پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,573 |
| تعداد مقالات | 71,037 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,515,158 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,776,312 |
اثر موسیقی و اجرای آن در زیبایی‌شناسی پدیدارشناختی رومن اینگاردن | ||
| مطالعات هنرهای زیبا | ||
| دوره 2، شماره 3، خرداد 1400، صفحه 8-20 اصل مقاله (261.79 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسنده | ||
| محمدامین خلیلیان* | ||
| دکتری فلسفه هنر و مدرس دانشگاه. | ||
| چکیده | ||
| این مقاله به بررسی و توصیف رویکرد پدیدارشناسانۀ اینگاردن در خصوص هستی اثر موسیقی و اجرای آن، می‌پردازد. اینگاردن معتقد است که اثر موسیقی، وضعیت وجودی خاصی دارد و همواره از اجرایش مجزا باقی می‌ماند. اینگاردن در زیبایی‌شناسی پدیدارشناختی خود و با طرح قصدی‌بودن ابژۀ موسیقی، نشان می‌دهد که آهنگسازی، تنها فرایند سازندۀ اثر نیست و اجرا و شنیدن نیز در این فرایند دست اندرکار هستند. براساس دیدگاه وی، اثر موسیقی کاملاً تعیّن‌یافته و خودآیین نیست و وجود آن، به کنش‌های قصدی خالق و مخاطب اثر بستگی دارد. نظریه‌های متعددی همچون نظریۀ ساده‌انگارانۀ اثر به مثابۀ اجرا، روانشناسی‌گرایی و اثبات‌گرایی منطقی، نسبت اثر و اجرای آن را مورد بررسی قرار می‌دهند. اما از منظر اینگاردن، در نهایت، این نظریه‌ها نسبت اثر و اجرای آن را به چیزی فرو می‌کاهند که نمی‌تواند گویای ماهیت وجودی اثر موسیقی باشد. در این مقاله با تکیه بر روش پدیدارشناختی اینگاردن، تمرکز خود را بر وجوه وجودی اثر موسیقی و نسبت اثر موسیقی با اجرای آن قرار می‌دهیم تا نشان دهیم از منظر اینگاردن، اثر موسیقی نه وجود صرفاً فیزیکی دارد و نه ایدئال؛ بلکه وضعیت وجودی اثر، موسیقی دگرآیین و کاملاً قصدی است. به بیان پدیدارشناسانه، از میان تجربه‌های خود ما از اجراهاست که اثر به ما داده می‌شود و این خود ما هستیم که به واسطۀ تجربه‌هایی که از اجراهای یک اثر موسیقی به دست می‌آوریم، هویت و هستی اثر را مشخص می‌کنیم. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اثر موسیقی؛ ابژه قصدی؛ اجرا؛ خودآیین؛ دگرآیین؛ ابژه فیزیکی؛ ابژه ایدئال | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| اثر موسیقی و اجرای آن در زیبایی‌شناسی پدیدارشناختی رومن اینگاردن | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammad amin Khalilian | ||
| دکتری فلسفه هنر و مدرس دانشگاه. | ||
| چکیده [English] | ||
| این مقاله به بررسی و توصیف رویکرد پدیدارشناسانۀ اینگاردن در خصوص هستی اثر موسیقی و اجرای آن، می‌پردازد. اینگاردن معتقد است که اثر موسیقی، وضعیت وجودی خاصی دارد و همواره از اجرایش مجزا باقی می‌ماند. اینگاردن در زیبایی‌شناسی پدیدارشناختی خود و با طرح قصدی‌بودن ابژۀ موسیقی، نشان می‌دهد که آهنگسازی، تنها فرایند سازندۀ اثر نیست و اجرا و شنیدن نیز در این فرایند دست اندرکار هستند. براساس دیدگاه وی، اثر موسیقی کاملاً تعیّن‌یافته و خودآیین نیست و وجود آن، به کنش‌های قصدی خالق و مخاطب اثر بستگی دارد. نظریه‌های متعددی همچون نظریۀ ساده‌انگارانۀ اثر به مثابۀ اجرا، روانشناسی‌گرایی و اثبات‌گرایی منطقی، نسبت اثر و اجرای آن را مورد بررسی قرار می‌دهند. اما از منظر اینگاردن، در نهایت، این نظریه‌ها نسبت اثر و اجرای آن را به چیزی فرو می‌کاهند که نمی‌تواند گویای ماهیت وجودی اثر موسیقی باشد. در این مقاله با تکیه بر روش پدیدارشناختی اینگاردن، تمرکز خود را بر وجوه وجودی اثر موسیقی و نسبت اثر موسیقی با اجرای آن قرار می‌دهیم تا نشان دهیم از منظر اینگاردن، اثر موسیقی نه وجود صرفاً فیزیکی دارد و نه ایدئال؛ بلکه وضعیت وجودی اثر، موسیقی دگرآیین و کاملاً قصدی است. به بیان پدیدارشناسانه، از میان تجربه‌های خود ما از اجراهاست که اثر به ما داده می‌شود و این خود ما هستیم که به واسطۀ تجربه‌هایی که از اجراهای یک اثر موسیقی به دست می‌آوریم، هویت و هستی اثر را مشخص می‌کنیم. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| اثر موسیقی, ابژه قصدی, اجرا, خودآیین, دگرآیین, ابژه فیزیکی, ابژه ایدئال | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 423 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 438 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب