سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,573
تعداد مقالات71,036
تعداد مشاهده مقاله125,506,973
تعداد دریافت فایل اصل مقاله98,770,879
بخشی, ابوذر, محمدی سید احمدیانی, جمال. (1403). شبیه‌سازی رشد شهری با استفاده از مدل LTM و مدل‌سازی توان اکولوژیک به‌منظور سنجش تناسب اراضی برای توسعه شهری با روش WLC در چشم‌انداز سال 1425، مطالعه موردی: شهر اصفهان. , 56(4), 159-190. doi: 10.22059/jhgr.2023.366087.1008638
ابوذر بخشی; جمال محمدی سید احمدیانی. "شبیه‌سازی رشد شهری با استفاده از مدل LTM و مدل‌سازی توان اکولوژیک به‌منظور سنجش تناسب اراضی برای توسعه شهری با روش WLC در چشم‌انداز سال 1425، مطالعه موردی: شهر اصفهان". , 56, 4, 1403, 159-190. doi: 10.22059/jhgr.2023.366087.1008638
بخشی, ابوذر, محمدی سید احمدیانی, جمال. (1403). 'شبیه‌سازی رشد شهری با استفاده از مدل LTM و مدل‌سازی توان اکولوژیک به‌منظور سنجش تناسب اراضی برای توسعه شهری با روش WLC در چشم‌انداز سال 1425، مطالعه موردی: شهر اصفهان', , 56(4), pp. 159-190. doi: 10.22059/jhgr.2023.366087.1008638
بخشی, ابوذر, محمدی سید احمدیانی, جمال. شبیه‌سازی رشد شهری با استفاده از مدل LTM و مدل‌سازی توان اکولوژیک به‌منظور سنجش تناسب اراضی برای توسعه شهری با روش WLC در چشم‌انداز سال 1425، مطالعه موردی: شهر اصفهان. , 1403; 56(4): 159-190. doi: 10.22059/jhgr.2023.366087.1008638

شبیه‌سازی رشد شهری با استفاده از مدل LTM و مدل‌سازی توان اکولوژیک به‌منظور سنجش تناسب اراضی برای توسعه شهری با روش WLC در چشم‌انداز سال 1425، مطالعه موردی: شهر اصفهان

پژوهشهای جغرافیای انسانی
دوره 56، شماره 4، دی 1403، صفحه 159-190    اصل مقاله (2.93 M)
نوع مقاله: مستخرج از پایان نامه
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2023.366087.1008638
نویسندگان
ابوذر بخشی1؛ جمال محمدی سید احمدیانی* 2
1گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه‌ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
درک دقیق الگوهای گسترش شهری با استفاده از مدل‌های رشد شهری به مدیریت و برنامه‌ریزی شهری کارآمد کمک می‌کند. هدف پژوهش حاضر، مدل‌سازی رشد بهینه شهری اصفهان با ارائه سناریوی وضع مطلوب توسعه فضایی-کالبدی آن است. محدوده موردمطالعه، پهنه محدوده و حریم شهر اصفهان به مساحت 55218 هکتار می‌باشد. نوع تحقیق بر مبنای هدف، «کاربردی» و از نظر ماهیت، روش و نحوه گردآوری اطلاعات، ترکیبی از روش‌های «تاریخی، موردی، پیمایشی، پس رویدادی و عمل‌نگر» است. با استفاده از طبقه‌بندی تصاویر ماهواره‌ای سنجنده TM لندست مربوط به سال‌های 1365، 1377 و 1395 روند پراکنش شهری و تغییرات کاربری اراضی و عوامل مؤثر بر توسعه فضایی-کالبدی شهر طی دوره 30 ساله بررسی‌شده است. سپس برای پیش‌بینی توسعه شهری اصفهان با استفاده از مدل LTM توسعه آینده برای سال 1425 موردبررسی، شبیه‌سازی و ارزیابی قرارگرفته است. بر اساس الگوی احتمالی مدل LTM، تغییرات کاربری اراضی در قالب «سناریوی روند» در طی سه دهه آتی (1425-1395) پیش‌بینی گردیده است. برای دستیابی به «سناریوی مطلوب»، مدل‌سازی پهنه‌بندی توان اکولوژیک توسعه شهری برای سال 1425 با استفاده از روش wlc ارائه‌شده است. نتایج حاصل از تغییرات کاربری اراضی طی دوره 1395-1365 نشان‌دهنده افزایش 178 درصدی اراضی ساخته‌شده و کاهش اراضی کشاورزی (13-%)، پوشش درختی (75-%) و مراتع (28-%) می‌باشد. نتایج به‌دست‌آمده از روش‌های پیش‌بینی توسعه آینده شهر اصفهان برای سال 1425 با مدل LTM نشان‌دهنده گسترش فضایی در سال‌های آتی به‌صورت اسپرال و تبدیل کاربری‌های دیگر به زمین‌های ساخته‌شده است؛ تا حدی که در سال افق، مساحت نواحی ساخته‌شده شهر با افزایش 33 درصد (5918 هکتار) از 17863 هکتار در سال 1395 به 23781 هکتار در سال 1425 خواهد رسید. نتایج مدل‌سازی پهنه‌بندی توان اکولوژیک توسعه شهری اصفهان به‌منظور شناسایی و سنجش تناسب اراضی برای توسعه در سال 1425 با استفاده از روش wlc نیز بیانگر این است که مجموع مساحت مناطق دارای تناسب‌های بالا و متوسط برای توسعه شهری 5712 هکتار است.
کلیدواژه‌ها
تغییرات کاربری اراضی؛ مدل‌سازی رشد شهری؛ مدل تبدیل اراضی (LTM)؛ ترکیب خطی وزن‌دار (WLC)؛ سناریو؛ شهر اصفهان
عنوان مقاله [English]
Simulating Urban Growth via LTM and Modeling Ecological Capacity to Measure Land Suitability for Urban Development Using WLC in 2046: the case study of Isfahan
نویسندگان [English]
Aboozar Bakhshi1؛ Jamal Mohammadi Seyed ahmadiyani2
1Department of Geography and Urban Planning, Faculty of Geographical Sciences and Planning, Isfahan University, Isfahan, Iran
2Department of Geography and Urban Planning, Faculty of Geographical Sciences and Planning, Isfahan University, Isfahan, Iran
چکیده [English]
ABSTRACT
A precise understanding of urban expansion patterns using urban growth models contributes to efficient urban management and planning. The present study aims to model the optimal urban growth of Isfahan by presenting the optimal scenario of its physical-spatial development. The study area covers Isfahan city with an area of 55218 hectares. The “applied” study employed a combined data collection method via "historical, case study, survey research, post-hoc, and action research" methods. Using the classification of Landsat TM satellite imagery related to the years 1986, 1998, and 2016, the trend of urban distribution and land-use changes and factors affecting the spatial-physical development of the city during 30 years were investigated. Then, to predict Isfahan urban development using LTM, the future growth for 2046 was examined, simulated, and evaluated. Land use changes were predicted as a "trend scenario" during the next three decades (2016-2046) based on the proposed LTM model. To achieve the "optimal scenario", modeling the ecological power zoning of urban development for 2046 using WLC was presented. The results of land use changes during the period 1986-2016 show a 178% increase in built-up lands and a decrease in agricultural (-13%), tree-covered (-75%), and pasture land uses (-28%). The results obtained from the methods of forecasting the future development of Isfahan for 2046 with the LTM model demonstrate the spatial expansion in the coming years as a spiral and the conversion of other uses into built-up areas to the extent that in the year of the horizon, the area of the built-up areas of the city increases 33% (5918 hectares) will reach 23781 hectares in 2046 from 17863 hectares in 2016. The zoning results modeling the ecological potential of Isfahan urban development to identify and measure land suitability of development in 2046 via WLC also indicate that the total area of lands with high and medium suitability for urban development covers 5712 hectares.
Extended Abstract
Introduction
The present study aims to present an analytical framework for the effect of urban sprawl on land use changes in Isfahan City, to predict the trend of land development and land use developments until 2046, and finally, to find a suitable and scientific framework to identify suitable places for the development of human settlements. The first goal is to determine the spatial-physical development process of Isfahan city and its effect on agricultural, tree-covered, pasture, and water surface land uses. The second goal is to use LTM to predict land use developments in the next three decades (2046). The third goal is to identify and measure land suitability for Isfahan development in 2046 by modeling urban development's ecological potential zoning using WLC. The questions answered in this research are: 1- What is the spatial-physical development pattern of Isfahan city, and what effect has it had on its expansion? 2- Based on the “trend” and “optimal situation” scenarios, what will be the modeling of land use changes and growth and spatial-physical development of Isfahan City in 2046?
 
Methodology
The applied study employed a combination of “documentary, descriptive, analytical, causal, and survey research” methods due to the dependence of the dependent variable of Isfahan urban growth on the independent variables effective in Isfahan development. Data analysis methods were four methods proposed by Tsai (agglomeration grade, equal distribution grade, density, and metropolis size), LTM, and WLC.
 
Results and discussion
Isfahan’s physical growth and land use changes were simulated using LTM. First, land use maps of the city were prepared, and changes in land uses and urban growth areas were examined during the 30 years from 1986 to 2016. LTM was employed to train, test, simulate, and predict the possible development of the city on the horizon of 2046; on this basis, the “trend scenario” was compiled. The results of the LTM model show a decrease in the extent of wastelands, agricultural land uses, pastures, and tree-covered land uses. In contrast, it offers an increase in residential areas. The area of built land will increase to 23,781 hectares in this period, which will increase by 5,918 hectares (33%) compared to the base year (2016), with an area of 17,863 hectares. To formulate the “optimal situation scenario”, WLC was used to model the ecological capacity of urban development to identify suitable lands for the development of Isfahan City in 2046. The WLC results method indicate that suitable lands for Isfahan’s future development are mainly located on the city westerly, northwesterly, northerly, easterly, and northeasterly.
 
Conclusion
The research results can be employed as a model for choosing suitable areas for urban development. Therefore, via the proper methods, it is possible to prevent urban growth and development in the direction of inappropriate areas.
 
Funding
There is no funding support.
 
Authors’ Contribution
Authors contributed equally to the conceptualization and writing of the article. All of the authors approved thecontent of the manuscript and agreed on all aspects of the work declaration of competing interest none.
 
Conflict of Interest
Authors declared no conflict of interest.
 
Acknowledgments
 We are grateful to all the scientific consultants of this paper.
کلیدواژه‌ها [English]
Land use change, Urban growth modeling, LTM, WLC, Scenario, Isfahan
مراجع
  1. آزادخانی، پاکزاد؛ سلیمانی، سمیه؛ امیدی، مهدی. (1397). بررسی الگوی توسعه کالبدی-فضایی شهر ایلام با مدل آنتروپی شانون و هلدرن. فصلنامه مطالعات عمران شهری، 2 (4)، 25-4.
  2. آمارنامه شهر اصفهان. (1396). شهرداری اصفهان.
  3. احمدی، علی. (1398). تأثیر توسعه شهری بر کیفیت آب در حوزه قره‌سو با استفاده از مدل LTM. پایان‌نامه کارشناسی ارشد منابع طبیعی – محیط‌زیست. مؤسسه آموزش عالی غیردولتی بهاران.
  4. امامی، ابراهیم. (1396). مدل‌سازی فضایی زمانی توسعه شهری با استفاده از پردازش تصاویر ماهواره‌ای و الگوریتم‌های هوشمند (موردمطالعه: شهر کرمانشاه). پایان‌نامه کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشگاه ارومیه.
  5. جهانیان، امیر. (1398). استخراج قوانین انتقال اتوماتای سلولی با استفاده از الگوریتم‌های هوش جمعی برای مدل‌سازی گسترش شهری (موردمطالعه: شهر اصفهان). پایان‌نامه کارشناسی ارشد سنجش‌ازدور و سیستم اطلاعات جغرافیایی. دانشگاه اصفهان.
  6. داداش‌پور، هاشم؛ سالاریان، فردیس. (1394). تحلیل تأثیر پراکنده‌رویی بر تغییر کاربری زمین در منطقه شهری ساری. فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، 3 (2)، 163-145.
  7. رحیمی، اکبر. (1392). ارزیابی و م‍دل‍س‍ازی ت‍وسع‍ه ف‍ض‍ای‍ی-ک‍ال‍ب‍دی ب‍ا ت‍أک‍ی‍د ب‍ر ت‍وس‍ع‍ه می‍ان‌اف‍زا (موردمطالعه: کلان‌شهر تبریز). رساله دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری. دانشگاه تبریز.
  8. رحیمی، اکبر. (1393). مدل‌سازی توسعه شهر تبریز در سال 1410 با استفاده از مدل LTM. فصلنامه پژوهش‌های بوم‌شناسی شهری، 5 (2)، 110-99.
  9. رحیمی، اکبر؛ صدرموسوی، میرستار؛ پورمحمدی، محمدرضا. (1394). تحلیلی بر تغییرات کاربری زمین شهری با استفاده از مدل تحول زمین (موردمطالعه: شهر تبریز). فصلنامه جغرافیا و برنامه‌ریزی، 19 (54)، 209-189.
  10. رحیمی، کامران. (1396). شبیه‌سازی و ارزیابی تغییرات گسترش شهر تهران با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی (موردمطالعه: شهر تهران). پایان‌نامه کارشناسی ارشد سنجش‌ازدور و سیستم اطلاعات جغرافیایی. دانشگاه خوارزمی.
  11. زنگنه، سعید؛ امیدی‌پور، مرتضی. (1397). شبیه‌سازی رشد و توسعه کالبدی شهرها با به‌کارگیری مدل سلول‌های خودکار فازی (FCA) (موردمطالعه: شهر اهواز). فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی، 7 (27)، 92-77.
  12. سایت سازمان زمین‌شناسی آمریکا https://www.usgs.gov/
  13. شناور، بامشاد؛ حسینی، محسن؛ اورک، ندا. (1395). ارزیابی توان سرزمین به‌منظور استقرار کاربری توسعه شهری با استفاده از روش wlc (موردمطالعه: حوزه آبخیز زرد خوزستان). فصلنامه علوم و تکنولوژی محیط‌زیست، 18 (3)، 116-99.
  14.  فلاحتکار، سامره. (1387). آشکارسازی تغییرات پوشش اراضی شهر اصفهان با استفاده از سنجش‌ازدور و GIS. پایان‌نامه کارشناسی ارشد محیط‌زیست. دانشگاه صنعتی اصفهان.
  15. قرخلو، مهدی و زنگنه، سعید. (1388). شناخت الگوی رشد کالبدی- فضایی شهر با استفاده از مدل‌های کمّی (موردمطالعه: شهر تهران). مجله جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، سال 20، 34 (2)، 40-19.
  16. کریمی، سعید و بالیست، جهانبخش. (1397). مکان‌یابی توسعه شهری با منطق فازی و ترکیب خطی وزنی و فن تصمیم‌گیری فرایند تحلیل شبکه‌ای (موردمطالعه: شهر کاشان). فصلنامه اطلاعات جغرافیایی (سپهر)، 27 (105)، 232-219.
  17. کوشکی، پریسا. (1395). مدل‌سازی توان اکولوژیک کاربری‌های کشاورزی و شهری با مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره (موردمطالعه: حوزه آبخیز ِگلِرود بروجرد). پایان‌نامه کارشناسی ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین. دانشگاه صنعتی خاتم‌الانبیاء بهبهان.
  18. کوشکی، پریسا؛ پورخباز، حمیدرضا. (1399). مدل‌سازی توان اکولوژیک توسعه شهری (موردمطالعه: حاشیه شهر بروجرد). فصلنامه برنامه‌ریزی و آمایش فضا، 24 (2)، 140-111.
  19. لطفیان، رحمت. (1394). بررسی تغییرات و پیش‌بینی آینده توسعه شهری کاشان با استفاده از روش‌های CA-Markov و ژئومد. پایان‌نامه کارشناسی ارشد محیط‌زیست. دانشگاه صنعتی اصفهان.
  20. محمودزاده، حسن. (1393). ارزیابی و تحلیل اکولوژیک توسعه فضایی کلان‌شهر تبریز. رساله دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری. دانشگاه تبریز.
  21. محمودزاده، حسن؛ رنجبر، امیرمسعود. (1397). کاربرد مدل LTM در پیش‌بینی و مدل‌سازی توسعه فیزیکی شهر ایلخچی. فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 50 (1)، 53-35.
  22. مولایی، محمد؛ مشکینی، ابوالفضل؛ خاوریان، امیررضا. (1395). روندهای پراکنده‌رویی شهری و برنامه‌ریزی توسعة فضایی پایدار (موردمطالعه: منطقة 2 تهران). دو فصلنامه معماری و شهرسازی پایدار، 4 (2)، 54-43.
  23. مهندسین مشاور نقش‌جهان پارس. (1393). طرح بازنگری طرح تفصیلی شهر اصفهان، گزارش مطالعات و طرح. معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان.
  24. مهندسین مشاور نقش‌جهان پارس. (1397). سند پهنه‌بندی حریم شهر اصفهان. معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان.
 

  1. Aburas, M. M., Ho, Y. M., Ramli, M. F., Ash’aari, Z. H. (2016). The simulation and prediction of spatio-temporal urban growth trends using cellular automata models. journal of International Journal of Applied Earth Observation and Geoinformation, 52, 380-389.
  2. Ahmadi, A. (2019). The effect of urban development on water quality in Gharehsoo area using LTM model. Master's thesis of natural resources-environment. Baharan higher education institute of Gorgan. [In Persian].
  3. Azadkhani, P., & Omidi, M. (2018). Investigating the physical-spatial development pattern of Ilam city with Shannon and Heldren's entropy model. Journal of Urban civil studies, 2 (4), 4-25. [In Persian].
  4. Bamshad, Sh., Hosseini, M., Orak, N. (2016). Assessing land capability for urban landuse by the Weighted Liner Composition (WLC) in GIS (Case Study: Zardrud watersheds of Khouzestan province). journal of Env. Sci. Tech, 18 (3), 99-116. [In Persian].
  5. Chen, J.P., Gong, C., Torrens, P. M., & Osullivan, D. (2002). Cellular automata and urban simulation: where do we geoform here?. journal of Environment and Panning & Design, 28, 163-168.
  6. Dadashpoor, H., & Salarian, F. (2015). Analysis of the impacts of urban sprawl on land use changes in Sari city. Journal of Geographical urban planning research, 3 (2), 145-163. [In Persian].
  7. Emami, E. (2017). Spatio-temporal modeling of urban development Using satellite image processing and smart algorithms (case study: Kermanshah city). Master's thesis of urbanism. university of Urmia. [In Persian].
  8. Falahatkar, S. (2008). Land Cover Change Detection of Isfahan Using Remote Sensing and GIS. Master's thesis of environment. Isfahan university of technology. [In Persian].
  9. Ghrakhlou, M., & Zanganehe, S. (2009). The identifying spatial growth pattern of cities with Regard to quantities models: Tehran. Journal of Geography and environmental planning, year 20, 34 (2), 19-40. [In Persian].
  10. Gomez, M., Hortas, M., & Li, L. (2014). The causes of urban sprawl in spanish urban areas: A spatial approach. Journal of Spatial economic analysis, 11 (2), 219-247.
  11. He, Q., Yan, M., Zheng, L., & Wang, B. (2023). Spatial stratified heterogeneity and driving mechanism of urban development level in China under different urban growth patterns with optimal parameter-based geographic detector model mining. Journal of Computers, Environment and Urban Systems, 105.
  12. Jahaniyan, A. (2019). Extracting the regulations of cellular automata transmission by collective intelligence algorithms for modelling urban expansion (area of study: Isfahan). Master's thesis of Civil Engineering – Remote Sensing. university of Isfahan. [In Persian].
  13. Karimi, S., & Balist, J. (2018). Urban development locating with fuzzy logic, weighted linear combination and FANP decision-making technique(case study: Kashan). Journal of geographical information (Sepehr), 27 (105), 219-232. [In Persian].
  14. Kim, Y. J. (2019). Advancing scenario planning to prepare for uncertain climate change: future urban growth prediction and flood vulnerability (case study: Tampa city, United States of America). PhD thesis of urban and regional sciences. Texas A&M university.
  15. Kooshki, P. (2016). Ecological capacity modeling of agricultural and urban land uses with multi-criteria decision making models (case Study: Geleroud watershed of Boroujerd). Master's thesis of evaluation and spatial planning. Khatam Alanbia university of technology, Behbahan. [In Persian].
  16. Kooshki, P., & Pourkhabbaz, H. (2020). Ecological capacity modeling of urban development (case Study: Boroujerd city margin). Journal of Spatial planning, 24 (2), 111-140. [In Persian].
  17. Mahmoudzadeh, H. (2014). The ecological assessment and analysis of spatial development of Tabriz metropolitan. PhD thesis of geography and urban planning. University of Tabriz. [In Persian].
  18. Li, X., & Gong, P. (2016). Urban growth models: progress and perspective. Journal of Sci. Bull, 61 (21), 1637–1650.
  19. Liu, J., Xu, Q., & Huang, X. (2022). Analysis of the heterogeneity of urban expansion landscape patterns and driving factors based on a combined Multi-Order Adjacency Index and Geodetector model. Journal of Ecological Indicators, 136.
  20. Lotfian, R. (2015). Change detection and predication of urban development in Kashan region using CA-Markov and GEOMOD method. Master's thesis of environmental. Isfahan university of technology. [In Persian].
  21. Mahmoudzadeh, H., Abedini, A., & Aram, F. (2022). Urban growth modeling and landuse /land-cover change analysis in a metropolitan area (case study:Tabriz). Journal of land, 11(2162), 1-17.
  22. Mahmoudzadeh, H., & Ranjbar, A. M. (2018). Application of LTM for modeling of physical development of the Ilkhichi city. Journal of Human geography research, 50 (1), 35-53. [In Persian].
  23. Matthews, R. B., Gilbert, N. G.;, Roach, A., Polhill, J. G., & Gotts, N. M. (2007). Agent-based land-use models: a review of applications. Journal of Landscape ecol, 22 (10), 1447-1459.
  24. McDonald, R. I., & Urban, D. L. (2011). Spatially varying rules of landscape change: Lessons from a case study. Journal of Landscape and urban planning, 46 (1), 4–31.
  25. Molaei, M., & Meshkini, A., & Khavarian, A. (2016). Trends of urban sprawl and sustainable spatial development planning (case study: Region 2 in Tehran city). Journal of Sustainable architecture and urbanism, 4 (2), 43-54. [In Persian].
  26. Naqsh Jahan Pars Consulting Engineers. (2014). Revision plan of the detailed plan of Isfahan city, study report and plan. Urbanism and architecture deputy of Isfahan municipality. [In Persian].
  27. Naqsh Jahan Pars Consulting Engineers. (2018). The zoning document of the Isfahan city boundary. Urbanism and architecture deputy of Isfahan municipality. [In Persian].
  28. Omrani, H., Helbich, M., & Pijanowski, B. (2019). The land transformation model-cluster framework. Journal of Environmental modelling & software, 111. 182-191.
  29. Pijanowski, B., & Brown, D.G., Shellito, B.A., & Manik, G.A. (2002). Using neural networks and GIS to forecast land use changes: a land transformation model. Journal of Computers, Environment and Urban Systems, 26 (6), 553-575.
  30. Rahimi, A. (2013). Evaluation and modeling urban physical and spatial structure with special reference to in-fill development case study: Tabriz metropolitan. PhD thesis of geography and urban planning. University of Tabriz. [In Persian].
  31. Rahimi, A. (2014). Modeling of Tabriz expansion in 2031 using LTM. Journal of Urban ecology researches, 5 (2), 99-110. [In Persian].
  32. Rahimi, A., Sadrmosavi, M., & Pourmohamadi, M. (2015). An analysis of urban landuse changes in Tabriz using LTM. journal of geography and planning, 19(54),189-209. [In Persian].
  33. Rahimi, K. (2017). Simulation and evaluation of city expansion using artificial neural network (case Study: Tehran). Master's thesis of remote sensing and geographical information system. kharazmi university of Tehran. [In Persian].
  34. Statistics of Isfahan city. (2017). Isfahan municipality. [In Persian].
  35. Tayyebi, A., & Pijanowski, B. (2014). Modeling multiple land use changes using ANN, CART and MARS. International Journal of Applied earth observation and geoinformation, 28, 102-116.
  36. Theobald, D.M., & Hobbs, N.T. (1998). Forecasting rural land-use change: A comparison of regression and spatial transition-based models. Journal of geographical and environmental modeling, 2(1), 65–82.
  37. Wang, J., Bretz, M., Dewan, A. A., & Aghajani, M. (2022). Machine learning in modelling land-use and land cover-change (LULCC): Current status, challenges and prospects. Journal of Science of The Total Environment, 822.
  38. Zanganeh, S., & Omidipour, M. (2018). Urban expansion and physical development simulation using fuzzy cellular automata (case Study: Ahwaz). Journal of Geography and environmental studies, 7(27), 77-92. [In Persian].
  39. Zhang, Y., & Kwan, M-P., & Yang, J. (2023), A user-friendly assessment of six commonly used urban growth models. Journal of Computers, Environment and Urban Systems, 104.
  40. Zivkovic, Z., Mihajlovic, I., & Nikolic, D. (2009). Artificial neural network method applied on the nonlinear multivariate problems. Serbian journal of Management, 4 (2), 143-155.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 230
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 220





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب