سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات162
تعداد شماره‌ها6,693
تعداد مقالات72,239
تعداد مشاهده مقاله129,232,128
تعداد دریافت فایل اصل مقاله102,066,336
زمانی, سید قاسم, آجلی لاهیجی, مهشید. (1404). نقش توسعۀ پایدار در ارتقای مشروعیت دموکراتیک در حقوق بین‌الملل. , 55(1), 103-124. doi: 10.22059/jplsq.2020.297477.2322
سید قاسم زمانی; مهشید آجلی لاهیجی. "نقش توسعۀ پایدار در ارتقای مشروعیت دموکراتیک در حقوق بین‌الملل". , 55, 1, 1404, 103-124. doi: 10.22059/jplsq.2020.297477.2322
زمانی, سید قاسم, آجلی لاهیجی, مهشید. (1404). 'نقش توسعۀ پایدار در ارتقای مشروعیت دموکراتیک در حقوق بین‌الملل', , 55(1), pp. 103-124. doi: 10.22059/jplsq.2020.297477.2322
زمانی, سید قاسم, آجلی لاهیجی, مهشید. نقش توسعۀ پایدار در ارتقای مشروعیت دموکراتیک در حقوق بین‌الملل. , 1404; 55(1): 103-124. doi: 10.22059/jplsq.2020.297477.2322

نقش توسعۀ پایدار در ارتقای مشروعیت دموکراتیک در حقوق بین‌الملل

فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران
دوره 55، شماره 1 - شماره پیاپی 41، فروردین 1404، صفحه 103-124    اصل مقاله (642.33 K)
نوع مقاله: علمی-پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jplsq.2020.297477.2322
نویسندگان
سید قاسم زمانی* 1؛ مهشید آجلی لاهیجی2
1استاد دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
2دانشجوی دوره دکتری حقوق بین‌الملل دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
حقوق بین‌الملل موجود، از حیث مشروعیت با مشکلاتی روبه‌روست که این مسئله به‌دلیل عضویت دولت‌های غیردموکراتیک در جامعۀ جهانی نه‌تنها رفع نشده است، بلکه همواره تشدید می‌شود. توسعۀ پایدار از مفاهیم نسبتاً نوین حقوق بین‌الملل است که التزام به آن می‌تواند به طرق گوناگون از جمله به‌واسطة ارتقای وضعیت دموکراسی در نظام حقوق بین‌الملل، برای آن مشروعیت بیافریند. این مقاله بر مبنای روش توصیفی - تحلیلی، با واکاوی سه گزاره و شناسایی ارتباط میان آنها، چگونگی ارتقای سطح دموکراسی و در نتیجه مشروعیت را ذیل تعهد به توسعۀ پایدار روشن می‌کند: اول اینکه دموکراسی به معنی حکمرانی بر اساس آرای مردم است؛ دوم اینکه مشروعیت به معنی برخورداری از مقبولیت نزد مردمان است و سوم اینکه توسعۀ پایدار، دموکراسی را به‌عنوان مقدمه و نیز نتیجة خود معرفی می‌کند. نظام حقوق بین‌الملل برای وضع و اجرای قواعد و پایداری، نیازمند مشروعیت است و مفهوم توسعۀ پایدار با تأکید بر توانمندسازی افراد انسانی و لزوم مشارکت همگانی در درون کشورها و نیز در عرصۀ بین‌المللی، این مشروعیت را تأمین خواهد کرد. 
کلیدواژه‌ها
افراد انسانی؛ توسعۀ پایدار؛ حقوق ‏بین‌الملل؛ دموکراسی؛ مشروعیت.‏
عنوان مقاله [English]
individuals, sustainable ‎development, international ‎law, democracy, ‎legitimacy.‎
نویسندگان [English]
Sayyed Ghasem Zamani1؛ Mahshid Ajeli lahiji2
1Professor, Faculty of Law and Political Science, Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran‎
2Ph.D. Student in International Law, Faculty of Law and Political Science, Allameh Tabataba’i ‎University, Tehran, Iran‎
چکیده [English]
Existing international law faces legitimacy issues, a problem that has not only persisted due to the membership of non-democratic states in the global community but has also been exacerbated. Sustainable development is a relatively new concept in international law, and commitment to it can create legitimacy in various ways, including through the enhancement of democracy in the international legal system. This paper, based on a descriptive-analytical method, explores three propositions and identifies the relationship between them to clarify how the level of democracy and, consequently, legitimacy can be elevated under the commitment to sustainable development: First, democracy means governance based on the will of the people; second, legitimacy means having acceptance among the populace; and third, sustainable development introduces democracy as both a prerequisite and a result of its own. The international legal system requires legitimacy for the establishment and enforcement of rules and sustainability, and the concept of sustainable development, emphasizing the empowerment of individuals and the necessity of public participation both within countries and in the international arena, will provide this legitimacy.
کلیدواژه‌ها [English]
individuals, sustainable ‎development, international ‎law, democracy, ‎legitimacy.‎
مراجع
  1. فارسی
الف) کتاب‌ها

  1. فلسفی، هدایت‌الله (1390). صلح جاویدان و حکومت قانون: دیالکتیک همانندی و تفاوت، تهران: فرهنگ نشر نو.
  2. قاضی، سید ابوالفضل (1388). بایسته‌های حقوق اساسی، تهران: میزان.
 

ب) مقالات

  1. اسلامی، رضا و بشکار دانا، کتایون (1392). حق بر دموکراسی در حقوق بین‌الملل معاصر. مجلۀ حقوقی بین‌المللی، 47، 46 ـ 71.
  2. داعی، علی (1393). جایگاه فرد در حقوق بین‌الملل. مجموعه مقالات جامعۀ بین‌المللی و حقوق بین‌الملل در قرن 21 (به اهتمام سید قاسم زمانی)، تهران: مؤسسۀ مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش.
  3. دانلی، جک (1386). دموکراسی، توسعه و حقوق بشر. ترجمۀ نورمحمد نوروزی و سیروس فیضی، راهبرد، 44، 227 ـ 250.
  4. رضایی، زهرا (1386). «نقش سازمان‌های غیردولتی در توسعۀ اجتماعی. پژوهشنامه، 14، 125 ـ 152.
  5. رمضانی قوام‌آبادی، محمدحسین (1389). بررسی محتوای اصل مشارکت در حقوق بین‌الملل محیط زیست. فصلنامۀ پژوهش حقوق عمومی، 12(29)، 115 – 160.
  6. قاری سیدفاطمی، سید محمد (1393). مقدمه بر: بوکنن، آلن، «مشروعیت حقوق بین‌الملل». ترجمۀ مریم حاجی‌عرب، مجموعه مقالات جامعۀ‌ی بین‌المللی و حقوق بین‌الملل در قرن 21 (به اهتمام سید قاسم زمانی)، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش.
  7. نوروزی، فیض‌الله و بختیاری، مهناز (1388). مشارکت اجتماعی و عوامل اجتماعی مؤثر بر آن. راهبرد، 53، 249 ـ 269.
 

  1. انگلیسی
  2. A) Books
  3. Alvarez, José E. (2005). International Organizations as Law-makers. New York, Oxford University Press.
  4. Besson, S., & Tasioulas, J. (2010). The Philosophy of International Law. New York, Oxford University Press.
  5. Boyle, Alan and Christine Chinkin (2007). The Making of International Law. New York, Oxford University Press.
  6. Franck, T. (1990). The Power of Legitimacy among Nations. New York: Oxford University Press.
  7. Trindade, A.A. C. (2010). International Law for Humankind; Towards a New Jus Gentium. the hague, Martinus Nijhoff Publishers.
 

  1. B) Articles
  2. Anderson, K. (2011). Accountability as Legitimacy: Global Governance, Global Civil Society and the United Nations. Brooklyn Journal of International Law, 36, 841-890.
  3. Bekhoven, J. v. (2016). Public Participation as a General Principle in International Environmental Law: Its Current Status and Real Impact. National Taiwan University Law Review, 11(2), 219-271.
  4. Franck, T. (1988). Legitimacy in the International System. American Society of International Law, 82, 705-759.
  5. Franck, T. (2006). The Power of Legitimacy and the Legitimacy of Power: International Law in an Age of Power Disequilibrium. The American Journal of International Law, 100(1), 88-106
  6. Gratius, S. (2010). Assessing Democracy Assistance: Venezuela.FRIDE, 1-16.
  7. Hurd, I. (1999). Legitimacy and Authority in International Politics. Int. Org., 53, 379-408.
  8. Ishkanian, A. (2007). Democracy promotion and civil society. In: Global Civil Society 2007/8; Communicative Power and Democracy, Albrow, Martin, et al (eds.), SAGE publications, 58-58.
  9. Joseph, A. (2017). Management of Education for Deepening Democracy in India. International Journal on Arts, Management and Humanities, 6(2), 129-132
  10. Kiss, A. (2016). The Legitimacy of the International Court of Justice: The World of International Judges with special reference to Latin America. Revista Politica Hoje, 25(2), 55-76.
  11. Kumm, M. (2004). The Legitimacy of International Law: A Constitutionalist Framework of Analysis. The European Journal of International Law, 15(5), 907–931.
  12. Kuyper, J. (2014). Global democratization and international regime complexity”, European Journal of International Relations, 20(3), 620–646.
  13. Martens, K. (2003). Examining the (Non-)Status of NGOs in International Law. Indiana Journal of Global Legal Studies, 10, 1-24.
  14. Meadowcroft, J. (2004). Participation and sustainable development: modes of citizen, community, and organizational involvement. in: W. Lafferty (ed), Governance for Sustainable Development: The Challenge of Adapting Form to Function, Edward Elgar, pp.162-190.
  15. Mendes, J. (2014). Rule of law and participation: A normative analysis of internationalized rulemaking as composite procedures. International Journal of Constitutional Law, 12, 370-401.
  16. Mensah, J. (2019). Sustainable development: Meaning, history, principles, pillars, and implications for human action: Literature review. Cogent Social Sciences, 5(1), 1-21
  17. Meyer, L. & Sanklecha, p. (2009). Introduction: Legitimacy, justice and public international law; Three perspectives on the debate. in: Lukas H. Meyer (ed.), Legitimacy, justice and public international law, Cambridge, Cambridge University Press, 1-28.
  18. Reisman, W.M. (2005). The Democratization of Contemporary Law-Making Processes and the Differentiation of their Application. in: Rüdiger Wolfrum and Volker Röben (eds.), Developments of International Law in Treaty Making, Springer, pp. 15-30.
  19. Robert A. D. (1999). Can International Organizations Be Democratic? A Skeptic’s View. in: Ian Shapiro and Casiano Hacker-Cordón, (eds.), Democracy ’s Edges, Cambridge, Cambridge University Press, pp. 19-36
  20. Sellers, M. (2010). The Legitimacy of International Law. The Journal of Jurisprudence. An Online article available at: https://juris.jotwell.com/the-legitimacy-of-international-law/ (last visit: 05/02/2020)
  21. Scholz, I. (2020). Reflecting on the Right to Development from the Perspective of Global Environmental Change and the 2030 Agenda for Sustainable Development. In: Kaltenborn M., Krajewski M., Kuhn H. (eds), Sustainable Development Goals and Human Rights, Interdisciplinary Studies in Human Rights, Springer,  5, 191-206
  22. Stein E. (2001). nternational Integration and Democracy: No Love at First Sight. Am. J. Int'l L., 95, 489-534.
  23. Woodhouse, M. (2003). Is Public Participation a Rule of the Law of International Watercourses. Natural Resources Journal, 43, 137-183
 

  1. C) International Documents
  2. United Nations Conference on Environment and Development: agenda 21, 1992
  3. United Nations Conference on Sustainable Development, A/CONF.216/16, Rio de Janeiro, Brazil, 20 - 22 June 2012
  4. United Nations Department of Economic and Social Affairs, World Youth Report, 2003
  5. United Nations General Assembly, United Nations Millennium Declaration, A/RES/55/2, 2000
  6. United Nations, Democracy and Development, International IDEA, UN Development Programme, and UN Department of Political Affairs, 2013
  7. United Nations, The Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, 9 December 1948
  8. United Nations, Transforming Our World: The 2030 Agenda for Sustainable Development, A/RES/70/1, 2015
  9. World Commission on Environment and Development (WCED), Our Common Future, 1987
  10. World Summit on Sustainable Development, Johannesburg Declaration on Sustainable Development, 2002
  11. World Summit for Social Development: Copenhagen Programme of Action, 1995
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 422
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 292





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب