سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,501
تعداد مشاهده مقاله124,099,271
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,206,814
رحمتی, انشاءالله, سروند, مجید. (1399). ریاست معنوی در فلسفۀ سیاسی ایرانی از منظر هانری کربن. , 50(1), 85-109. doi: 10.22059/jpq.2020.238238.1007135
انشاءالله رحمتی; مجید سروند. "ریاست معنوی در فلسفۀ سیاسی ایرانی از منظر هانری کربن". , 50, 1, 1399, 85-109. doi: 10.22059/jpq.2020.238238.1007135
رحمتی, انشاءالله, سروند, مجید. (1399). 'ریاست معنوی در فلسفۀ سیاسی ایرانی از منظر هانری کربن', , 50(1), pp. 85-109. doi: 10.22059/jpq.2020.238238.1007135
رحمتی, انشاءالله, سروند, مجید. ریاست معنوی در فلسفۀ سیاسی ایرانی از منظر هانری کربن. , 1399; 50(1): 85-109. doi: 10.22059/jpq.2020.238238.1007135

ریاست معنوی در فلسفۀ سیاسی ایرانی از منظر هانری کربن

فصلنامه سیاست
مقاله 5، دوره 50، شماره 1، خرداد 1399، صفحه 85-109    اصل مقاله (270.32 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jpq.2020.238238.1007135
نویسندگان
انشاءالله رحمتی* 1؛ مجید سروند2
1استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
2دانشجوی دکتری دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
چکیده
برجستگی روح معنویت‌گرایی در ذهن و ضمیر انسان ایرانی و البته انعکاس آن در هستی‌شناسی، انسان‌شناسی و فرجام‌شناسی اندیشۀ ایرانی، در پرداختن به امر سیاسی نیز پیامدهای خود را آشکار خواهد ساخت. در این پژوهش بر آنیم تا از این منظر به بررسی جایگاه، چیستی و تداوم ریاست و سیاست باطنی و روحانی و به‌طور خاص شاه آرمانی و ولایت معنوی در فلسفۀ ایرانی بپردازیم. در این زمینه، اندیشه‌های هانری کربن، به‌عنوان فیلسوفی که در جای‌جای آثار خود به این استعداد ایرانی اشاره دارد، و درک و دریافت وی از مضامین بالا، هدایتگر مسیر و مقصود ما بوده است. در پاسخ به این پرسش که مبانی شاه آرمانی و ولایت معنوی در فلسفۀ سیاسیِ ایرانی چیست؟ مستلزم آن بوده‌ایم تا از ساحت «علم سیاست» به «فلسفۀ سیاسی» با مختصاتی که در ادامه بدان اشاره شده است، گذر نماییم. به‌اختصار، درکی که از شاه آرمانی و ولایت معنوی و به‌طور کلی سیاست باطنی در اینجا توصیف می‌شود، در ساحتی کلی، ژرف‌اندیشانه، فراتاریخی و مبنایی است که قابل فهم می­باشد و این امری متمایز با سطح جزئی، تاریخی و عینی سیاست بوده و قابل فروکاست یا مقایسۀ صوری با مقتضیات و واقعیات موجودِ آن نیست. به باور ما، کربن بر آن است تا ضمن تأکید و برجسته‌سازی بُعد معنویِ نبوّت و امامت، تمایزی بین ولایت، ریاست و هدایت روحانی با شکل ظاهری و دنیوی آن ایجاد نموده و بی‌آنکه مجبور باشد تا از آرمان به واقعیت سقوط کند، با اصالتی که به عالم و ساحتی مینوی و باطنی و تاریخ و زمانی لطیف و درونی در جهان‌بینی فلسفۀ ایرانی دریافته و بهره­گیری از تأکیدی که در آنجا به آرمان‌شهر، شاه آرمانی و فرشگرد و منجی‌گرایی وجود دارد، از مفهومی چون ولایت و ریاست معنوی سخن بگوید.
کلیدواژه‌ها
آرمان‌شهر؛ ریاست و سیاست معنوی؛ شاه آرمانی؛ فلسفۀ ایرانی؛ فلسفۀ سیاسی؛ ولایت معنوی؛ هانری کربن
عنوان مقاله [English]
SPIRITUAL LEADERSHIP IN IRANIAN POLITICAL PHILOSOPHY FROM THE PERSPECTIVE OF HENRY CORBIN
نویسندگان [English]
Insha-Allah Rahmati1؛ Majid Sarvand2
1Professor; Islamic Azad University, Tehran Central Branch, Tehran, Iran
2PhD Student; Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran
چکیده [English]
The prominence of the spirit of spiritualism in the mind and conscience of the Iranian people, and of course its reflection on the ontology, anthropology, and epistemology of Iranian thought, will also have its consequences in dealing with politics. In this study, from this perspective we intend to examine the position, quiddity and continuity of spiritual leadership and spiritual politics, and in particular the Shah Armani and spiritual province in Iranian philosophy. In this context, Henry Corbin's ideas, as a philosopher who refers to this Iranian talent in his works, and his understanding and perception of the above themes, have guided our path and purpose. We try to evaluate foundations of Shah Armani and spiritual province in Iranian political ontology. We need to move from the field of "political science" to "political philosophy" with the following coordinates. In short, the understanding of the Shah Armani and spiritual province, and, in general, esoteric politics here is comprehensible in profound, trans-historical, and fundamentally context. This is distinct from the historical and objective level of politics. There is no formal reduction or comparison with its existing facts. In our view, Corbin intends to emphasize the spiritual dimension of prophecy and Imamate, to distinguish between spiritual sovereignty, province, leadership, and guidance with its apparent and worldly form, to speak of a concept called spiritual government, province and leadership. To this end, he uses the originality of the spiritual and esoteric world and inner time and history in Iranian philosophy and the emphasis there on the utopia and Shah Armani and Saviorism.
کلیدواژه‌ها [English]
Utopia, Spiritual Leadership and Spiritual Politics, Shah Armani, Iranian Philosophy, Political Philosophy, Spiritual Velaiat (province), Henry Corbin
مراجع
  1. اذکائی، پرویز (1387). ماتیکان فلسفی (بیست گفتار دربارۀ حکمت و عرفان)، همدان: مادستان.
  2. اشتراوس لئو (1387). فلسفۀ سیاسی چیست؟، ترجمۀ فرهنگ رجایی، چ سوم، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
  3. آشتیانی، جلال‌الدین (1374). زرتشت، مزدیسنا و حکومت، چ هفتم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  4. بشیریه، حسین (1393). اندیشه‌های مارکسیستی (تاریخ اندیشه‌های سیاسی قرن بیستم)، ج1، چ دوازدهم، تهران: نشر نی.
  5. پازوکی، شهرام (1385). «ارتباط تشیع، تصوف و ایران نزد هانری کربن»، زائر شرق (مجموعه مقالات همایش بزرگداشت یکصدمین سال تولد هانری کربن)، گردآوری و تدوین از شهرام پازوکی، تهران: مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران
  6. رستم وندی، تقی (1388). اندیشۀ ایرانشهری در عصر اسلامی، تهران: امیرکبیر.
  7. رضایی راد، محمد (1389). مبانی اندیشۀ سیاسی در خرد مزدایی، چ دوم، تهران: طرح نو.
  8. رضوانی، محسن (1392). اشتراوس و فلسفۀ سیاسی اسلامی، قم: مؤسسۀ پژوهشی و آموزشی امام خمینی.
  9. رضی، هاشم (1380). حکمت خسروانی (حکمت اشراق و عرفان از زرتشت تا سهروردی)، چ دوم، تهران: بهجت.
  10. طباطبایی، جواد (1383الف). درآمدی فلسفی بر تاریخ اندیشۀ سیاسی در ایران، چ هفتم، تهران: کویر.
  11. ----------- (1383ب). زوال اندیشۀ سیاسی در ایران (گفتار در مبانی نظری ایران)، چ پنجم، تهران: کویر.                
  12. عباسی، مسلم (1393). تحول اندیشۀ سیاسی در ایران باستان، تهران: نگاه معاصر.
  13. علی­بن­ابی­طالب، نهج­البلاغه، ترجمۀ شهیدی
  14. فدایی مهربانی، مهدی (1394). چه باشد آنچه خوانندش سیاست؟، تهران: فلات.
  15. فیرحی، داود (1389). قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام (دورۀ میانه)، چ دهم، تهران: نشر نی.
  16. قادری، حاتم (1388). اندیشه‌های سیاسی در اسلام و ایران، چ دهم، تهران: سمت.
  17. کامینگ نویل، رابرت (1386). «فلسفۀ جاودان در زمینه‌ای عمومی»، ترجمۀ امیر مازیار، جام نو و می کهن  (مقالاتی از اصحاب حکمت خالده)، به کوشش مصطفی دهقان، چ دوم، تهران: مؤسسۀ تحقیقات و توسعۀ علوم انسانی.
  18. کربن، هانری (1358). ارض ملکوت، کالبد انسان در روز رستاخیز از ایران مزدائی تا ایران شیعی، ترجمۀ سید ضیاءالدین دهشیری، تهران: مرکز ایرانی مطالعۀ فرهنگ‌ها.
  19. --------- (1384الف). تخیّل خلّاق در عرفان ابن عربی، ترجمۀ انشاء‌الله رحمتی، تهران: جامی.
  20. ---------- (1384ب). «تحلیلی از آیین جوانمردان»، ترجمۀ احسان نراقی، مجموعه مقالات هانری کربن، گردآوری و تدوین از محمدامین شاهجویی، تهران: حقیقت.
  21. ----------- (1384پ). «در باب امام دوازدهم (ع)»، ترجمۀ عیسی سپهبدی، مجموعه مقالات هانری کربن، گردآوری و تدوین از محمدامین شاهجویی، تهران: انتشارات حقیقت
  22. ---------- (1387). ابن‌سینا و تمثیل عرفانی، ترجمۀ انشاءالله رحمتی، تهران: جامی.
  23. ----------- (1390). اسلام در سرزمین ایران، ترجمۀ رضا کوهکن، ج2، تهران: مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفه.
  24. ----------- (1391). اسلام ایرانی، ترجمۀ انشاءالله رحمتی، ج1، تهران: سوفیا.
  25. ------------ (1392الف). تاریخ فلسفۀ اسلامی، ترجمۀ جواد طباطبائی، تهران: مینوی خرد.
  26. ------------ (1392ب). فلسفۀ ایرانی و فلسفۀ تطبیقی، ترجمۀ جواد طباطبائی، مینوی خرد.
  27. ------------ (1394). زمان ادواری در مزدیسنا و عرفان اسماعیلیه، ترجمۀ انشاءالله رحمتی، تهران: سوفیا.
  28. مجتبایی، فتح‌الله (1352). شهر زیبای افلاطون و شاهی آرمانی در ایران باستان، تهران: انتشارات انجمن فرهنگ ایران باستان
  29. مجلسی، محمدباقر (1386). بحارالانوار، ج77، تهران: اسلامیه.
  30. مدرّسی طباطبایی، سید حسین (1382). مکتب در فرایند تکامل، ترجمۀ هاشم ایزدپناه، تهران: کویر.
  31. معین، محمد (1326). مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

32. معینی علمداری، جهانگیر (1392). نظریه‌های جدید در سیاست (اثبات‌گرایی و فرا اثبات‌گرایی)، چ چهارم، تهران: سمت.

33. منوچهری، عباس (1393). «دانش و پژوهش در علوم سیاسی»، رهیافت و روش در علوم سیاسی، به اهتمام عباس منوچهری، چ ششم، تهران: سمت.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 557
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 351


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب