فرمان سه‌زبانۀ چینی- فارسی- اویغوری در دیوان سلسلۀ مینگ در چین (1386 تا 1616م/ 787 تا 1025ق)*

ابن خردادبه (بی‌تا)، المسالک و الممالک، نسخۀ خطّی، ش2213، کتابخانۀ ملی پاریس.

ابن سعید مغربی (بی‌تا)، جغرافیا فی الأقالیم السبّع و زاد فیه الأطوال و العروض، نسخۀ خطّی، شArabe 2234، کتابخانۀ ملّی پاریس.

ـــــــــــــــــــ (1970)، کتاب الجغرافیا، چاپ اسماعیل العربی، بیروت، منشورات المکتب التّجاری للطباعة و النّشر و التّوزیع.

ابوریحان بیرونی (1954)، کتاب القانون المسعودی فی هیئت و النّجوم، حیدرآباد دکن، مطبعۀ مجلس دائرةالمعارف العثمانیة.

بناکتی (1348)، تاریخ بناکتی، چاپ محمّدجعفر شعار، تهران، انجمن آثار ملّی ایران.

جوزجانی (1363)، طبقات ناصری، چاپ عبدالحیّ حبیبی، تهران، دنیای کتاب.

جوینی (بی‌تا)، تاریخ جهانگشای جوینی، چاپ محمّد قزوینی، تهران، بامداد.

خواجه رشید‌الدّین فضل‌الله همدانی (1373)، جامع‌التّواریخ، چاپ محمّد روشن، تهران، البرز.

ـــــــــــــ (1394)، جامع‌التّواریخ، چاپ محمّد روشن و مصطفی موسوی، تهران، میراث مکتوب.

ـــــــــــــ (بی‌تا)، جامع‌التّواریخ، نسخۀ خطّی، ش4164، کتابخانۀ ملک.

رجب‌نیا، مسعود (1352)، «نامۀ فارسی گیوگ‌خان به پاپ»، هنر و معماری، بهمن و اسفند، ش136 و 137، ص32-39.

شیخ‌الحکمایی، عمادالدّین (1390)، «ادب ممتازنویسی و سیر تحوّل آن در اسناد دورۀ اسلامی ایران»، پژوهش‌های علوم تاریخی، دورۀ 3، ش1، ص 91.

عبدالرزّاق سمرقندی (1383)، مطلع سعدین و مجمع بحرین، چاپ عبدالحسین نوایی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

لیو یینگ‌شنگ (2003)، «تاریخ مختصر هشتصدسالگی توسعۀ ملّیّت هوی؛ از زبان فارسی تا زبان ملّیّت هوی»، پژوهش فرهنگ چینی، زمستان، ص143-153.

مینوبو هوندا (1379)، «هوی‌هوی گوان یی یو» (فرهنگ‌نامۀ کهن چینی به فارسی)، ترجمۀ توموکو ایده گوچی، پژوهش‌های ایران‌شناسی (ناموارۀ دکتر محمود افشار)، تهران، موقوفات دکتر محمود افشار.

وثوقی، محمّدباقر (1396)، میراث دریانوردان ایرانی در بنادر چین، تهران، میراث فرهنگی ایران.

یائو، جی ده، (2008)، مجموعۀ مقالات ایران‌شناسی در چین، یین چوان، مردم نینگ شیا.

Bakhtyar, Mozafar (1995), “Yisitifei kao (亦斯替非”文字)”, in Ye Yiliang, Yilangxue zai Zhongguo lunwenji, Collection of Papers on Iranian Studies in China, Bejing, Bejing daxue chubanshe..

Chen Dasheng (1983), yang zhou yi si lan jiao bei wen xin zheng, hai jiao shi yan jiu.

Chen Dasheng (1984), Islamic inscriptions in Quangzhou (Zaitun), China, Fujian.

Dellon, Michael (1999), Chinas Muslem Hui community: Migration, Settlement and sects, Curzun Press.

Ibn Khordadhbeh (1992), Kitāb al-masālik wa’l-mamālik Auetore Ibn Khordadhbeh Accedunt exceptae Kitāb Al-Kharāj by Qudāma Ibn Jaʿfar, Edited and translated by M.J.de Goeje, reprinted by Fuat Sezgin, Institute for the History of Arabic-Islamic Science at tge Johann Wolfang Geothe University Frankfurt anm Main.

Kuwabara, Jitsuzo (1922), Bu Juko no jiseki {Pu Shougengs achievement}, Tokyo, Heibonsha.

Lieu, Samuel N.C. (1992), Manichaeism in the LAte Roman Empire and Medieval China, Tubingen.

Liu Yingsheng (2010), “A Lingua Franca along the Silk Road: Persian Language in China between the 14th and the 16th Centuries”, in Ralph Kauz ed., Aspects of the Maritime Silk Road: from the Persian Gulf to the East China Sea, Wiesbaden, Harrassowitz Verlag.

Nu’er (1983), yang zhou yi si lan jiao bei wen xin zheng, hai jiao shi yan jiu.5/15.105-109.

Park, Hyunhee (2012), Mapping the Chinese and Islamic World, Cambridge University Press.

Pelliot (1959), Notes on Marco Polo, Paris, Imprimer Nationale.

Qing Chen (2015), Mosque of the Maritime Muslim Community of China a study of the Mosques in the South and southeast coastal regions of China, Department of History of Art and Archaeology School of Oriental and African Studies. University of London (Thesis submitted for the degree of PhD).

Zhou Yunzhong(2017), “the study of inscription of the tomb of limohulu the Persian in the Yangzhou at Tang dynasty”, Wenbo, Vol No.6, 69-72.

Yao Jide (2008), Iranian Studies in China, Yinchuan, ning xia ren min chubanshe.

姚继德（2008），《中国伊朗学论文集》，银川：宁夏人民出版社。

陈达生（1983），《扬州伊斯兰教碑文新证》，刊于《海交史研究》第5期。

陈达生（1984），《泉州伊斯兰教石刻》，宁夏人民出版社，福建人民出版社。