پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,228 |
| تعداد مقالات | 67,752 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,087,692 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,828,443 |
The Role and Domains of Affection in Raising Children from the Viewpoint of the Holy Qur’ān and Ḥadīth | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| مقاله 12، دوره 1، شماره 2، مهر 2019، صفحه 393-403 اصل مقاله (484.75 K) | ||
| نویسندگان | ||
| Alī Muḥammad Mīrjalīlī* 1؛ Ma’ṣūma Khayyātiyān Yazdī2 | ||
| 1Associate Professor, Department of Qur’ān and Ḥadīth Sciences, Meybod University, Meybod, Iran | ||
| 2Master’s Holder, Virtual University of Ḥadīth Sciences, ray city, Iran | ||
| چکیده | ||
| Human children are creatures who need to be appropriately educated and guided in the light of love. Love is, indeed, a major need of children. Their hope increases towards life by means of generously given love, and they can build a bridge to success from their mistakes with acuity. This causes them not to experience disappointment but rather be successful. Love brings about warm relations between parents and children and makes them intelligent and enlightened. It keeps their spirits high and wards depression off. A child who is satiated with love does not feel any shortage, developing proper relationships with others. Thus, he or she does not get involved in behavioral deviations. Friendly love should be rendered in a purposeful and step-by-step manner. Its factors and indicators need to be distinguished well from its barriers, and those factors should be predisposed and encouraged while the barriers, if any, should be weakened or possibly eradicated. Islam prohibits any extremes in expressing affection towards children and bases child breeding on moderateness. Children’s age and needs should be taken into consideration, and loving them should be based on such considerations. If love is expressed excessively or inappropriately, it makes children pampered, spoiled, bully, weak, and too dependent on their parents. In this regard, the educational method proposed by Islam is based on three principles of love, dignity and firmness. Therefore, this study aims to discuss the role and domains of affection in child education and the extent of its application as proposed in the holy Qur’ān and religious quotations, or ‘Ḥadīths’. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Qur’ān؛ Ḥadīth؛ Children؛ Education؛ Love | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| نقش و مرز محبت در تربیت کودک از دیدگاه قرآن و حدیث | ||
| نویسندگان [English] | ||
| علی محمد میرجلیلی1؛ معصومه خیاطیان یزدی2 | ||
| 1دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه میبد | ||
| 2کارشناسی ارشد دانشگاه مجازی علوم حدیث شهر ری | ||
| چکیده [English] | ||
| فرزندان انسانی، موجوداتی تربیت‌پذیرند که باید در پرتو محبت به درستی هدایت و تربیت شوند. محبّت نیاز اساسی فرزندان است. در پرتو محبت کریمانه، امید فرزندان به زندگی افزایش می‌یابد و می‌توانند با تیزبینی، از اشتباهات خود، پلی برای موفقیت بسازند و ناامید نشوند. محبت، باعث پیوند والدین و فرزندان می‌شود و آنها را تیزهوش و روشن‌بین می‌کند. البته تربیت محبت‌آمیز، باید به‌گونه‌ای روش‌مند و مرحله به مرحله انجام شود. در این امر مهم، باید عوامل تربیت محبت‌آمیز، به‌خوبی از موانع تشخیص داده شود و عوامل، فراهم گردد و موانع، برداشته شود. اسلام از هرگونه افراط و تفریط در ابراز محبت به فرزندان منع می‌کند و میانه‌روی را زیربنای تربیت می‌داند. باید شرایط سنی و نیازهای فرزندان در نظر گرفته شود و با توجه به آن، محبت به آنان صورت گیرد. اگر محبت بیش از حد و یا در جای نامناسب ابراز شود، فرزندان نازپرورده، لوس، زورگو و یا ضعیفالنّفس و متکی به والدین بار میآیند. این نوشتار، بر آن است تا با مطالعه قرآن و احادیث معصومان(علیهمالسلام)، درباره نقش و مرز محبت در تربیت فرزندان و چگونگی و میزان اعمال محبت نسبت به آنان بحث کند. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| قرآن, حدیث, فرزند, تربیت, محبت | ||
| مراجع | ||
|
The Noble Qur’ān. Tehran: Qur’ān Home, 1415/1994. Aḥmadī Tamīmī, A. (1989), Ghurar al- Ḥikam (2nd ed). Edited by Sayyid Mahdī Rajā’ī. Qom, Islamic Book House. Amīnī, E. (1980), Education Tradition. Qom, Islāmī Publications. Anṣārī Shīrāzī, Q., et al. (2008), Topics on Children Orders and Their Reasons. Qom, A’imma Aṭhar Jurisprudential Center. Barqī, A. (1992), Al-Maḥāsin (2nd ed). Edited by Jalāl al-Dīn Muḥadith, Qom, Islamic Book House. Fayḍ Kāshānī, M. (1994), Tafsir Al-Safi (2nd ed). Edited by Ḥusayn A‘lamī, Tehran, Maktabat al-Ṣadr. Ḥurr ‘Āmilī, M. (1988), Wasā’il al-Shī‘a. Qom, Āl al-Bayt Institute. Kulaynī, M. (1986), Al-Kāfī (4th ed). Edited by ‘Alī Akbar Ghaffārī & Muḥammad Ākhūndī, Teharn, Isalmic Book House. Majlisī, M. B. (1982), Biḥār al-anwār (2nd ed). Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Nūrī, H. (1987), Mustadrak al-Wasā’il. Qom, Āl al-Bayt Institute. Pāyanda, A. Q. (2003), Nahj al-Faṣāḥa (4th ed), Tehran, Dunyāy-e Dānīsh. Qumī, A. (1988), Tafsīr al-Qumī (4th ed). Qom, Book House. Qumī, Sh. A. )1999(, Mafātīḥ al-janān. Qom, Ḥuzūr Cultural Institution Publications. Rahbar, M. T., & Raḥīmiyān, M. H. (1998), Islamic Morality and Education. Tehran, SAMT Publications. Sharīf Qurayshī, B. (1992), Ḥayāt al-Imām al-Bāqir. Beirut, Dār al-Balāgha. Sayyid Raḍī, M. (2007), Nahj al-Balāgha (8th ed). Edited by Muḥammad Dashtī, Tehran, Payām-e ‘Idālat Publications. Ṣadūq, M. (1983), Al-Khiṣāl. Edited by ‘Alī Akbar Ghffārī, Qom, Islāmī Publications. -------- (1996), Kitāb al- Āmālī. Edited by Islamic Teachings Division, Qom, Bi‘that Publications. Ṭabrisī, F. Ṭ. (1991), Makārim al-akhlāq (4th ed). Qom, Sharīf Raḍī. Ṭabāṭabā’ī, M. ῌ. (1996), Al-Mīzān fī tafsīr al-Qur’ān. Edited by Muḥammad Bāqir Mūsawaī Hamadānī, Qom, Office of Islamic Publications. Ṭūsī, M. (1986), Al-Khilāf. Edited by ‘Alī Khurāsānī, Sayyid Jawād Shahristānī, Mahdī Ṭāhā Najaf, & Mujtabā ‘Irāqī. Warrām b. Abī Firās, A. (1989), Tanbīh al-khawātir. Qom, Maktabat al-Faqīh.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 510 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 309 |
||