پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,502 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,117,541 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,223,127 |
تحلیل تحول و تبدل صفت عارفانۀ حیا بر اساس مراتب سه‌گانۀ سِیروسلوک | ||
| مجله ادیان و عرفان | ||
| دوره 53، شماره 1، شهریور 1399، صفحه 125-140 اصل مقاله (234.28 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jrm.2020.307729.630101 | ||
| نویسندگان | ||
| مجید فرحانی زاده1؛ عباس محمدیان* 2؛ احمد خواجه ایم3؛ علی تسنیمی2 | ||
| 1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری | ||
| 2دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری | ||
| 3استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری | ||
| چکیده | ||
| در این پژوهش، صفت عارفانۀ حیا در برخی از مهم‌ترین آثار برجستۀ عرفانی تا قرن نهم هجری تحلیل می‌شود. بنیان این پژوهش بر اساس تحلیل حیا از منظر مراتب سِیروسلوک عرفانی است. این بررسی که با روشی توصیفی - تحلیلی نوشته شده است، نشان می‌دهد که صفت حیا در سخن برخی از عارفان، در هریک از مراتب سه‌گانۀ سلوک، رویکرد متفاوتی داشته و دچار تحول و تبدل محتوایی شده است. چنان‌که در مرتبۀ نخست سلوک که مقام فرق است، ویژگی ایجابی و کوشش‌مدارانه دارد. سالک در این ساحت سعی در اتصاف به حیا و لوازم آن دارد. در مرتبۀ دوم که مقام فنا است، جذبۀ الهی سالک را از وجود مجازی و همۀ صفاتش فانی می‌سازد، لذا حیا در عارف خصوصیتی سلبی و تنزیهی می‌یابد، کوشش او زایل و اتصافش به حیا ترک می‌شود؛ اما در مرتبۀ سوم، یعنی مقام بقا، عارف مظهر اسما و صفات الهی می‌شود. ازاین‌رو، حیا در عارف پس از سلب، مجدداً به شکل ایجابی، اما تحول‌یافته نمود می‌یابد. نتیجۀ این بررسی نشان می‌دهد با وجود اینکه سخنان بیشتر عارفان دربارۀ حیا با ویژگی‌های مرتبۀ فرق مطابقت دارد؛ اما سخنان عده‌ای از آنان از حیا، علاوه بر مرتبۀ فرق، بر خصوصیات و احکام مرتبۀ فنا و نیز مرتبۀ بقا هم‌پوشانی دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بقا؛ تحول صفت؛ صفت عارفانۀ حیا؛ فرق؛ فنا | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Analysis of the evolution and transformation of the mystical attribute of modesty based on the three levels of spiritual mystical journey | ||
| نویسندگان [English] | ||
| فرحانی زاده farhanizadeh1؛ Abbas Mohammadian2؛ ahmad khajehim3؛ ali tasnimi2 | ||
| 1PhD Candidate in Persian Language and Literature, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran | ||
| 2Associate Professor of Persian Language and Literature, Hakim Sabzevari University | ||
| 3Assistant Professor of Persian Language and Literature, Hakim Sabzevari University | ||
| چکیده [English] | ||
| This study deals with the mystical attribute of modesty in some of the most important mystical works up to the ninth century (AH). The basis of this research is based on the analysis of modesty from mystical path and behavior point of view. This study, which has been written in a descriptive-analytical way, shows that the modesty adjective in the speech of some mystics, in each of the three levels of behavior, has a different approach and has been transformed in terms of content. As in the first place, mystical journey, which is the status of differences, has a positive and diligent nature. In this field, the seeker tries to achieve modesty and its accessories. In the second place, which is the status of annihilation, the divine attraction makes the seeker mortal from the virtual existence and all of its attributes, so in the mystics, modesty has found a negative and purifying characteristic, its effort fades and its attribution is abandoned to modesty. But in the third degree, that is, the position of survival, the mystic becomes the manifestation of the divine attributes. Hence, modesty, in the mystic after deprivation, is again positive, but transformed. The result of this study shows that although the words of most mystics about modesty correspond to the orderly characteristics of difference, the words of some of them, in addition to the degree of difference, overlap with the characteristics and rules of annihilation and the degree of survival. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| modesty, the evolution of attribute, Seperation, Annihilation, Persistence | ||
| مراجع | ||
|
[1]. قرآن مجید (1376)، ترجمۀ محمدمهدی فولادوند، چاپ سوم، تهران، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی. [2]. ابن‌عربی، محیی‌الدین (بی‌تا)، الفتوحات المکیة، (4جلدی)، ج2، چاپ اول، بیروت، دارالصادر. [3]. ــــــــــــــــــ (1384)، الفتوحات المکیة، (17جلدی)، ترجمۀ محمد خواجوی، جلد 7، چاپ دوم، تهران، مولی. [4]. ابن‌منظور، محمدبن مکرم (1414 ق)، لسان العرب، (15 جلدی)، ج14، چاپ سوم، بیروت، دارالصادر. [5]. انصاری، خواجه عبدالله (1388)، صد میدان، به اهتمام قاسم انصاری، چاپ هشتم، تهران، طهوری. [6]. بقلی شیرازی، روزبهان ( 1374)، شرح شطحیات، تصحیح هانری کربن، چاپ سوم، تهران، طهوری. [7]. تهانوی، محمدعلی ( 1996م)، موسوعة کشاف اصطلاحات‌الفنون و العلوم، تصحیح علی دحروج چاپ اول، بیروت، مکتبة لبنان ناشرون. [8].جامی، نورالدین عبدالرحمان .(1389)، هفت اورنگ، تصحیح مرتضی مدّرس گیلانی، چاپ نهم، تهران، مهتاب. [9]. ــــــــــــــــ (1383)، أشعة اللمعات، تصحیح هادی رستگار مقدم گوهری، چاپ اول، قم، بوستان کتاب. [10]. ـــــــــــــــ (1378)، کلیات دیوان، (2جلدی)، ج2، تصحیح اعلاخان افضح‌زاد، چاپ اول، تهران، دفتر مطالعات ایرانی، میراث مکتوب. [11]. جرجانی، سیدشریف (1370)، التعریفات، چاپ چهارم، تهران، ناصرخسرو. [12]. جعفر‌بن‌محمد، (ع)، (1400ق)، مصباح الشریعة، چاپ اول، بیروت، اعلمی. [13]. خرکوشی، ابوسعد عبدالملک، (1427 ق) تهذیب الاسرار فی اصول التصوف، تصحیح امام سید محمد علی چاپ اول، بیروت، دارالکتب‌العلمیة. [14]. دهخدا، علی‌اکبر (1377)، لغت‌نامه (16 جلدی)، ج6، چاپ دوم، تهران، دانشگاه تهران و روزنه. [15]. راغب اصفهانی، حسین (1374)، مفردات الفاظ قرآن، چاپ دوم، تهران، مرتضوی. [16]. سجادی، سید جعفر(1383). فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی، چاپ هفتم، تهران، طهوری. [17]. سنایی، ابوالمجد مجدود (1383)، حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة، تصحیح محمدتقی مدرس رضوی، چاپ ششم، تهران، دانشگاه تهران. [18]. سهروردی، شهاب‌الدین ابوحفص( 1427 ق)، عوارف المعارف، تصحیح احمد عبدالرحیم السایح و توفیق علی وهبة، چاپ اول، قاهرة، مکتبة الثقافة الدینیة. [19].طبرسی، حسن‌بن‌فضل ( 1412 ق)، مکارم الأخلاق، چاپ چهارم، قم، الشریف‌الرضی. [20].عراقی، فخرالدین (1384)، لمعات، تصحیح محمد خواجوی، چاپ سوم، تهران، مولی. [21]. عطار نیشابوری، فریدالدین ( 1384) دیوان عطار، تصحیح تفضلی، چاپ یازدهم، تهران، علمی و فرهنگی. [22]. ــــــــــــــــ ( 1905 م)، تذکره الأولیاء، تصحیح رینولد نیکلسون، (2جلدی)، چاپ اول، مطبعه لیدن. [23]. غزالی، ابو حامد محمد ( 1386)، ترجمۀ احیاء علوم الدین، (4جلدی)، ج1، ترجمۀ مؤیدالدین خوارزمی، تصحیح حسین خدیو جم، چاپ ششم، تهران، علمی و فرهنگی. [24]. قشیری، ابوالقاسم (1374)، رسالۀ قشیریۀ، تصحیح عبدالحلیم محمود و محمود‌بن‌شریف، چاپ اول، قم، بیدار. [25]. کاشانی، عزالدین محمود، (1388)، مصباح الهدایة و مفتاح الکفایة، چاپ اول، تهران، هما. [26]. کلابادی، ابوبکر محمد(1371)، التعرّف لمذهب التصوف، به کوشش محمدجواد شریعت، چاپ اول، تهران، اساطیر. [27]. کلینی، محمد (1407 ق)، الکافی: (ط - الإسلامیة)، (8جلدی)، ج2، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، چاپ چهارم، تهران، دارالکتب الإسلامیة. [28]. مکی، ابوطالب (1417 ق)، قوت القلوب فی معاملة المحبوب، (2جلدی)، ج1، تصحیح باسل عیون‌السود، چاپ اول، بیروت، دارالکتب العلمیة. [29]. مولوی، جلال‌الدین محمد ( 1384) دیوان کبیر شمس، تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر، تهران، طلایه. [30]. مولوی، جلال‌الدین محمد ( 1373)مثنوی معنوی، تصحیح توفیق سبحانی، تهران، وزارت ارشاد اسلامی. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 415 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 375 |
||