پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,503 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,121,355 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,228,242 |
ارزیابی تأثیرات اجتماعی پیاده‌راه‌ها بر شهروندان در بافت‌های قدیمی (مطالعۀ موردی: پیادهراه خیام جنوبی شهر ارومیه) | ||
| پژوهش‌های جغرافیای برنامهریزی شهری | ||
| مقاله 3، دوره 6، شماره 2، تیر 1397، صفحه 237-264 اصل مقاله (978.27 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی - کاربردی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jurbangeo.2018.264602.964 | ||
| نویسندگان | ||
| سعید زنگنه شهرکی* 1؛ اکبر حمیدی2؛ مهدی حسین‌پور3 | ||
| 1استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران | ||
| 2دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه تهران | ||
| 3دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زنجان | ||
| چکیده | ||
| در دهه‌های اخیر در بسیاری از شهرهای جهان، تلاش‌هایی برای بهبود شرایط زندگی در بافت مرکزی صورت گرفته است. یکی از رویکردهای کارآمد در این زمینه، پیاده‌راه‌سازی است که به‌عنوان پروژه‌ای توسعه‌ای، نیازمند بررسی و تحلیل از ابعاد مختلف است؛ بنابراین، ارزیابی تأثیرات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی پیاده‌راه‌ها، یاری‌کنندة برنامه‌ریزان و مدیران شهری برای تهیه و اجرای منطقی و صحیح این پروژه‌هاست. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی تأثیر‌پذیری اجتماعی شهروندان از پیادهراه خیام جنوبی شهر ارومیه در بافت قدیمی و مرکزی است. روش پژوهش، ارزیابی پس از اجراست که در چارچوب روش‌های تحلیلی قرار دارد. برای گردآوری داده‌ها از روش‌های اسنادی و پیمایشی استفاده شد. حجم نمونه با استفاده از نرمافزار G Power با احتمال برگشت‌ناپذیری، با توجه به نامشخص‌بودن تعداد مراجعه‌کنندگان به پیادهراه و با درنظرگرفتن جمعیت حوزة فراگیر، 300 نفر برآورد شد. انتخاب نمونهها بهشیوة نمونه‌گیری تصادفی انجام گرفت و تحلیل داده‌ها با مدل معادلات ساختاری در نرمافزار لیزرل انجام شد. براساس نتایج تحلیل تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم هریک از شاخص‌ها و متغیرها، شاخص‌های عدالت اجتماعی، سرمایة اجتماعی و ایمنی و امنیت در پیادهراه خیام جنوبی، با کمبودها و موانع زیادی مواجه است، اما شاخص‌های تعاملات اجتماعی، هویت شهروندی و مشارکت شهروندان وضعیت نسبتاً مناسبی دارد. به عبارت دیگر، تأثیرات اجتماعی پیادهراه خیام در زمینة مشارکت و ارتقای تعاملات اجتماعی بر شهروندان مثبت است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ارزیابی تأثیر اجتماعی (اتا)؛ بافت قدیمی؛ پیادهراه شهری؛ خیام جنوبی؛ مدل معادلات ساختاری | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Social Impacts Assessment of Walkways on Citizens in Urban Old Textures (Case Study: South Khayyam Walkway of Urmiye City) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Saeed Zanganeh Shahraki1؛ Akbar Hamidi2؛ Mahdi Hosseinpour3 | ||
| 1Assistant Professor of Geography and Urban Planning, Faculty of Geography, University of Tehran, Iran | ||
| 2PhD Candidate in Geography and Urban Planning, Faculty of Geography, University of Tehran, Iran | ||
| 3PhD Candidate in Geography and Urban Planning, University of Zanjan, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Introduction In recent decades, many cities around the world have endeavored to improve life conditions of their central textures. One of the most effective approaches to this field is creativity of walkways. It is important to conduct development projects for different dimensions of urban walkways. Therefore, social-cultural and economic impacts of walkway will help urban planners and managers provide rational and accurate implementation of these projects. As a result, to the main challenges of contemporary cities are low vitality, reduction of positive social interactions, heavy traffic of vehicle in the streets, unique environment for citizens, safely, and comfort to the citizens. In this paper, the south Khayyam walkway in Urmia city has the potential in terms of social, historical and cultural values to provide a good place for implementation of development projects to analyze Social Impacts Assessment (SIA). Thus, fundamental issue of this research is the indexes affecting citizens in south Khayyam walkway according to SIA and relationship between main indicators and variables of research based on SIA. Methodology This is an applied research with post-implementation evaluation and analytical methods. In this research, documentary and survey methods have been used to collect the data. In order to assess the research validity, we designed questions based on the indicators and distributed the questionnaires among the experts familiar with the research concepts. They were asked to evaluate accuracy of indicators in questions. In the second step, the alpha coefficient of 0.845 was estimated using the SPSS. Therefore, given that the calculated Cronbach's alpha is more than 0.7, it can be said that questionnaire have the acceptable reliability. Sample size was determined using G Power software, consideration non-reversibility, due to uncertainty of the number of visitors to walkway and we collected 300 samples using random sampling method. Data analysis was performed using Structural Equation Modeling (SEM) in LISREL software. Results and discussion Standardized Modeling of Structural Equation Modeling at Liserl shows that each of the walkway indicators and social impact assessments has positive and direct effects. We determined the positive effects of the indices including social interaction (1.12), vitality (0.97), safety and security (0.94), social participation (0.84), social justice (0.82), citizenship identity (0.79), and social capital (0.66) as the effective indicators on the southeastern Khayyam pedestian, Urmia. The index of social interactions with a positive effect of 1.21 has the highest impact on the social sustainability of the walkway in the old and central urban textures in Urmia city.. In other words, it has more probable consequences for walkway sustainability. The results show that among vitality indicators, variable of mixing and variety of users has direct (0.49) and indirect (0.4773) coefficients. Among the components of safety component, social control variable have also direct and indirect coefficients of 0.51 and 0.47, respectively.. Among the variables of the identity of citizenship, the variable of age and historical significance the direct () and indirect coefficients are 0.66 and 0.51, respectively. Among the indicators of social capital index, the constructive confidence variable between citizens and local authorities has direct coefficient of 0.77 and indirect coefficient of 0.58. These are taken as the indicators that have greater direct impact on social aspects of walkway in the old and historical districts of Urmia. Conclusion The direct and indirect effects of the indicators and variables demonstrate that the social justice, social capital, safety and security indexes in South Khayyam walkway are faced with numerous constrains and obstacles. Some of the indicators such as social interaction, citizenship identity and citizen participation have a relatively good status. In addition, the social impacts of Khayyam walkway have been positive in terms of participation and promotion of social coherence, but it is poor in appropriate cultural infrastructure, safety and justice-oriented approach. Indeed, the effects of above mentioned walkway have not been enough to solve many social problems that have brought city growth into its old texture. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Social Impact Assessment (SIA), urban walkway, old texture, SEM, South Khayyam walkway | ||
| مراجع | ||
|
آفتاب، احمد، عبدی، آرمین و حمید رزاق‌پور، 1396، بررسی میزان رضایت شهروندان از عملکرد پیاده‌راه‌ها در سطح شهر (نمونة موردی: پیادهراه خیام و مهین‌آباد در ارومیه)، کنگرة ملی مدیریت و برنامهریزی شهری نوین، دانشگاه تهران، تهران، صص 1-17. ابوالحسنی، مهناز و فاطمه عادلی ساردو، 1393، «ارزیابی پیامدهای اجتماعی و فرهنگی طرح احداث زیرگذر بزرگراه همت»، فصلنامة محیط‌زیست و توسعه، سال پنجم، شمارة 10، صص 5-14. اکبرزاده مقدم لنگرودی، امیر، احمدی، حسن و سیدرضا آزاده، 1395، «ارزیابی مطلوبیت پیاده‌راه‌های شهری براساس مؤلفه‌های کیفی؛ مطالعة موردی: پیادهراه علم‌الهدی شهر رشت»، نشریة پژوهش و برنامهریزی شهری، سال هفتم، شمارة 25، صص 125-140. اسماعیل‌زاده، حسن و همکاران، 1394،«برنامهریزی راهبردی مدیریت ترافیک درون‌شهری با تأکید بر گسترش پیاده‌راه‌ها (مطالعة موردی: بخش مرکزی شهر اردبیل)»، فصلنامة راهور، سال دوازدهم، شمارة 32، صص 107-140. اشرفی، یوسف و طلا رشیدی، 1392، «ارزیابی تأثیر اجتماعی (اتا) پروژه‌های شهری، نمونة موردی: پارک کودک ظفر گلچین در منطقة 10 شهرداری تهران»، فصلنامة مدیریت شهری، دورة یازدهم، شمارة 31، صص 295-315. انجمن شهرسازی آمریکا، 1387، مکان‌ها و مکان‌سازی، استانداردهای برنامهریزی و طراحی شهری، ترجمة گیتی اعتماد و همکاران، نشر جامعة مهندسان مشاور ایران. بابائی مراد و همکاران، 1395، «ارزیابی شاخص‌های مؤثر بر قابلیت پیاده‌مداری در راستای تحقق توسعة پایدار شهری (نمونة موردی: خیابان بوعلی‌سینا و اکباتان شهر همدان»، مجلة مطالعات محیطی هفت‌حصار، سال پنجم، شمارة 18، صص 19-30. باستانی، سوسن و مریم صالحی هیکویی، 1386، «سرمایة اجتماعی شبکه و جنسیت: بررسی ویژگی‌های ساختی، تعاملی و کارکردی شبکة اجتماعی زنان و مردان در تهران»، نشریة نامة علوم اجتماعی، دورة هشتم، شمارة 30، صص 63-95. پاکزاد، جهانشاه، ۱۳84، راهنمای طراحی فضاهای شهری در ایران، شرکت طرح و نشر پیام سیما، وزارت مسکن و شهرسازی، چاپ اول، تهران. ثقفی اصل، آرش، 1387، «اهمیت و نقش پیادهراه در شبکة حمل‌ونقل شهر پایدار»، نشریة جستارهای شهرسازی، سال هفتم، شمارة 26 و 27، صص 79-87. چیت‌ساز، محمدرضا و ناهید زرگر سرایی، 1395، «ضرورت انجام مطالعات اتا برای پروژه‌ها و طرح‌های شهری»، مجلة معماری سبز، سال دوم، شمارة 4، صص 19-40. حبیبی، محسن، 1380، «مسیر پیادة گردشگری»، نشریة هنرهای زیبا، دورة دوم، شمارة 9، صص 43-51. حبیبی، کیومرث، بهزادفر، مصطفی و آیرین جابری، 1390، «پیادهراه، محرک توسعه در بافت کهن شهری-بررسی نقشمحور استروگت در شهر کپنهاگ»، مجلة منظر، دورة سوم، شمارة 15، صص 55-61. رضایی‌راد، هادی و راحله سالم، 1395، «سنجش کمی قابلیت برنامهریزی محورهای پیاده در بافت مرکزی همدان (نمونة موردی: خیابان‌های اکباتان، شهدا، تختی و بوعلی)»، فصلنامة مطالعات محیطی هفت‌حصار، سال پنجم، شمارة 17، صص 73-87. رنجبر، احسان و فاطمه رئیس اسماعیلی، 1389، «سنجش کیفیت پیاده‌راه‌های شهری در ایران، نمونة موردی: پیادهراه صف (سپه‌سالار) تهران»،نشریة هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی، دورة دوم، شمارۀ 42، صص 83-93. رهنمایی، محمدتقی و مهدی عباس‌زاده، 1390، «تحول کارکردهای فرهنگی فضاهای شهری تهران»، مطالعات شهرهای ایرانی و اسلامی، سال اول، شمارة 3، صص 77-88. سرور، رحیم، 1390، «ارزیابی تأثیر اجتماعی و برنامه‌های توسعة شهری: ارائة چهارچوب روش‌شناختی ارزیابی تأثیر اجتماعی، مورد: ساماندهی قطعات شهدای بهشت‌زهرا»، فصلنامة چشم‌انداز جغرافیایی، سال ششم، شمارة 17، صص 17-30. شیعه، اسماعیل، حبیبی، کیومرث و میلاد پیرایه‌گر، 1394، «تبیین شاخص‌های جانمایی پیاده‌راه‌های شهری براساس اهداف توسعة پایدار اجتماعی با استفاده از روش ANP (مطالعة موردی: بخش مرکزی شهر رشت)»، فصلنامة هویت شهر، سال نهم، شمارة 22، صص 19-30. شیعه، اسماعیل، حبیبی، کیومرث و محمدرضا حقی، 1392، «سنجش وضعیت بافت مرکزی شهرهای کوچک برای ایجاد پیادهراه (نمونة مطالعاتی: شهر خوانسار)»، فصلنامة مطالعات محیطی هفت‌حصار، سال دوم، شمارة 6، صص 43-54. صرافی، مظفر و حسن محمدیان مصمم، 1392، «امکان‌سنجی پیاده‌راه‌سازی خیابان‌های مرکزی شهر همدان»، فصلنامة آمایش محیط، دورة ششم، شمارة 21، صص 111-138. طباطبائی، عباس و امیر اردلان داودی، 1385، حمل‌ونقل عمومی، راهکاری برای کاهش ترافیک در کلان‌شهرها، سومین کنگرة ملی مهندسی عمران، دانشگاه تبریز، تبریز، صص 1-8. علی‌احمدی، امید، درویشی، هادی و سمیه مؤمنی، 1396، «ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی طرح پیرایش شهری و حذف زوائد بصری محور ناصرخسرو»، فصلنامة باغ نظر، سال هشتم، شمارة 25، صص 141-179. غلامی، یونس و همکاران، 1396،«سنجش و ارزیابی اجرای طرح پیاده‌محوری در بافت مرکزی شهر دزفول از نظر ساکنان و کسبه»، فصلنامة پژوهش‌های جغرافیایی برنامهریزی شهری، دورة پنجم، شمارة 1، صص 1-20. فاضلی، محمد، 1389، ارزیابی تأثیرات اجتماعی، چاپ اول، نشر جامعه‌شناسان، تهران. فیروز زارع، علی و محمد قربانی، ۱۳۹۰، «بررسی عوامل مؤثر بر تمایل به پرداخت شهروندان برای کاهش آلودگی هوا در شهر مشهد؛ کاربرد الگوی دومرحله‌ای هکمن»، فصلنامة مدیریت شهری، سال نهم، شمارة ۲۸، صص ۷-۲۶. قربانی، رسول و محمد فرجام کسری، 1389، «جنبش پیاده‌گستری، رویکردی نو در احیای مراکز شهری؛ مورد مطالعه: پیادهراه تربیت تبریز»، مطالعات شهری و منطقه‌ای، سال دوم، شمارة 6، صص 55-72. قنبری، تابان، 1393، «مفهوم احساس امنیت در پیاده‌راه‌های شهری؛ نگاهی به معیارهای سنجش امنیت در مسیرهای پیادة شهری»، مجلة گزارش، سال بیست و سوم، شمارة 81 و 82، صص 45-58. کاشانی جو، خشایار، 1389، پیاده‌راه‌ها؛ از طراحی تا ویژگی‌های کارکردی، انتشارات آذرخش، تهران. ـــــــــــــــــ ، 1385، «اهمیت فضاهای پیاده در شهرهای هزارة سوم»، مجلة جستارهای شهرسازی، سال پنجم، شمارة 17 و 18، صص 40-51. محمدزاده، رحمت و حسین فلاح‌نژاد، 1395، «بررسی الگوهای شبکة معابر پیادة شهری و امکان‌سنجی توسعة آن‌ها در بخش مرکزی شهر تبریز»، نشریة جغرافیا و برنامهریزی شهری، سال بیستم، شمارة 58، صص 237-258. محمودی، محمدمهدی، 1388، «پیاده‌رو، عرصه‌ای برای تعاملات اجتماعی؛ مطالعة موردی: خیابان ولی‌عصر تهران، حدفاصل چهارراه ولی‌عصر (عج) تا تقاطع خیابان دکتر فاطمی»، مجلة مطالعات جامعه‌شناختی، سال هفدهم، شمارة 37، صص 145-168. مرکز آمار ایران، 1395، نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن، شهرستان ارومیه. معینی، محمدمهدی، 1385، «افزایش قابلیت پیاده‌مداری، گامی به‌سوی شهری انسانی‌تر»، نشریة هنرهای زیبا، سال هفتم، شمارة 27، صص 5-16. موسوی، میرنجف، ملکی نظام‌آباد، رسول و علی باقری کشکولی، 1393، «مدل‌سازی معادلات ساختاری نقش مساجد در توسعة گردشگری (مطالعة موردی: مسجد جامع عتیق شیراز)»، دوفصلنامة جغرافیای اجتماعی شهری، سال اول، شمارة 1، صص 151-172. مهندسان مشاور طرح و آمایش، 1389، طرح تجدیدنظر طرح جامع ارومیه، فصل اول: گزارش‌های تاریخی شهر ارومیه. Anciaesa, P. R., Nascimento, J., and Silva, S., 2017, The distribution of walkability in an African City: Praia, Cabo Verde, Cities, Vol. 67, PP. 9–20. Bhattacharyya, D. B., and Mitra, S., 2013, Making Siliguri a Walkable City, Procedia- Social and Behavioral Sciences, Vol. 96, PP. 2737-2744. Brown, B. B., and Cropper, V. L., 2001, New Urban and Standard Suburban Subdivisions: Evaluating Psychological and Social Goals, Journal of the American Planning Association, Vol. 67, No. 4, PP.402-419. Burton, E., and Mitchel. L., 2006, Inclusive Urban Design, London: Elsevier Press. Carmona, M. et al., 2003, Public Places Urban Spaces, Architectural Press, UK. Climent-Gil, E., Aledo, A., and Romero, A., 2018, The Social Vulnerability Approach for Social Impact Assessment, Environmental Impact Assessment Review, Vol. 73, PP. 70–79. Cohen, N., 2001, Green Cities: An A-to- Z Guide, Vol. 4, Sage. Cowan, R., 2005, The Dictionary of Urbanism, Street Wise Prees. Esteves, A. M., Franks, D., and Vanclay, F., 2012, Social Impact Assessment: The State of the Art, Impact Assessment and Project Appraisal, Vol. 30, No. 1, PP. 34–42. Ewing, R. et al., 2006, Identifying and Measuring Urban Design Qualities Related To Walkability, Journal of Physical Activity and Health, Vo. 3, No. 1, PP. 223-240. Ferrer, S., and Ruiz, T., 2018, The Impact of the Built Environment on the Decision to Walk for Short Trips: Evidence From Two Spanish Cities, Transport Policy, Vol. 67, PP. 111-120. Frank, L. D. et al., 2005, Linking Objectively Measured Physical Activity with Objectively Measured Urban Form: Findings From SMARTRAQ, American Journal of Preventive Medicine, Vol. 28, No. 2, 117–125. Foster, S., and Giles–Corti, B., 2008, The Built Environment, Neighborhood Crime and Constrained Physical Activity: An Exploration of Inconsistent Finding, Preventive Medicine, Vol. 47, No. 3, PP. 241-251. Gilderbloom, J. I., Riggs, W. W., and Meares, W. L., 2015, Does Walkability Matter? An Examination of Walkability's Impact on Housing Values, Foreclosures and Crime, Cities, Vol. 42, PP. 13-24. Glasson, J., and Wood, G., 2009, Urban Regeneration and Impact Assessment for Social Sustainability, Impact Assessment and Project Appraisal, Vol. 27, No. 4, PP. 283-290. Jacobs, J., 1961, The Death and Life of Great American Cities, Vintage Books, NewYork. Knight, J., Weaver, R., and Jones, P., 2018, Walkable and Resurgent for Whom? The Uneven Geographies of Walkability in Buffalo, NY, Applied Geography, Vol. 92, PP. 1-11. Kumar, R., 2009, Walkability of Neighborhood: A Critical Analysis of Zoning Codes, Master of Community Planning, University of Cincinnati. Leyden, K. M., 2003, Social Capital and the Built Environment: The Importance of Walkable Neighborhoods, American Journal of Public Health, Vol. 93, No. 9, PP. 1546-1551. Mateo‐Babiano, I., and Ieda, H., 2005, Theoretical Discourse on Sustainable Space Design: Towards Creating and Sustaining Effective Sidewalks, Business Strategy and the Environment, Vol. 14, No. 5, PP. 300-314. Mottee, L. K., and Howitt, R., 2018, Follow-Up and Social Impact Assessment (SIA) in Urban Transport-Infrastructure Projects: Insights from the Parramatta Rail Link, Australian Planner, Vol. 55, No. 1, PP. 46-56. Newman, L. et al., 2008, Sustainable Urban Community Development from the Grassroots: Challenges and Opportunities in a Pedestrian Street Initiative, Local Environment, Vol. 13, No. 2, PP. 129-139. Pikora, T. et al., 2003, Developing A Framework for Assessment of the Environmental Determinants of Walking and Cycling, Social Science and Medicine Vol. 56, No. 8, PP. 1693–1703. Ramirez, L. K. et al., 2006, Indicators of Activity Friendly Communities: An Evidence-Based Consensus Process, Journal of Preventive Medicine, Vol. 31, No. 6, PP. 515- 524. Risser, R., and Risser, Ch., 2010, Some Thoughts About Needs from a Psychological Perspective, Pedestrians, Quality Needs- PQN Final Report- Part B5 Documentation- Policy Process, from Website: http://Walkeurope.Org. Shamsuddin, S., Hassan, N. R., and Bilyamin, S. F. I., 2012, Walkable Environment in Increasing the Liveability of a City, Procedia-Social and Behavioral Sciences, Vol. 50, PP.167-178. Sdoukopoulos, A. et al., 2017, Development and Implementation of Walkability Audits in Greek Medium-Sized Cities: The Case of the Serres City Center, Transportation Research Procedia, Vol. 24, PP. 337-344. Surjono, F. R., and Kurniawan, E. B., 2013, Walkability and Pedestrian Perceptions in Malang City Emerging Business Corridor, Procedia Environmental Sciences, Vol. 17, PP. 424-433. Speck, J., 2013, Walkable City: How Downtown Can Save America, One Step at a Time, North Point Press. Taylor, N., Mcclintock, W., and Buckenham, B., 2003, Social Impacts of out-of-Centre Shopping Centres on Town Centres: A New Zealand Case Study, Impact Assessment and Project Appraisal, Vol. 21, No. 2, PP. 147–153. Vanclay. F., 2002, Conceptualising Social Impacts, Environmental Impact Assessment Review, Vol. 22, No. 3, PP.183- 211. Yoshii, Y., 2016, Preserving Alleyways to Increase Walkability of Historical Japanese Cities, Procedia- Social and Behavioral Sciences, Vol. 216, PP. 603- 609. Wood, L., Frank., L. D., and Giles-Corti, B., 2010, Sense of Community and Its Relationship with Walking and Neighborhood Design, Social Science and Medicine, Vol. 70, No. 9, PP. 1381-1390. Afatab, A., Abdi, A., and Razzaghpour, H., 2017, Survey of Citizens Satisfaction the Performance of Walkways in Scale of City (Case Study: Khayyam and Mahinabad Walkway, Urmiye City), National Congress of New Urbanism and Management, University of Tehran, Tehran, PP. 1-17. (In Persian) Abolhasani, M., and AdeliSardou, F., 2014, Social-Cultural Outcomes Assessment of Hemmat Underpass Highway Plan, Environmental and Development Quarterly, Vol. 5, No. 10, PP. 5-14. (In Persian) Akbarzadeh Moghadam Langeroodi, A., Ahmadi, H., and Azadeh, R., 2016, Assessment of the Utility of Urban Walkways Based on Qualitative Indicators; Case Study: Alam-ol-Hoda Walkway in Rasht, Urban Research and Planning Journal, Vol. 7, No. 25, PP. 125-140. (In Persian) Esmaeilzadeh, H. et al., 2015, Strategic Planning of Urban Traffic Management with Emphasis on Pedestrian Extensions (Case Study: Central Part of Ardabil City), Rahvar Quarterly, Vol. 12, No. 32, PP. 107-140. (In Persian) Ashrafi, Y., and Rashidi, T., 2013, Evaluating the Social Impact of Urban Projects (ETA), Case Study: Zafar Golchin Child Park in District 10 of Tehran Municipality, Journal of Urban Management, Vol. 11, No. 31, PP. 295-315. (In Persian) American Urbanism Association, 2008, Places and Placement, Urban Planning and Design Standards, Translated By Etemad, G. et al., Society of Consulting Engineers of Iran, Publication. (In Persian) BabaeiMorad, B. et al., 2016, Assessment of Effective Indicators on Walkway Capability in Realizing Sustainable Urban Development (Case Study: Boualysina Street and Ekbatan, Hamadan), HaftHesar Environmental Studies Magazine, Vol. 5, No. 18, PP. 19-30. (In Persian) Bastani, S., and Salehi Hikoei, M., 2007, Social Capital Networks and Gender: Structural, Interactive and Functional Features Study of the Social Network of Women and Men in Tehran, Social Sciences Journal, Vol. 8, No. 30, PP. 63-95. (In Persian) Pakzad, J., 2005, Design Guide for Urban Spaces in Iran, Payyam-Sima Publiscation Company, Ministry of Housing and Urban Development, First Edition, Tehran. (In Persian) SaghafiAsl, A., 2008, The Importance and Role of Walkway in the Sustainable Transport Network, Journal of Urban Planning, Vol. 7, No. 26 and 27, PP. 79-87. (In Persian) Habibi, M., 2001, Walking Tour of Tourism, Fine Arts Journal, Vol. 2, No. 9, PP. 43-51. (In Persian) Chitsaz, M. R., and Zargarsaraii, N., 2016, Necessity to Do ETA Studies for Urban Projects and Plans, Green Architecture Journal, Vol. 2, No. 4, PP. 19-40. (In Persian) Habibi, K., Behzadfar, M., and Jaberi, A., 2011, Walkway, Developmental Stimulus in Urban Texture- a Study the Role of Strogetic In Copenhagen City, Manzar Magazine, Vol. 3, No. 15, PP. 55-61. (In Persian) RezaeiRad, H., and Salem, R., 2016, Quantitative Measurement of Planning the Walkwas in the Central Texture of Hamedan (Case Study: Ekbatan, Shohada, Takhty and Bouali Streets), HaftHesar Environmental Studies Quarterly, Vol. 5, No. 17, PP. 73-87. (In Persian) Ranjbar, E., and Ismaili, F., 2010, Measurement of the Quality of City Walkways in Iran, Case Study: Sepahsalar, Fine Arts Journal, Vol. 2, No. 42, PP. 83-93. (In Persian) Rahnamaei, M. T., and Abaszadeh, M., 2011, The Evolution of Cultural Functions of Urban Spaces in Tehran, Iranian- Islamic Cities Studies Quarterly, Vol. 1, No. 3, PP. 77-88. (In Persian) Sarvar, R., 2011, Social Impact Assessment and Urban Development Plans: A Methodological Framework for Social Impact Assessment, Case: Organization of Parts of Martyrs in Behesht Zahra, Landscape Geographical Quarterly, Vol. 6, No. 17, PP. 17-30. (In Persian) Shiye, E., Habibi, K., and PirayehGar, M., 2015, Explanation of Urban Walkways Indicators Based on Sustainable Social Development Goals Using ANP Method (Case Study: Central District Of Rasht), Urban Identity Quarterly, Vol. 9, No. 22, PP. 19-30. (In Persian) Sarrafei, M., and Mohammadian Mosamam, H., 2013, Feasibility Survey of the Wahkways in Central Streets of Hamedan, Journal of Environmental Studies, Vol. 6, No. 21, PP. 111-138. (In Persian) Tabatabaei, A., and Davoudi, A. A., 2006, Public Transport, A Strategy to Reduce Traffic in Metropolitan Cities, Third National Congress Of Civil Engineering, Tabriz University, Tabriz, PP. 1-8. (In Persian) AliAhmadi, O., Darvishi, H., and Momeni, S., 2017, Social-Cultural Impacts Assessment of Urban Trimming and Removing Visual Superfluous inNasserKhosroo Street, Bagh Nazar Quarterly, Vol. 8, No. 25, PP. 141-179. (In Persian) Gholami, Y. et al., 2017, Assessment of the Implementation of Pedestrian -Oriented Plan in Central Texture of Dezful City, in the Views of Residents and Shopkeepers, Geographical Urban Planning Research, Vol. 5, No.1, PP. 1-20. (In Persian) Fazeli, M., 2010, Social Impact Assessment, Sociologists Publication, First Edition, Tehran. (In Persian) FirouzZare, A., and Ghorbani, M., 2011, Investigation of Citizens WTP for Mashhad Air Pollution Reduction (Applying Two Stage Heckman Model), Journal of Urban Management, Vol. 28, PP. 7-26. (In Persian) Ghorbanei, R., and JamKasra, M., 2010, Pedestrian Movement, A New Approach to the Revitalization of Urban Centers; Case Study: Tarbiyat Walkway in Tabriz, Journal of Urban and Regional Studies, Vol. 2, No. 6, PP. 55-72. (In Persian) Ghanbari, T., 2014, The Concept of Safety in Urban Walkways; A Look at the Criteria for Measuring Security in Urban Walking Paths, Journal of Report, Vol. 23, No. 81 and 82, PP. 45-58. (In Persian) KashaniJoo, Kh., 2010, Walkways; from Design to Functional Features, Azarakhsh Publications, Tehran. (In Persian) ـــــــــــــ, 2006, The Importance of Walking Spaces in Third Millennium Cities, Journal of Urban Planning, Vol. 5, No. 17 and 18, PP. 40-51. (In Persian) Mohammadzadeh, R., and Fallaghnejad, H., 2016, Survey of City Pedestrian Passageways Patterns and the Feasibility of Their Development in the Central Distinct of Tabriz City, Geography and Urban Planning Journal, Vol. 20, No. 58, PP. 237-258. (In Persian) Mahmodi, M., 2009, Sidewalk, an Area for Social Interactions: A Case Study of Valiasr Street, Tehran, the Boundary between the Intersection of ValiAsr (AJ) to Intersection of Dr. Fatemi St., Journal of Sociological Studies, Vol. 17, No. 37, PP. 145-168. (In Persian) Moeini, M. M., 2006, Increasing Pedestrian Capability, a Step towards Humane- Oriented City, Fine Arts Journal, Vol. 7, No. 27, PP. 5-16. (In Persian) Mousavi, M. N., Maleki Nezamabad, R., and Bagheri, A., 2014, Structural Equation Modeling, the Function of Mosques in Development of Tourism (Case Study: Ateigh Mosque of Shiraz), Journal of Urban Social Geography, Vol. 1, No. 1, PP. 151- 172. (In Persian) Tarh and Amayesh Consulting Engineers, 2010, Urumiye Master Plan Revision, Chapter One: Historical Reports of Urmiye City. (In Persian) | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,263 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,211 |
||