پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,533 |
| تعداد مقالات | 70,506 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,124,971 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,233,496 |
نقش داوری‌های سرمایه‌گذاری در تفسیر اصل مشارکت عمومی در دعاوی نفتی | ||
| مطالعات حقوق انرژی | ||
| مقاله 6، دوره 5، شماره 1، فروردین 1398، صفحه 77-91 اصل مقاله (250.79 K) | ||
| نوع مقاله: علمی پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jrels.2019.274849.258 | ||
| نویسندگان | ||
| پرویز ساورایی* 1؛ مرجان فاضلی2 | ||
| 1استادیار گروه حقوق خصوصی دانشکدۀ حقوق دانشگاه شهید بهشتی | ||
| 2دانش‌آموختۀ دکتری حقوق نفت و گاز دانشکدۀ حقوق دانشگاه شهید بهشتی | ||
| چکیده | ||
| اجرای اصل مشارکت عمومی در داوری‌های مربوط به اختلافات نفتی، مستلزم این است که اشخاص یا گروه‌هایی از عموم مردم که طرف داوری نیستند، بتوانند از طریق تقدیم لایحۀ کتبی، دسترسی به اسناد مهم داوری و حضور در جلسۀ رسیدگی، در جریان داوری مشارکت داشته باشند. قواعد داوری سرمایه‌گذاری طی اصلاحات اخیر و معاهدات دوجانبۀ سرمایه‌گذاری در نسل جدید خود به سوی اجرای این اصل گام برداشته‌اند. مقالۀ پیش رو، به دنبال تحلیل نقش مراجع داوری سرمایه‌گذاری در اجرای اصل مشارکت در رویۀ داوری‌های نفتی است. بررسی دو قضیۀ نفتی منتشرشده که دیوان داوری در یکی، به اجرای اصل مشارکت عمومی و در دیگری، به رد این اصل حکم داده، نشانۀ دو مطلب است: 1. اهمیت تصریح به اصل مشارکت در قواعد داوری و معاهدات سرمایه‌گذاری؛ 2. عدم تمایل دیوان‌های داوری به استفاده از قاعدۀ بند ۳ مادۀ ۳۱ کنوانسیون وین در تفسیر معاهداتی که نسبت به اجرای اصل مشارکت ساکت هستند. در قضیۀ لونپاین علیه کانادا، با وجود مخالفت سرمایه‌گذار، دیوان داوری بر مبنای صراحت مادۀ ۳۷ ایکسید و بیانیۀ نفتا در مشارکت ثالث، لایحۀ کتبی دو سازمان مردم‌نهاد را پذیرفت. اما در مقابل، در قضیۀ شورون علیه اکوادور، عموم از مشارکت در داوری نفتی بازماندند. سکوت معاهدۀ سرمایه‌گذاری اکوادور- ایالات متحده در مورد امکان مشارکت عمومی و همچنین ضمنی و کلی بودن اختیار داوری مندرج در مادۀ ۱۵ قواعد آنسیترال سال ۱۹۷۶، می‌تواند از دلایل رد شدن مشارکت عمومی در این قضیه در سال ۲۰۱۱ شمرده شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اصل مشارکت عمومی؛ داوری نفتی؛ قضیۀ شورون علیه اکوادور؛ قضیۀ لونپاین علیه کانادا | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| THE ROLE OF INVESTMENT ARBITRATION IN CONCEPTULIZATION AND INTREPRETATION OF THE PRINCIPLE OF PUBLIC PARTICIPATION IN OIL DISPUTES | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Parviz Savrai1؛ Marjan Fazeli2 | ||
| 1Assistant Professor, Private Law Department, Shahid Beheshti University | ||
| 2Ph.D. in Oil and Gas Law, International Trade Law Department, Faculty of Law, Shahid Beheshti University | ||
| چکیده [English] | ||
| Implementing the principle of public participation in oil disputes requires the participation of individuals or groups of public who are not parties to arbitration. This participation can be realized through the presentation of written submission, access to important arbitration documents and attendance in arbitration hearings. The rules of international arbitration in the recent reforms and bilateral investment treaties in the new generation have taken the course of implementing this principle. This article seeks to analyze implementation of the principle of participation in the framework of arbitration proceedings. In this paper, two petroleum cases has been reviewed; One has been ruled by a arbitration tribunal to enforce the principle of public participation and the other have rejected this principle. The study indicates, firstly, the importance of stipulating the principle of participation in arbitration rules and investment treaties, and secondly demonstrates tribunals’ lack of willingness to implement the rule of article 31(3) of the Vienna Convention. In LonePine v. Canada, despite the investor's disagreement, tribunal accepted the written submission of the two NGOs based on ICSID Article 37 and NAFTA's statement. However, in Chevron v. Ecuador, the public were not allowed to participate. The silence of the Ecuador-US BIT as well as the implicit authority set forth in Article 15 of UNCITRAL (1976) could be regarded as grounds for this rejection. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Public Participation Principle, Petroelum Arbitration, Lone pine v. Canada, Chevron v. Equador | ||
| مراجع | ||
|
الف) فارسی 1. رمضانی قوام‌آبادی، محمدحسین (1389). «بررسی محتوای اصل مشارکت در حقوق بین‌الملل محیط زیست». دوفصلنامۀ پژوهش حقوق و سیاست، دورۀ ۱۲، شمارۀ ۲۹، ص 87 -114. ب) خارجی 2. Alschner, Wolfgang (2015). The Return of the Home State and the Rise of Embedded, a chapter in The Role of the State in Investor-State Arbitration. 3. Cotula, Lorenzo (2010). investment Contracts and Sustainable Development: How to Make Contracts for Fairer and More Sustainable Natural Resource Investments. 4. Euler, Dimitrij؛ Gehring, Markus؛ Scherer, Maxi (2015). Transparency in International Investmesment Arbitration: Cambridge University Press. 5. Kent, Avidan (2012). The Principle of Public Participation in ICSID Arbitration , a chapter in Sustainable Development Principles in the Decisions of International Courts.edited by Marie-Claire Cordonier Segger, Judge C.G. Weeramantry. 6. Levine, Eugenia (2011). “Amicus Curiae in International Investment Arbitration: The Implications of an Increase in Third-Party Participation”. Berkeley Journal of International Law, Vol. 29 | Issue 1. 7. Mauerhofer, Volker (2016). Public participation in environmental matters: Compendium, challenges and chances globally, Land Use Policy. 8. Newcomb, Andrew (2006). “Sustainable Development and Investment Treaty Law”. The Journal of World investment and Trade. 9. Schrijver , Nico J. (2005). International Law and Sustainable Development: Principles and Practice Hardback Developments in International Law: Martinus Publication, Edited by Friedl Weiss. 10. Stephen, Alistair؛ Clarkep, Rieu (2004). A fresh approach to international law in the field of sustainable development: University of Dundee. 11. Tienhaara, Kyla (2007) . “Third Party Participation in Investment- Environment Disputes: Recent Developments”. RECIEL, Vol. 16, No. 2. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 479 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 470 |
||