پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,573 |
| تعداد مقالات | 71,037 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,523,696 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,783,840 |
سنجش و تحلیل ظرفیت سازگاری جوامع محلی به مخاطرات اقلیمی (منطقۀ تحقیق: روستاهای سفیدبرگ و بیوندسفلی، شهرستان جوانرود) | ||
| مدیریت مخاطرات محیطی | ||
| مقاله 3، دوره 7، شماره 1، فروردین 1399، صفحه 39-54 اصل مقاله (665.48 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی کاربردی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhsci.2020.299401.549 | ||
| نویسندگان | ||
| پروین محمدی1؛ آرش ملکیان* 2 | ||
| 1دانشجوی دکتری، دانشکدۀ منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران | ||
| 2دانشیار دانشکدۀ منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران | ||
| چکیده | ||
| کشورهای در حال توسعه به‌شدت در برابر مخاطرات اقلیمی آسیب‌پذیرند. تغییرات جهانی الگوها و رویدادهای اقلیمی، کیفیت و دسترسی به منابع طبیعی را تغییر می‌دهد. این وضعیت تأثیر گسترده‌ای بر نظام‌های اجتماعی و اقتصادی آنها دارد که تهدیدی برای جوامع امروز و نسل‌های آینده قلمداد می‌شود. جوامع روستایی از جمله بخش‌هایی است که بسیار تحت تأثیر نوسان‌ها و مخاطرات اقلیمی است، که برای حفاظت از معیشت خود در مقابل تأثیرات نوسان‌ها و مخاطرات اقلیمی نیازمند اعمال سازگارانه اند که برای مقابله و سازگاری با آنها، به فهم و شناخت علمی نیاز است. در این زمینه این پژوهش با هدف بررسی ظرفیت سازگاری و مؤلفه‌های آن به مخاطرات اقلیمی در دو روستای سفیدبرگ و بیوندسفلی با استفاده از رویکرد شاخص ترکیبی با روش توصیفی- تحلیلی مبنی بر داده‌های پرسشنامه انجام گرفت. متغیرهای واردشده در این تحقیق شامل ویژگی‌های فردی و شاخص‌های ظرفیت سازگاری به مخاطرات اقلیمی شامل عوامل اقتصادی، اجتماعی، زیرساخت، دانش فردی و دولت است. میزان تأثیرگذاری هر یک از مؤلفه‌ها و تجزیه‌وتحلیل داده‌های گردآوری‌شده با استفاده از روش‌های آماری پردازش شد. نتایج پژوهش نشان داد که اجتماعات محلی روستای بیوندسفلی با میانگین 33/2 و روستای سفیدبرگ با میانگین 88/2 کمتر از میانگین متوسط ظرفیت سازگاری (3) است و ظرفیت سازگاری اندکی در مواجهه با مخاطرات اقلیمی دارند. ظرفیت سازگاری کم دو روستای مذکور به‌طور مستقیم با مؤلفه‌های اقتصادی، اجتماعی، زیرساخت، دانش فردی و دولت ارتباط دارد. مؤلفۀ زیرساخت بیشترین ظرفیت سازگاری را داراست و مؤلفه‌های اقتصادی، اجتماعی، دانش فردی و دولت ظرفیت سازگاری کمی دارند. بنابراین برای ارتقا و بهبود وضعیت ظرفیت سازگاری جوامع در مؤلفه‌های اقتصادی، اجتماعی، دانش فردی و دولت باید توجه ویژه‌ای شود. آگاهی قبلی سازمان‌های مرتبط از عوامل مؤثر بر ظرفیت سازگاری و اتخاذ سیاست‌های حمایتی می‌تواند افزایش ظرفیت سازگاری در برنامه‌ریزی راهبردهای تغییر مدیریت را امکان‌پذیر کند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| راهبردهای تغییر مدیریت؛ زیرساخت؛ ظرفیت سازگاری؛ مخاطرات اقلیمی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Evaluation and Analyses of Adaptation Capacity of Local Communities to Climate Hazards (Study Area: Sefidbarg and Bivandsofla Villages, Javanroud County) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Parvin Mohammadi1؛ Arash Malekian2 | ||
| 1Ph.D. Student, Department of Reclamation of Arid and Mountainous Regions, Faculty of Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran | ||
| 2Assistant Professor, Department of Reclamation of Arid and Mountainous Regions, Faculty of Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Introduction Capacity building reflects the ability of a region or community to cope with growth and versus change [7]. The ability of individuals to adapt to emerging climate hazards is one of the most important features to consider when considering climate risks. Global changes in climate patterns and events alter the quality and access to natural resources. This leads to a widespread impact on their social and economic systems [4]. This study examines the adaptation capacity to local climate hazards in Javanroud county located west of Iran. Materials and methods This research is applied in terms of nature and has been done by descriptive-analytical method based on questionnaire data to assess the adaptation capacity of local communities. In this study, climate hazards adaptation capacity indices including economic, social, infrastructure, personal knowledge, and government factors were studied. The population of the study area consisted of the local communities of two villages Sefidbarg and Bivandsofla in Javanroud county with 60 respondents, which were selected randomly. The questionnaire has been developed in five sections: economy, social, infrastructure, individual knowledge and government. The scores of each index were determined based on the Likert scale (0-5). Then, the effect of each of the components of adaptive capacity and data analysis of data collected using statistical techniques in SPSS software. In order to determine the validity of the data collection tool, the questionnaire was evaluated by the professors of Faculty of Natural Resources, University of Tehran. In addition, Cronbach's alpha coefficient was used to measure internal consistency (reliability) between the indices. Result and discussion According to the survey extracted from the questionnaire, the adaptive capacity of each component in the target communities indicates that the amount of adaptation capacity of the components in the two villages is different. Examination of the means showed that the components of economics, social, individual knowledge and government with numerical values of 2.57, 2.20, 2.72 and 2.33 were lower than the average of adaptation capacity (3) respectively. In addition, the infrastructure component with average value of 3.21 has higher average compatibility capacity. Adaptation capacity in the village of Bivandsofla with a mean of 2.33 has more inappropriate than the village of Sefidbarg with a value of 2.88. The average adaptive capacity of local communities in the two villages of Sefidbarg and Bivandsofla is 2.60, which indicates that local communities in the study area have low adaptive capacity facing with the climate hazards. According to the results of the Friedman test in the village of Sefidbarg, we found that the components of adaptive capacity have been evaluated as desirable. Component analysis shows that infrastructure component with 4.12 in the first place, economic component with 2.98 in the second place, personal knowledge component with 2.92 in the third place, government component with 2.68 in the fourth place while the social component ranks fifth (last). The components of adaptive capacity have also been evaluated in the village of Bivandsofla. In this regard, Friedman test results show that the infrastructure component with 4.78 in the first place, the individual knowledge component with 3.57 in the second place, the economic component with 2.88 in the third place, the government component with 1.95 in the fourth place and social component in the fifth place. The significance level of the Friedman test is 0.0001, indicating that the components under study are significantly different in terms of adaptive capacity. In addition, the results of Mann-Whitney test showed that according to the absolute value of Z statistic the components of 0.860 and personal knowledge of 1.553 are less than 1.99. So, H0 is accepted as the two components in the Sefidbarg, and Bivandsofla villages had no significant difference and the absolute values of economic, social and government components are 4.839, 4.408, and 4.527, respectively. They are above 1.99, which indicating the importance of these components. Regarding the significant level, we observe that the infrastructure and knowledge components are not significant with the levels of 0.39 and 0.12, respectively. In the economic, social, and government components, the level of significance is less than 0.05, which means that the mean of adaptation capacity of these components is significant in the region, which can be stated that the economic, social and government components are different in terms of adaptation capacity in the two studied villages. Conclusion Developing countries are severely vulnerable to climate hazards, and climate hazards are increasing the magnitude and severity of severe weather events and extremes weather. Adaptation to climate hazards depends on the current adaptation capacity and development models pursued by developing countries [6]. Climate hazards has increased food shortages, social unrest, local conflicts and even wars. The common goal of adaptation analysis is to estimate how the impact of climate hazards can be reduced or compensated by the ability to adapt to affect [3]. Effective factors affect the adaptation capacity of communities, countries, and communities their willingness or ability to adapt. These factors determine the capacity to adapt to economic, social, institutional, and technological conditions that include facilitating or limiting the development and expansion of adaptation measures [1]. Therefore, adaptation is a precautionary action and it is important to reduce the impacts of climate hazards and to use the potentials and benefits of communities [2]. The results of the adaptation of local communities of the two villages Sefidbarg and Bivandsofla indicate that the local communities of Bivandsofla with a mean of 2.33 and Sefidbarg village with a mean of 2.88 have a low adaptation capacity in the face of climate change. The low adaptive capacity of the two villages has directly related to economic, social, infrastructure, personal knowledge and government components. In addition, the two mentioned villages have the highest adaptation capacity in terms of infrastructure component and the economic, social, individual knowledge and government components have low level of adaptation capacity. Therefore, it is necessary to pay special attention to promote and improve the economic, social, personal knowledge and government status. Our research has shown that awareness of climate hazards is associated with an increased adaptive capacity. The climate hazards awareness is a valuable investment for industry planning and climate change risk management [5]. Also, providing supportive policies in the economic, social, individual knowledge and government sectors by organizations related to rural communities and job creation and also creating new job opportunities in rural communities can increase their capacity to adapt to climate hazards and potential damages in the future. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Climate hazards, Adaptation capacity, Infrastructure, Management change strategies | ||
| مراجع | ||
|
[1]. اسمعیل‌نژاد، مرتضی؛ و علیجانی، بهلول (1396). «واکاوی و رتبه‌بندی استراتژی‌های سازگاری نسبت به تغییرات اقلیمی از دیدگاه مردم محلی (مورد مطالعه: دشت سیستان)»، تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، سال چهارم، ش 1، ص 72-63. [2]. اصغری لفمجانی، صادق؛ نظری، یاسر؛ و سرگزی، زهرا (1395). «نقش محدودیت‌های محیطی بر توسعۀ کالبدی فضایی شهرها و اثرات آن بر روستاهای پیرامون (مورد: شهر جوانرود)»، فصلنامۀ برنامه‌ریزی منطقه‌ای، سال 6، ش پیاپی 22، ص 177-190. [3]. افراخته ، حسن؛ عزیزپور، فرهاد؛ طهماسبی، اصغر؛ و سلیمانی، عادل (1394) «راهبردهای سازگاری روستایی در برابر مخاطرات خشکسالی (مطالعۀ موردی: روستای پشتنگ شهرستان روانسر)»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 2، ش 3، ص 354-341. [4]. خالدی، فخرالدین؛ زرافشانی، کیومرث؛ میرک‌زاد، علی‌اصغر؛ و شرفی، لیلا (1394). «بررسی عوامل مؤثر بر توان سازگاری کشاورزان در برابر تغییرات اقلیم (مطالعۀ موردی: گندمکاران شهرستان سرپل‌ذهاب، استان کرمانشاه»، پژوهش‌های روستایی، دورۀ 6، ش 3، ص 678-655. [5]. رحیمی، آرش؛ برنا، رضا؛ مرشدی، جعفر؛ و قربانیان، جبرائیل (1398). «آسیب‌پذیری زیرساخت‌های نواحی جنوبی استان خوزستان در شرایط تغییر اقلیم»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 6، ش 4، ص 376-361. [6]. زمانی، لیلا؛ و جواهریان، زهرا (1394). «کنکاشی بر روند تحولات شاخص‌های پایداری در نظام بین‌المللی»، علوم و تکنولوژی محیط زیست، دورۀ 17، ش 4، ص 200-181. [7]. سلیمانی، عادل؛ افراخته، حسن؛ عزیزپور، فرهاد؛ و طهماسبی، اصغر (1395). «تحلیل فضایی ظرفیت سازگاری سکونتگاه‌های روستایی شهرستان روانسر در مواجهه با خشکسالی»، نشریۀ تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، سال سوم، ش 2، ص 78-65. [8]. عزیزی خالخیلی، طاهر؛ زمانی، غلامحسین؛ و کرمی، عزت‌اله (1395). «سازگاری کشاورزان با نوسان‌های اقلیمی: مشکلات و موانع موجود و راهکارهای پیشنهادی»، اقتصاد و توسعۀ کشاورزی، ج 30، ش 3، ص 159-148. [9]. قطبی‌زاده، مهسا؛ باقری، علی؛ و عباسی، عنایت (1397). «ارزیابی ظرفیت سازگاری نهادی سازمان‌های محلی در برابر کمبود منابع آب در حوضۀ آبریز طشک‌بختگان»، تحقیقات منابع آب ایران، دورۀ 14، ش 4، ص 31-25. [10]. [مقیمی، ابراهیم (1394). دانش مخاطرات برای زندگی با کیفیت بهتر و محیط پایدارتر، تهران: انتشارات دانشگاه تهران. [11]. ممحمدی شهرودی، حامد؛ رحیم‌نیا، فریبرز؛ ملک‌زاده، غلامرضا؛ و خوراکیان، علیرضا (1397). «تبیین ویژگی‌ها و ابعاد تاب‌آوری سازمانی در سازمان‌های تولیدیِ مواجه با مخاطرات و چالش‌ها»، مدیریت مخاطرات محیطی، دورۀ 5، ش 1، ص 126-111. [12]. Abdul-Razak, M.; & Kruse, S. )2017(. “The adaptive capacity of smallholder farmers to climate change in the Northern Region of Ghana”, Climate Risk Management, 17, pp: 104-122. [13]. Adger, W. N.; Huq, S.; Brown, K.; Conway, D.; & Hulme, M. (2003). “Adaptation to climate change in the developing world”, Progress in development studies, 3(3), pp: 179-195. [14]. Araya-Muñoz, D.; Metzger, M. J.; Stuart, N.; Wilson, A. M. W.; & Alvarez, L. (2016). “Assessing urban adaptive capacity to climate change”, Journal of environmental management, 183, pp: 314-324. [15]. Biesbroek, G. R.; & Wals, A. E. (2017). “The interplay between social learning and adaptive capacity in climate change adaptation: A systematic review”, NJAS-Wageningen Journal of Life Sciences, 82, pp: 1-9. [16]. Choden. K.; Keenan. R. J.; & Nitschke. C. R. (2020). “An approach for assessing adaptive capacity to climate change in resource dependent communities in the Nikachu watershed, Bhutan”, Ecological Indicators, 114, 106293. [17]. Deressa, T. T.; Hassan, R. M.; Ringler, C.; Alemu, T.; & Yesuf, M. (2009). “Determinants of farmers’ choice of adaptation methods to climate change in the Nile Basin of Ethiopia”, Global environmental change, 19(2), pp: 248-255. [18]. Grothmann, T.; & Patt, A. (2005). “Adaptive capacity and human cognition: the process of individual adaptation to climate change”, Global Environmental Change, 15(3), pp: 199-213. [19]. Hallegatte, S. (2009). “Strategies to adapt to an uncertain climate change”, Global environmental change, 19(2), pp: 240-247. [20]. IPCC, Climate Change. (2001): The Scientific Basis. Intergovernmental Panel on Climate Change, J.T. Houghton, Y. Ding, D.J. Griggs, M. Noguer, P.J. van der Linden, X. Dai, C.A. Johnson, and K. Maskell (eds.), 2001: Cambridge University Press. Cambridge, United Kingdom.Wedsait. [21]. Kelkar, U.; Narula, K. K.; Sharma, V. P.; & Chandna, U. (2008). “Vulnerability and adaptation to climate variability and water stress in Uttarakhand State, India”, Global Environmental Change, 18(4), pp: 564-574. [22]. Li, L.; Cao, R.; Wei, K.; Wang, W.; & Chen, L. (2019). “Adapting climate change challenge: A new vulnerability assessment framework from the global perspective”, Journal of cleaner production, 217, pp: 216-224. [23]. Lindner, M.; Maroschek, M.; Netherer, S.; Kremer, A.; Barbati, A.; Garcia-Gonzalo, J.; ... & Lexer, M. J. (2010). “Climate change impacts, adaptive capacity, and vulnerability of European forest ecosystems”, Forest ecology and management, 259(4), pp: 698-709. [24]. Lohmann, H. (2016). “Comparing vulnerability and adaptive capacity to climate change in individuals of coastal Dominican Republic”, Ocean & Coastal Management, 132, pp: 111-119. [25]. Mach, K.; & Mastrandrea, M. (2014). Climate change 2014: impacts, adaptation, and vulnerability (Vol. 1). C. B. Field, & V. R. Barros (Eds.). Cambridge and New York: Cambridge University Press. [26]. Marshall, N. A.; Park, S.; Howden, S. M.; Dowd, A. B.; & Jakku, E. S. (2013). “Climate change awareness is associated with enhanced adaptive capacity”, Agricultural Systems, 117, pp: 30-34. [27]. Mirza, M. M. Q. (2003). “Climate change and extreme weather events: can developing countries adapt?”, Climate policy, 3(3), pp: 233-248. [28]. Moloney, S.; & Fünfgeld, H. (2015). “Emergent processes of adaptive capacity building: Local government climate change alliances and networks in Melbourne”, Urban Climate, 14, pp: 30-40. [29]. Strand, L. B.; Tong, S.; Aird, R.; & McRae, D. (2010). “Vulnerability of eco-environmental health to climate change: the views of government stakeholders and other specialists in Queensland, Australia”, BMC Public Health, 10(1), p: 441. [30]. Thathsarani, U. S.; & Gunaratne, L. H. P. (2018). “Constructing and Index to Measure the Adaptive Capacity to Climate Change in Sri Lanka”, Procedia engineering, 212, pp: 278-285. [31]. Williams, P. A.; Crespo, O.; & Abu, M. (2018). “Adapting to changing climate through improving adaptive capacity at the local level–The case of smallholder horticultural producers in Ghana”, Climate Risk Management. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 692 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 462 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب