تعداد نشریات | 158 |
تعداد شمارهها | 6,240 |
تعداد مقالات | 67,867 |
تعداد مشاهده مقاله | 115,408,314 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 90,177,375 |
بررسی و مقایسه فیتوشیمیایی برخی جمعیتهای شیرینبیان (.Glycyrrhiza glabra L) بومی ایران در شرایط مرزعه | ||
علوم باغبانی ایران | ||
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 22 آذر 1402 | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/ijhs.2023.353421.2082 | ||
نویسنده | ||
قاسم اقلیما* | ||
گروه کشاورزی، پژوهشکده گیاهان و مواد اولیه دارویی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
شیرینبیان گیاهی است از تیره پروانهآساها، علفی، چند ساله که داری خواص آنتیاکسیدانی، ضد میکروبی، ضد ویروس، ضد التهاب و ضد انعقادی میباشد و ایران یکی از کشورهای صادر کننده ریشه آن محسوب میشود. در این پژوهش تنوع صفات فیتوشیمیایی بین برخی جمعیتهای مختلف شیرینبیان بومی ایران در شرایط مزرعه بررسی شد. ریزوم جمعیتهای مختلف در سال 1398 از مناطق مختلف ایران جمعآوری و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار در کلکسیون گیاهان دارویی دانشگاه شهید بهشتی تهران کشت گردید. صفات مورد بررسی در ریزوم، اندازهگیری میزان گلیسیریزیکاسید، گلابریدین، لیکوریتجنین، لیکوریتین، رزمارنیک اسید، روتین، فنل کل، فلاونوئیدکل و فعالیت آنتیاکسیدانی بودند. بیشترین محتوای گلیسیریزکاسید (17/155 میلیگرم بر گرم وزن خشک) و گلابریدین (46/19 میلیگرم بر گرم وزن خشک) به ترتیب در جمعیت کازرون و ایلام مشاهده شد. جمعیت یاسوج دارای بیشترین لیکوریتین (32/5 میلیگرم بر گرم وزن خشک) و لیکوریتیجنین (16/12 میلیگرم بر گرم وزن خشک) بود. همبستگی مثبت و معنیداری بین گلابریدین و لیکوریتین در سطح پنج درصد مشاهده شد ولی با IC50 دارای همبستگی منفی و معنیدار در سطح پنج درصد بود. براساس نتایج حاصل از تجزیه خوشهای، 22 جمعیت شیرینبیان در پنج گروه اصلی قرار گرفتند. تجزیه به عاملها نشان داد که چهار عامل اول توانستند 21/69 درصد از کل واریانس را توجیه نمایند. در مجموع یافتههای این تحقیق نشان داد که جمعیتهای شیرینبیان دارای خصوصیات فیتوشیمیایی منحصر بهفردی بودند که میتوان از آنها برای طراحی برنامههای اصلاحی و نیز بهرهبردای در صنایع داروسازی استفاده نمود. | ||
کلیدواژهها | ||
تجزیه خوشهای؛ تنوع؛ شیرینبیان؛ ویژگیهای فیتوشیمیایی | ||
عنوان مقاله [English] | ||
Phytochemical assessment and comparison of some Iranian licorice (Glycyrrhiza glabra L.) populations in field conditions | ||
نویسندگان [English] | ||
Ghasem اقلیما | ||
Department of Agriculture, Medicinal Plants and Drugs Research Institute, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran, | ||
چکیده [English] | ||
Licorice is a perennial herbaceous plant with antioxidant, antimicrobial, antiviral, anti-inflammatory and anticoagulant properties, and Iran is one of the countries exporting its roots. In this study, the diversity of phytochemical traits among different Iranian licorice landraces cultivated in field conditions was investigated. Rhizomes of different populations were collected from different regions of Iran in 2019 and were planted in a randomized complete block design with 5 replications in the medicinal plants collection of Shahid Beheshti University. . The studied traits were glycyrrhizic acid, glabridin, liquiritigenin, liquiritin, rosmarinic acid, rutin, total phenol, flavonoids content and antioxidant activity. The highest content of glycyrrhizic acid (155.17 mg/g dry weight) and glabridin (19.46 mg/g dry weight) were observed in Kazerun and Ilam population, respectively. The population of Yasuj had the highest liquiritin (5.32 mg/g dry weight) and liquiritigenin (12.16 mg/g dry weight). A positive and significant correlation was observed between glabridin and liquiritin in 5%, but it had a significant negative correlation with IC50 in 5%. Based on the results of cluster analysis, 22 licorice populations were divided into five main groups. Factor analysis showed that the first four factors were able to explain 69.21% of the total variance. Overall, the findings of this study showed that licorice populations had unique phytochemical properties that can be used to design breeding programs and use them in the pharmaceutical industry. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Cluster analysis, diversity, licorice, phytochemical properties | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 37 |