پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 162 |
| تعداد شماره‌ها | 6,578 |
| تعداد مقالات | 71,072 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,686,407 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,915,210 |
فرم و نشانه: مجاورت و برهمنهش واحدهای نشانه‌شناسانه زمانی در قطعه کادو اثر فرانکو دُناتُنی * | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی | ||
| مقاله 2، دوره 28، شماره 2، تیر 1402، صفحه 15-26 اصل مقاله (1.34 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfadram.2023.362392.615779 | ||
| نویسندگان | ||
| محمدرضا رجبی1؛ امین هنرمند* 2 | ||
| 1کارشناس ارشد آهنگسازی، گروه موسیقی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
| 2دانشیار گروه موسیقی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
| چکیده | ||
| هدف این مقاله بررسی شالوده فرم موسیقایی از منظر حرکت و نیرو و تحلیل فرمال قطعه کادو، اثر فرانکو دناتنی با نوعی روش نشانه‌شناسانه است. ابتدا ماهیت نشانه موسیقایی مورد واکاوی قرار گرفته و مفهوم تداعی حرکت و نیرو (سینتیک) در موسیقی به عنوان نوعی نشانه در مثلث نشانه‌گان چارلز سَندرز پیرس بررسی می‌شود. مطابق روش نشانه‌شناسی پیرس، عناصری در موسیقی که تداعی حرکت و نیرو می‌کنند می‌توانند به نوعی معنادار تلقی شوند. در ادامه، ۱۹ واحد زمانیِ نمایه‌ای (تی–اس-یو) که توسط دلالند و همکارانش تدوین شده است، مبنای تحلیل فرمِ قطعه کادو قرار گرفته که آن را تحلیل سینتیکی نامیده‌ایم. این مقاله نشان می‌دهد که دناتنی با تکنیک برهمنهش به معنای همزمانی عمودی و مجاورت به معنای کنار هم گذاردن افقی، سه تی-اس-یوی زمان نامحدود «سنگینی»، «قصد شروع» و «وسواسگونه» را به عنوان مضامین اصلی حرکتی در فرم اثر خود القا میکند. آهنگساز بر اساس تفکر ریزومی، با مجاورت و برهمنهش این سه الگوواره، نوعی فرم غیر خطی می‌آفریند. همچنین لزوم کاربرد نشانه‌های سینتیکی به عنوان ابزاری در تحلیل فرمال آثار موسیقایی تبیین و در نهایت وجه تمایز مفهوم تکرار در موسیقی دناتنی از منظر پدیدارشناسانه تدقیق شده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فرم؛ نشانه‌شناسی موسیقی؛ پیرس؛ تی-اس-یو؛ دناتنی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Form and Semiotics: Juxtaposition and Superimposition of Temporal Semiotic Units in Franco Donatoni’s Cadeau | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammad Reza Rajabi1؛ Amin Honarmand2 | ||
| 1Master of Composition, Department of Music, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran. | ||
| 2Associate Professor, Department of Music, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| This article examines the foundation of musical form from the perspective of motion and force in Franco Donatoni’s Cadeau, using a semiotic approach. We start by exploring the essence of musical signs, with a focus on the intricate examination of motion and force, commonly referred to as kinetics, as a distinct sign category nestled within the profound framework of Peirce’s sign triad. Also, we review the concept of visuality in music, as well as the fundamental roots of this concept using Peirce’s semiotic system. Visual signs are metaphorical representations of musical entities that vary in the mind of each interpreter. However, these metaphors share a common foundation, which is the type of motion and force within them. Due to the temporal nature of music and the existence of the dual tension and release, which is synonymous with the concept of energy, music can be associated not only with imagery but also with deeper layers of motion and force. With focusing on Donatoni’s Cadeau, this article demonstrates that musical signs are of an indexical nature and require interpretation to be meaningful, requiring a specific type of listening behavior. This type of listening is referred to as Figurativization. Delalande findings are in coordination with Peirce’s semiotic law of the triadic relationship and thus elements in music that embody motion and force can be interpreted as meaningful. Subsequently, the 19 temporal units called TSU (Temporal Semiotic Units), developed by Delalande et al., are employed as the basis for analyzing the form of Cadeau, which is referred to as kinetic analysis. This article demonstrates that Donatoni utilizes the techniques of vertical simultaneity (superimposition) and horizontal adjacency (juxtaposition), represented by the TSUs of “heaviness”, “wanting to start”, and “obsessive” as the primary themes in the structural composition of the piece. The composer utilizes the superimposition technique with two intentions. In the first phase, he aims to create a background where both previous ideas and new ideas can coexist simultaneously, allowing the listener to have the past before them. In the subsequent phase, he employs the simultaneity of TSUs to create a segment that is independent of the initial parts. On the other hand, by employing the technique of juxtaposition along the horizontal axis, without thematic expansion in a classical manner, he transforms the previous sections into new states that are not intended to evoke new TSU formations. In addition, the necessity of using kinetic signs as a tool for the formal analysis of musical works is elucidated. The article shows that in Cadeau, Donatoni employs time-stretching techniques on motifs, using TSUs that are resilient to repetitive patterns. These segments introduce an idea of infinite time, as if they are eternal and non-time-bond, with no conceivable end. Additionally, Donatoni is influenced by Bartók’s compositional approach and embraces rhizomatic thinking, which signifies the absence of linear thematic expansion. In Cadeau, the composer strives to create a non-linear form by employing rhizomatic thinking and utilizing non-time-bond segments, challenging the perceptual experience of temporal progression from a phenomenological perspective. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Form, Music Semiology, Peirce, TSU, Donatoni | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، بابک. (1370). ساختار و تاویل متن. تهران: نشر مرکز. افراشی، آزیتا. (۱۳83) تحلیل موسیقی از دیدگاه زبان شناسی. خیال، 12(5)، 99.
پیرس، چالرز سندرس. (۱۳۸۱). منظق به مثابه نشانه شناسی: نظریه نشانه‌ها. ترجمه: فرزان سجودی. زیباشناخت، ۶ (۱). ۵۱-۶۴. ساکولوفسکی، رابرت. (۱۳۸۹). درآمدی بر پدیدارشناسی. ترجمه: محمدرضا قربانی. تهران: نشر گام نو.
سجودی، فرزان. (۱۳۹۷). نشانه شناسی کاربردی. تهران: نشر علم.
Coulembier, K. (2016). Multi-Temporality: An Analytical Approach to Contemporary Music, Embracing Concepts of Gilles Deleuze and Félix Guattari. Music Analysis, 35(3), 341-372. https://doi.org/10.1111/musa.12074 Delalande, F. (1998). Music Analysis and Reception Behaviours: Sommeil by Pierre Henry. Journal of New Research, 27(1), 13–66. https://doi.org/10.1080/09298219808570738 Delalande, F., Formosa, M., Frémiot, M., Gobin, P., Malbosc, P., Mandelbrojt, J., & Pedler, E. (1996). Liste des 19 UST. labo-mim. Retrieved from http://www.labo-mim.org/site/index.php?2008/08/22/44-liste-des-19-ust. Decker, B. D. (2008). Preserving the Fragment: Franco Donatoni’s Late Chamber Music. Perspectives of New Music, 46(2), 159–189. http://doi.org/10.1353/pnm.2008.0012 Downie, G. (2017). Constructing Contrast: Juxtaposition as a Tool for Formal Construction in my Own Creative Practice, Explored through the Music of Stravinsky and Donatoni. (Master’s thesis). Auckland University of Technology. Frey, A., Marie, C., Prod’homme, L., Timsit-Berthier, M., Schön, D., & Besson, M. (2009). Temporal Semiotic Units as Minimal Meaningful Units in Music? An Electrophysiological Approach. Music Perception, 26, 247-256. https://doi.org/10.1525/mp.2009.26.3.247 Gate, M. (2020). Memory, Expectation and the Temporal Flux of Acousmatic Music. Organised Sound, 25, 205-213. http://dx.doi.org/10.1017/S1355771820000114 Godøy, RI. (2006). Gestural-Sonorous Objects: Embodied Extensions of Schaeffer’s Conceptual Apparatus. Organised Sound, 11(2), 149-157. https://doi.org/10.1017/S1355771806001439 Godøy, RI. (2021). Perceiving Sound Objects in the Musique Concrète. Frontiers in Psychology, 12. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2021.672949 Harrison, P. M. C., & Pearce, M. T. (2020). Simultaneous Consonance in Music Perception and Composition. Psychological Review, 127(2), 216–244. https://doi.org/10.1037%2Frev0000169 Husserl, E. (1964). The Phenomenology of Internal Time Consciousness. (M. Heidegger, Ed., J. S. Churchill, Trans.). Indiana University Press. Schaeffer, P. (2017). Treatise on Musical Objects: An Essay Across Disciplines. (C. North & J. Dack, Trans.). University of California Press. Smalley, D. (1997). Spectromorphology: Explaining Sound-Shapes. Organised Sound, 2, 107 - 126. https://doi.org/10.1017/S1355771897009059 Nattiez, J.-J., & Dunsby, J. (2000). Linguistic Models and the Analysis of Musical Structures. Rivista Italiana di Musicologia, 35(1/2), 379-410. James, W. (1975). The Perception of Time. In C. Sherover (Ed.), The Human Experience of Time: The Development of Its Philosophical Meaning (pp. 368–383). New York University Press. Marty, N. (2016). Deleuze, Cinema and Acousmatic Music (or What if Music Weren’t an Art of Time?). Organised Sound, 21(2), 166-175. https://doi.org/10.1017/S1355771816000091 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 361 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 285 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب