پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,573 |
| تعداد مقالات | 71,032 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,502,248 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,766,308 |
The Use of the Word “‘Ishq” in Religious Texts | ||
| Classical and Contemporary Islamic Studies (formerly known as Journal of Contemporary Islamic Studies) | ||
| دوره 2، شماره 2، مهر 2020، صفحه 245-265 اصل مقاله (610.89 K) | ||
| نویسندگان | ||
| Maḥmūd Hidāyatafzā* 1؛ Yaḥyā Kabīr2 | ||
| 1Phd. Of Islamic Theology and Philosophy, Faculty of Islamic Theology, Farabi Campus University of Tehran, Qom, Iran | ||
| 2Associate Professor, Department of Philosophy, Faculty of Islamic Theology, Farabi Campus University of Tehran, Qom, Iran | ||
| چکیده | ||
| Some Muslim thinkers have had disagreements over the use of the word “‘ishq” in religious texts since many years ago. The main claim made by those who prohibit the use of this word for the sacred associations such as God, the Prophet (s), and Imāms is that the meaning of this word is appropriate only to the material and carnal issues and so, it has not been used in religious texts and its concept has even been blamed in some traditions, but the philosophers and Sufis have promoted it in the form of poem and prose among Muslims inadvertently or in order to subvert the Muḥammadan Law. On the contrary, some researchers have relied on the literal meaning of the word “‘ishq” and some traditions to consider this term a constant added-nouns similar to ḥubb and bughḍ, which are not blameworthy or praiseworthy per se and are rather praised or blamed due to their associations. Therefore, we observe in the religious texts that the term “‘ishq” has been used in both meanings and it has been actually used more in a praiseworthy manner. The study at hand aims at strengthening the latter viewpoint. To this end, this article is divided into four parts: expressing the root and literal meaning of the word “‘ishq”, narrating and explaining the traditions that approve the use of “‘ishq” about the religious associations, narrating the traditions that blame “‘ishq” and analyzing the incorrect understandings made about suchlike traditions, and investigating and providing the final analysis about the various viewpoints to the associations of the word “‘ishq”. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Ūṣūl Kāfī؛ Shaykh Iḥsā’ī؛ ‘Allāma Majlisī؛ Associations of the word “‘ishq”؛ Derivations of the word “‘ishq” | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| کاربرد واژه «عشق» در نصوص دینی | ||
| نویسندگان [English] | ||
| محمود هدایت‌افزا1؛ یحیی کبیر2 | ||
| 1دانش‌آموخته دکتری فلسفه و کلام اسلامی دانشکده الهیات و معارف اسلامی پردیس فارابی دانشگاه تهران | ||
| 2دانشیار گروه فلسفه دانشکده الهیات و معارف اسلامی پردیس فارابی دانشگاه تهران | ||
| چکیده [English] | ||
| از دیرباز، برخی اندیشهوران مسلمان بر سر کاربرد واژه «عشق» در نصوص دینی با یکدیگر اختلافنظر داشتهاند. مدعای اصلی منعکنندگان از کاربرد این واژه در باب متعلقات مقدس، همچون خدا، پیامبر و امامان، آن است که مفهوم این واژه صرفاً با امور مادی و نفسانی تناسب دارد و به همین دلیل، در نصوص دینی از آن استفاده نشده و در برخی احادیث نیز مفهوم آن مذمت شده است؛ اما فلاسفه و متصوفه، از روی ناآگاهی یا به قصد تخریب شریعت محمدی، آن را در قالب نظم و نثر در میان مسلمانان ترویج کردهاند. در مقابل، برخی اهل تحقیق به اعتبار معنای لغوی واژه «عشق» و برخی احادیث، آن را از اسمای دائمالاضافه همچون حب و بغض دانستهاند که بهخودیخود، نه مشمول ذم هستند و نه مشمول مدح، بلکه حسن و قبح آنها به اعتبار متعلقشان تبیین میشود. از این رو، در نصوص دینی نیز شاهدیم که در هر دو معنا استعمال گردیده و از قضا در باب امور ممدوح بیشتر به کار رفته است. نوشتار پیش رو، دیدگاه اخیر را تقویت میکند. این غایت در چهار گام سامان یافته است: الف) ریشه و معنای لغوی واژه عشق؛ ب) نقل و شرح احادیث مثبت استعمال «عشق» در باب متعلقات دینی؛ ج) نقل احادیث ناظر به مذمت عشق و تحلیل برداشتهای نادرست از اینگونه احادیث؛ د) بررسی و تحلیل نهایی دیدگاههای گوناگون دربارة متعلقات واژه عشق. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| اصول کافی, شیخ إحسائی, علامه مجلسی, متعلق عشق, مشتقات واژه عشق | ||
| مراجع | ||
|
The Noble Qur’ān Nahj al-balāgha (1947). Edited by ‘Alī Naqī Fayḍ al-Islām, Qom, Aftāb Printhouse. Nahj al-balāgha (1993). Edited by Ṣubḥī Ṣāliḥ, Qom, Aftāb Printhouse. Āmulī, Ḥ. (1989), Jāmi‘ al-asrār wa manba‘ al-anwār. Edited by Henry Corbin and ‘Uthmān Yaḥya, Tehran, ‘Ilmī wa Farhangī Publications. ‘Arshī, A. (1972), Translation of Iistinād Nahj al-balāgha. Edited by ‘Azīzullāh ‘Aṭārudī, Tehran, n.p. ‘Askarī, M. (2009), Reviewing two schools. Translated and edited by Muḥammad Jawād Karamī, Tehran, Munīr. Banī Ḥāshimī, M. (2006), The book of reason. Edited by Amīr Mas‘ūd Jahānbīn, Tehran, Naba’. Fayḍ Kāshānī, M. (2007), Kalimāt maknūna. Edited by Ṣādiq Ḥasanzāda. Qom, Maṭbu‘āt Dīnī. Id. (2008), Qurrat al-‘uyūn fī a‘azz al-funūn. Edited by Ḥasan Qāsimī, Tehran, Martyr Muṭahharī Higher Education Center. Hamidānī, A. (n.d.), Tamhīdāt. n.p, Tārīkh Mā Electronic Publications. Ḥasanzāda Āmulī, Ḥ. (1997), Supreme word in the conditioning of Names. Qom, Islamic Preaching. Id. (1986), 1001 words. Tehran, Rajā’. Ibn Qulwayh, J. (1937), Kāmil al-ziyārāt. Edited by ‘Abd al-Ḥusayn Amīnī, Najaf, Dār al-Murtaḍawiyya. Iḥsā’ī, A. (1999), Sharḥ al-ziyāra al-jāmi‘a al-kabīra. Edited by ‘Abd al-Riḍā Ibrāhīmī, Beirut, Dār al-Mufīd. Karbalā’ī, J. (n.d.), Anwār al-sāṭi‘a fī sharḥ al-ziyāra al-jāmi‘a. Edited by Muḥsin Asadī, Qom, Dār al-Ḥadīth. Khalaf Tabrīzī, M. (1982), Burhān Qāti‘. Edited by Muḥammad Mu‘īn. Tehran, Amīr Kabīr. Kulaynī, M. (1986). Al-Kāfī. Edited by ‘Alī Akbar Ghaffārī & Muḥammad Ākhūndī, Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Majlisī, M. (1983), Biḥār al-anwār al-jāmi‘a li-durar al-akhbār al-A’imma al-Aṭhār. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Id. (1984), Mir‘āt al-‘uqūl fī sharḥ akhbār al-Rasūl. Edited by Hāshim Rasūlī Maḥallātī, Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Manāwī, M. (1972), Fayḍ al-ghadīr (Sharḥ Jāmi‘ al-ṣaghīr). Beirut, Dār al-Ma‘rifa. Mullā Ṣadrā, M. (1981), Al-Ḥikma al-muti‘āliya fī al-asfār al-‘aqliyya al-arba‘a. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Mutarjimān (1981), A translation of Majma‘ al-bayān fī ‘ulūm al-Qur’ān, edited by Riḍā Sutūda, Tehran, Faraḥānī. Muttaqī Hindī, A. (1985), Kanz al-‘ummāl fī sunan al-aqwāl wa al-af‘āl. Edited by Ṣafwa Saqqā and Bikrī Ḥayānī, Beirut, Al-Risāla Institute. Namāzī Shāhrūdī, A. (2004), Al-A‘lām al-hādiya al-rafī‘a fī i‘tibār al-kutub al-arba‘a al-manī‘a. Qom, Islamic Publications Office. Naṣīr al-Dīn Ṭūsī, M. (1996), Sharḥ al-ishārāt wa al-tanbīhāt. Qom, Al-Balāgha Publications. Id. (1995), Beginning and Conclusion, along with the glossary by Ḥasan Ḥasanzāda Āmulī, Tehran, Ministry of Culture and Islamic Guidance. Nūrī, Ḥ. (1987), Mustadrak al-wasā’il wa mustanbiṭ al-masā’il. Qom, Āl al-Bayt Insatiate. Id. (1992), Nafs al-Raḥmān fī faḍa’il Salmān. Edited by Ayād Kamālī Aṣlī. Qom, Pād Andīsha. Quṭb al-Dīn Rāwandī, S. (1984), Al-Kharāyij wa al-jarā’iḥ. Qom, Al-Imām Mahdī Institute. Rattāl Nayshābūrī, M. (1996), Rawḍa al-wā‘iẓīn wa baṣīra al-muti‘aẓīn. Qom, Raḍī. Ṣadūq, M. (1997), Amālī. Tehran, Kitābchī. Sajjādī, Ḍ. (2000), An introduction to the foundations of mysticism and Sufism. Tehran, SAMT. Sajjādī, J. (1994), A dictionary of Islamic knowledge. Tehran, University of Tehran. Ṭabrisī, F. (1993), Majma‘ al-Bayān li-‘ulūm al-Qur’ān. Edited by Muḥammad Jawād Balāghī. Tehran, Nāṣir Khusru Publications. Tahānawī, M. (1996), Kashshāf iṣṭilāḥāt al-funūn. Beirut, Maktabat Lubnān Nāshirūn. Ṭūsī, M. (1987), Tahdhīb al-aḥkām. Edited by Ḥasan Mūsawī Kharsān. Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 314 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 356 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب