ṣadir. Ibn Shahr Āshūb Māzandarānī, M. (1949), Mutashābih al-Qur’ān wa Mukhtalafih. Qom, Dār Bīdār lil-Nashr. Iskāfī Mu‘tazilī, A. (1995), Al-Mi‘yār wa al-muwāzinah. Tehran, Nei Publications. Jawādī Āmūlī, A. (2013), Tafsīr tasnīm. Qom, Isrā’. Kashshī, M. (2003), Ikhtīyār Ma‘rifah al-Rijāl. Tehran, Mu’assisah al-Ṭabā‘ah wa al-Nashr. Khājū’ī, M. A. (1997), Jāmi‘ al-shatāt. Mu’assisah al-Nashr al-Islamī. Khalīfāt, M. (2007), Wa rakabtu al-safīnah. Qom, Dā’irah Ma‘ārif al-Fiqh al-Islāmī Ṭibqan li-Madhhab Ahl al-Bayt (a). Khaṭīb Baghdādī, A. (1996), Tārīkh Baghdād. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmīyyah. Khumeinī, R. (1989), Ādāb al-ṣalāt. Tehran, Payām Āzādī. Id. (2000), Ṣaḥīfah Imām. Qom, the Institute for the Arrangement and Publication of Imām Khumeinī's Works. Id. (1991), Ṣaḥīfah nūr. Tehran, the Islamic Revolution Cultural Documents Organization. Kulaynī, M. (2008), Kāfī. Qom, Dār al-Ḥadīth. Madanī, A. (1988), Rīāḍ al-sālikīn fī sharḥ Ṣaḥifah Sayyid al-Sājidīn. Qom, the Office of Islamic publications. Majlisī, M. B. (1982), Biḥār al-anwār. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-’Arabī. Ma‘rifat, M. H. (1998), Tafsīr wa al-Mufassirūn fī thawbat al-qashīb. Mashhad, Jami‘ah al-Raḍawīyyah lil-‘ulūm al-Islāmīyyah. Māzandarāni, Ṣ. (2000), Sharḥ Uṣūl al-Kāfī. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Mīr Dāmād, M. B. (2001), Al-Rawāshiḥ al-samāwīyyah. Qom, Dār al-Ḥadīth. Mu’addab, R. (2013), the principles of Qur’ān interpretation. Qom, the University of Qom. Mu’addab, R. & Ḥ. Sattār (2014), «An examination of the role of common narrators in the Delivered narrations». Ḥadīth Studies, no. 11, pp. 207-238. Muḥaddith Nūrī, M. Ḥ. (1942), Mustadrak al-wasā’il. Tehran, Maḥmūd Khansārī. Musawī Khū’ī, A. (1970), Mu‘jam Rijāl al-Ḥadīth. Najaf, Maṭba‘ah al-Ādāb. Mutaqqī Hindī, A. (1988), Kanz al-‘Ummāl. Beirut, Al-Risālah. Nisā’ī, A. (1996), Khaṣā’iṣ Amīr al-Mu’minīn ‘Alī b. Abīṭālib. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Arabī Qāsimī, M. J. (1997), Maḥāsin al-ta’wīl. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmīyyah Qurashī Banā’ī, A. A. (1991), Qāmūs Qur’ān. Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmīyah Pūrrostamī, Ḥ. (2011), «The semantic aspects and development of the qur’ānic verses in Allāmah Ṭabāṭabā’ī's thought». The Qur’ān Shinākht Biannual Journal, No. 8, pp. 145-171. Id. (2015), «An investigation of the narration on the multidimensionality of the Qur’ān in Nahj al-Balāgha». ‘Ulūm Ḥadīth, No. 75, pp. 135-149. Rāghib Iṣfahānī, ῌ. (1983), Al-Mufradāt fī gharīb al-Qur’ān. Beirut, Al-Dār al-Ma‘rifah. Ṣadr, Ḥ. (2008), Nahāyah al-dirāyah. Qom, the Center of Islamic Information and Documents. Ṣaffār, M. (1983), Baṣā’ir al-darajāt fī faḍā’il Āl Muḥammad (ṣallallāhu ‘alayhim). Qom, Maktabat Ayatullāh al-Mar‘ashī al-Najafī. Ṣan‘ānī, A. (2002), Al-Muṣannaf. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Shahīd Thānī, z. (2002), Al-Ri‘āyah li-ḥāl al-bidāyah fī ‘ilm al-dirāyah. Qom, Būstān Kitāb. Sharīf Raḍī, M. (2001), Al-Majāzāt al-nabawīyyah. Qom, Dār al-Ḥadīth. Shūshtarī, M. T. (1997), Bahj al-Ṣabāghah fī sharḥ Nahj al-Balāgha. Tehran, Amir Kabir. Subkī, A. (1936), Ṭabaqāt al-shāfi‘īyyah al-kubrā. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Kutub al-‘Arabīyyah. Suyūṭī, J. (1996), A-Itqān fī ‘ulūm al-Qur’ān. Beirut, Dar ībn-Kathīr. Ṭabāṭabā’ī, M. ῌ. (1995), Al-Mīzān fī tafsīr al-Qur’ān. Qom, Jāmi‘ah Mudarrisīn Ḥawzah ‘Ilmīyyah Publications. Id. (1992), Shī‘a in Islam. Qom, Jāmi‘ah Mudarrisīn Ḥawzah ‘Ilmīyyah Publications. Ṭabarī, A. M. (1991), Jāmi‘ al-Bayān fī tafsīr al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Ma‘rifah. Ṭabrisī, F. (1993), Majma‘ al-bayān li‘ulūm al-Qur’ān. Tehran, Nāṣir Khusru. Ṭarīḥī, F. (1996), Majma‘ al-Baḥrayn. Tehran, Murtaḍawī. Tha‘ālabī Neishābūrī, A. A. (1982), Yatīmah al-dahr fī maḥāsin ahl al-‘aṣr. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmīyyah Tirmidhī, M. (1959), Sunan al-Tirmidhī. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Ṭūsī, M. (1961), Rijāl al-Ṭūsī. Najaf. Ḥeidarīyyah. Zabīdī, M. M. (1993), Tāj al-‘arūs min jawāhir al-qāmūs. Beirut, Dār al-Fikr. Zarkishī, M. (1987), Al-Burhān fī ‘ulūm al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Fikr. Zamakhsharī, M. (1979), Asās al-balāghah. Beirut, Dār Ṣadir.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 289 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 175 |
||