امکان اخلاق‌سازی در فرایند استدلال قضایی

الف) فارسی

1. آزاد، علی‌رضا؛ واعظی، احمد؛ نقی‌زاده، حسن (1395). «نقد روش گرایی از منظر هرمنوتیک فلسفی گادامر»، مجلۀ جستارهای در فلسفه و کلام، ش 96، ص 30 - 9.
2. استیس، والتر ترنس (1381). فلسفۀ هگل، ترجمۀ حمید عنایت، ج 2، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
3. اسماعیلی، محسن (1390). دین و قانون: بررسی کارکرد و نقش دین در حوزۀ قانون و قانونگذاری، قم: دانشگاه امام صادق (ع).
4. الشریف، محمدمهدی (1397). منطق حقوق: پژوهشی در منطق حاکم بر تفسیر و استدلال حقوقی، تهران: شرکت سهامی انتشار.
5. بادینی، حسن (1385). «آیا حقوق دانش مستقلی است؟»، مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، ش 74، ص 46 - 1.
6. تروپه، میشل (1395). فلسفۀ حقوق، ترجمۀ مرتضی کلانتریان، تهران: آگه.
7. جعفری، عبدالله (1381). راز متن، تهران: آفتاب توسعه
8. جعفری‌تبار، حسن (1396الف). دیو در شیشه، فلسفۀ رویۀ قضایی، تهران: نگاه معاصر.
9. ------------ (1396ب). «چنان بخوان که تو دانی؛ در باب شش شیوۀ نقد حقوقی»، مجلۀ تحقیقات حقوقی، ش 79، ص37 - 74 .
10. ------------(1383). مبانی فلسفی تفسیر حقوقی، تهران: شرکت سهامی انتشار
11. خسروپناه، عبدالحسین (1390). کلام جدید با رویکرد اسلامی، قم،: نشر معارف.
12. دانش‌پژوه، مصطفی (1391). شناسۀ حقوق: دانش حقوق، قاعدۀ حقوقی و رابطۀ حقوق با عدالت، اخلاق و دین، تهران: جنگل.
13. دیلتای، ویلهلم (1394). دانش هرمینوتیک و مطالعۀ تاریخ، ترجمۀ منوچهر صانعی دره‌بیدی، تهران: ققنوس.
14. راسل، برتراند (1394). تاریخ فلسفۀ غرب، ترجمۀ نجف دریابندری، تهران: کتاب پرواز.
15. روبینشتاین، دیوید (1395). مارکس و ویتگنشتاین پراکسیس اجتماعی و تبیین اجتماعی، ترجمۀ شهناز مسمی‌پرست تهران: نشر نی.
16. ریپر، ژرژ (1395). نیروهای پدیدآورندۀ حقوق، ترجمۀ رضا شکوهی‌زاده، تهران: مجد.
17. ژان هیپولیت (1371). پدیدارشناسی روح برحسب نظر هگل، ترجمۀ کریم مجتهدی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
18. سوسور، فردیناندو (1392). دورۀ زبان‌شناسی عمومی، ترجمۀ کوروش صفوی، تهران: هرمس.
19. سینگر، پیتر (1393). هگل، ترجمۀ عزت‌الله فولادوند، چ چهارم، تهران: طرح نو.
20. شهابی، مهدی (1396). فلسفۀ حقوق؛ مبانی نظری تحول نظام حقوقی از حقوق سنتی تا حقوق مدرن، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
21. عنایت، حمید (1379). بنیاد فلسفۀ سیاسی در غرب (از هراکلیت تا هابز)، تهران: زمستان.
22. فرانکنا، ویلیام کی (1376). فلسفۀ اخلاق، ترجمۀ هادی صادقی، چ اول، قم: سپهر.
23. کاپلستون، فردریک (1380). تاریخ فلسفه، ج 1: یونان و رم، ترجمۀ سید جلال‌الدین مجتبوی، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی- سروش.
24. کاتوزیان، ناصر (1385). فلسفۀ حقوق، ج 2: منابع حقوق، تهران: شرکت سهامی انتشار.
25. ---------- (1390). فلسفۀ حقوق، ج 3: منطق حقوق، تهران: شرکت سهامی انتشار.
26. کوزنز هوی، دیوید (1371). حلقۀ انتقادی، ترجمۀ مراد فرهادپور، تهران: گیل.
27. کیوانفر، شهرام (1390). مبانی فلسفی تفسیر قانون، تهران: شرکت سهامی انتشار.
28. مشکی، مهدی (1388). درآمدی بر مبانی و فرایند شکل‌گیری مدرنیته، قم: انتشارات مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
29. مصباح، مجتبی؛ محمدی، عبدالله (1396). معرفت‌شناسی، قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی «ره».
30. مصباح، مجتبی (1392).بنیاد اخلاق، چ هشتم، قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
31. مطهری، مرتضی (1374). اسلام و مقتضیات زمان، چ پنجم، تهران: صدرا.
32. مک ناتن، دیوید (1383). درآمدی به فلسفۀ اخلاق، مترجم: میانداری، حسن، تهران: سمت.
33. هگل، (1393). عناصر فلسفۀ حق، ترجمۀ مهبد ایرانی‌طلب، تهران: قطره.
34. هگل، گ.و.ف (1354). خدایگان و بنده، ترجمۀ حمید عنایت، تهران: خوارزمی.

ب) خارجی

35. Atias, Christian (1999). philosophiedudroit, presses universitaired de france.

36. Merleu-Paunty, M,(1951). Sur la phénoménologie du langue, Problème actuels de la phénoménologie, Acte du colloque internationale de phénoménologie, Bruxelles.

37. Larousse (2003). Nouveau Larousse Encyclopédique, Paris, Larousse.

38. Ricœur, P. (1969). "La structure, le mot, l’événement", Le conflit des interprétations, Paris.

39. Terré, François (2007). "Un juge créateur de droit? Non merci!", Archives de philosophie du droit, tome 50, 2007, pp. 310-311.

40. Troper, Michel (2012) Que sais-je? La philosophie du droit, Paris, PUF.

41. Fuller, Lon l (1969). The morality of law, United states,Yale university.

42. Vissert-Hooft (1975). "La dynamique du droit comme problème philosophique", Sirey, Dalloz, pp. 225-234.