پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,240 |
| تعداد مقالات | 67,872 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,479,076 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 90,248,712 |
جستاری در برساخت ملی گرایی در جغرافیای سیاسی ایران مبتنی بر مفهوم حکومت مندی در عصر پهلوی اول | ||
| پژوهشهای جغرافیای انسانی | ||
| دوره 56، شماره 1، فروردین 1403، صفحه 151-165 اصل مقاله (1.29 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2023.320909.1008274 | ||
| نویسنده | ||
| احسان لشگری تفرشی* | ||
| گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یزد، یزد، ایران. | ||
| چکیده | ||
| مفهوم حکومت مندی که نخستین بار توسط میشل فوکو در سال 1978 مطرح گردید؛ مشتمل بر مطالۀ تکنیک ها، فرایندها و رویکردهایی است که در چارچوب آن حکومت ها کلیه ابعاد زیست شهروندان را کنترل می نمایند. در چارچوب این رویکرد شناختی؛ این گفتمان اجتماعی - سیاسی است که در مقطع مشخص از تاریخ بُعد سیاسی فضا را خلق می نماید. در این راستا یکی از قلمروهای موضوعی مهم در چارچوب مفهوم حکومت مندی؛ شناخت چگونگی ساخت مولفه های ناسیونالیسم متأثر از نقش آفرینی گفتمان های حاکمیت می باشد. در این دیدگاه هویت ملی صرفاً جنبۀ طبیعی ندارد بلکه امری برساخته می باشد که در گذر زمان توسط قدرت سیاسی به صورت خاطرۀ جمعی تثبیت گردیده و احتمال بازساخت در آینده را نیز دارد. در این مقاله کوشش گردیده با اتکا به روش تفسیری و با استفاده از مضمون نظری حکومت مندی گفتمانی؛ چگونگی صورتبندی مفهوم ناسیونالیسم در عصر پهلوی اول و پیامد آن در جغرافیای سیاسی ایران واکاوی گردد. یافته های تحقیق بیان گر آن است که ساخت هویت ملی در عصر پهلوی اول بر مبنای گفتمان سراسربینی ناسیونالیسم باستان گرای ایرانی در جهت همبستگی اقوام و طبقات اجتماعی ساماندهی گردید. ضمن اینکه بخشی از مفصل بندی ملی گرایی بر اساس پیوند دهی و رابطۀ برساخته در مقابل «دیگری» با ارجاع به مؤلفه های تخاصم ژئوپلیتیک پی ریزی شد. در این انگاره رهبری فره ایزدی تنها عاملی بود که می توانست اقدام به برقراری عدالت فضایی میان اقوام و طبقات مختلف اجتماعی نموده و با انطباق فضایی ملت و سرزمین قادر باشد ساخت جغرافیای سیاسی ایران را تثبیت نماید. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ناسیونالیسم"؛ حکومت مندی"؛ جغرافیای سیاسی"؛ ایران باستان"؛ "؛ پهلوی اول" | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Nationalism Construction in Iran's Political Geography Based on Governmentality Concept in the First Pahlavi Era | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ehsan Lashgari | ||
| Department of Geography, Faculty of Humanities, Yazd University, Yazd, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Extended Abstract Introduction The concept of governmentality was first proposed by Michel Foucault in 1978; it involves studying techniques, processes, and approaches in which governments control all aspects of citizens' lives. In the context of this cognitive approach, socio-political discourse creates the political dimension of space at a certain point in history. In this regard, one of the important themes in the concept of governmentality framework is understanding how governance discourses' role constructs the nationalism components. In other words, nationalism can be reconstructed at any point in time by historical political discourses. In fact, national identity construction is a discourse process product; more precisely, it is part of discourse conflicts. Thus, national identity is not merely a natural aspect but an artificial phenomenon created over time by political power. So, it is established as a collective memory and has the potential for disintegrating. Thus, in defining Iranian identity, different governments, according to their attitudes, have highlighted and emphasized one or more elements of Iranian identity. This study seeks to represent the elements of nationalism discourse in the political sovereignty functioning for the construction of the political geography of Iran in the first Pahlavi era. Methodology This article has attempted to rely on interpretive methods and use the theoretical theme of discourse governmentality to explain how to build a national identity in the first Pahlavi era and its consequences in the political geography of Iran. In this regard, in the first stage, the concept of nationalism was defined in the framework of Foucault's view based on theoretical documents. Results and discussion Discourse analysis of national identity construction indicates that national identity construction in the first Pahlavi era was organized based on the ancient Iranian nationalism discourse for the solidarity of ethnic groups and social classes. In other words, this discourse highlighted ancient Iran's history of seeking to arouse patriotic motives in different tribes and ethnicities. In this regard, promoting historical buildings, naming many places and public symbols based on the names of ancient Iran, allocating financial resources to discover ancient monuments, establishing institutions such as historical museums, and inserting symbols of Zoroastrianism and the ancient kingdoms of Iran in the buildings of this period by the government paved the way for the further development of Iranian identity in the light of the ancient monarchy. At the same time, part of nationalism articulation was based on the relationship made against "other" concerning geopolitical conflict components. From the middle of the eighteenth century and during the nineteenth century, with the emergence of British and Russian colonial rivalries in Southwest Asia and its destructive effect on the independence and territorial integrity of Iran, the creation of national solidarity discourses in Iran was based on the conflict with these hostile empires. Thus, in the first Pahlavi period, the discourse of becoming an undisputed military power became one of the cohesive tools of national identity. In fact, this reading of nationalism differs from its conceptual context in the Western tradition and is linked to independence and anti-colonialism as a ruling discourse. Hence, suspicion of colonial powers in the first Pahlavi era was used to form a large army to counter foreign conspiracies and build national solidarity. This discourse for building national identity was often used, reading ancient Iran's historical myths, texts, and inscriptions to confirm the righteous king's characteristics. Iran's inhabitants have been heterogeneous groups of different racial, linguistic, and religious ethnicities. Especially with the emergence of nationalism and nation-state thought after the first Pahlavi, the issue of coexistence and how to manage ethnic diversity politically became important. Political thought in Iran historically has used the concept of a charismatic king to solve this problem. In this view, the basis of the monarchy's legitimacy is the king's spiritual relationship with God and the only factor that can shape spatial justice. From another point of view, charismatic leadership was the only factor that could establish spatial justice between different ethnic groups and social classes. The first Pahlavi tried to use this discourse to create a spatial adaptation of the nation and territory and to stabilize the construction of Iran's political geography. In the Pahlavi era, nationalism was defined primarily as centered around the charismatic leadership of the Shah. In other words, the exclusive function of the charismatic leader was introduced as one of the essential factors of national solidarity in this period. This issue was reflected in Shah's preference for the homeland in the slogan "God, King, Homeland." This notion gave such legitimacy to political power that introduced it as the only factor in creating national solidarity, and any political competition with him was considered illegitimate. Conclusion Before the modern government, in the political view of landowners and tribal leaders of Iran, there was not much familiarity with a human structure called the nation. Also, in this period, due to a lack of political parties and civil institutions independent from the ruling monarchy, the government found an increasing place to construct a national identity. In this regard, the narrative of ancient Iran became the discourse of the government to build the national identity. Furthermore, in this discourse, part of the need for social solidarity is met by explaining the unique role of charismatic political leaders. This discourse justifies the charismatic king's authoritarianism to provide political legitimacy for building national identity in Iran's political geography. In this regard, in the first Pahlavi era, measures were taken to achieve this goal, such as the disarmament of nomads, promotion of national education, compulsory military service, and uniformed clothing. In the first Pahlavi discourse, hereditary monarchy, the idea of divine selection of kings, and the protection of borders and alienation from geopolitical enemies became the basis of Iranian identity. Funding There is no funding support. Authors’ Contribution Authors contributed equally to the conceptualization and writing of the article. All of the authors approved thecontent of the manuscript and agreed on all aspects of the work declaration of competing interest none. Conflict of Interest Authors declared no conflict of interest. Acknowledgments We are grateful to all the scientific consultants of this paper. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Nationalism", Governmentality", Political Geography", Ancient Iran", ", First Pahlavi" | ||
| مراجع | ||
|
آبراهامیان، یرواند. (1377). ایران بین دو انقلاب. ترجمه احمد گل محمدی و محمدابراهیم فتاحی، تهران: نشر نی. آل غفور، محمدتقی. (1380). خاستگاه فرهنگ سیاسی ایران معاصر. فصلنامه علوم سیاسی، 4(16)، 35- 60. احمدی، سیروس. (1394). الگویابی شخصیت سیاسی فضاهای حائل؛ نمونه موردی: ایران. مجموعه مقالات نظریات پژوهش محور در جغرافیای سیاسی، به کوشش ریباز قربانی نژاد و سیروس احمدی، تهران: انتشارت قطب جغرافیای سیاسی دانشگاه تربیت مدرس. افضلی، رسول؛ بدیعی، مرجان و ذکی، یاشار و کیانی، وحید. (1393). قلمروسازی گفتمانی و ژئوپلیتیک. فصلنامه سیاست جهانی، 3(4)، 93 – 121. افضلی، رسول؛ یاری شگفتی، اسلام و قالیباف، محمدباقر. (1392). ملی/محلی گرایی بوم‌شناختی. فصلنامه برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 3(10)، 1- 14. افضلی، رسول. (1388). دو نظام سیاسی - جغرافیایی در ایران. تهران: انتشارات دانشگاه تهران. افضلی، رسول. (1387). جغرافیای فرهنگی دولت سرزمینی در ایران. فصلنامه پژوهشهای جغرافیای انسانی، 41(4)، 35- 52. اسمیت، آنتونی. (1383). ملی‌گرایی. ترجمه مصطفی یونسی و علی مرشدی زاد، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی. اشمیت، کارل. (1392). مفهوم امر سیاسی. ترجمه سهیل صفاری، تهران: نشر نگاه معاصر. بشیریه، حسین. (1383). موانع توسعه سیاسی در ایران. تهران: گام نو. پارکر، جان. (1386). ساخت یابی. ترجمه حسین قاضیان، تهران: نشر نی. حاجیانی، ابراهیم. (1380). الگوی سیاست قومی در ایران. فصلنامه مطالعات راهبردی، 4(1 و 2)، 119- 138. حافظ نیا، محمدرضا. (1381). جغرافیای سیاسی ایران. تهران: سمت. جهانبگلو، رامین. (1374). مدرنیته، دمکراسی و روشنفکران. چاپ سوم، تهران: نشر مرکز. رضایی راد، محمد. (1379). مبانی اندیشه سیاسی در خرد مزدایی، تهران: انتشارات طرح نو. زیباکلام، صادق. (1383). تحولات سیاسی و اجتماعی ایران 1320- 1322. تهران: انتشارات سمت. طباطبایی، سید جواد. (1383). جدال قدیم و جدید از نوزایش تا انقلاب فرانسه: تاریخ اندیشه سیاسی جدید در اروپا. تهران: نشر ثالث. فاضلی، نعمت اله. (1398). ابعاد سیاسی فرهنگ در ایران. تهران: انتشارات سبزان. قزلسفلی، محمدتقی و معاش ثانی، صبا و مقری، حمید. (1391). فرمانروایی به‌مثابه عدالت؛ تأملی در اندیشه سیاسی خواجه نظام‌الدین. فصلنامه مطالعات سیاسی، 5(17)، 1- 30. فوکو، میشل. (1396). تولد زیست سیاست (درس گفتارهای کلزدوفرانس). ترجمه رضا نجف زاده، تهران: نشر نی. فوکو، میشل. (1378). مراقبت، تنبیه و تولد نوزادان. ترجمه افشین جهان‌دیده و نیکو سرخوش، تهران: نشر نی. فولر، گراهام. (1387). قبله عالم؛ ژئوپلیتیک ایران. ترجمه عباس مخبر، تهران: انتشارات مرکز. کاتم، ریچارد. (1378). ناسیونالیسم در ایران. ترجمه احمد تدین، تهران: انتشارات کویر. کاتوزیان، همایون. (1384). دولت و جامعه در ایران؛ ان‍ق‍راض ق‍اج‍ار و است‍ق‍رار پهلوی. تهران: نشر مرکز. کدی، نیکی. (1390). ریشه‌های انقلاب ایران. ترجمه عبدالرحیم گواهی، تهران: نشر علم. گیدنز، آنتونی. (1379). جامعه‌شناسی. ترجمه منوچهر صبوری، تهران: نشر نی. لنکستر، لین. (1370). خداوندان اندیشه سیاسی. ترجمه علی رامین، جلد سوم، تهران: انتشارات امیرکبیر. مجتهدزاده، پیروز. (1392). پیدایش هویت ایرانی و تطور مفهوم کشور State در ایران. فصلنامه پژوهشهای جغرافیای انسانی، 45(2)، 121- 138. Doi.10.22059/jhgr.2013.30427 موفه، شانتال. (1391). درباره امر سیاسی. ترجمه مسعود انصاری، تهران: انتشارات رخداد نو. مویر، ریچارد. (1379). درآمدی نو بر جغرافیای سیاسی. ترجمه دره میرحیدر و یحیی صفوی، تهران: انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح. میلز، سی رایت. (1382). مارکسیست‌ها. ترجمه خشایار دیهیمی، تهران: انتشارات لوح فکر؛ چاپ اول. نظری، علی‌اشرف. (1386). ناسیونالیسم و هویت ایرانی؛ مطالعه موردی پهلوی اول. فصلنامه پژوهش حقوق و سیاست، 9(22)، 141-172. نقیب زاده، احمد و ایزدی، امیرمحمد. (1395). مقایسه مشروعیت در دولت‌های هخامنشی و ساسانی. فصلنامه سیاست، 46(3)، 797- 815. Doi.10.22059/jpq.2016.59184
References Abdi, K. (2001). Politics and the development of Archaeology in Iran. American Journal of Archaeology, 105(1), 51- 57. doi.org/10.2307/507326 Abrahamian, E. (1998). Iran between two revolutions. Translated by Ahmad Gol Mohammadi & Ibrahim Fatahi, Tehran: Nye publisher. [In Persian]. Aleghafour, M. T. (2001). The origins of contemporary Iranian political culture. Journal of Political Science, 4(16), 35- 60. [In Persian]. Ahmadi, S. (2015). Modeling the political personality of buffer spaces; Case Study: Iran. Terhan: excellency research of political geography press. [In Persian]. Afzali, R., Badei, M., Zaki, Y., & Keyani, V. (2014). Discourse Territoriality and Geopolitics. journal of World Politics, 3(4), 93-121. [In Persian]. Afzali, R., Yari Shegefti, I., & Ghalibaf, M.B. (2013). Ecological nationalism / localism. Journal of Regional Planning, 3(10), 1-14. [In Persian]. Afzali, R. (2009). Modern state in Iran. Tehran: Tehran Uni Press. Afzali, R. (2008). Cultural Geography of Territorial State in Iran. Human Geography Research Quarterly, 41(4), 35- 52. [In Persian]. Bashereh, H. (1995). Obstacles to political development in Iran. Tehran: Tarhe- nou publisher. [In persian]. Braden, K., & Shelly, F. (2000). Engaging Geopolitics. New York: Prentice Hall. Cottam, R. (1999). Nationalism in Iran. Translated by Ahmad Tadayoun. Tehran: Kavir Publisher. [In Persian]. Ertman, T.) 2005 ). State formation and state building in Europe. Ed, Thomas Janoski. The Hand book of political Sociology. Cambridge: Cambridge uni press. Fazeli, N. (2020). Politics of culture in Iran: Anthropology, politics and society in the twentieth century. Tehran: Sabzan. [In Persian]. Foucault, M. (2013). The birth of bio politics: lectures at the Collège de France, 1978-79. Translated by Reza Najafzadeh. Tehran: Nye Publisher. [In Persian]. Foucault, M. (2004). Se´curite´, territoire, population: Cours au Colle`ge de France (1977e1978). edited by Michel Senellart, Paris: Seuil/Gallimard. (Pages 13e23 translated by Graham Burchell in this issue of Political Geography as ‘‘Spaces of security: the example of the town. Lecture of 11th January 1978’’. Foucault, M. (1999). Discipline and Punish: The Birth of prison. Translated by Nekou Sarkhoush and Afshin Jahandedeh. Tehran: Nye publisher. [In Persian]. Fuller, G. (2008). The center of the universe: the geopolitics of Iran. Translated by Abbas Mokhber. Tehran: Markaz publisher. [in Persian]. Gellner, E. (1983). Nations and Nationalism. Oxford: Blackwell. Ghezelsofla, M. T., Maash Sanei, S., & Moghari, H. (2012). Sovereignty as justice; Reflections on the political thought of Khajeh Nizam al-Mulk. Journal of Political Studies, 5(17), 1-30. [In Persian]. Giddens, A. (2000). Sociology. Translated by Manouchehre Saboori. Tehran: Nye Publisher. [In Persian]. Hajiyani, I. (2001). Ethnic policy pattern in Iran. Journal of Strategic studies, 4(1,2), 119 -138. [In Persian]. Hafeznia, M.A. (2002). Political Geography of Iran. Tehran: Samt Publisher. [In Persian]. Jahanbagloo, R. (1995). Modernity, Democracy and Intellectuals. Tehran: Markaz publisher. [In Persian]. .Katouzian, H. (2005). State and society in Iran: The eclipse of the Qajars and the emergence of the Pahlavis. Tehran: Markaz Publisher. [In Persian]. Keddie, N. (2011). Roots of revolution: an interpretive history of modern Iran. Translated by Abdourahim Govahi. Tehran: Elm Publisher. [In Persian]. Lancaster, L. (1991). Master of political thought. Volume(III). Translated by Ali Ramin. Tehran: AmirKabir Publisher. [In Persian]. Mills, C. (2000). The Marxists. Translateg by Khashayar Deyheimi. Tehran: Louhe Fekr, [In Persian]. Mojtahedzadeh, P. (2013). Emergence of Iranian Identity and Evolution of the Concept of State in Iran. Human Geography Research Quarterly, 45(2), 121- 138. doi.10.22059/jhgr.2013.30427 [In Persian]. Mouffe, C. (2012). On the political. Translated by Masoud Ansari. Tehran: Roukhdadnou, [In Persian]. Muir, R. (2000). Political Geography: A new introduction. Translated by Dorreh Mirhydar & Yahya Safavi. Tehran: Geographical Organization of Armed Forces Publication. [In Persian]. Naghibzadeh, A., & Izadi, A.M. (2016). Comparison of legitimacy in Achaemenid and Sassanid states. Journal of Politics, 46(3), 797- 815. doi.10.22059/jpq.2016.59184 [In Persian]. Nazari, A. (2007). Nationalism and Iranian identity; Case study of the first Pahlavi. Journal of Law and Policy Research, 9(22), 141-172. [In Persian]. Parker, J. (2007). Structuration. Translated by Hossein Ghazeyan, Tehran: Nye publisher. [In Persian]. Schmitt, C. (2013). The concept of the political. Translated by Soheil Safari. Tehran: Negahe Moaser publisher. [In Persian]. Seth, S. (1995). Nationalism and Modernism. in Camilleri, J.A, Jarvis, P, Polani, A.S(ed). The state intransition reimagining space. London: Lynne Rienner Publisher. Smith, A. (2004). Nationalism. Translated by Mostafa Younesi & Ali Morshedizad. Tehran: Tehran uni press. [In Persian]. Rezaee Rad, M. (2000). The foundations of political thought in the Mazdaic wisdom. Tehran: Tarhe nou publisher. [In Persian]. Tabatabaei, J. (2004). Old and new controversy from the Renaissance to the French Revolution: History of New Political Thought in Europe. Tehran: Sales Publisher. [In Persian]. Wendt, A. (1992). Anarchy is what states make of it: the social construction of power politics. International organization, 46(2), 391- 425. Zebakalam, S. (2004). The socio - political history of Iran, 1320- 1322. Tehran: Samt. [In Persian]. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 190 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 85 |
||