استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان؛ رفسنجان، ایران
چکیده
در معناشناسی «لِسَانَ صِدْقٍ» در قرآن کریم، با هدف حل برخی مشکلات پیرامون تفسیرِ این ترکیب قرآنی بافتارِ دو آیۀ مربوط به آن مورد بررسی قرار گرفته است. این ترکیب قرآنی در دعای حضرت ابراهیم علیه السلام با دو قیدِ تکمیلیِ «لِی» و «فِی الآخِرین» همراه شده است: مفسران با هدف سازش دادن بین این دو قید، واژۀ «لِسَانَ» را به معانی مجازیِ «ستایش»، «یادکرد» و حتی در موردی آنرا به معنای «شهرت» دانستهاند، اما این معانی شاهد یا قرینهای از قرآن کریم ندارند. حرف «فِی» در قیدِ تکمیلیِ «فِی الآخِرین» به معنایِ «حَولَ (درباره)» است و معناشناسی ترکیبِ «لِسَانَ صِدْقٍ» نشان میدهد که واژه «لِسَانَ» در آن میتواند به معنایِ «کلام» یا «زبان» باشد؛ در احتمال نخست این ترکیب به کلامی که حاملِ وعده های پیامبرگونه و صادق دربارۀ پسینیان است، ارتباط پیدا میکند و در احتمال دوم بر زبانی که بیان کنندۀ وعده های پیامبرگونه و صادق دربارۀ پسینیان است، دلالت دارد.
Assistant Professor, Department of Qur’an and Hadith Sciences, Vali-e-Asr University, Rafsanjan, Iran.
چکیده [English]
In the semantics of “Lisāna Sidq” in the Holy Qur’an, with the aim of solving some problems surrounding the interpretation of this Qur’anic term, the context of the two verses related to it has been studied here. This Qur’anic term in the prayer of Prophet Abraham (AS) is accompanied by two complementary adverbs: “Lī” and “Fī Al-Akhirīn”; To reconcile between these two adverbs, commentators use the word “Lisān” as figurative meanings of “praise”, “remembrance” and in one case, they have considered “fame”, but these meanings do not have evidence in the holy Qur’an. The letter “Fī” in the complementary adverb “Fī Al-Akhirīn” means “Hawl (about)” and the semantics of the term “Lisāna Sidq” shows that the word “Lisān” may mean “speech” or “tongue”: according the former, this term is related to the statements that carries prophetic and truthful promises about “Al-Akhirīn”, and according to the latter, it refers to the tongue that expresses prophetic and truthful promises about “Al-Akhirīn”.
کلیدواژهها [English]
Truth, Lisāna Sidq, Semantics of Truth, Promise
مراجع
منابع
قرآن کریم.
آرلاتو، آنتونی، درآمدی بر زبان شناسی تاریخی، ترجمه: یحیی مدرسی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 1981م.
آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1415ق.
ابن بابویه، محمد بن علی، الفقیه من لایحضره الفقیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیه، 1413ق.
ابن سیده، علی بن اسماعیل، المحکم و المحیط الأعظم، بیروت، دار الکتب العلمیۀ، 1421ق.
ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، بیروت، موسسه التاریخ، بیتا.
ابن عجیبه، احمد بن محمد، البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید، قاهره، 1419ق.
ابن فارس، احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، 1404ق.
ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1419ق.
ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، دار صادر، 1414ق.