سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,557
تعداد مقالات70,769
تعداد مشاهده مقاله124,778,397
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,977,377
تقی لو, فرامرز, خدابنده لو, رضا. (1399). مدرنیتۀ اروپامحور و سیاسی شدن سنت در جوامع مسلمان. , 50(3), 803-825. doi: 10.22059/jpq.2020.275031.1007378
فرامرز تقی لو; رضا خدابنده لو. "مدرنیتۀ اروپامحور و سیاسی شدن سنت در جوامع مسلمان". , 50, 3, 1399, 803-825. doi: 10.22059/jpq.2020.275031.1007378
تقی لو, فرامرز, خدابنده لو, رضا. (1399). 'مدرنیتۀ اروپامحور و سیاسی شدن سنت در جوامع مسلمان', , 50(3), pp. 803-825. doi: 10.22059/jpq.2020.275031.1007378
تقی لو, فرامرز, خدابنده لو, رضا. مدرنیتۀ اروپامحور و سیاسی شدن سنت در جوامع مسلمان. , 1399; 50(3): 803-825. doi: 10.22059/jpq.2020.275031.1007378

مدرنیتۀ اروپامحور و سیاسی شدن سنت در جوامع مسلمان

فصلنامه سیاست
دوره 50، شماره 3، آذر 1399، صفحه 803-825    اصل مقاله (241.95 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jpq.2020.275031.1007378
نویسندگان
فرامرز تقی لو* 1؛ رضا خدابنده لو2
1دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه تبریز
2دانشجوی دکتری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
چکیده
غلبه یافتن گفتمان اسلام سیاسی در جدال گفتمانی با مدرنیتۀ اروپامحور موجب فهمی از سنت شده است که می‌توان آن را بیشتر به‌واسطۀ دغدغه‌های سیاسی وپیوند آن با منابع «قدرت» فهمید. بدین‌معنی که اسلام سیاسی از یک سو سنت را به‌مثابۀ اصول مرجعی لحاظ می‌کند که برای ارزیابی انتقادی گذشته و امروز و ساختن آینده باید به آن بازگشت و از سوی دیگر، دعوت به سنت را به‌عنوان واکنشی در برابر چالش‌های سلطۀ غربی و دفاع از هویت خود بر می‌سازد. معنادهی به سنت در اسلام سیاسی به‌منظور سازمان‌دهی به یک نظم اجتماعی خودی و طرد دیگر نظم‌های اجتماعی است که مشخصاً از اروپامحوری منبعث شده‌اند. این ساختار را می‌توان سیاسی شدن سنت در عصر مدرن نامید. بر این اساس، برساخت سنت و انسجام عناصر آن را باید با توجه به شکل‌گیری فهم مدرن از آن، تابعی از روابط قدرت و حوزة تخاصمات گفتمانی درنظر گرفت که به‌واسطة آن جریان سنت در مقام یک عامل هویت‌بخش به خود و تمایزآفریندر مقابل دیگری ظاهر می‌شود. پژوهش حاضر با تکیه بر روش تحلیل گفتمانی و با فرض اینکه تولید معنا و اندیشه در تثبیت قدرت ضروری است، بازنمایی و برساخت سنت در اسلام سیاسی را تابعی از روابط قدرت دانسته و در تقابل با گفتمان اروپامحوری تحلیل کرده است.
کلیدواژه‌ها
اروپامحوری؛ اسلام سیاسی؛ سنت؛ سیاسی شدن؛ گفتمان
عنوان مقاله [English]
Eurocenteric Modernity and the Politicization of Tradition in Islamic Societies
نویسندگان [English]
Faramarz Taghilou1؛ Reza Khodabandeloo2
1Faculty Member/University of Tabriz
چکیده [English]
The hegemony of the discourse of political Islam in contradiction with an eurocenteric discourse led to an understanding of tradition that can be defined by projective or political concerns relating to the power sources to take advance. Hence, political Islam resort to tradition as reference base that should act as a criteria to criticize the past and present and also making the future. Furthermore, resort to tradition act as an interaction against the western challenges and defense of self-identity. Meaning tradition in political Islam has been necessary to organize a particular social order and rejection of other eurocenteric rival social orders. This structure is the politicization of tradition under the effect of eurocentric discourse via the political Islam. As a result in a discoursive and anti-essentialist method of research, we in this article want to argue that the production of meaning and idea is always necessary for obtaining and establishing power. Representation and construction of tradition in political Islam is itself affected by power relations in contradiction to eurocentric discourse.
کلیدواژه‌ها [English]
Eurocenterism, Tradition, Political Islam, Politicization, Discourse
مراجع

الف) فارسی

  1. آقابخشی، علی (1383). فرهنگ علوم سیاسی، تهران: چاپار.
  2. امین، سمیر (1389). اروپامداری: نظریه فرهنگی سرمایه‌داری مدرن، ترجمۀ موسی عنبری، تهران: نشر علم.
  3. بلاوت، جیمز موریس (1393). غرب چگونه غرب شد، ترجمۀ مرتضی مداحی، چ دوم، تهران: سوش.
  4. الجابری، محمدعابد (1384). عقل سیاسی در اسلام، ترجمۀ عبدالرضا سواری،تهران: گام نو.
  5. جهانبگلو، رامین (1384). ایران در جستجوی مدرنیته: بیست گفتگو در بی‌بی‌سی با صاحب‌نظران ایرانی، تهران، نشر مرکز.
  6. حسینی‌زاده، محمدعلی (1386). اسلام سیاسی در ایران، قم: دانشگاه مفید.
  7. الدرویش، قصی صالح (1993). راشدالغنوشی، بیروت: دارالبیشاء.
  8. دوست‌محمدی، احمد؛ حسین زحمتکش (1387). «زمینه‌های گفتمانی عروج بنیادگرایی اسلامی در جهان عرب»، فصلنامة سیاست، مجلة دانشکدة حقوق و علوم سیاسی، دورة 38، ش 3، پائیز، ص 93-71.
  9. دوسوسور، فردیناندو (1387). دورۀ زبان‌شناسی عمومی، ترجمه کوروش صفوی، تهران: هرمس.
  10. رادین، ماکس (1381). سنت در سنت و فرهنگ، مجموعه مقالات، ترجمه فریدون بدره‌ای، تهران، سازمان چاپ و انتشارات.
  11. سعید، بابی اس (1390). هراس بنیادین، ترجمه غلامرضا جمشیدیها و موسی عنبری، چ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  12. سلطانی، علی‌اصغر (1383). «تحلیل گفتمان به‌مثابة نظریه و روش»، مجلة علوم سیاسی، سال هفتم، ش 28، زمستان.
  13. فیرحی، داود (1381). قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام، چ دوم، تهران: نشر نی.
  14. کربن، هانری (1392). چشم‌اندازهای معنوی و فلسفی:اسلام ایرانی، ج 1، چ سوم، ترجمه و توضیح انشاالله رحمتی، تهران: سوفیا.
  15. کسرایی، محمدسالار؛ پوزش شیرازی، علی (1388). «نظریة گفتمان لاکلا و موفه ابزاری کارآمد در فهم و تبیین پدیده‌های سیاسی»، سیاست، دورة 39، ش3، ص 368-352.
  16. کچوئیان، حسین (1385). تطورات گفتمان‌های هویتی در ایران، تهران: نشر نی.
  17. ---------- (1382). فوکو و دیرینه‌شناسی دانش، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

18. لاکلائو، ارنست و شانتال موفه (1392). هژمونی و استراتژی سوسیالیستی، به‌سوی سیاست دمکراتیک رادیکال، ترجمۀ محمدرضایی، تهران: ثالث.

  1. مک دانل، دایان (1380). مقدمه‌ای بر نظریه‌های گفتمان، ترجمۀ حسینعلی نوذری، تهران: فرهنگ گفتمان.
  2. موسوی خمینی، روح الله (1374). صحیفة نور، ج 1،2،20 و 21، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
  3. موفه، شانتال (1388). در حمایت از مدل مجادله‌ای دمکراسی در نظریة سیاسی در گذار، ترجمۀ حسن آب نیکی، تهران: کویر.
  4.  میرسپاسی، علی (1394). تأملی در مدرنیته ایرانی، ترجمۀ جلال توکلیان، چ دوم، تهران: ثالث.
  5. نصر، حسین (1387). در جستجوی امر قدسی، ترجمۀ مصطفی شهرآئینی، تهران: نشر نی.
  6. --------- (1391). معرفت و امر قدسی، ترجمۀ فرزاد حاجی میرزایی، چ دوم، تهران: نشر نی.
  7. نوذری، حسینعلی (1380). مدرنیته و مدرنیسم: مجموعه مقالاتی از 15 نظریه‌پرداز غربی، چ دوم، تهران: نقش جهان.
  8. واعظی، اصغر (1390). «پیش‌داوری و فهم در هرمنوتیک فلسفی گادامر»، راهبرد، ش 2، ص 256-235.
  9. ولایتی، علی‌اکبر (1378). بحران‌های هویت تاریخی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
  10. هال، استوارت (1386). رسانه و بازنمایی، ترجمة محمد مهدی زاده، تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ها
  11. هدی، میرمحمد حسین (1378). «سنخ‌شناسی آرای خاورشناسان درباره انقلاب اسلامی»، ماهنامۀ اسلام و غرب، ش 30و31، اسفند.
  12. هوارث، دیوید (1378). «نظریۀ گفتمان»، روش و نظریه در علوم سیاسی، ویراستة دیوید مارش و جری استوکر، ترجمۀ میرمحمد حاج یوسفی، تهران: پژوهشکدة مطالعات راهبردی
  13. یورگنسن، ماریان؛ فیلیپس، لویز (1393). نظریه و روش در تحلیل گفتمان، ترجمۀ هادی جلیلی، چ چهارم، تهران: نشر نی.

 

ب) خارجی

  1. Ayubi, Nazih N. (1991). Political Islam: religion and politics in the Arab world, Routledge.

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 477
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 358





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب