پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,500 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,087,341 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,190,409 |
آغاز و انجام شعر در دیدگاه پدیدارشناسانۀ هایدگر | ||
| ادب فارسی | ||
| مقاله 6، دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 25، شهریور 1399، صفحه 101-120 اصل مقاله (567.99 K) | ||
| نوع مقاله: علمی- پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jpl.2020.295913.1623 | ||
| نویسندگان | ||
| عنایت الله شریف پور* 1؛ فرح ابوطالبی2؛ مسعود باقری3 | ||
| 1دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
| 2دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
| 3دانشیار گروه روان‌شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
| چکیده | ||
| شعر کدام است؟ سؤال بنیادینی که بارها در علوم مختلفی چون فلسفه، ادبیّات و زبان‌شناسی مطرح شده و پاسخ‌هایی یافته است. در این مقاله تلاش شده است تا با استفاده از پدیدارشناسی هایدگری به این سؤال اساسی پاسخ داده و بر همین مبنا، حوزه و موضوع علم ادبیّات شناسایی شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد آنچه هایدگر از آن با تعبیر «خانۀ وجود» یاد می‌کند، زبانی است که از هستی به گوش انسان می‌رسد و این همان فهم‌ها و شناخت‌های انسان است. آنچه از فهم‌ها و گشایش هستی به گفتِ انسانی درآید، «سخن» و زبان انسان را می‌سازد. شعر، بیان و بروز فهم‌های جدیدی است که پیش از این، در سخن انسان نبوده‌اند. شعر، سخنی است که هستنده را متفاوت از پیش مکشوف می‌کند و فهم جدیدی برای انسان به همراه دارد. چون شعر مکرّر شود و کاربرد عام یابد، فهم و دریافت شخصی، همگانی و عمومی می‌شود. سخن انسان همیشه در طیفی از پیش‌داشتگی و جدیدبودن، خلّاقیّت و ناخلّاقیّت، شعر و سخن روزمره قرار دارد. فهم‌ها در سخن انسانی به اشتراک گذاشته می‌شوند و شعر امکان به اشتراک‌گذاشتن فهم‌های جدید است. شعر، زبان‌دارکردنِ فهم‌های بی‌زبان و موجب افزایش و گسترش فهم‌ها و زبان عمومی است. لازم است علم ادبیّات به وجه خلّاقانه و زبان‌ساز شعر بیشتر توجّه کند و جهت پیشرفت و گسترش زبان برای سخن‌های خلّاقانه و جدیدی که بنیادهای ادبی را ترک می‌کنند، بیشتر ارزش قائل شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| پدیدارشناسی؛ زبان؛ سخن؛ شعر؛ هایدگر | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Beginning and End of Poetry in Heidegger’s Phenomenology | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Enayatollah Sharifpuor1؛ Farah Abuotalebi2؛ Masoud Bagheri3 | ||
| 1Associate Professor in Persian Language and Literature, Shahid Bahonar University of Kerman | ||
| 2PhD student in Persian language and literature, Shahid Bahonar University of Kerman | ||
| 3Associate Professor in Psychology, Shahid Bahonar University of Kerman | ||
| چکیده [English] | ||
| What is poetry? It is the main question that has been raised in philosophy, literature, and linguistics, and a group of experts have answered it. The present article seeks to answer this question through Heidegger’s phenomenology, and thus, identify the field and subject of literary science. Studies have shown that what Heidegger called as the “house of existence” is the language that reaches the human ear from existence, and this is the consciousness and cognition of man. What human beings express from the understandings and openness of existence creates “speech” and human language. Poetry is the impression and expression of new understandings that have not been expressed in a human speech before; it is the words that reveal the universe differently and bring a new comprehension to human beings. If poetry is repeated and used in everyday speech, personal understanding becomes public. Human speech always oscillates in a range of historicity and newness, creativity and banality, poetry and everyday speech. Comprehensions are shared in human speech, and poetry is an opportunity to share new insights. Poetry makes the language comprehensible, and expands understanding and general language. It is essential for the literature to pay more attention to the creative and linguistic aspect of poetry and value creative speeches and new discourses that leave the literary traditions to develop and expand the language. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Phenomenology, Language, Speech, Poetry, Heidegger | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، بابک (1381)، هایدگر و تاریخ هستی، تهران، مرکز. اربابی، بهین (1389)، ضرب فهم‌ها، تهران، مؤلّف. حق‌شناس، علی‌محمّد (1373)، «نظم، نثر، شعر؛ سه‌گونۀ ادب»، مجموعهمقالاتدانشگاهعلامهطباطبائی، ش80، ص101-114. راجرز، کارل رنسام (1390)، راه بودن، ترجمۀ قاسم قاضی، رودهن، دانشگاه آزاد رودهن. راجرز، کارل رنسام (1397)، هنر انسان‌شدن، ترجمۀ مهین میلانی، چ6، تهران، فرهنگ نشر نو. کوکلمانس، یوزف. ی (1382)، هایدگر و هنر، ترجمۀ محمّدجواد صافیان، تهران، پرسش. ویس، ژان‌ماری، (1397)، واژه‌نامۀ هایدگر، ترجمۀ شروین اولیایی، تهران، ققنوس. هایدگر، مارتین (1389)، شعر، زبان و اندیشۀ رهایی، ترجمۀ عبّاس منوچهری، چ2، تهران، مولی. هایدگر، مارتین (1392)، زبان؛ خانۀ وجود، ترجمۀ ناصر جهانبخش، چ2، تهران، هرمس. هایدگر، مارتین (1393)، هستی و زمان، ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان، چ3، تهران، نی. هیدگر، مارتین (1394)، سرآغاز کار هنری، شرح فریدریش ویلهلم فن هرمن، ترجمۀ پرویز شهابی، تهران، هرمس. هایدگر، مارتین (1356)، «طریق من در تفکّر و پدیدارشناسی»، ترجمۀ پورحسینی، ضمیمۀ مجله دانشکده ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه تهران، بهار، ش3، ص67-80.
Geertsema, M. J. (2015), “Heidegger’s onto-poetology: Poetic Projection of Being”. Ekstasis: revista de hermeneutica e fenomenologia. V.4. N.1. pp 89-113.
Rogers. Ben. (2006), “Poetic Uncovering in Heidegger”. http://aporia.byu.edu. pp 1-7.
Rorty, Richard. (2005), “Heidegger, Contingency, and Pragmatism”. A Companion to Heidegger, Edited by Hubert L. Dreyfus. Mark A. Blackwell Publishing Ltd. pp 511- 532.
Taylor. Charles. (2005), “Heidegger on Language”. A Companion to Heidegger. Edited by Hubert L. Dreyfus. Mark A. Blackwell Publishing Ltd. pp 433-455. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 778 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 571 |
||